**************JAMES: Pabalang na sinara nya ang kwarto nya, humiga sa kama at nakatitig lang sa kisame. Galing cya sa kwarto na tinutuluyan ni Bebe, sa pangalawang pagkakataon ay inanggkin nya na naman ito! Noong dinala nya ito sa resthouse nya ay ang plano nya lang ay takutin ito, wala sa isip nyang angkinin ito dahil nandidiri cya dito... pero sinagad nito ang pasencya nya! Nang marinig nya na may iba pa itong nobyo ay biglang nag-init ang ulo nya. Kahit sa hinagap nya ay hindi nya akalain na may boyfriend pa pala itong iba. Pero nagulat cya ng malaman na birhen pa ito at cya ang naka-una sa dalaga! Ngayun ay nagsisisi cya... sya ang nakasira sa dalaga! Pero napag isip-isip nya din na dapat lang kay Bebe iyon... kesa naman makuha ng iba edi cya nalang!Yun nga lang nakaka-adik si Bebe. Gusto nya lagi itong aangkinin. Sa dinami-dami ng mga babae nyang natikman ay ngayon lang cya nakatikim virgin... at si Bebe pa iyon! Ngayon ay hindi na cya makakapayag na makuha si Bebe ng iba
"Jonie gising ka na pala? Kamusta ang pakiramdam mo?' nag-aalalang tanong niya. "I-im ok..." malungkot na wika nito. "Salamat sa Diyos at hindi napano ang anak namin sa sinapupunan nya. Ayon kay manang ay nasa pangalawang baytang lang si Jonie nahulog kaya hindi masyadong grabi ang pagka aksidente nya." Paliwanag ni Ken. "Salamat naman kung ganun!" Usal nya. Lahat sila ay natakot ng malamang nahulog si Jonie sa hagdan kahapon. "James.... alam mo ba kung saan si Bebe?" Tanong ni Jonie sa kanya. "Why would I know? Syempre hindi ko alam!" Mukhang diffensive ang pagkakasagot nya pero hindi dapat malaman ng lahat na cya ang kumuha kay Bebe. "At saka bakit mo pa cya hinahanap? Sya nga ang dahilan ng lahat ng ito sayo di ba?" dagdag pa nya. "K-kawawa naman ang pinsan ko... nag-usap sila ni manang bago ito umalis ng bahay kagabi, nagsisi na daw si Bebe sa mga ginawa nya... inamin na nito ang kasalanan nito." mahinang usal ni Jonie. medyo mahina pa din ito pero kahit ganun na ang s
"Yun naman pala Babe! Wag mo nang isipin si Bebe, ipagkatiwala mo na kay James ang paghanap sa pinsan mo. Ang isipin mo nalang ang mga anak natin at ang nalalapit nating kasal."Malambig na sambit ni Ken sa asawa. Nilapitan pa nito at hinalikan sa noo, wari'y naibsan naman ang pag-aalala ni Jonie."Bakit nga pala nag presenta kang ikaw ang maghahanap kay Jonie, James? Mahal mo pa din cya no?" May panunudyong wika ni Fe sa kanya. "Ha?... w-wala ah! Syempre gusto ko lang tumulong para hindi na mag-aalala si Jonie. Kahit doon man lang ay may maitulong ako." pagdadahilan nya. "Kaya ko naman gawin yan eh.... baka nakalimutann mong Mayor ako dito? Kaya kung halughugin ang buong lungsod para mahanap si Bebe!" Sabat naman ni Clark. Bigla cyang nataranta... oo nga't kaya ng kaibigan nya yun... paanu kung magpresinta din ito na ipapahanap si Bebe?... eh di malalaman agad ng mga ito na tinatagao nya an dalaga? Ayaw pa nyang mawala si Bebe sa kanya! Ngayon pa nga lang ay parang gusto nya ng buma
Aalis na dapat cya pero nag-order pa ng pagkain ang mga magulang ni Jonie. Ayaw nya naman magduda ang mga ito na aalis agad cya... alam ng mga ito na wala cyang rason para magmadali. Ang hindi alam ng mga ito na nagmamadali cyang umuwi ng Baguio para makasama ulit si Bebe. Wala pa namam cyang contact nito. Gusto sana nyang tawagan at kamustahin ang dalaga pero wala cyang ways. Ang cellphone nito ay nasa kanya at tinago nya. Mahirap na at baka maisipan nitong tumawag sa kung sino at manghingi ng tulong. Masayang nagkainan sila doon sa kwarto ni Jonie. Sandaling nakalimutan nila ang problema tungkol kay Bebe, total wala naman nangyaring masama kay Jonie. Sa katunayan ay nag-aalala pa ang mga ito kay Bebe, lalong-lalo na si Tita Beth. Anak na din ang turing nito kay Bebe kaya hindi maaalis dito ang pag-aalala. Pero hindi nya maaring sabihin na nasa poder nya si Bebe... napasubo na cya. Alas otso na ng gabi ng magka-aayaan silang umuwi. "Mauuna na kami Bestie para makapag pahinga k
"Bitch ang sarap mo!" Ungol nya kunyaring kausap si Bebe habang hinimimas ang alaga. Kinamumuhian nya si Bebe dahil sa ginawa nitong paninira sa pinsan nitong si Jonie pero aaminin nya medyo bumabalik ang nararamdaman nya dito. Hindi naman nawala iyon... natabunan lang ng galit at pagkamuhi pero alam nya sa sarili nyang mahal pa din nya ang dalaga. "Shit!" sya ata ang nahulog sa sarili nyang patibong! Lalong nyang binilisan ang pagmasahe sa alaga nya... "ahhh... ahhh!...." ungol nya. Patuloy nya iyon hinimas paakyat at pababa hanggang sa labasan na cya... Tumulo ang puting malagkit na likido mula dulo ng pagkalal*ki nya. Lupaypay ang katawan nya....hinayaan nya ang sariling makapagpahinga sa doon sa sofa... habol nya ang hininga. "Damn! What am I doing with myself?" tanong nya sa sarili... nababaliw na ba cya? Pero hindi!... Hangga't maari ay pipigilan nya ang sarili nya. Ayaw na nya kay Bebe... nakapag bitaw na cya ng salita sa mga kaibigan na hindi na cya kailanganman babal
************JAMES:Nagising siya ng alas-kuwatro ng umaga para maghanda sa pagbiyahe. Pagkatapos niyang maligo at magbihis, nagtimpla siya ng kape at nag-toast ng tinapay para sa kanyang almusal. Nakatulog naman siya nang maayos, pakiramdam pa nga niya ay napasarap ang tulog niya dahil sa ginawa niyang pagsasarili kagabi. Napangiti siya... sa edad niyang iyon, hindi na dapat siya nagsasarili—pang-binata lang iyon!Pero pakiramdam niya ay parang binata ulit siya. Mas matanda siya kay Bebe ng walong taon, at sa kanilang magkakaibigan, si Bebe lang ang nag-aaral pa. Pero ang mahalaga ay hindi naman ito menor de edad kaya hindi siya makakasuhan ng child abuse!Tinapos niya na ang almusal at naghanda na para umalis. Naglinis siya nang kaunti sa condo bago niya ito lisanin. Ayaw niyang magulo ang lugar pagbalik niya. Ayaw rin niyang pamahayan ito ng mga ipis dahil madalang lang siyang umuwi doon, kaya sinisigurado niyang malinis ang condo bago siya umalis.Nang masiguradong malinis na ang
Lumabas na rin siya ng kwarto. Tiningnan niya si Bebe, abala na naman ito sa pagluluto. Ganito pala ang pakiramdam ng may kasama sa bahay? Kapag umuuwi ka galing trabaho at may asawa kang naghahanda ng pagkain para sa’yo?....."Stop it, James!" galit niyang sabi sa sarili. Hindi mo asawa si Bebe, at hindi siya nagluluto para sa'yo. Ni hindi nga niya alam na darating ka! pinagsabihan niya ang sarili, supalpal ng utak sa pusong umaasa. Iniling niya ang ulo para itigil ang mga naiisip na kalokohan.Lumapit siya kay Bebe. Hindi naman ito nahalata ang paglapit niya, nakatuon ang atensyon sa niluluto."What are you cooking?" mahinang tanong niya mula sa likuran. Muntik na namang mabitawan ni Bebe ang sandok sa pagkagulat, pero mabuti na lang at nahawakan iyon ng mahigpit."Ahm... I'm baking lasagna... P-pasensya ka na, ha. Pinakialaman ko ang laman ng pantry mo... nag-crave kasi ako ng lasagna. Hindi ko naman alam na darating ka... akala ko sa ibang araw ka pa babalik," nahihiyang paliwanag
BEBE: Pagkalabas niya ng kwarto ni James, agad-agad siyang dumiretso sa kwarto niya. Hindi siya makahinga ng normal; kailangan niyang kalmahin ang sarili. Pakiramdam niya'y nanghihina ang mga tuhod niya tuwing magkalapit sila. "Shit, ano itong nararamdaman ko?" Dumating lang si James ay biglang bumilis ang tibok ng puso niya! Hindi niya akalain na uuwi ito sa bahay dahil ang sabi nito sa note, hindi raw niya alam kung kailan babalik. Hindi rin naman niya akalaing babalik agad ito! Nahuli pa siya nito sa nakakahiya na sitwasyon—suot niya ang T-shirt nito pero wala siyang panloob na damit! Paano naman kasi, hindi niya mahanap ang maleta niya! Parang kagabi lang, nandoon iyon sa kwarto na ginagamit niya. Pero kung kailan kailangan niya, wala na doon! Kahit pa nakita na nito ang buong katawan niya ay nakakahiya pa rin! At itong si James, hindi niya alam kung ano ang plano nito sa kanya. Hindi ba galit ito sa kanya? Pero bakit parang inaakit siya? Ang mga paglapit nito nang sobrang sa
"Fuck! Napakasarap mo pala talaga, Amber... Kaya pala patay na patay si Alastair sa'yo! Pero hindi ako tutulad sa kanya... Hindi ako mahuhulog sa bitag mo... Ammhhh... Ammhhh... Aammhh..."Halos masubsob na siya sa kama sa pagkadyot nito sa kanya, pero wala siyang magawa. Hawak siya nito sa leeg, at kung mapatay niya man ito doon, siguradong hindi rin siya makakaligtas dahil marami itong bodyguard sa labas.Lihim siyang humahagulgol. Ano ba itong ginagawa niya sa sarili niya?"Ahhh...hhh..." mahabang ungol ni Douglas nang nilabasan na ito sa loob niya. Diring-diri siya, pero hindi niya maipakita dito.Nang makahuma ay tumayo ito at nagsara ng zipper. "Magbihis ka na at sasama ka sa akin," utos nito."S-saan?" tanong niya habang tinatakpan ng kumot ang hubad niyang katawan. Nandidiri siya sa mga titig ni Douglas sa kanya."Sasama ka sa bahay ko. Doon ka na titira simula ngayon."Napayuko siya. Ito ba ang gusto niya? Ang plano niya kanina ay hindi umayon sa kanya. Ang akala niya ay mauu
Hindi niya alam kung matutuwa o malulungkot sa nalaman na hindi naman pala siya totoong anak ng mga magulang niya. Sabagay, okay na din iyon para hindi siya makonsensya sakaling ipasara ng mga Blacksmith ang mga negosyo nito at maghirap dahil sa kanya.Muling nag-ring ang cellphone niya. Si Douglas na ang tumawag. Agad niyang sinagot ang tawag nito."Hello, honey! Where are you?""Andito lang ako sa labas. Sigurado ka bang safe diyan?""Oo naman. Maingat ako, noh.""Sige, punta na ako. Sabik na ako sa'yo." Humalakhak pa ito na parang demonyo bago patayin ang telepono.Inayos niya ang sarili. Nilipat niya si Tyler sa sofa para hindi ito madistorbo sa gagawin nila mamaya ni Douglas.Maya-maya ay narinig niyang may kumatok sa pinto. Agad siyang lumapit at pinagbuksan iyon, pero napalis ang ngiti niya nang makitang hindi ito nag-iisa. Marami itong kasamang mga bodyguard."B-bakit ka pa nagdala ng bodyguard?" nagtatakang tanong niya. Nakakatakot ang mga bodyguard nito."Mahirap na... Alam
AMBER'S POV:Nagmamaneho siya papunta ng siyudad. Nabibingi na siya sa iyak ni Tyler, paubos na kasi ang gatas nito. Hindi niya naman akalain na malakas pala itong dumede kaya mabilis lang maubos ang gatas na dala ni Shiela. Kailangan nilang lumabas para bumili ng gatas at pagkain. Tumigil muna siya sandali para padedein ito. Hindi naman ito titigil sa kakaiyak dahil gutom, kaya wala siyang magawa kundi tumigil muna para padedein ito.Ngayon niya lang narealize na mahirap pala ang maging ina. Pero okay lang, dapat masanay na siya dahil inako niya na ang maging anak si Tyler. Nang tumigil na ito sa kakaiyak at nakatulog na ay muli niya itong nilagay sa passenger's seat. May ginawa siyang harang na unan doon para hindi mahulog si Tyler sakaling nagmamaneho siya.Pinaandar niya ang maliit na TV para malibang naman siya habang nagda-drive. Sakto naman na balita ang nabungaran niya."Kita mo nga naman... nakita na pala ang bangkay ni Shiela?" aniya habang nanonood ng TV. Nakita na ng mga p
'Iho... ang pinakaimportante ngayon ay mahanap natin si Tyler. Kapag nakita na siya ay saka natin harapin ang iba pang mga problema. Kung talagang mahal mo ang mag-ina mo ay ipakita mo sa kanila at ipaglaban mo ang pamilya mo." Tumango siya at tila nabuhayan ng pag-asa, nagpapasalamat siya at andiyan palagi ang mommy niya na nakasuporta sa kanya. Kinuha niya ang telepono at tinawagan ang isang kaibigan na imbestigador. Bakit nga ba hindi niya naisip 'yun dati pa? Napuno kasi ng pag-aalala ang utak niya sa anak at hindi niya naisip na tawagan ang kaibigang imbestigador. "Hello, bro." Bungad niya ng sagutin ni Froilan ang tawag niya. "What up, bro?" "I need your help. Kinidnap ang anak ko ni Amber Moray." "What? Was she supposed to be in a mental facility?" "Yes, pero nakatakas siya at kinidnap niya ang anak ko." "Damn!" mura ni Froilan nang marinig ang kwento niya. "Bigyan mo ako ng detalye at ng mapag-aralan ko ang kaso niya. Hihingi ako ng tulong sa mga kaibigan kong i
"Tumahan ka, Evelyn! Hindi makakatulong ang pag-iyak mo. Ang dapat nating isipin ay kung ano ang gagawin para lalo mapabilis ang paghanap sa baliw na Amber na 'yun at sa apo natin!" matigas na wika ni Tita Beth. Sandaling tumigil ang mommy niya sa pag-iyak. Nagpunas ito ng mga luha bago magsalita. "Tama ka, Beth. Magbabayad ang babaeng 'yun kapag nahuli natin siya. Sisiguraduhin kong liliit ang mundo niya. Hindi na siya makakalabas pa ng kulungan!" galit din na wika ng mommy niya. "Iho, tawagan mo ang mga magulang ni Amber. Gusto ko silang makausap." utos ng mommy niya. Kinuha niya ang cellphone at dinayal ang number ni Leo Moray, ang ama ni Amber. "Iho, kamusta? Napatawag ka?" Sa tono ng pagsagot nito, parang wala itong alam sa mga nangyayari. "Mom wants to talk to you..." sambit niya saka pinasa ang telepono sa mommy niya. "Leo! Where is your daughter?" galit na sabi ng mommy nya "What do you mean where is my daughter? Di ba nasa mental facility siya?" "Nakatakas siya at k
Napabuntong-hininga na lang siya... "Officer, ano po ang pakay niyo? Bakit kayo pumunta dito?" tanong ni Bebe sa mga pulis. "Ipapaalam lang po namin na nakita na namin si Shiela, ang private nurse ng anak niyo." "Huh? Saan niyo siya nakita? Nakita niyo din ba ang anak ko? Nahuli niya ba siya?" sunod-sunod na tanong ni Bebe. "Ikinalulungkot ko pong ibalita na wala nang buhay si Shiela nang matagpuan namin sa bangin. May saksak siya sa tagiliran, at mukhang doon ginawa ang krimen para hindi mahanap kaagad. Ang hinala po namin ay si Amber ang may gawa nun sa nurse." "Diyos kooo! Huhuhuh... si Tyler... saan na naman si Tyler? Baka wala na din buhay ang anak ko katulad ni Shiela, huhuhu..." hagulgol ni Bebe. Maging siya ay humagulhol na rin. Hindi niya lubos maisip na wala na ang anak nila. "Hindi pa naman tayo sigurado, Madam Beverly. Wala po kaming nakitang ibang katawan doon bukod kay Shiela. May posibilidad na buhay pa ang anak niyo at kasama ni Amber ngayon sa pagtatago." "Plea
******************JAMES' POV:Awang-awa na siya kay Bebe. Nasa kwarto na lang ito at nakatulala, minsan ay bigla na lang itong iiyak. Magda-dalawang linggo na pero hindi pa rin nila nakikita si Amber at ang anak nilang si Tyler. Maging siya ay napanghihinaan na rin ng loob pero kailangan niyang magpakalakas para kay Bebe. Kung magpapakita siyang kahinaan, ano na lang ang mangyayari sa kanilang dalawa?Nakakalabas na rin ang mommy niya sa ospital. Kinuwento nito na si Shilea na private nurse ni Tyler nga ang may gawa kung bakit ito nawalan ng malay sa garden. Pinainom daw ito ng inumin na may pampatulog kaya ito nawalan ng malay para maitakas si Tyler.Mabuti na lang at nakita ni Logan na nakabulagta si Mommy sa garden, pero wala na si Shiela at si Tyler. May sumundo daw dito na isang puting kotse na ang hinala nila ay si Amber. Napagplanuhan talaga ng dalawa ang gagawin para makidnap si Tyler. Tamang-tama naman sa araw na iyon na wala sila ni Bebe, at pinagsisisihan niya iyon dahil h
Nanlilisik ang mga mata niyang tinititigan si Shiela na wala nang buhay sa ibaba ng bangin.Nang masiguradong wala na itong buhay ay muli siyang sumakay sa kotse. Mabuti na lang at tulog pa ang anak ni Beverly at James, hindi siya mahihirapan sa pagmamaneho.Bilib din naman siya sa batang ito at hindi naman ito sakit sa ulo. Tulog lang ito nang tulog, di tulad ng ibang baby na iyak nang iyak.Pinaandar niya ang kotse at iniwan doon si Shiela. Kailangan niyang makaalis agad doon. Kahit pa alam niyang walang makakakita sa kanya dahil masukal ang daan ay mabuti na yung sigurado.Tiningnan niya ang nasa front seat na mga gamit ni Tyler. Kumpleto naman doon... andoon na ang mga diaper at gatas nito. May mga damit na rin na pamalit si Tyler. Napangiti siya, kahit papaano ay concerned naman pala si Shiela kay Tyler. Kung siya lang kasi ay hindi niya ma-iisip na dalhan ng gamit ang batang kinidnap niya.Mga isang oras pa siyang nag-drive papunta sa bahay-bakasyunan niya. Sinigurado niyang mal
****************AMBER'S POV:Napangiti siya habang nagkakagulo na ngayon sa palasyo. Nasa likod siya ng kotse, hawak ang anak ni James at Beverly habang si Shiela ang nagda-drive ng get-away car nila."Good job, Shiela. May bonus ka sa akin mamaya." wika niya sa private nurse niya sa facility na binabayaran para tulungan siyang ilabas doon.Napangisi ito sa sinabi niya. "Salamat, Mam Amber. Pag nakuha ko na ang pera ay aalis na ako dito sa Scotland at magpakalayo-layo."Lihim siyang napangisi. Mukhang pera ang babaeng ito kaya nauto niya nang maigi. Tinapalan niya lang ito ng pera at bumigay na kaagad.Hindi naman kasi siya baliw. Nagbaliw-baliwan lang siya noong ikukulong na dapat siya dahil sa ginawa niyang panloloko sa mga Blacksmith.Mas gugustuhin niyang malagay sa mental facility kaysa sa kulungan. Mahirap na kapag sa kulungan... sa ganda niyang iyon ay baka pagpasa-pasahan pa siya ng mga pulis. Noon pa man ay nakikita na niya ang mga titig ng mga pulis sa kanya noong kasama n