Share
Tunay na Hangarin (4)
Napaiyak na lamang ako habang nakikita ko't walang nagagawa ang pagsasakal ng lalaki kay Manuela. Ramdam ko ang unti unting pagkawala ng hinihingang hangin ni Manuela na sa mga ilang sandali ay maaaring malagutan siya ng paghinga. Muli ko na namang sinubukang gibain ang harang ngunit sadya talagang matigas ang pagkakagawa nito at di ko kayang magiba-giba. Umiiyak na lamang ako habang sinasampit ang pangalan ni Manuela. Tila pinapanood ko lang na mamatay ang aking pinsan sa kamay ng aming kaaway.
Kaugnay na kabanata
Lahid Tunay na Hangarin (5)
"Saan mo nakuha iyan?" ang biglang napatanong niya kay Graciela. Doon ko nalaman na buhat ito sa punyal na hawak ni Graciela."Bakit? Bakit napatanong ka tungkol sa punyal na ito?""Alam mo ba kung ano ang magagawa ng punyal na iyan sa isang manggagaway?" tanong muli ni Solana na dama ko ang takot sa kanyang tinig.
Lahid Tunay na Hangarin (6)
Hindi na ako nagdalawang isip pa. Walang laman ang aking kalooban sa mga oras nang malaman ko iyon kundi ang pigilan si Natalia sa balak niya at iligtas siya sa malaking kasinungalingang maaaring magpapahamak sa aking kaibigang bampira. Kailangan ko siyang iligtas. Kailangan ko siyang abutan.Ngayon, ako naman ang magliligtas sa kanya."Kailangan nating puntahan si Natalia. Kailangang hindi mailapit sa punong bampira ang batong Fuego. Kailangan natin siyang iligtas, Eduardo,"ani ko kay Eduardo."Ako na ang pupunta. Dito ka lang kasama nila. Mapanganib roon," wika ni Eduardo sa akin."Hindi maaari, Eduardo," ang pagtutol ko sa kanya. "Kung mapanganib sa akin roon, mas mapanganib doon para sa iyo,"
Lahid Kuwintas (1)
Ito na ang aking katapusan.Ang makaharap ang mapupulang mga mata ,mga malalaking malapaniking pakpak at mahalimaw na anyo ng aking ama ay tila nakikita ko na ang sarili kong kamatayan. Hindi ko magawa ang makatayo mula sa pagkadapa ko sa lupa dahil nangangatog sa takot ang aking buong katawan. Ang tanging ginawa ko lang ay ang tingalain at masdan ang nakakatakot na anyo ng aking ama na lumulutang sa aking harapan gamit ng pagbabagwis ng kanyang mga malapaniking pakpak.Ang marinig ang pagtawa niya ay tila nagpapatigas rin sa aking mga kalamnan na ni hindi ako makagalaw ni isang pagkilos. Ang bawat halakhak na naririnig ko mula sa kanya ay tumatatak ng talaga sa aking isipan na siyang nagpapausbong ng malubha sa aking takot.Ang pagtawang iyon ay maaaring ang huling tinig na madidinig
Lahid Kuwintas (2)
"Nagulat ka ba, Viktor? Marahil nga ay tama ako. Ano kaya ang mararamdaman mo kapag sasabihin kong ang pinaniniwalaan mong balak ay bahagi rin sa aking tunay na binabalak? Papaano kung sabihin ko sa iyo na, ang lahat ng nangyayaring ito ay gawa lamang ng isang malaking panlilinlang? Papaano kung sasabihin ko sa iyo na ang pinagkakatiwalaan mong Liwanag ay bahagi ng aking kahuwaran para sa iyo? Matatakot ka ba, Viktor?" mga nakakabahalang wika ng aking ama na may pagsisiwalat. Walang iba naitugon si Viktor kundi ang katanungang, "Anong ibig mong sabihin?" na may timbreng naguguluhan sa mga naririnig.Hindi ko alam kung ang ginagawa bang ito ng aking ama ay kanyang paraan upang paghinaan o takutin lamang si Viktor o ito ba ay mga pagsisiwalat na kailangang ikabahala. At hiling kong sana ay ang nauna ang lahat ng ito."Si Solana ay ang aki
Lahid Kuwintas (3)
"Naintindihan kita, Viktor," ang aking mangiyak ngiyak na sagot. "Lahat ay naiintindihan ko," dagdag ko pang sabi.Hindi pa rin niya inalis ang kanyang tingin sa akin habang nakahiga sa aking mga braso. Sa mga sandaling iyon ay nakita kong muli ang mga magagandang mata ni Viktor. Napagtanto sa mga pagyakap ko na nanatili pa rin ang kanyang mga mata bagkos sa pagkakaiba ng kanyang buong mukha. Ang mga matang iyon ang siyang pinakakatangi ko kay Viktor."Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, mapatawad mo lamang ako sa lahat ng ginawa ko sa iyo. Matagal ko nang gustong humingi ng tawad ngunit umiiral pa rin ang aking pagkamasarili. Binigo kita, Natalia. Sinira ko ang pangako ko sa iyo noon. Ngayon, ayokong mamatay na hindi mo malalaman na mahal na mahal pa rin kita,"anya sa akin ni Viktor na may pag iinda sa sakit ng malaking sugat na natamo niya."Mahal na mahal rin kita, Viktor," ang sa.got ko naman sa kanya. Sa lumipas na mg.a panahon, totoong nanatili pa rin s
Lahid Talinhaga
Dama ko ang lamig ng simoy ng hangin sa aking paligid.Hudyat, na sa mga oras na ito ay bumubuka na ang liwayway upang tapusin ang karimlan ng gabi at salubungin ang paparating na araw. Alam kong sa darating na mga sandali, sisibol na ang haring araw upang magbigay ng liwanag sa buong kalangitan. Kahit ganunman ang lamig ng hanging bumabayo sa buong Santa Lucia, malalanghap pa rin ang kakaibang amoy na sumisingaw kasabay ng hanging umiihip.Ito ay ang malansang amoy ng malagim na kamatayan na siyang alam kong nanggaling sa gitnang bayan kung saan ngayon nagaganap ang digmaang tiyak na magpapabago sa buhay ng buong bayan ng Santa Lucia.Kakaiba ang aking nadarama sa aking katawan. Matapos kong masaksak ng gintong punyal ang nakaaway kong kanina na isang napakalakas na mangkukulam, bigla na lamang ako nakadarama ng matinding panghihina sa aking buong katawan. Kaya naman, minabuti kong umupo muna sa lupa at paunti unting kumukuha muli ng sapat na lakas para sa sari
Lahid Pagtatagpo
Tanggap ko na ang aking magiging kamatayan.Handa na akong mamatay. Katabi ko ang namayapang bangkay ni Viktor at wala na akong mahihiling pa kundi ang mamatay na kapiling ang aking minamahal. Alam kong mamamatay na ako sa pagkakataong ito. Isang malaking dakot ang aking ginawa, at dahil dito, tiyak mamamatay na ako.Mamamatay na ako sa kamay ng aking ama."Magsama kayong dalawa!" ang sigaw ng aking ama. Binagwis niya ang kanyang mga malapaniking pakpak, lumipad sa himpapawid at palusob ito sa akin na may pagtatama sa kanyang matutulis na mga kuko.Marahil iyon na ang mga huling salita na aking maririnig. Mga salitang nasusuklam ng aking ama. Marahil ay ito na nga ang aking kamatayan. Mababawian ako ng buhay sa mga kamay ng punong bampira.Ngunit, biglang yumanig ang malakas na mga putok ng baril. Nabatid kong tinamaan nito ang lumulusong sa akin na halimaw. Nagawang pigilan ng mga bala ito kaya sa muling pagkakataon ay nailigtas na naman ako sa bi
Lahid Pagsalakay
"Hanga ako sa katapangang taglay ninyong lahat. Ngunit, papaano niyo magagawang patayin ang isang katulad ko?! Ako ang haring bampira! Wala akong kamatayan! At hindi ako kailanman mamamatay sa mga kahibangang bagay na binabalak ninyo!"ang pabulyaw na wika niya na dama ang malaking tiwala niya sa kanyang katangian."Tingnan natin kung totoo nga iyan, ama!" ang pagsagot ko naman."Graciela! Simulan mo na!" ang aking pabulyaw na anya sa kasama naming mangkukulam.Nang marinig ito, kaagad sinimulan ni Graciela ang naisip nitong gawin. Ipinikit niya ang kanyang mga mata habang hawak sa dalawang kamay ang batong Fuego na parang dinadasalan ang hawak na bagay.Tila huli na nang makita ng haring bampira si Graciela. Nang makita niya itong hawak ang batong Fuego, marahil ay alam na niya kung ano si Graciela at ang ginagawa nito, kaya muli itong nagpalit anyo bilang isang malapaniking halimaw at lumusob ito papunta sa amin.Alam na naming lahat na lulusob an
Pinakabagong kabanata
