Kabanata 17
One Lie
My heart isn’t ready for anything. Nang magdesisyon akong bumalik, lahat ay hindi nakaplano. I didn’t think of the possibilities, I just go with the flow. Just like how I go with the flow when he started dragging me out of the law firm. Namalayan ko na lang na nasa loob na ako ng sasakyan niya at tinatahak ang daan patungo sa kung saan. Kung saan? Hindi ko alam.
For the second time, my phone beeped because of a text message. Nang makita kong si Calix ang sender ay agad kong binuksan ‘yon.
Calix
Office ka na? Text me, please
 
Kabanata 18Other manI could feel my heartbeat slowing as I entered the A&S building. My hands are already sweating because of the tight feeling but I keep my appearance calm. Diretso ang lakad ko patungo sa lift at pumasok kaagad doon nang magbukas ito. I was about to look at my cellphone when it beeped ngunit sa kalagitnaan mg pagsara nito ay nakita ko si Kiel at Eleanor. Ang tingin ni Kiel sa’kin ay hindi naputol.Marahas akong bumuga ng hangin nang makarating ako sa opisina ko. Pabagsak akong umupo sa swivel chair at sakto namang tumawag si Calix. Nanginginig ang kamay ko nang sagutin ko iyon.“H-hey...” I uttered.
Special Chapter 2:17 AM. I try to sleep but my mind refuses to let me. Even if I feel so tired, my mind is wide awake and seems to be just waiting for a miracle. Na sana panaginip na lang ito at bigla na lang akong magising. But no. This is not a dream dahil halos magsugat na ang ibabang labi ko sa kakakagat no’n kanina pa.Tiningnan kong muli ang lalaki na patay pa rin sa tulog. He’s sleeping now in my room dahil basa ang sofa at hindi siya puwede roon, kaya nagpatulong muna ako sa dalawa na ilipat siya. Kanina ko pa iniisip na tawagin si Jaxon pero hindi ko rin magawa dahil sigurado akong malaking gulo ito.Marahas akong napabuntong-hininga at tahimik na lumapit sa kaniya. I sat down beside him. Mahimbing na ang tulog nito matapos ko siyang palitan ng damit at short. Hindi ko na inintindi ang kung ano mang makikita ko dahil wala naman akong choice kung ‘di gawin iyon. Bwisit kasi ang dalawang ‘yon!“Lumiere...”
Kabanata 19Track“What happened? Ilang araw na ba? Bakit hindi pa rin kayo nagkakaayos?” Lynne asked me when she sat down. Inilapit niya sa harapan ko ang kapeng pina-order ko sa kaniya kanina.Nanatili ang tingin ko sa labas kung saan kitang-kita roon ang city lights. Ilang taon na mula nang huli kaming pumunta rito ni Lynne and it’s still the same. Gano’n pa rin ang ayos no’n, walang pinagbago. The scent of their coffee can always makes me calm and relax ngunit ngayon ay hindi na ako sigurado. Pakiramdam ko ay ang bigat-bigat pa rin ng kalooban ko dahil sa nangyari.“Hindi pa kami nagkikita mula nang gabing ‘yon. He doesn’t even reply to me, hindi rin siya bumibisita sa ba
Special Chapter II"Yes, Mr. De Silva. I’d like to apologize for the delay but I’ll make sure to you that it will be sent to you today. Alright, thank you so much. Have a great day!” I uttered and ended the call.“Akala ko ay pinakawalan ka na? Babalik pa rin kayo ro’n?” Yerim asked me at mataman akong tiningnan mula sa cubicle niya.I finally click the ‘save’ button of the file before I look at her. “Ria wants to stay here for good but I’m still not sure,” kaswal na sagot ko sa kaniya at bumaling nang muli sa screen ng computer.“And why is that? Kung gusto rito ng inaanak ko, bakit hindi mo pagbigyan?” dinig kong tanong niyang muli, ngunit hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin.Inopen ko ang file na sinend sa’kin ni Sir Thompson na naglalaman ng details tungkol sa movie adaptation ng isinulat kong libro. I scanned it and suddenly notice one thing that made my forehead furrowed.
Kabanata 20MineThe other day, he didn’t show up to my office kahit na ngayon ang schedule ng meeting namin. Wala akong ganang pumasok dahil pa rin sa nangyari kagabi at sa naging desisyon ni Calix. Hindi ko alam kung anong balak niya. Hindi ko alam kung ano nang nangyayari sa kaniya roon dahil kahit isang text man lang ay wala akong matanggap mula sa kaniya. Pilitin ko mang maging normal ang lahat, hindi pa rin maalis sa isip ko ang sinabi niya nang gabing ‘yon. Idagdag mo pa ang Kiel na iyon na bigla-bigla na lang sumusulpot sa kung saan. Totoo nga yatang ini-stalk ako ng lalaking ‘yon.“Miss Acuzar, how about the status of the A&S? Is there any progress?” Tanong sa akin ng isa sa mga miyembro ng board.
Special Chapter III "Stop it! You're not even a real doctor! Puwede kitang kasuhan sa ginagawa mo!" Mariin niyang sambit sa 'kin. Tinagilid ko ang ulo ko upang tingnan siya. Agad na rumehistro sa utak ko lahat ng nangyari nang araw na 'yon nang makita ko ang mga mata niya. Naroon pa rin ang ambisyong matagal na niyang dala-dala, ngunit ibang tao na ang nakikita ko ngayon. "Just... stop it," she continued and tried to stop me from what I'm doing. I smirked on her and continue what I was doing, not minding her and the people around us. This woman needs help, kung hindi ay mamatay siya. "Doctor na sana ako ngayon. Alam mo ba kung bakit hindi natuloy?" tamad na tanong ko sa kaniya habang nakatuon pa rin ang atensyon ko sa ginagawa ko sa babaeng ito. "Wala akong pakialam sa sasabihin mo!
Kabanata 21Long timeI’m not really prepared for anything. Kahit ano man ‘yan ay hindi ko pinaghahandaan dahil ayokong kontrolin ang mga pangyayari. I don’t want to wake up my anxiety and think of everything that might’ve happen. Ni hindi ko pinag-isipan ang lahat. Lalo na ang senaryong ito. I bit my lower lip while still hesitating if I will go see them and talk to him. Kanina pa sila nasa sala at ako ay tila napako na rito sa kusina. I want to call someone! Kahit si Lynne lalo na si Calix pero alam kong hindi naman ako sasagutin ng huli. Ayoko namang si kuya ang tawagan ko o si mom dahil alam kong malaking gulo ito. Even though they are neutral on this matter I still don’t want them to know about it. Hindi ko na alam ang gagawin k
Kabanata 22BackIt has been very difficult for me to breathe these past few days. I haven't been to office for a few days because I took Eizickiel home to the condo first so I could watch over him. Maxim hasn't been home since she said goodbye to me. I couldn’t call my older brother and mom because I still didn’t know how to tell them everything. I don’t know how to tell them that my son met his father already.Kiel didn’t want to let go of his son. Ayaw nitong umuwi dahil gusto pa nitong makasama ang anak ko. Mabuti na lamang ay may tumawag sa kaniya na siyang dahilan ng pagmamadali niya sa pag alis. That was my chance to take Zick back to my condo para doon na ulit kami tumuloy pero mali yata ako ng desisyon ko dahil panay ang bisita niya sa amin. Kulang na lang
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d