Kabanata 50
Give up
Sumandal ako sa hamba ng pintuan at pinagmasdan silang dalawa. Eleanor is currently doing a first aid to Kiel. Tila alam na alam niya ang ginagawa niya. Gustuhin ko mang pigilan ang ginagawa niya kay Kiel ay hindi ko magawa dahil alam kong wala akong alam sa gano'ng bagay. Isa pa, hindi ko alam ang iniisip ni Kiel tungkol sa babaeng ito. Bakit ito narito?
"Are you alright? Wala ka bang sugat?"
Nilingon ko ang nagsalitang iyon at nakita ko si Jack na kagagaling lamang sa kusina. May
Kabanata 51 Crashed"How are you, Mom?" tanong ko sa kaniya habang nakatutok ang mga mata ko sa TV. It's been three days since we stayed here at Kiel's house. Tahimik, na kung wala lang si Zick ngayon ay hindi magiging maingay ang paligid dahil siya ang nagpapaingay nito. My Eizickiel is the reason why my silent life become noisy again since I left his father before. "I'm fine, AJ. Huwag ako ang alalahanin mo. The case of Enrique Lim has been filed to the court. Ebidensya at statements na lang ng mga nahuli niyang tauhan ang kailangan para tuluyang madiin siya," sagot nito sa'kin, tila walang emosyon ang boses niyang 'yon.
Kabanata 52 Enough I never fully understand what pain feels like until Daddy died six years ago. Na sa sobrang sakit ay halos hilingin ko ring mamatay ako. Labis kong pinagsisissihan ang pangyayaring iyon dahil galit siya sa akin nang mawala siya. I didn't get a chance to apologize to him which was my biggest mistake I made. The next thing was the time I found out I lost Zick's twin because of my own fault. It is my fault. Hindi ko ito naalagaan. Hindi ako nag-ingat, na kung wala nang natira sa akin nang mga panahon na iyon ay hindi ko na gugustuhing mabuhay pa. Na kung hinid Niya ako tinirhan, nang araw na rin na iyon ay tatapusin ko ang buhay ko.
Kabanata 53 Loneliness "Can you recommend me someone," I greeted Lex when I entered his office the next day. Umangat ang tingin nito sa akin nang nakakunot ang noo. Tamad akong umupo sa harap niya at tinitigan siya pati na ang ginagawa niya. "What is it?" he asked me. Itinigil niya ang ginagawa niya. I decided last night to do everything I can just to find Henry De Ocampo, even Enrique Lim. Napanood ko sa TV kahapon na
Kabanata 54 Moon "Kakarating lang ni Caleb doon base sa text niya sa'kin. Bakit ba?" Lynne asked me behind the line. Narinig ko pa ang mabigat na paghinga niya senyales na nahihirapan itong kumilos dahil sa malaki niyang tiyan. Kinamot ko ang gilid ng ulo ko at tiningnan ang anak kong mahimbing na ang tulog kanina pa. Nang tingnan ko ang orasan sa side table ay lalo akong nagtaka dahil 11 PM na. Kanina pa sinabi ni Kiel na magkasama sila ni Caleb. What is happening? "Really? Anong oras ba umalis?" tanong kong muli. Sigurado akong naiinis na ito dahil sa mga tanong ko pero wala siyang magawa dahil kai
Kabanata 55 Half Unknown Number Let's meet. I'm here at your office Ilang minuto ko pang tinitigan ang message na iyon mula sa isa na namang unknown number. Wala akong ibang maisip kung sino ito. Imposible namang si Calix dahil hindi siya puwedeng basta-basta magpakita sa kahit na sino dahil pinaghahanap din ito ng mga pulis. I just shrugged it off then I continue cooking our breakfast. It's been a week since everyone has left our mansion. Gustuhin ko mang umalis na rin dito dahil hindi ko na kayang tumira pa rito, ngunit hindi ko naman magawa dahil walang maiiwan dito. This house is the only witness how happy our family was. Hindi ko ito magawang iwan. Bumalik na sina Uncle Ronald kasama si Auntie Maris sa States habang si Ma
Kabanata 56 Twin "I-I'll go ahead, Kiel-" "No," mariin niyang putol sa sasabihin ko. "Why are you crying?" maawtoridad niyang tanong muli na tila sinasabi na kailangan ko talagang sagutin ang tanong niyang iyon. I cleared my throat habang patuloy sa pagkalampag ang puso ko sa labis na kaba. Napatingin ako kay Eleanor na mas lalong tumalim ang tingin sa akin. I tried to calm down. Pinilit kong alisin ang hawak sa akin ni Kiel ngunit masyadong mahigpit iyon kaya lalo akong na-frustrate. Pakiramdam ko ay mababaliw ako sa sobrang fru
Kabanata 57 No Napapikit ako nang sumalubong sa akin ang malamig nahangin. Niyakap ko sa katawan ang robe na suot ko at nanatiling nakatayo sa balcony ng kuwarto namin. It was exactly 2:45 AM when I woke up from a nightmare again. Halos mawalan ako ng hininga nang magising ako dahil sa matinding pag-iyak. I was crying in my dream and also in reality. Isa sa pinakamasakit na araw-araw na pangyayari sa buhay ko. I looked up the sky and saw the full moon. Napangiti ako nang maalala ko ang mga sinabi sa 'kin ni Kiel nang gabing iyon. Now I know the reason why he said those things to me. Alam ko kung gaano namin kamahal ang isa't isa at noon pa man, ramdam ko na iyon kahit ilang beses niya akong pinagtabuyan noon. What happened before, it cannot be undone, but it can still replace with a new o
Kabanata 58Damaged I can really feel my heart is racing at this point. Halos hindi ako makahinga dahil sa labis na takot at kaba lalo na nang makita ko ang duguang si Kiel. Agad na kinalong ko ang ulo nito at mabilis na bumaling kay Calix. "N-no, please! No!" sigaw ko sa kaniya at nanginginig na hinawakan si Kiel. Nakapikit na ito. Nakita ko ang malaking cut niya sa kilay at ang bibig nito ay sabog. Pakiramdam ko ay aatakihin na ako sa puso habang tinitingnan siyang walang malay. Tila napuruhan ito. Nang hawakan ko ang likod ng ulo niya ay lal
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d