SIMULA

Malakas ang ulan, malakas ang kulob, at malakas din ang tambol ng aking puso. 

Nanginginig sa lamig at nanginginig din ang buong katawan ko sa takot.

"Tumakbo ka! Bilisan mo!" Malakas niyang sigaw. Garalgal ang boses niya at puno ng pag-asa...ngunit puno rin ng takot.

Takot para sa hinaharap, takot para sa kawalang katiyakan.

Mabilis akong umiling at malakas na kinagat ang labi na dumating sa punto na nalasahan ko ang sariling dugo. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay, hinahatak at pilit siyang pinapatayo mula sa pagkaka-upo sa maputik na lupa.

"F-Father-"

Malakas niya akong sinampal at itinulak ng buong pwersa. Nagulat ako kaya hindi ko na kontrol ang sarili mula sa pagka katumba. Nakahiga sa putik, mariin kong pinikit ang mga mata dahil mas lalong lumakas ang pagtila ng ulan...at dahil malakas din ang pag-udyok ng paglabas ng aking mga luha. 

Kumakabog ang d****b, gumapang ako papunta sa kanya. Maputik ang buong katawan, maputik ang buong palad at sinamahan pa ng panlalamig at panginginig, hinawakan ko ang kanyang maputlang pisngi.

"Y-You're good as dead..." Ngumiti ako ngunit sunod sunod ang pagtulo ng aking mga luha. Seryoso niya akong tinignan, tila hindi ramdam ang sakit sa mga tama ng bala sa kanyang katawan. Sa ilang minutong nag daan, nagtitigan lamang kami at walang nangahas na baliin ang katahimikan, tanging ulan lamang.

"I will die with you, Father...I know you are lonely because Mother was no longer with us..." I smiled and caressed his cheek. "So let me be with you...Let me die with you. K-Kahit ngayon lang, hayaan mong...samahan ka ng iyong anak." 

For the first time in my life, I saw my father in his weakness. The barrier he built was slowly broken down and turned into pieces. Sa unang pagkakataon, nakita ko ang ama kong umiiyak sa aking harapan. 

Dahan-dahan niya akong niyakap, nanginginig ang mga balikat dahil sa tuloy-tuloy at hindi mapigil-pigil na pag-iyak. Tahimik at walang tunog siyang umiyak sa aking balikat. And it pained me to see my father in this way. It broke my heart to see my father lost his self in front of me.

Dahan-dahan ko rin siyang niyakap at umiyak sa kanyang balikat. Tila tumigil ang mundo para sa aming dalawa. Hindi na namin kailangan pa ng mga salita...dahil alam na alam na naming dalawa ang posisyon ng isa't isa...alam na alam din namin ang kahahantungan ng bawat isa.

No words were needed because we both knew what was to come. It's a matter of time before they will find us and then...kill us.

"Forgive me. Hindi ako naging mabuting ama sa'yo." He whispered.

"Forgive me also...I have not been a good daughter to you." 

"What a fool." He chuckled deeply and caressed my head full of gentleness and love.

Hinigpitan ko ang yakap sa kanya at mas lalong bumuhos ang luha. Ito ang unang pagkakataong...na yakap ko siya at naging totoo sa kanya. Ito rin ang unang pagkakataong...hinimas niya ang aking ulo. Unang pagkakataon din na...bumigay ako sa kanya.

Kailanman, hindi ako nakaranas ng pag-aaruga ng mga magulang, hindi tulad ng karamihang bata. Kailanman, hindi ako dumepena sa mga magulang, lalong lalo ng sa ama. Hindi ko alam na nangangailangan din pala ako nito.

"You've been good, my Ery. You..." His hand stopped and then I heard him sob. "You've been so good."

"F-Father, I didn't kill anyone. I didn't kill anyone. Father, believe me, please.  T-They accused me but I didn't kill her-"

"I know." 

Mas lalo akong nanginig at mas lalong nanikip ang aking d****b. Hindi dahil sa poot, kung hindi dahil hindi ko alam na ganito pala kasakit na malaman na mayroon pang naniniwala sa akin, naniniwalang inosente ako mula sa krimen na hindi ko naman ginawa.

Hinawakan niya ako sa balikat ngunit hindi tulad kanina, bakas na sa kanyang mukha ang sakit na iniinda. Mas lalo rin naging maputla ang kanyang kulay at mas lalo rin naging maamo ang kanyang mga mata sa akin. Ang seryoso at malamig na mga mata na kadalasang gamit niya hindi lamang sa trabaho kundi ginagamit din sa akin...ay napalitan ng awa at mga matang mapagmahal. 

"My Ery..." Hinawakan niya ang aking pisngi at inalis ang luha. Alam na alam nito ang pinag-kaiba mula sa tubig ulan at tubig ng sakit at pighati. 

"I'm sorry for bringing you into my messy world. I..." Umiwas siya ngunit hindi nakatakas sa akin ang panibago niyang luha. "I'm sorry for not giving you your freedom. I'm sorry I have no power to clear your name-"

"Kahit isa lang...K-Kahit ikaw lang yung maniwalang inosente ako, Pa. Kahit...kahit ikaw lang, okay na ako." Hinawakan ko ang kamay niya na nasa aking pisngi at pinikit ang mga mata, dinadama ang init nito. 

"Did you...Did you regret the time I brought you to the Maurus Family? Did you regret following my command to serve them?" May takot sa kanyang boses ngunit mas malakas ang kagustuhan na malaman ang totoo.

"Yes." Nanghihina kong iminulat ang mga mata at nakipag titigan sa kanya. "But Maurus was your salvation, Father. F-For your sake...For you-"

Niyakap niya muli ako at sa pagkakataong ito, mas lalong mahigpit. Mas lalong madiin, at mas lalong masakit. 

"They were not my salvation, Ery. Because if they were, they would be a salvation to my daughter too. They will not hunt you down and they will not be your destruction." Mas lalo pa naging mahigpit ang yakap niya sa akin, binubuhos ang lahat ng emosyon na hindi niya kayang aminin at sabihin sa akin ng harapan.

"It was you..." His voice trembled. "It was you who saved me, my child."

Ngumiti ako at hinawakan ang parte ng likod niya kung saan ang tama ng baril. Marami na ang dugong nawala sa kanya.

"Did you regret loving Reu?" Mas dama ko ngayon ang takot sa kanyang mismong tanong.

Sumikip ang d****b ko. Masakit ang tanong niya. Ayaw kong sagutin ngunit binuka ko pa rin ang aking bibig.

"No."

"He wants your head." Malumanay niyang sabi, tila walang kaakibat na kilabot sa kanyang mga binitawang salita.

"I know."

"Foolish." 

Ngumiti lang ako. "Mother will be glad to see us."

He chuckled dryly. "Eryal will not be happy to see you so soon."

Natigilan ako. 

Magsasalita na sana ako nang biglang nakarinig ng mga yapak, mabibilis at halatang nagmamadali. Nabalisa ako at mas lalong naagdagan ang takot ng makarinig ng putok ng baril.

"F-Father-" Tinangala ko siya at nanlaki ang mga mata ng nakita ang mga armadong mga lalaki ng mga Maurus na humahabol sa amin. 

Mabilis ang oras, hindi ko alam ang mga pangyayari basta sa isang iglap na lamang, hinahatak na ako ng ama at tumatakbo na kami sa kabila ng tama niya sa kanyang likod.

"Father, let's not run-"

"Keep going!"

Hinatak ko ang kamay mula sa kanya at huminto. Huminto rin siya at pagalit akong tinignan. Sinigawan niya pa sana ako ngunit na tahimik lamang nang makita ang disposisyon ko.

Ngumiti ako sa kanya. "Pagod na pagod na po...a-ako. T-Tama na...Samahan na natin si Mama."

Tumingala siya sa langit, tila nanghihingi ng miraglo. Tumingala rin ako, naghahanap rin ng miraglo.

"Halika rito." He opened his arms. I gladly followed him and accepted his invitation. I slowly hugged him and hid my face on his chest. His body was warm...and despite the blood loss, he still had the strength to hug me back with all his might. 

"I wish I could give you everything you want. But I'm just a human, Ery."

"This is enough." I tightened my hug.

"Long life, Ery. Win me a victory." Huling bulong, huling yakap, at huling pagkikita.

"F-Father-"

Nanlaki ang mga mata ko nang  nakita ang nasa likod niya. Apat na lalaki at bawat isa'y nakatutok ang armas sa aming banda. Tila alam ng ama ang sunod nilang gagawin kung kaya't mabilis niya akong itinulak sa gilid. 

Napatingin ako sa aking likuran. Ilog. 

Umiling ako. "Father I know what you're doing-"  

Mabilis niya akong itinulak muli, buong pwersa at walang pag-aalinlangan. 

"No!" Mahigpit akong kumapit sa kanyang mga kamay. Ayaw siyang bitawan, ayaw siyang mawala...at ayaw siyang mapag-isa. 

"Be my hope until the end. Please, survive for me, my Child. Survive for Master Reu." 

And with all his strength, he pushed me to the long and deep river. I shouted his name, so angry because he was so selfish. But all of my anger had perished when I saw what he mouthed to me while I was falling.

"Be free."