Sinira ko ang libro at sinandig ang likod sa upuan, pinaikot ang panulat sa mga daliri at nag-isip ng mataimtim.
Gregore was spoiled. And hard headed, yes. Kung anong gusto niya, papanindigan niya. Kung anong ayaw niya, mananatiling ayaw niya. She doesn't like the idea of clubs nor booths. At isa pa, isasama ito ng ama sa isang business trip, maagang pag hahasa sa kanya.
Kung wala akong gagawin, siguradong hindi mapipigilan ang pag-angat ni Austin. Perfect plan, indeed. She knew Gregore won't participate...At alam niya rin mismong pagkakataon na niya ito. Siguradong mapapanalo niya ang tatlong patimpalak. She was a genius and competitive after all.
Hinarap ko si Merelle at mag sasalita na sana nang sinalubong ako nito ng kanyang palad. "I know, I know, girl."
Napaawang ang labi ko.
"You'll join, right?" Humagikgik siya at winagayway ang isang folder. "This folder contains the forms of three clubs: Math, Science, and Board Games."
My lips pursed. This chipmunk...she planned this very well.
"How much," Nilabas ko ang wallet at binuksan ito, binilang ang laman.
"Three thousand."
Mabilis akong napatingin sa kanya. That much for just three papers? One thousand each?
"Are you kidding me?"
She made a cute face and made a peace sign. "Sorry. Mali pala ang presyo ko."
"Ayus ayusin mo, Merelle." Seryosong saad ko bago ko kinuha ang folder.
Kakatungan pa yata ako, ah
She cleared her throat. "It's three thousand and six pesos, Ery. You'll pay for the folder too, right..."
Hindi ako makapaniwalang tinitigan ulit siya. I opened my mouth for a complain but because I couldn't find words, I closed them again.
Ano pa ba ang aasahan ko sa babaeng ito?
"Alam kong nakakagulat, pero that's business talaga, Ery. I hope you understand." Nag kibit balikat siya at kamay pa rin sa likod ng ulo, sumipol sipol ito kasabay ng pag patong ng dalawang paa sa kanyang lamesa, tila walang may binibiktima sa kanyang kasakiman.
Corrupt.
Walang awa, walang puso. Walang pautang, walang patawad.
"Kakasuhan kita. You're over pricing."
Tumawa siya. "Sige. Kitakits nalang sa kulungan. Ikaw, makukulong dahil lulubog ka sa kautangan para may ipambayad lang sa iyong abogado, at ako naman ay dadamayan kita, aking kaibigan. Sa kasiyahan man o sa pighati, nandito lang ako--"
"Paano naging ganito kalaki?" Mariin kong tanong sa kanya. Hindi niya ito ibebenta sa ganitong halaga kung alam niyang hindi ako dehadong makuha ang mga ito.
"Those are the last forms, Ery. Kahit mag tumbling at mag split ka pa, wala kang mahahanap na." Ngumiti siya ng matamis. "And the application forms for clubs were already closed yesterday. But because you have a kind friend, I'll spare you and I'll find a way in. I'm amazing, and I know that."
Gamit na gamit ang mga connections, ah.
Ibinigay ko ang hinihingi niyang halaga at mabilis na ni-fill up-an ang mga forms.
"Tuso ka talaga, Merelle." Sabi ko at binigay balik sa kanya ang folder.
"Negosyo lang, Ery. Walang personalan."
Ngumisi siya at kasabay ng pagtayo, ang siyang pagtunog ng bell, takda na tapos na ang oras ng klase at kailangan ng maghanda para sa panibago. "I'll see you tomorrow."
"Mag c-cuting ka nanaman?" Tumaas ang kilay ko.
Umikot ang kanyang mga mata. "Aasikasuhin ko muna ang mga forms natin. At alam ko na rin naman ang aralin ni Sir Doughlas eh. Why waste my time here?"
This lowkey hambog.
Ngunit totoo naman. Hindi man halata, ngunit maalam ang babae. Kung hindi lamang nito prayoridad ang salapi, maaaring mapabilang din ito sa mataas na ranko sa skwelahan.
"Natin? I thought you're done applying?" Nakataas pa rin ang kilay ko.
"Kinulang ang isang araw ko para mapasukan lahat ng club." Yumuko agad siya at nag tago sa likod ko nang dumating na ang maestro.
"Balak mo bang maging Summa Cum Laude, Merelle? Patay na patay ka yata sa mga puntos?"
"Dimwit. Anong makukuha ko sa awards? Magiging sexy ba ako? Tss. Hindi. There are so many things that matter the most, Ery. That is just temporary...And you must give importance to what is permanent. Kayo ni Gregore lang naman ang patay na patay sa puntos, eh."
I smiled. I liked this side of Merelle.
"I'm just doing my job, Merelle."
"Imaginary clap to that, then."
My job was to take care of Gregore. And protecting her fame, her honor, the respect and the authority were a part of it. Hindi ako uhaw sa puntos. Uhaw akong magawa ng mabuti ang trabaho ko. Dahil tulad ni Merelle, hindi ko rin nakikita ang halaga ng mga medalya at certificates. Those things will perish someday. My loyalty, my faithfulness, my obedience to the commandments of my masters were the most important. I would rather lose honor than lose my principle.
"And imaginary medals to the most participative and cooperative student of the year."
Tumawa siya ng mahina. "I'll join all the clubs in order for me to do my business. You know, more connections, more power. And more power means more money. Yehey. Happy na naman si inday."
Umiling ako at hindi na siya pinansin.
"Goodness child! May hayop na nakawala!" Dali-daling bumalik si Merelle sa kanyang upuan at garalgal na inaayos ang mga kagamitan.
"Wow, long time no see."
Hilaw siyang ngumiti. "I missed you too."
"Ery," Napatingin ako sa harapan nang magsalita ang guro. "Go to the faculty."
Natigilan ako. It's Gregore's papers again. I bet.
Tikom ang bibig, inayos ko ang mga kagamitan at tumayo para sundin ang guro. Ngunit bago umalis, tinignan ko ang babae sa gilid.
Tinaasan niya ako ng kilay at tinaboy gamit ang isang kamay. "Sho sho."
My lip pursed but then I never commented. Himalang hindi ito sumama sa akin ngayon kung pinapatawag man ako sa faculty. Himala ring bumalik ito at pinagpalit ang pag-aaral kaysa sa agenda. Agenda na mag papayaman daw sa kanya.
"Get me a bottle of water."
Tumango ako kay Gregore nang na daanan ang silya niya.
Nakita ko ang pag kaway ni Merelle sa glass window ng aming classroom. Malaki ang ngisi nito sa akin na tila nanunukso. Ngunit ang masayahing mukha nito ay agad napalitan ng hindi mawaring reaksyon nang nabaling ang tingin sa likod ko.
Nangunot ang noo ko nang bigla itong yumuko at itinakip ang bag sa mukha, sinamahan pa ng pag padyak-padyak. Tila isang nakakasindak na pangyayari ang kanyang nasaksihan na dumating sa puntong pinagtitinginan siya ng ilang mga kaklase.
At tantya ko, hindi magtatagal, detention na naman ang pupuntahan nito. Nanggugulo nanaman sa klase eh.
"I was waiting for you, pretty girl."
Kaya pala nakakasindak.
Ngumisi naman siya. "I was the one who told the faculty to call you out."
This manggot…
Of course. Because of power, he could manipulate everything, including the teachers.
"What do you want from me?"
"Wrong question." He tilted his head. "What does he want from you?"
He pointed his finger at me. "Reu wants, Reu gets."
I knew it.
Mariin ko siyang tinitigan. "Didn't know you became a slave."
He smirked. "I had other business. I want to see it myself..."
Natigilan ako. His smirk...was different. It was not his normal smirk.
"So...that's your friend, huh." Tumabi si Gaulin saakin at tinignan ang bintana sa aking likod.
This is bad.
"No." Matigas kong sabi sabay lakad.
Friends and acquaintances are different.
"What's her full name?"
"Why would you like to know?"
Tanging halakhak niya ang umakupa sa tahimik na hallway.
"Shall I hire a private investigator instead?"
"Asleah Merelle Sweiden." I clenched my jaw. This maggot was showing off his riches. Rubbing it on my face, huh.
"Sweiden...daughter of Doctor Darlene and Doctor Albie Sweiden? Interesting."
Hindi ako nag salita.
Gaulin was unpredictable. And now that he seemed interested in the identity of someone, which never happened before, slightly worries me. What's on his mind now?
"If I report their daughter to the authorities, do you think it will tarnish the image of her parents?" Tumawa ulit siya. "Of course, yeah?"
I stopped.
"I can imagine now the beautiful front page of some tabloids: Daughter of Two Gifted Doctors and Owner of Hospitals, Arrested because her daughter--"
"What did she do this time?" Knowing that girl, kayang kaya niyang gawin ang lahat para lang sa pera.
People are not dangerous, money is. Hindi mo alam kung anong magagawa ng pera sa buhay ng tao.
"Sweiden's abilities are dangerous. And it irritates me...It pisses me off. She pisses me off, big time, Ery."
"D-Did she kill someone?"
He chuckled. "That body of hers cannot even kill a fly."
Then what? Anong kinairita ni Gualin?
At sa lahat pa namang tao, pinili ng babae na kalabanin ito?
Bigla siyang sumeryoso at nilagpasan ako. Ngunit nanlamig ako sa bulong niya sa hangin.
I heard that. I seriously heard that!
Nanginginig ang kamay, kinuha ko ang cellphone at nagtipa.
To: Merelle
What have you done, Merelle?
From: Merelle
Anderson's mad, no? hahaha
This girl...
"He wants to break your neck, you imbecile..."
From: Merelle
Pinasok ko ang room ng Student Supreme Government without anyone noticing it. I forged his signature in order for me to get the approval of every club president. Para sa special entries. For you and for me. Swak na swak ang plano parang swak na gatas lang hehe ;<
Kaya pala.
And...Vice President si Gualin. Kaya bakit hindi ito lumapit sa President?
From: Merelle
I know you are curious right now, baby girl. Money down muna. Wag kang kurakot, ah..
Pinatay ko ang cellphone at binalik sa bulsa. Kinuha rin naman agad nang mag vibrate ito.
From: Merelle
Utang'to, ha.
From: Merelle
Reu is kinda scary. He can terminate me any second you know. And isa pa, si Anderson ang nagh-handle ng clubs. His approval still matters. So bakit pa ako lalapit doon sa monster kung pwede naman sa rabbit, right? Reu is troublesome. While Anderson is kinda cute. He can't be mad at me kyah >.>
To: Merelle
So you aren't scared of Gualin, huh? That "rabbit" will report you to the authority, Merelle. You will pay for your sin, you will pay according to your own wickedness. Aren't you afraid of that?
Tinitigan ko nang matagal ang screen nang hindi ito nag reply. By now, Sir Doughlas probably saw her using her phone during class hour. I smirked. I knew it. Detention is welcoming you again.
"Who you are texting, Ery? Cousin Reu, I bet?" At nagtawanan sila.
Napaangat ako ng tingin at napa awang na lamang ang mga labi sa babaeng nasa harapan.
"Gen..."
"He still has a liking on this maid, Lali?" Sagot naman ni Axis sa gilid.
"Oh it will pass. You know Reu very well, Ax." Jamaijen, brother of Gen, chuckled.
Nagulat ako nang hinawakan ako ni Gualin sa balikat at inilapit sa kanya.
"I know him too. And knowing him, he doesn't want news, particularly news about his three cousins present and on the hospital bed."
Tumaas ang kilay ni Gen. "Are you threatening us, Gualin?"
Pasimple kong inilayo ang sarili mula sa lalaki at pasimpleng tumikim.
"Merely, Gen." Ngumisi siya.
Dumapo ang tingin ni Ax sa akin. "You also like this maid, Gualin?"
"Do I still need to answer that, Ax?"
Tinitigan ko pabalik si Axis. Agad naman siyang umiwas ng tingin.
Fighting for yourself doesn't mean you need to fight physically and fight them back with words. An eye for an eye is enough.
And sometimes, you just need to let it pass, but never let go of the determination to never give up. You just need to wait patiently for the truth to reveal itself, silence to rule the situation, and peace reign within your heart and mind.
Tinignan ko ang cellphone nang nag vibrate ito, inaasahan ang reply ni Merelle. Ngunit hindi.
From: +639*********
What are you doing with Gualin? Why are both of you late? What's happening behind my back?
Nangunot ang noo ko. Ngunit umayos din nang may napagtantong si Reu ito.
From: +639*********
Are you dating him, Ery?
"Hindi ka na bumalik kanina, Ery! Argh! You're so...so..." Tumaas ang kilay ko sa kanya. "So hot?" "So irritating!" Padabog niyang pinagkrus ang mga braso sa d****b. "Did you know I'm so thirsty I feel like I'm going to die--" Tahimik kong ipinatong ang paper bag sa kanyang hita at kinabit ang seatbelt nito. Inayos ko ang kanyang nagulong damit at tinignan siya ng seryoso. Bumilog ang kanyang bibig ng nakita ang laman nito. "My vanilla..." Sinira ko ang kanyang pintuan at dumeritso sa likod, kong nasaan naman nag aayos si Harold ng mga gamit. "Kay young master Reu na naman ba 'to?" Mabilis akong umiling. "Mine."
Tanging ako lamang ang batang nagtatrabaho sa Mansion. Babae, malapit sa edad ni Gregore, at may kakayahang humawak ng responsibilidad sa batang edad kaya naman naatasan akong maging alipin ng isang Maurus.At halos lahat ng kasambahay ay ayaw sa akin. Isang dahilan ay ang pagiging masakit kong mag salita. Walang respeto sa nakakatanda, walang respeto sa kanila. I meant no harm. But they didn't see that. They were too focus on me being harsh on them. They forgot to check the reason why I was being harsh to them.Instead of looking at their mistakes and correct it, nag bulag bulagan ang mga ito, tingin ay mga perpekto ang sarili. Porket matanda na, hindi na marunong makinig sa sasabihin ng iba, lalong lalo na sa katulad kong bata. But then, if they were wise, hearing corrections would make them wiser. But for the fools...Nevermind.
"Next week na yung intramurals." Pambungad ni Merelle sabay upo sa aking tabi.Hindi ko siya pinansin at tahimik na binabasa ang hawak na libro."I invited a few friends. Punta kami roon sa Board Games Club." Ramdam ko ang pag dikwatro niya. "First day ang match mo, right?""What's your plan this time?" Sinulat ko sa notebook ang importanteng impormasyon na nabasa."Ouch!"Hindi ako tumingin sa kanya. Halatang umaarte."You bruised my ego. Plano agad? Hindi pwedeng support support lang ako sa gilid mo? Hello, a supportive friend here..."Hindi ako umimik."Okay!" Humalak
After I tapped my id on the scanner, bumukas ang glass door at agad na bumungad ang mahinhin at malumanay na boses sa mikropono. Pumwesto ako sa pinakadulo ng silid, kung saan ang madilim na parte. Piniling tumayo at tahimik na nakatanaw sa harap. "All who want to join the event, please fill up this form..." Tinuro nito ang pink na papel. "And those who just want to facilitate, please fill up this one..." Showing the red forms. Ang clubs sa paaralang ito ay hindi tulad ng sa iba. Ang mga miyembro ay galing sa iba't ibang baitang, ngunit lahat ay kalaban parin. Tila tinawag lang itong club hindi para bumuo ng relasyon sa isa't isa, ngunit para tipunin ang magagaling sa partikular na larangan at paglabanin ang mga ito upang makita ang mas nakakaangat at ang hindi.
"Done with your exam?" I asked while arranging her uniform for tomorrow."Yeah. Kay Ma'am Daiza nalang kulang. She'll give the test paper to me the day after tomorrow." Tamad nitong sagot.Kinuha ko ang isang binder sa bag ko at binigay sa kanya. Nakahiga sa sariling kama, kinuha niya ito at binasa."Study its whole content. That's the summary of her lesson.""Last week, you also gave me three binders. Are you planning to kill me, Ery?""Stop complaining and start studying. And if I want to kill you, I'd kill you with a knife, not with a binder. Use your head."Nauna
Mariin ko namang tinitigan ulit ang babae.Isang kamay ay sa bulsa, inakbayan niya ako at hinatak na papunta sa klase. "Did you see his face? Priceless!" Tumawa siya ng malakas."That was so childish, Merelle."Nagkibit balikat lang ito. "His steak was delicious--""Wala kang delikadesa."Suminghap siya. "He kissed me! He harassed me! Hindi mo ba nakita--""It was you who just harassed him. Rapist. Lustful woman. Disgusting woman...You put dirt in his lips, Merelle."Nag bilog ang kanyang bibig at mga mata."B-Ba
Iniwas ko ang tingin, takot na marinig nila Gregore at Harold at malaman ang mga pangyayaring'to, kahit imposible naman iyon. "Silent treatment from you, and everything's fine. Like nothing happened at all...Like I'm not mad at all." He chuckled once again. "Can you believe that? Your silence is killing me." Tumikhim ako. "Young master, with all your due respect, I'll drop this call now because it's obvious that this is not business-related--" "You're my business, Irish..." Ramdam ko ang gulat na tingin ni Harold at Gregore dahil sa sinabi ko, ngunit wala na akong oras pang mag paliwanag sa kanila dahil ang lalaki sa likod ng linya ay hindi na ako binigyan pa ng pagkakataon mag-isip!
"You didn't go last night." Tamad siyang humilig sa lamesa, habang may ngisi sa kanyang mga labi. "Wala akong may naalalang pumayag ako." Yan ang gusto kong sabihin, ngunit sa halip na ipagpatuloy, umiwas na lamang ako at inabala ang sarili sa pag-aayos ng gamit niya. Dahil hindi na gustong pumasok ni Gregore, ang lalaki naman ngayon ang ina alipin ako. "Drop that and look at me." I glanced at him for a second and back to his things. Bumuntong hininga siya. "So unresponsive..." "Young master, you are being unreaso
You are at the final chapter. Sorry, I did not proofread some of the published chapters (The reason why this story has so many grammatical and typographical errors, misspelled words, etc., etc.). Nevertheless, I would like to thank you for reaching this far. Thank you for allowing me to share my thoughts through this. It means a lot to me. I hope you like my first story. God bless! – Pumayag ako na manatili sa loob ng kwarto, pero siya ang lumabas para tumulong sa paghahanap kay Roel. Hindi pa nakalipas ang sampong minuto, agad kong narinig ang pag galaw ng doorknob. Agad akong tumayo at lumapit sa pintuan. Bakit siya agad na bumalik? "May nakalimutan ka ba-" Agad akong napahinto at na estatwa sa kinatatayuan. Hindi si Reu ang bumalik kundi ang kanyang panganay na kapatid. “Can you prepare tea for me?” He scanned the whole room before finally setting his eyes on me. “I’m a guest.” "M-Master Rei..." I stuttered. Agad siyang pumasok, sumunod ang apat na lalaking naka uniporm
After we calmed down, Reu decided to get a room at the nearest motel. We were in a remote area, so he really had no choice but to sleep in a cheap room. His bodyguards were outside and roaming around, of course. Naging tahimik kaming dalawa matapos ang eksena sa terminal. Tanging mumunting pagmasid lang ang nakuha ko mula sa kanya, habang ako ay umaaktong hindi napapansin ang parati niyang pagbaling sa aking direksyon. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa maliit na sofa. Siya na nakatayo sa bintana habang may katawagan ay mabilis na pinagmasdan ako. Binaba niya ng kaunti ang cellphone niya hanggang sa pinatay niya na ito. Sinundan ko ang kamay niya nang pinasok nito ang gadget sa kanyang bulsa. Nangunot ang noo ko. Sigurado akong hindi pa tapos ang usapan ng kanyang kausap. “Where are you going?” Inangat ko ang tingin sa kanya. Lumapit siya sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumikhim. “G-Gusto kong pumunta ng banyo para maligo.” Natigilan siya at tumango ng dahan dahan, para bang n
“Liyan,” Mabilis akong nilingon ng dalaga. Namula ang mga pisngi niya at mabilis na iniwas ang mga mata sa akin. “B-Bakit, Ken…” Mahina ang boses nito, tila nahihiya sa akin. Apat na taon. Apat na taong pagtatago ang ginawa ko simula nang araw na iyon. At sa apat na taong nagdaan, hindi ako kailanman tinantanan ng mga tauhan ng mga Maurus. Rason kung bakit sa apat na taong iyon, natuto akong mabuhay sa kabundukan para lang hindi mabilis na matagpuan ng mga Maurus. Mahirap mataguan ang lugar, mahirap ang pasikot sikot- tama lang na pinili kong manatili sa kabundukan para mabuhay lang. I made sure I didn’t stay long in one location, I jumped from one place to another. I also frequently change my name for my safety. Nanatili ring lalaki ang identidad ko sa mga tao, pero minsan, nahihirapan din ako dahil sa mga sitwasyong…tulad nito. “Hindi pa ba nakabalik ang kuya mo mula sa bayan?” Mataman kong tanong sa kanya, isinawalang bahala na ang reaksyon niya. Umiling ito ng ilang beses.
Hindi ako makapaniwala. Patay na ang ama ko at ako ang dahilan. Gusto ko nang mamatay at hindi na umahon mula sa tubig na kinabagsakan ko. Pero ang boses niya na nagpapaalala sa akin na maging malaya ay siyang nag patigil sa akin mula sa pagkalunod. Umahon ako at nag baluktot sa lupa dahil sa sobrang pagod, umubo ng paulit ulit dahil sa nainom na tubig. Masakit ang buo kong katawan mula sa pagkakabagsak at sa ilang oras din na pagtakbo. Nanghihina pa ako pero pinilit kong tumayo dahil namataan ko ang nagkukumpulang mga trabahador sa itaas ng tulay, tinitignan ako at nag uusap na sa isa’t isa. Probably talking about how to get down the bridge and capture me. Mabigat pa rin ang loob at nagdadalamhati sa nangyari sa ama, tumakbo ako habana bumubuhos ang panibagong batalyon na luha. Tumakbo ako sa mga damuhan, hindi alintana ang mga nadadaanang mga putik, ang ilang beses kong pagkadapa dahil sa mga bato, ang mga paa kong maraming sugat dahil sa naaapakan na mga matutulis na kahoy- tuma
Isang iglap, namalayan ko nalang ang sarili na nakasakay sa sasakyan. “Lock the door.” Matigas niyang utos sa driver.“P-Paolo, hindi ako ang may gawa! Nakita ko si Consi, kakaalis lang sa villa ni Gregore-”Nakita kong nandilim ang paningin niya. “Kasama ko si Consi kanina pa, Ery. Hindi siya nagtagal sa villa ni Gregore.”“Pero…” Mas lalong lumakas ang tambol ng dibdib ko, hindi na alam ang totoo. “N-Nakita ko talaga siya-” “Don’t let her out.” Putol niya at pinalo niya ang sasakyan, takda na dapat na kaming umalis. “Paolo!” Galit na sigaw ko habang tumatakbo na ang sasakyan. Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Galit, pighati, pagsisisi…parang buong mundo na ang pasan ko at sobrang bigat na, wala na akong magawa kundi ang umiyak ng umiyak. Kinapa ko ang cellphone ko sa aking bulsa, nagbabakasakaling matawagan si Consi at humingi ng saklolo para maligtas si Gregore. Pero kahit anong hanap ko, wala akong may makapa. Hanggang sa naramdaman ko nalang na huminto ang sasakyan
I read somewhere that the price of wisdom is beyond rubies. Neither gold nor crystal can compare with it, nor can it be had for jewels and gold. Even corals and jasper are not worthy of mention. Wisdom is more precious than anything else. Without wisdom, you will never be happy…satisfied…and be complete. Ang karunungan ang siyang gabay mo sa lahat ng desisyon mo. Dahil kung wala ito, hindi mo alam ang patutunguhan mo. Kung wala ito, hindi mo alam kung ano ang magiging magandang desisyon para sa ikabubuti mo.Tulad na lang ng sitwasyon ko ngayon. Alam kong wala na. Hindi na dapat. Pero…Fool. I’m such a fool.Malalim akong bumuntong hininga at tinignan ko ng matagal ang screen ng cellphone ko at ang binuo kong mensahe. I groaned when I realized I couldn't find the courage to hit the send button. I wanted to greet him a happy birthday. I know I already wished him a happy birthday last week, but it's... different today. Ito ang araw ng kaarawan niya talaga. Gusto kong batiin siya, dah
Nakatulogan na lamang ni Gregore ang pag iyak sa kotse. Hanggang sa makarating kami sa resort at kahit na sinalubong kami nila Consi, ang disposisyon ni Gregore ay hindi pa rin nagbabago.Wala pa rin ito sa mood at walang gana sa lahat ng bagay. Ang excitement niya kaninang umaga ay napalitan ng madilim na aura. Nakahawak sa likod ng aking upuan, inilapit ni Paolo ang bibig niya sa aking tenga kahit sobrang lapit na ng aming posisyon. “Do you want lemonade or tea?” Tinignan ko si Gregore sa aking harapan na walang ganang nakikipag-usap kay Consi na siyang katabi niya rin. Hindi pa siya kumakain, wala ring laman ang tiyan niya ng kahit na ano. She must be thirsty. “Lemonade sweet tea. How about that?” Sabay baling ko sa kanya. Agad kong nahuli ang pagbaba niya ng tingin sa aking labi at ang pagbalik ng mga mata sa akin. He licked his lips. It instantly became red. “That’s…a nice choice.” He said hoarsely. Tumango ako at ibinalik ang mga mata sa pinagkainan. Nakarinig naman ako ng
Sa oras na aalis na sana kami, gano’n din ang oras ng pagdating ni Colan sa Mansion. Huminto ang sasakyan niya sa daan mismo, kaya wala kaming nagawa ni Gregore kundi ang bumaba sa sasakyan at salubungin siya. Yumakap si Gregore sa kanya, habang ako at si Harold ay na nasa likod lang ni Gregore. Yumuko kami at binati siya. “Where are you going?” Ang walang ekspresyong mga mata ni Colan ay napasulyap sa amin ni Harold, huling binalingan si Gregore. Magsasalita na sana ako ngunit agad akong tinignan ni Gregore gamit ang nanlilisik na mga mata. Napatikom ako ng bibig. “Consi’s beach resort.” Ngumiti ng matamis ang dalaga. Nangunot naman ang noo ni Colan. “You know it’s kuya’s birthday today.”“And you know our grandparents hate to see me.” Umikot ang mata niya. “At isa pa, dadalo ang pamilya ni Papa.”“Genoughver will not touch you, Gregore.” “Hindi lang naman si Genoughver, ah! Kasama na rin ang kapatid niya-”“Na kapatid mo rin-”“I don’t want to address them as my brothers and si
Tahimik ang naging byahe namin pabalik sa paaralan. Walang sino man sa kanilang dalawa ang nangahas na mag salita at magtanong sa akin tungkol sa nangyari kanina. At iyon ang pinasasalamatan ko.Lumipas ang mga minuto at bumaba kami sa isang park, malapit din sa paaralan. Nag-usap ng sandali si Merelle at Gualin, bago tuluyang umalis si Gualin at iniwan kaming dalawa sa bleacher. Inabutan ako ni Merelle ng tubig na agad ko namang tinanggap. Umupo siya sa aking gilid, sinamahan ako sa pagtanaw sa mga batang naglalaro at naghahabulan. Tinabihan niya lang ako, hindi siya nagsalita…gustong ipaalam sa akin na nandiyan lang siya. Ngumiti ako. I thought I was lonely, I forgot…I still have someone. I didn’t acknowledge Merelle as my friend…pero hindi ko nalang namamalayan, naging kaibigan ko na pala siya…at ang presensya niya ngayon ay isang malaking bagay na sa akin- kahit hindi ko man aminin.“I wish I was like them.” Uminom ako ng tubig. “Ang alin, ang madapa sa lupa dahil sa katangahan