Kabanata 3

“Anong sinabi mo?” Naging malamig ang ekspresyon ni Wilbur. Walang hiya ang taong ito na maging bastos sa kanya pagkatapos siyang bungguin.

Nangutya ng malamig ang lalaki. “Mula ka sa anong department, ano ang pangalan mo?”

“Ito rin ang tanong ko, mula ka sa anong department, at ano ang pangalan mo?” Ang malamig na sagot ni Wilbur.

Proud na sinabi ng lalaki, “Ako ang vice president ng Cape Consortium, si Stanley Lowes. Nagtatrabaho ka ba dito?”

“Parang ganun na nga,” Ang kalmadong sagot ni Wilbur.

Ngumisi si Stanley. “Sisante ka na. Lumabas ka na ngayon.”

Ngumiti ng naiirita at hindi makapaniwala si Wilbur. “Sisisantehin mo ang isang tao dahil lang dito?”

“Ano ba ang sinasabi mo? Pwede kitang sisantehin kung gusto ko.” Puno ng panunuya ang mukha ni Stanley.

Mabagal na sinabi ni Wilbur, “Ah, isang makapangyarihang lalaki.”

“Pinadala ako ng headquarters, ako ang vice president ng Karon Province branch, para i-supervise ang mga bagay dito. Kahit si Ms. Faye Yves ay nagtatrabaho para sa akin, paano ka pa.” Mababa ang tingin ni Stanley kay Wilbur.

Kumunot ang noo ni Wilbur. Pagkatapos, binuksan ni Faye ang pinto at nakita niya si Stanley. “Anong nangyayari dito?”

“Ms. Yves, ang lalaking ito ay nabunggo ako at hindi man lang siya humingi ng tawad! Sisisantehin ko siya. Bastos siya at hindi professional para magtrabaho dito,” Ang kampante na sinabi ni Stanley.

Lumapit si Faye at sinampal niya si Stanley sa mukha.

Natulala si Stanley sa malakas na sampal.

“Ano ang ginagawa mo, Ms. Yves?” Ang sigaw ni Stanley.

Malamig na sinabi ni Faye, “Sisante ka na. Lumayas ka na.”

“Ano?” Tumingin si Stanley kay Faye ng hindi siya makapaniwala. Pagkatapos ng ilang sandali, bumalik siya sa sarili, sinabi niya, “Wala kang karapatan na sisantehin ako. Pinadala ako mula sa headquarters.”

“Ganun ba?” Nilabas ni Faye ang phone niya at tumawag siya sa headquarters. Makalipas ang ilang sandali, binigay niya ang phone kay Stanley. “Sagutin mo.”

Kinilabutan si Stanley habang sinagot niya ang phone call.

Tumaas ang mga balahibo niya nang hawakan niya ang phone, hindi siya makaimik.

Inagaw ni Faye ang phone mula kay Stanley. “Pwede ka na bang lumayas?”

“Ms. Yves, hayaan mo akong magpaliwanag!” Takot na takot si Stanley. Ang headquarters ay istrikto sa kanya kanina. Hindi lang siya sinisante, inutusan pa siyang bumalik para parusahan.

Alam niya na walang awa ang mga tao na namumuno sa security and disciple, at baka halos mamatay pa siya.

Sinabi lang ni Faye sa kanya, “Bahala ka na magpaliwanag sa headquarters. Ngayon, lumayas ka na.”

Alam ni Stanley na nawalan na siya ng pag asa. Naisip niya kung ano ang posibleng pagdaanan niya, at nanginig ang katawan niya bago siya nahimatay sa takot.

Kumunot ang noo ni Wilbur. “Ano ang ginagawa nila? Saan ba nila nahanap ang lalaking ito?”

“Pasensya na po, Boss.” Yumuko si Faye at humingi ng tawad.

Nagbuntong hininga si Wilbur. “Hindi mo ito kasalanan.” Pagkatapos itong sabihin, umalis na siya.

Habang pinapanood na umalis si Wilbur, nagbuntong hininga si Faye at pinunasan niya ang pawis sa noo niya.

Kumain ng saglit si Wilbur at tumawag siya ng taxi pauwi.

Tanghali na noong nakabalik siya. Magkayakap ng malapit sina Yvonne at Blake sa sala, naglalandian at nagtatawanan.

Tumingin sa paligid si Wilbur at napansin niya na wala ang mga biyenan niya. Intensyonal siguro nilang iniwasan ang sitwasyon.

Dumiretso si Wilbur sa kwarto niya habang hindi pinapansin ang dalawa.

“Sandali lang,” Ang sigaw ni Yvonne sa kanya.

Huminto sa paglalakad si Wilbur at tumingin siya kay Yvonne.

Tumayo si Yvonne, lumapit siya kay Wilbur, pagkatapos ay nilait niya ito, “Isang walang kwentang lalaki ka talaga. Wala ka ba talagang gagawin kahit na makita mo ang sarili mong asawa sa yakap ng iba?”

“May mga paraan ako para ipakita ko na isa akong lalaki, pero nagdadalawang isip ako kung tao ka ba talaga.” Ang kalmadong sinabi ni Wilbur.

“Walang hiya ka para laitin ako!” Nagbuga ng apoy si Yvonne at tinaas niya ang kamay niya para sampalin si Wilbur sa mukha.

Gayunpaman, mabilis na sinalo ni Wilbur ang kamay ni Yvonne, at napasigaw si Yvonne sa sakit.

Lumapit agad si Blake, sinabi niya ng malakas, “Bitawan mo si Yvonne.”

Ngumiti ng maliit si Wilbur, ngunit hindi lumuwag ang kapit niya.

Galit na galit si Blake, tinaas niya ang kamay niya at dinala niya ang suntok sa mukha ni Wilbur.

Sumipa si Wilbur sa bilis ng kidlat, at sa sumunod na sandali, nakahiga na si Blake sa sahig at umuungol sa sakit.

Sa sandaling ito, doon lang binitawan ni Wilbur si Yvonne. Napa atras si Yvonne, hinawakan niya ang braso niya sa sakit.

Malamig na sinuri ni Wilbur ang dalawa. “Wag niyo subukan maging bayolente sa akin. Kayo ang magdurusa sa huli.”

Hirap na tumayo si Blake. Sisigawan niya na sana si Wilbur nang magring ang phone niya.

Nilabas niya ito para tingnan at sinagot niya ito agad.

Makalipas ang ilang sandali, natapos ang phone call habang may masayang ekspresyon sa mukha niya na para bang wala na siyang nararamdaman na sakit. Sinabi niya sa babae, “Yvonne, maghihiganti tayo sa kanya sa susunod! Pipirma sa agreement ang Cape Consortium! Pupunta ako sa opisina para ayusin ang trabaho. Dapat ka ring sumama.”

Tumango si Yvonne. Tumingin siya ng galit kay Wilbur bago siya lumingon kay Blake. “Sige, maganda ito. Ayusin muna natin ang trabaho.”

Tumingin si Blake kay Wilbur at sinabi niya ng may malupit na tono, “Maghintay ka lang. Hindi pa tayo tapos.”

“Edi maghihintay ako,” Ngumiti si Wilbur.

Ngumisi ng malamig si Blake at pagkatapos ay umalis siya ng nagmamadali kasama si Yvonne.

Ang five billion dollars ay isang malaking bagay para sa kanya, at kailangan niya itong makuha.

Hindi mapigilan ni Wilbur na tumawa ng mahina habang umalis ang dalawa.

“Magaling na palabas! Tingnan natin kung ano ang magiging itsura niya kapag tumaas na ang mga kurtina,” Ang bulong ni Wilbur sa sarili niya, pagkatapos ay bumalik siya sa kwarto niya.

Samantala, si Blake ay dumiretso sa Cape Consortium at pumasok siya sa opisina ni Faye.

Nakaupo si Faye sa harap ng desk niya habang pumasok si Blake ng nakangiti at walang tigil na pagbati.

“Maupo ka,” Ang sabi ni Faye ng mabait na tono habang nakangiti.

Umupo si Blake, at nilabas ni Faye ang isang stack ng mga file bago niya ito nilagay sa harap ni Blake. “Tiningnan na namin ang finances mo at inaprubahan na ito, Mister Woods. Kapag pinirmahan mo ito, magpapadala kami ng five billion dollars sa company account mo.”

Tuwang tuwa si Blake, binuklat niya ang mga files at tiningnan niya ang mga ito.

Makalipas ang ilang sandali, nagbago ang ekspresyon niya ng gulat at sinabi niya, “Ms. Yves, meron bang pagkakamali? Bakit niyo pinapasok ang maraming tao sa board of directors namin?”

Ngumiti si Faye at sumagot siya, “Para i-supervise ang paggamit ng funds. Tinutukoy natin ang five billion dollars. Paano kung may nangyari at walang magbabantay nito? Paano niyo kami babayaran pabalik?”

“Oo, pero… masyadong maraming tao ito, hindi ba?” Tumitig si Blake sa dokumento, nag aatubili ang puso niya. Maliban sa porsyento ng mga shareholder, ang ratio ng board of directors ay babaliktad, ang Cape Consortium ang magkakaroon ng mas maraming miyembro kaysa sa Woods Corporate. Parang pinatalsik na rin ng Cape Consortium si Blake palabas ng board of directors kung ginusto nila ito.

Sumandal paharap si Faye ng may nakakatakot na presensya.

“Mr. Woods, dapat ay alam mo na ito na tulad ko. May isang maliwanag na kinabukasan ang kumpanya mo, pero masyadong mabilis ang pag akyat mo, at sira na ang chain of capital mo. Ang Cape Consortium lang ang may kakayahan na financial at kapangyarihan na sapat para tumulong sa Woods Corporate upang mapunta ito sa tamang landas. Bukod pa dito, kami ang Cape Consortium. Bakit kami mag aabala sa isang maliit na kumpanya na tulad ng sa inyo? Masyado kang maraming iniisio.”

Naging isang krisis ito para kay Blake. Totoo na nasira ang chain of capital ng Woods Corporate, at nasa masamang sitwasyon sila.

Ito ang rason kung bakit humingi ng tulong ang Cape Consortium at kaya lumapit siya kay Yvonne. Kailangan niya ng backup plan.

Kapag tumanggi ang Cape Consortium sa pagtulong, pakakasalan niya si Yvonne at gagamitin niya ang finances upang malampasan ang hamon na ito bago niya agawin ang mga Willow.

Gayunpaman, ang assets ng mga Willow ay magtatagal lang sa kanya ng saglit. Ang limang milyong dolyar ay bubuhayin ang kumpanya niya ng tuluyan.