“Y-YOU... You like me?” tanong ko sa kaniya. Humugot siya nang malalim na buntong hininga. “Alam kong kailan lang tayo nagkakilala, at alam ko rin na mukhang malabo pa sa kanal sa labas ng bahay ko na magustohan mo ako.” Bahagya siyang natawa nang pagak.I also wanted to laugh because of what he said, but I kept my face serious. I don’t want to spoil this moment. This is the time I’ve been waiting for. That he will confess to me he likes me, too. Muling naging seryoso ang mukha niya. “Sino ba naman ako para magustohan ng isang kagaya mo? Mayaman ka. Maganda. Lahat ng katangian ng isang babae na gusto ng isang lalaki na kagaya ko ay nasa sa iyo na. Hindi man ako sigurado kung gusto mo rin ako o hindi. Pero nagbabakasakali lang ako ngayon. Nilakasan ko na lang ang loob ko para magtapat sa ’yo.” Saglit siyang huminto sa pagsasalita habang mataman pa ring nakatitig sa mga mata ko. “Gusto na kita, Jass Anne. Maaari ko bang malaman kung... Pareho tayo ng nararamdaman?” tanong niya.Lumuno
NANGUNOT ang noo ko nang iparada ni Midas ang sasakyan ko sa tapat ng isang karenderya. Nilingon ko siya habang tinatanggal ko ang seatbelt ko.“Dito tayo kakain?” nagtatakang tanong ko sa kaniya. “Okay lang ba?” sa halip ay balik na tanong niya sa akin.Muli akong napatingin sa loob ng kainan. Medyo maraming tao roon. “Um, o-okay,” sabi ko na lang sa kaniya. Even the truth is, I still hesitate. This is also my first time na kakain sa ganitong kainan. Binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya bumaba. At pagkatapos ay umikot siya sa puwesto ko. Pinagbuksan niya ako ng pinto at inalalayang makababa. “Tara sa loob! Masarap ang pagkain dito! Rito ako madalas kumain kapag natatamad akong magluto sa bahay.”Hinawakan niya ang likod ko at iginiya na sa paglalakad papasok sa kainan.“Boss Midas, ginabi ka na yata masiyado?” Napatingin ako sa isang lalaki na nagsalita. Mukhang waiter ata rito.“May hinintay kasi ako, Joey,” sabi niya. “Date ba, Boss Midas?” nakangiti ring tanong ng
MALAMIG ang simoy ng hangin. Banayad na humahampas sa dalampasigan ang maliliit na alon ng dagat. Naririnig sa buong paligid ang huni ng mga panggabing hayop. Maliwanag ang bilog na buwan kaya hindi na kailangan ng ilaw para maaninag namin ang buong paligid, isama pa ang bonfire na ginawa ni Midas kanina. Napayakap ako sa sarili ko at marahang hinaplos-haplos ang mga braso ko. Later, from behind me, I felt a thick blanket drape over my shoulders. I raised my face and saw Midas smiling at me. “Thanks,” sabi ko sa kaniya.Hindi naman siya nagsalita. Sa halip ay kinuha niya ang dalawang tasa ng kape na tinimpla niya, saka siya umupo sa tabi ko at ibinigay niya sa akin ang tasa. “Thank you again,” sabi ko ulit sa kaniya. “Masiyado bang malamig ang hangin?” tanong niya sa akin.“Kanina sakto lang, pero habang tumatagal lumalamig ang hangin,” sabi ko. “Come. Mag-share na tayo nitong kumot.” Umusod naman siya sa tabi ko. Malaki naman ang telang ibinigay niya sa akin kaya kasya lang kami
ANG mahihinang hampas ng alon sa dalampasigan ang una kong narinig nang maalimpungatan ako. I opened my eyes but my eyebrows quickly crossed when I noticed I was not in my room in my condo. Bigla akong napabalikwas nang bangon, at pagkatingin ko sa labas ng tent na kinaroroonan ko, ang malawak na dagat ang unang bumungad sa paningin ko. “Where am I?” I asked to myself as I remembered what happened to me. Why I am here on the beach and inside the tent?And when I remembered Midas, kaagad akong napatingin sa tabi ko. But I didn’t see him. “Where is he?”Kumilos ako para lumabas sa tent. Ang malamig na simoy ng hangin ang kaagad na sumalubong sa akin at ang buhok ko ay bahagyang inililipad. Hindi ko na iyon pinansin. Inilibot ko ang aking paningin sa paligid upang hanapin si Midas. At mula sa ’di kalayuan, sa bandang kanang bahagi ng beach, nakita ko siyang may kausap na lalaking nakasuot ng itim na jacket. Nangunot ulit ang noo ko habang pinagmamasdan siya at ang lalaking kausap niya
“BAKIT hindi mo kasama ang boyfriend mo, Jass Anne?” tanong sa akin ni Selena habang pareho kaming nakaupo sa single couch sa sala. I was waiting for lolo to come down, because the maid said he was resting when I arrived. And Selena came just in time at sinamahan ako sa sala. I only gave her a serious look and didn’t bother to answer her question. I’m not interested in talking to her. Lalo na at kapag nakikita ko ang pagmumukha nito ay naiinis ako agad. “Alam mo, Jass Anne, I really like your boyfriend.”Hindi ko na napigilan ang pagsasalubong ng mga kilay ko dahil sa sinabi nito.“You know, Selena, I know how flirtatious you are, that even if you know a guy has already a girlfriend, you’re still interested in getting him. But I’m sorry, like I told you last time, I don’t share my boyfriend. Midas is only mine.”Tumawa naman ito nang pagak. “Jass Anne, I can take your boyfriend from you, and you’re well aware of that. Remember Adam? When we were still in college?”Ugh, right! Malan
MATALIM ang titig ko sa kaniya habang magkaharap na kaming nakaupo sa single sofa niya. Nakakrus sa tapat ng dibdib ko ang mga braso ko habang prenteng nakasandal at naghihintay sa paliwanag niya. Habang siya naman, nakailang buntong hininga na at hindi makatingin sa akin nang diretso.Ugh, Midas! This is our first day as a couple tapos mahuhuli agad kitang nakikipagtawanan sa ibang babae? Walang suot na damit and worst, nasa loob pa ng bahay mo?Malilintikan ka talaga sa akin!“May balak ka bang magpaliwanag o wala?” mataray na tanong ko sa kaniya. Napakamot siya sa kaniyang pisngi at pilit na ngumiti sa akin.“Huwag mo akong idaan sa pangiti-pangiti mo, Midas. Hindi ako natutuwa sa nakita ko.”“Sorry na nga,” sabi niya. “Huwag ka ng magalit sa akin.”“Oh, for Christ sake, Midas! Whose girlfriend wouldn’t be angry if you found out your boyfriend lied to you?” iritadong tanong ko sa kaniya. “You told me this morning that you have work to do in Plaridel, so you are going there. You al
MULA sa ginagawang trabaho, napahinto si Midas nang mapansin niya ang dalawang kotse na pumarada sa tapat ng talyer na pinagtatrabahoan niya. Saglit na nangunot ang kaniyang noo nang mapansin niyang pamilyar sa kaniya ang sasakyan. At nang bumukas ang pinto sa driver’s seat ng itim na sasakyan at makita niya ang driver, hindi nga siya nagkakamali. Napabuntong hininga siya nang bumukas ang pinto sa backseat ng sasakyan at bumaba roon ang matandang babae na sa postura pa lamang ay hindi na maitatangging mayaman ito. Mula sa mamahaling suot na damit at high heels na may tatlong pulgada ang taas, hanggang sa mga alahas na suot nito. Makikita ang karangyaan nito sa buhay. Saglit na inilibot ng babae ang paningin nito sa buong paligid at pagkuwa’y natuon ang paningin nito sa kaniya. Bigla itong ngumiti at naglakad palapit sa kaniyang kinaroroonan.“Sixto, anak!”“What are you doing here, Ma?” seryoso ang kaniyang hitsura habang nakatitig sa ina. Sa halip na sagutin ang katanungan niya, s
“ANO raw ang pagme-meeting-an ngayon?” I asked Lailani curiously as we headed to the conference room. Bigla kasing nagpatawag ng meeting para sa lahat daw ng empleyado sa department namin. Kahapon, hindi ako naging busy sa trabaho ko kasi wala naman na si Don Leon. We are just waiting for our new boss to arrive. And maybe this is the reason they send us to the conference room. “Wala rin akong idea, bes,” sagot ni Lailani.Imbes na mag-isip pa ako ng kung anu-ano, nagmadali na lang kami ni Lailani na magtungo sa conference room. Halos nandoon na lahat ng mga kasama namin nang dumating kami. And after two minutes, the door opened again. We all looked at the man who entered the room. I frowned as I stared at him. If I guessed correctly, he looked to be in his mid thirties. Tall, and has a magnificent physique. His hair was slicked back neatly and shiny. Has a thin beard and mustache that just suits his face. He was wearing a white long-sleeve over a black coat. Just by the expression
“HERE’S your snacks, wife!”Nakangiting lumingon ako kay Midas nang marinig ko ang boses niya. I was sitting pretty in the sofa na nasa loob ng gazebo. Nagbabasa ako ng magazine habang binabantayan ko ang ang second baby namin ni Midas na three years old na at masarap ang pagkakatulog sa crib na nasa tabi lang din ng sofa na inuupuan ko. Samantalang tinatanaw ko naman sa garden si Paddy, ang panganay namin. Nakikipaglaro ito sa anak nina Crandall at Portia na si Link. Oh, well, noon pa man ay silang dalawa na talaga ang magkalaro dahil tuwing linggo ay sinusundo ko sa bahay nina Portia ang anak nila ni Crandall para may kalaro si Paddy. At hanggang ngayon ay iyon pa rin ang bonding nilang dalawa. Mas matanda ng tatlong taon si Link kaysa kay Paddy kaya natutuwa ako na strong ang bonding at relationship na nabuo sa pagitan nilang dalawa. Natutuwa ako na nagkaroon ng kuya ang anak ko sa katauhan ng anak ni Portia.“Thank you so much, daddy!” Ngumuso ako sa kaniya kaya yumuko naman siya
NANGINGINIG ang buong katawan ko at ang mga luha ko ay patuloy pa rin sa pagpatak. Mahigpit pa rin akong nakahawak sa likod ng front seat at ang isang kamay ko ay nakahawak din sa tiyan ko. Mayamaya, narinig ko ang malakas na pagsigaw ni Lailani maging ang pagliko ng kotse. “I hate you, Jass Anne! I really hate you!” Narinig ko ang malakas na iyak nito at sunod-sunod na pinaghahampas ang manibela. At kahit labis pa rin akong natatakot dahil sa nangyari, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. At nang makita kong nakahinto na sa gilid ng kalsada ang sasakyan at wala na sa harapan namin ang paparating na truck, hindi ko na napigilan ang mapahagulhol. Oh, God! Ang akala ko ay ito na ang huling araw ko sa mundo. Akala ko ay ibabangga talaga ni Lailani ang kotse sa truck. “I want to kill you and your baby, Jass Anne. Para maramdaman ni Midas kung ano ang sakit na naramdaman ko nang mawala sa akin si Wigo. But... I’m not as bad as you think.” Tumatangis na saad nito.“H-Hindi ako ang
“OH, I MISSED YOU, HIJA!”Napangiti ako nang malapad habang yakap-yakap ako ni Sir Leon. Isinama ako ni Midas sa bahay ng parents niya dahil kakauwi lang ngayong araw dito sa Pilipinas ang papa niya matapos ang mahigit dalawang buwan na pagpapagamot nito sa Amerika. “Na-miss ko rin po kayo, Sir Leon.”Pinakawalan ako nito mula sa mahigpit na yakap at pagkuwa’y hinawakan ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako roon. “You should start calling me papa because you and Midas are about to get married.”“Right, mahal ko,” wika ni Midas sa akin nang tumabi ako sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa.“And do you remember before, kinukulit kitang makipag-date sa isa sa mga anak ko?” tanong nito. Oh, yeah! Noon. I can’t remember how many times Sir Leon told me to accept his offer to me to date his son because he said he wanted me to be his daughter-in-law.“You did, Pa?” kunot ang noo na tanong ni Midas sa papa niya.Bahagya namang tumawa ang matanda at pagkuwa’y umupo ito sa sofa. “I rea
DESPITE the many challenges that arose between Midas and I; in our relationship… But here we are. We’re happy together. I can’t count how many times I’ve silently thanked God for the happiness He gave Midas and me. And I still can’t believe, after all these trials, sa proposal of marriage pa rin kami mauuwi. Although nabanggit na ni Lolo sa amin ni Midas ang tungkol sa pagpapakasal namin bago pa raw lumaki ang tiyan ko, but I still couldn’t stop myself from feeling so much joy and excitement when Midas proposed to me earlier. Nag-uumapaw pa rin ang kaligayahan sa puso ko sa mga sandaling ito.Nakahiga kami ni Midas airbed na nasa loob ng malaking tent na itinayo niya kanina rito sa bandang dulo ng beach. Tapos na kaming mag-dinner. Tapos na siyang uminom ng kape habang ako naman ay ipinagtimpla niya ng gatas. Nakaunan ako sa braso niya habang nakayakap sa kaniya ang isang braso ko. Madilim na ang buong paligid kaya mas lalong lumamig ang hangin. Pero hindi ko naman iyon masiyadong pin
“OH! This is so beautiful, babe!” nakangiting sabi ko kay Midas habang nakatanaw ako sa malawak at kulay asul na karagatan. Ang buhok kong nakalugay ay bahagyang isinasayaw ng hangin. I was sitting in the wheelchair while Midas was standing behind me. But later, he knelt down next to me. He smiled at me and held my hands. “Do you like it, mahal ko?”Tumango ako habang matamis ang ngiti sa mga labi kong tumitig sa kaniya. It’s been two days simula nang makalabas ako sa ospital at umuwi kami sa condo unit ni Midas. And now dinala naman niya ako rito sa private resort na pag-aari nila. Ang beach kung saan niya ako dinala noon para mag-coffee date kami at kung saan ko siya sinagot para maging boyfriend ko. We are now on the balcony of the rest house and we are both happy as we look at the peaceful ocean. Nag-suggest si Caspian na dapat ay lagi akong lumanghap ng preskong hangin at umiwas na muna ako sa maingay na paligid para mas mapabilis ang pagbalik ng sigla ng katawan. So Midas deci
“I EXAMINED Jass Anne a while ago. And I didn’t see any problem with her. In just a few days, or maybe a couple of weeks, the wound on her stomach will heal completely. So, you have nothing to worry about, bro. She's totally fine. And tomorrow, we can remove the plaster cast from her leg,” wika ni Caspian habang nakatayo ito sa may paanan ng hospital bed kung saan ako nakahiga. Nakaupo naman sa tabi ko si Midas at hawak-hawak nito ang kanang kamay ko.Mayamaya, lumingon siya sa akin at matamis na ngumiti. Ginawaran niya rin ng halik ang noo ko. “I’m so happy now that she’s okay.”“And I can’t wait to get home, babe. I mean, I’ve been here in the hospital for over a month. I’m looking forward to going home, resting, and avoiding the scent of any medication.”Bahagyang natawa ng pagak sina Midas at Caspian dahil sa sinabi ko.“Well, I’m not new to hearing such complaints. Almost all my patients here tell me the same thing,” ani nito. “So, paano. Iiwan ko na muna kayo rito. I know you mi
“N-NO!” Umiling-iling siya at dahan-dahang humakbang palapit sa hospital bed habang sunod-sunod na pumapatak ang kaniyang mga luha. Hindi totoo ito! Hindi totoong wala na si Jass Anne! He’s only dreaming right now! This can’t be real. Nang mga sandaling mahawakan niya ang hospital bed, bigla niyang naramdaman ang labis na panghihina ng kaniyang mga tuhod at napahagulhol na siya. “No! No! No, Jass Anne! You can’t do this to me, Mahal ko. P-Please you can’t do this to me.”“Sixto, anak!”“Ma! Why? This is not real, Ma. Jass Anne can’t leave me.” Kahit walang sapat na lakas, pinilit niyang yakapin ang malamig na bangkay ng dalaga. “Jass Anne! You promised me hindi mo ako iiwan. Ang sabi mo lalaban ka. Pero bakit sumuko ka na, mahal ko? You can’t die, Jass Anne. Please! I’m sorry if iniwan kita rito kagabi. Please! Please, Jass Anne, I’m begging you.”“Sixto, calm down!”Naramdaman niya ang masuyong paghaplos ng palad ng kaniyang ina sa kaniyang likod.Calm down? Paano siya kakalma ngayon
“EVERYTHING will be okay! Trust me!”Banayad ngunit malalim na paghinga ang pinakawalan ni Midas sa ere nang tapikin siya sa kaniyang balikat ng kaniyang kapatid na si Coghlan, ang sumunod sa kaniya. Kauuwi lamang nito sa Pilipinas mula sa Germany. Mula sa airport, dumiretso agad ito sa ospital para bisitahin siya, lalo na si Jass Anne.“I’m still waiting for her to wake up, Coghlan.”“She’ll be okay. I know babalik din siya sa ’yo.”That’s what he’s been praying over and over for the past month. Yeah. It’s been a month since the accident happened to Jass Anne, since his girlfriend became comatose. But until now, she still hasn’t woken up. There is still no change in her condition. Pinanghihinaan man siya ng loob at tila nawawalan na ng pag-asa dahil walang progress na nangyayari sa sitwasyon ni Jass Anne, pero patuloy pa rin siyang umaasa at lumalaban para sa kaligtasan ng babaeng pinakamamhal niya. Hanggat hindi sumusuko si Jass Anne, lalaban siya, maghihintay at aasa na gagaling di
NANG makita ni Midas na bumukas ang pinto ng ER, kaagad siyang napatayo sa kaniyang puwesto at naglakad palapit kay Caspian. “Bro, h-how was my girlfriend?” tanong niya. Hindi pa nawawala ang labis na pag-aalala niya para sa nobya. Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Caspian sa ere at pagkuwa’y tinapik siya sa kaniyang balikat. “Magiging honest lang ako sa mga sasabihin ko sa ’yo ngayon, Midas,” wika nito.Pakiramdam niya, ang kaba at takot na kaniyang nararamdaman kanina ay mas lalong tumindi dahil sa sinabi ni Caspian sa kaniya.“She’s... She’s fine, right?”“Medyo kritikal ang lagay ni Jass Anne ngayon.”Wala sa sariling napatiim bagang siya kasabay niyon ang pagkuyom nang mariin ng kaniyang mga kamao. Pakiramdam niya, huminto bigla ang malakas na pagkabog ng kaniyang puso. Kritikal? What will happen to his girlfriend now that her condition is critical? He can’t lose Jass Anne dahil hindi niya kakayanin kapag nangyari ’yon. She has to survive, no matter what. Naramdam