Kabit-kabit na kasinungalingan. dugtung-dugtong na kasalanan na ang pinag-ugatan ay ang kabaliwan ng isang babaing naging obsessed na maging asawa ng isang makapangyarihang Theodore Rossell. Walang lihim na hindi nabubunyag! Anong paghihiganti ang gagawin ni Owen kay Gemma kapag natuklasan niyang ninakaw siya nito mula sa tunay niyang ama na si Theodore Rossell? Thanks for your time dear readers - Em Dee C.
“NAKAPAG-USAP NA KAMI ni General Cabal,” pagbibigay alam ni Theodore Rossell kay Owen, “pumayag na siyang maging general head of security ng Rossell Security Agency. Siya na rin ang magtatalaga sa kung sino ang inaakala niyang nararapat na mamuno sa security force ng mansion at hindi ka kasama sa mga pagpipilian.” Nasa loob sila ng sikretong silid ni Theodore. Naglalaban sa larong bilyar upang bawasan kung hindi man ganap na mabura ang stress na kapwa nila nararamdaman. A friendly competition. Kinakabahan si Owen. Iniisip na masisira ang kanyang planong “alisin” si Russell sa buhay ng pangarap niyang maging ama na si Theodore. Tumikhim siya. Nilinis ang lalamunan bilang paghahanda sa kanyang mga sasabihin kay Theodore, na lingid sa kanya ay tunay niyang ama. Ang ama na ipinagdamot sa kanya ng inaakala niyang tunay niyang ina na si Gemma, na kumidnap sa kanya noong siya’y sanggol pa. “Ano po ang magiging katayuan ko dito sa mansion,” ang tanong na hindi niya masabi at nanatiling na
"MISS FRANCINE DE CASTRO?" Mula sa pagkakayuko sa binabasang libro ay tumingala si Francine. Kunot ang noong pinagmasdan ang lalaking patanong na nagsabi ng kanyang pangalan. Kinilala. Hinukay niya mula kailaliman ng kanyang memorya ang anyo ng lalaking nakatayo sa kanyang harapan. Alam niyang kilala niya ang lalaking iyon, hindi lamang niya matandaan kung saan at kung kailan niya iyon nakilala. Biglang pumasok sa kanyang isipan ang larawan ng nag-iisang tagapagmana ng imperyo ng Rossell Businesses. Ang guwapo, sikat na unico hijo ni Sir Theodore Rossell, na madalas niyiang makitang pabalat ng mga business magazine at kung minsan ay celebrity cover din mga iba't ibang magazine na umuurirat sa buhay ng mga taong nasa mataas na bahagi ng lipunan. Napanood na rin niya ito sa mga talk shows sa iba't ibang channel ng telebisyon. Pinigil niya ang ang kilig na tila kidlat na pumasok sa kanyang katawan. Nagpabilis sa tibok ng kanyang puso at pagdaloy ng kanyang dugo. Gusto niyang magta
FRUSTRATED. Halu-halong damdamin ang nagpapahirap kay Shelley. Naiiyak siya sa matinding sama ng loob at pagkapahiyang naramdaman . “Ipinagduldulan ko na halos ang sarili ko sa kanya,” pakikipag-usap niya sa wala, “wala na nga akong itinirang kahit isang patak na pride sa sarili ko dahil sa sobra-sobrang pagmamahal ko sa kanya,” hindi niya napigilan ang malakas na pagsigok sanhi ng pagpipigil na mapaiyak, “binale-wala pa rin niya ako!” Tinanggihan ni Owen (na ang akala niya ay si Russell) ang kanyang ipinagkakaloob na kaligayahan. NAKAPANLILIIT! Pakiramdam niya’y nagmistula siyang isang mumurahing babae na tinanggihan ang iniaalok niyang kaligayahan ng laman. Hindi na niya napigilan ang nararamdamang pagkahabag sa sarili. Humulagpos ang sunud-sunod na paghikbi. Ang paghagulgol ay hindi naiwasan. “Hayup ka, Russell! Hayup kaaa!” Sigaw niya nang pabulong. NAKAKAINSULTO! Pakiramdam niya'y hindi na niya kayang harapin ang sarili sa salamin. Na malaking bahagi ng kanyang pagkatao
ASIWA. HINDI MAPAKALING biling-baligtad si Russell sa kinahihigaan. Kinakabahan siya. Natatakot! Hindi mawala sa kanyang isip si Shelley. Inaatake na naman siya ng nerbiyos. Pakiramdam niya'y may hindi tamang nagaganap sa manunulat na napamahal na sa kanya. Kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan ang ama. “Nasa panganib si Shelley, Dad,” ang agad niyang sabi nang marinig ang tinig ng ama, “tulungan mo siya! Puntahan mo siya, please!” Nagulumihanan si Theodore. Nilingon ang relos na nasa side table ng kanyang kama. 1:38 AM Nadismaya. Pagkadismayang naging malalim na kalungkutan. Pinagpawisan siya sa kabila nang malamig sa loob ng kanyang airconditioned room. Bumilis ang tibok ng kanyang puso sa pag-aalala sa kalagayan ng anak nang mga sandaling ‘yon. “Nai-stress na naman siya,” naisip niya, “naguguluhan na naman ang utak niya dahil sa trauma na nangyari sa kanya.” Malalim siyang napabuntunghininga. Paano niya tutulungan ang taong ni hindi naman niya nakikilala? Hindi niya
“THEODORE!” Umaalingawngaw sa kapaligiran ang malakas na pagtawag ni Solenne sa pangalan ng asawa. Bumabalandra iyon sa lahat ng sulok. At dinala ng hangin sa mga silid ng kanyang kinaroroonan. “Theodore pakawalan mo ako rito! Pakawalan mo akoooo!” Paulit-ulit na sigaw ng pakiusap. Paghingi ng awa at pagpupumilit na siya’y pagbigyan ng asawa sa kanyang kahilingan na siya ay pakawalan. Ang pasigaw na paghingi ng awa at pakiusap ay sinasalitan ng malakas na palahaw ng pag-iyak. “Theooo… Theodore maawa ka naaa…” Na nakarating sa kinakukulungan ni Roman. “Boses ni Ma’am Solenne ‘yun, a,” saad sa wala na puno ng pagtataka, “nakakulong din pala siya. Bakit kaya siya ikinulong? Nalaman na kaya ni Sir Theodore ang mga pangangaliwa ni Ma’am Solenne? Nahuli kaya niya ‘yon sa akto,” sunud-sunod na tanong sa sarili. Hindi mapakaling naghanap ng kahit maliit na siwang si Roman, upang marinig niya nang malinaw ang pagsigaw ni Solenne. Dumapa sa sahig at idinikit ang tainga sa bintanilya kun
PAULIT-ULIT NA NIYANG binasa ang “THE PERFECT CRIME” ang nobelang isinulat nila ni Owen (na inakala niyang si Russell). Matapos ang paulit-ulit nilang pagpapalitan ng email sa pagbuo, pag-edit at pag-proof ng nobela ay natapos din iyon na kinatuwaan niya ang kinalabasan ng buong nobela. Inapura siya ni Owen na agad ipadala ang isang copy kay Theodore Rossel, ngunit bigla ring pinigil na makarating iyon sa padadalhan sa hindi niya malamang dahilan. Pilit niyang hinahanap ang dahilan kung bakit pinigil siya ng lalake na ipadala kay Theodore Rossell ang kopya ng libro sa pamamagitan ng paulit-ulit na pagbabasa nito. Pilit niyang inaanalisa ang lahat ng kabanata higit at lalo ay ang mga kabanatang si Owen ang bumuo. “Hindi kaya nag-alala siyang mabasa ni Joanne Javier ang librong ito,” tanong niya sa sarili habang muling binabasa ang tungkol sa connivance ng mga kontrabidang sina Brendon at Joanne sa nobelang magkatulong nilang binuo ni Russell, “hindi kaya nagkagalit lang sila ng ka
SA SULOK NG kanyang isip, alam ni Shelley na hindi siya bibigyan ng pagkakataon ni Owen (na inaakala niyang si Russell) na makaharap si Theodore Rossell. Malabung-malabo na ihingi o ikuha siya nito ng appointment sa bilyonaryong nais niyang makausap. “Kailangang gumawa ako ng paraan na makaharap at makausap ko si Sir Theodore Rossell!” KRIINNGGG… Russell ang pangalan na nasa screen ng kanyang phone. Pinili niyang huwag sagutin ang tawag. Pinatay ang phone upang matiyak na hindi siya matatawagang muli ng taong ayaw muna niyang kausapin. Nag-iisip na pinagmasdan ang libro na ibibigay sana niya kay Theodore Rossell. “Hindi kailangang i-publish ang librong ‘yan, Shelley,” ang natatandaan niyang pahayag sa kanya ni Owen na nagpapanggap na si Russell, “maselan ang paksa at mga kabanata ng librong ‘yan at posibleng maging dahilan para tayo maidemanda.” Dumaan lang sa tainga niya ang mga sinabing iyon ng ka-collaboration niya sa pagbuo ng nobelang “The Perfect Crime”. Binale-wala at ini
KASAMA ANG KANYANG dalawang bodyguard, ay pinuntahan ni Theodore Rossell ang cellphone repair shop na inirekomenda sa kanya ng isa sa mga ito. Ang ibig niya'y matiyak na siya lamang ang makakabasa ng mga nilalaman ng cellphone ni Roman na ibinigay sa kanya ng isa niyang badigard, noong iniharap sa kanya ng mga ito si Roman Romano. "Ano'ng gagawin ko dito, Sir Theodore?" Tanong ng badigard na inabutan niya ng cellphone. "Ipatanggal mo ang password or finger print, or both para mabuksan ko at mabasa ang lahat ng nasa cellphone na 'yan." "Okay, Sir Theodore. I'll look for Sonny Boy. Expert 'yun sa mga ganyan." "I'll go with you." Saad ng bilyonaryo kasabay sa pagbaba ng sasakyan, habang nakaalerto ang isa pa niyang bodyguard. Isang senyas lang ng kamay ni Theodore ay walang imik na pumuwesto sa tabi ng sasakyan ang bodyguard at handang maghintay sa kanilang pagbalik. Hindi umimik ang badigard. na may hawak ng cellphone. Malikot ang mga matang pumuwesto ito sa likuran ng amo habang