Ano ang mangyayari kay Owen kapag natuklasan na ni Shelley ang katotohanan? Kailan malalantad ang katotohanan ng pagiging mag-ama ni Owen atTheodore. Matutuloy kaya ang pagdispatsa ni Owen kay Russell upang maangking ama ang dad nito? Lahat sila'y nababalot at nakakulong sa kasinungalingan. Kailan sila palalayain ng katotohanan. Read on my Dear Readers Em Dee C.
“THEODORE!” Umaalingawngaw sa kapaligiran ang malakas na pagtawag ni Solenne sa pangalan ng asawa. Bumabalandra iyon sa lahat ng sulok. At dinala ng hangin sa mga silid ng kanyang kinaroroonan. “Theodore pakawalan mo ako rito! Pakawalan mo akoooo!” Paulit-ulit na sigaw ng pakiusap. Paghingi ng awa at pagpupumilit na siya’y pagbigyan ng asawa sa kanyang kahilingan na siya ay pakawalan. Ang pasigaw na paghingi ng awa at pakiusap ay sinasalitan ng malakas na palahaw ng pag-iyak. “Theooo… Theodore maawa ka naaa…” Na nakarating sa kinakukulungan ni Roman. “Boses ni Ma’am Solenne ‘yun, a,” saad sa wala na puno ng pagtataka, “nakakulong din pala siya. Bakit kaya siya ikinulong? Nalaman na kaya ni Sir Theodore ang mga pangangaliwa ni Ma’am Solenne? Nahuli kaya niya ‘yon sa akto,” sunud-sunod na tanong sa sarili. Hindi mapakaling naghanap ng kahit maliit na siwang si Roman, upang marinig niya nang malinaw ang pagsigaw ni Solenne. Dumapa sa sahig at idinikit ang tainga sa bintanilya kun
PAULIT-ULIT NA NIYANG binasa ang “THE PERFECT CRIME” ang nobelang isinulat nila ni Owen (na inakala niyang si Russell). Matapos ang paulit-ulit nilang pagpapalitan ng email sa pagbuo, pag-edit at pag-proof ng nobela ay natapos din iyon na kinatuwaan niya ang kinalabasan ng buong nobela. Inapura siya ni Owen na agad ipadala ang isang copy kay Theodore Rossel, ngunit bigla ring pinigil na makarating iyon sa padadalhan sa hindi niya malamang dahilan. Pilit niyang hinahanap ang dahilan kung bakit pinigil siya ng lalake na ipadala kay Theodore Rossell ang kopya ng libro sa pamamagitan ng paulit-ulit na pagbabasa nito. Pilit niyang inaanalisa ang lahat ng kabanata higit at lalo ay ang mga kabanatang si Owen ang bumuo. “Hindi kaya nag-alala siyang mabasa ni Joanne Javier ang librong ito,” tanong niya sa sarili habang muling binabasa ang tungkol sa connivance ng mga kontrabidang sina Brendon at Joanne sa nobelang magkatulong nilang binuo ni Russell, “hindi kaya nagkagalit lang sila ng ka
SA SULOK NG kanyang isip, alam ni Shelley na hindi siya bibigyan ng pagkakataon ni Owen (na inaakala niyang si Russell) na makaharap si Theodore Rossell. Malabung-malabo na ihingi o ikuha siya nito ng appointment sa bilyonaryong nais niyang makausap. “Kailangang gumawa ako ng paraan na makaharap at makausap ko si Sir Theodore Rossell!” KRIINNGGG… Russell ang pangalan na nasa screen ng kanyang phone. Pinili niyang huwag sagutin ang tawag. Pinatay ang phone upang matiyak na hindi siya matatawagang muli ng taong ayaw muna niyang kausapin. Nag-iisip na pinagmasdan ang libro na ibibigay sana niya kay Theodore Rossell. “Hindi kailangang i-publish ang librong ‘yan, Shelley,” ang natatandaan niyang pahayag sa kanya ni Owen na nagpapanggap na si Russell, “maselan ang paksa at mga kabanata ng librong ‘yan at posibleng maging dahilan para tayo maidemanda.” Dumaan lang sa tainga niya ang mga sinabing iyon ng ka-collaboration niya sa pagbuo ng nobelang “The Perfect Crime”. Binale-wala at ini
KASAMA ANG KANYANG dalawang bodyguard, ay pinuntahan ni Theodore Rossell ang cellphone repair shop na inirekomenda sa kanya ng isa sa mga ito. Ang ibig niya'y matiyak na siya lamang ang makakabasa ng mga nilalaman ng cellphone ni Roman na ibinigay sa kanya ng isa niyang badigard, noong iniharap sa kanya ng mga ito si Roman Romano. "Ano'ng gagawin ko dito, Sir Theodore?" Tanong ng badigard na inabutan niya ng cellphone. "Ipatanggal mo ang password or finger print, or both para mabuksan ko at mabasa ang lahat ng nasa cellphone na 'yan." "Okay, Sir Theodore. I'll look for Sonny Boy. Expert 'yun sa mga ganyan." "I'll go with you." Saad ng bilyonaryo kasabay sa pagbaba ng sasakyan, habang nakaalerto ang isa pa niyang bodyguard. Isang senyas lang ng kamay ni Theodore ay walang imik na pumuwesto sa tabi ng sasakyan ang bodyguard at handang maghintay sa kanilang pagbalik. Hindi umimik ang badigard. na may hawak ng cellphone. Malikot ang mga matang pumuwesto ito sa likuran ng amo habang
SHOCKED.Hindi mapaniwalaan ni Owen ang nabasang mga palitan ng message ng mama niya at ni Roman. Paulit-ulit niya itong binalik-balikan at binasa upang matiyak sa sarili na hindi siya nagkakamali sa pagkakaintindi sa mga palitan ng mensahe ng kanyang kinikilalang tunay na ina at ng dating head ng security force sa mansion ng mga Rossell.Na siyang nagmamay-ari ng teleponong hawak niya.Naninikip ang kanyang paghinga. Nanlalamig ang pakiramdam niya sa buo niyang katawan. Wari ay parang bulkan na sumasabog sa kanyang isipan ang nag-iisang pangarap niya sa buhay.Ang magkaroon ng amang magmamahal sa kanya nang katulad ng pagmamahal na naramdaman na niya sa amo na kanyang pinaglilingkuran.Nakangangang hindi masabi ang nais niyang sabihin na napatitig siya kay Theodore Rossell. Hindi niya mahagilap sa kanyang isip ang tamang pangungusap na kailangang sabihin upang ipagtanggol ang kanyang mama.Nakatitig sa pawisan niyang mukha si Theodore. Hindi nakaila sa mapanuring mata ng bilyonaryo a
BUMALANDRA ANG LIKOD ni Solenne sa gilid ng sofa at bumagsak sa sahig nang mawalan siya ng balanse matapos marahas na itulak ni Theodore. Pasalampak siyang napaupo. Napangiwi sa sakit na naramdaman. Nagpapaawang tumingin siya sa asawa. Ngunit wala siyang nakitang kahit sampatak na expression ng pagkahabag para sa kanya sa mukha nito. Hindi masusukat na galit at suklam ang nakapinta sa mukhang iyon. “Ano naman ang kasalanang ibibintang mo sa akin ngayon?” Nagtatanong galit na sigaw niya kay Theodore, habang nahihirapang umuupo sa sofa. “Ang katangahan mo.” Kalmadong sagot ng kanyang asawa. Natigilan si Solenne. “Katangahan,” tanong niyang puno ng pagtataka, “ano’ng katangahan naman ang nagawa ko?” Sarkastikong ngiti ang gumuhit sa bibig ni Theodore. “Ang pagtakas mo kasama si Roman!” “Mas katangahan na tumunganga na lang sa kuwartong pinagkulungan mo sa akin at hintayin ang kaparusahan sa kasalanang ibinibintang mo na hindi ko naman ginawa!” Sigaw na muli ng babae. “Huwag mon
“I’M SORRY, SOLENNE, tinatapos ko na kung ano man ang naging ugnayan natin. Ayokong makita ka pa o marinig man lang ang boses mo, kaya huwag ka ng tatawag pa sa akin kahitkailan!” Pakiramdam niya'y tinarakan ng balaraw ang kanyang puso sa sinabing iyong ng kanyang kausap sa telepono. Walang damdamin ang pagbibitaw nito ng mga salita. Walang pagpapahalaga sa kung ano man ang mararamdaman niya. Wari ba’y isa lang siyang laruan na pinagsawaan at binitiwan. Or much worse ay tulad sa isang basahan na matapos gamitin ay inihagis na lamang kung saang sulok o itinapon. “Paano na ang mga pangarap nating bumuo ng pamilya at manirahan sa Europe upang mamuhay ng payapa at maligaya, Hindi ba't ipinangako mo sa akin na kapag natagpuan mo si Brendon ay magsasama-sama tayo at magiging isang pamilya,” halos hindi makahinga sa sama ng loob na tanong niya, “paano na ang anak natin? Paano na si Brendon?” Nais pa rin niyang baguhin ang isip ni Domingo Sabado. Hindi niya gustong mawala na lang at suk
NAGSISIMULA NANG MAGLIWANAG ang madilim na langit, ngunit nakatitig pa rin sa kisame si Shelley. Magdamag siyang gising. Gulo ang isip. Paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang mga gunita ng kahapon. Kung paano niya nakilala si Russell. “Ipapagawa ko na lang ang pader na nasira ko,” wika noon nito sa kanya matapos mabangga ng kotse nig lalake ang dinding ng kanyang bahay, “I’m Russell," pagpapakilala nito sa sarili. Pag-ibig sa unang pagkikita ang naramdaman niya sa lalaking lingid sa kanya ay anak ng sikat na negosyante at bilyonaryong si Theodore Rossell. Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata, at sa dilim niyon ay kanyang nakita ang pagsabog ng sasakyang kinalululanan niya kasama si Russell, pagkatapos niyang makalabas doon. Muli siyang dumilat. “Natatandaan kong may mga salamin na bumaon sa kanyang mukha,” pag-iisip niya, “bakit wala siyang kahit isang galos noong pinuntahan niya ako sa ospital? At kahit kapirasong paso sa kanyang balat ay wala akong nakita! Paano
EPILOGUE: MASAYANG PINANONOOD NI Roman ang ini-edit na mga eksena ng isinapelikulang buhay niya. Ang nais niya'y mapanood ng maraming kabataan ang kanyang buhay, mga pagkakamali at pagsisisi upang magbigay ng aral sa mga manonood niyon. "Alam mo, Roman, hindi mo dapat ipinatanggal 'yung eksenang tumatakas ka,"pahayag ng nagi-edit ng pelikula, "maganda 'yon, e! Exciting. Ang galing pa ng leading man na gumanap bilang ikaw, kahit baguhang artista pa lang." "Exciting pero hindi naman totoo," sagot ng dating sundalo sa editor, "doon lang tayo sa totoo!" "Hindi naman halatang wala kang braso kapag naka-long sleeves ka, e. Ang husay kaya ng pagkakagawa ng artificial arms mo," pakikipagtalo ng editor, "madali namang sabihin na sa aksidente ka naputulan ng mga braso," dagdag pa nito, "at saka magandang pang-come on sa viewer once na napanood sa trailer ang part na 'yon na tumatakas ka!" "E, kaso, tigok naman ako do'n sa eksenang 'yon. Samantalang heto't buhay na buhay ako. E, di magagalit
NANGINGITI SA KANYANG pag-iisa si Atty. Jasmine Generoso habang ibinabalik sa kanyang alaala ang mga naging pag-uusap nila ni Gemma Garcia. “Ayokong makulong,” nagkakandaiyak na sinabi sa kanya ng nurse nang una silang magkaharap, “gawin mo ang lahat ng paraan upang huwag akong makulong!”“Lahat ng manipulations at pakiusap ay ginawa ko na pero hindi pa rin pumayag ang judge na makapag-bail ka.” Paliwanag niya sa babae.Matagal niyang pinagmasdan si Gemma. Pinag-aralan sa isip kung mapapapayag niya ito sa paraan na kanyang naiisip upang ang nurse ay hindi magdusa sa loob ng bilibid.“Kaya mo bang magbaliw-baliwan?” Tanong niya dito.Noon nagsimula ang pagbabaliw-baliwan ni Gemma na naging kapani-paniwala sa mga nasa city jail kaya siya’y agad na ipinadala sa ospital ng mga wala sa sariling pag-iisip.“Huwag kang mag-alala,” bulong ng kanyang abogado, “may mga kamag-anak at kakilala ako rito sa ospital na ‘to, kaya madali kong magagawan na paraan na maitakas ka rito.”“Sigurado kan
SINAKSAKAN NG INJECTION si Brendon. Ilang saglit lang ay biglang dumilat ito. Nanlalaki ang mga matang nakatingin sa wala. Biglang nanigas at nanginig ang katawan kasabay sa bigla ring pag-ungol. “Doc, bakit biglang nag-seizure ang pasyente?” Tanong ng nurse na uma-assist sa doctor. Nag-iisip ang doctor na nag-iniksiyon kay Brendon. “Mali kaya ‘yung na-injection kong gamot?” Ang nasa isip na tanong sa sarili. Tinutukan nito ng liwanag ng flashlight na hawak ang mga mata ng pasyente. May pag-aalala sa mga matang ni-recall sa isip ang mga signs or symptoms ng sakit na naging dahilan niya upang turukan ng ineksiyon ang pasyenteng walang malay taong isinugod sa ospital. “May relatives ba na naririto sa ospital ang taong ito?” Tanong niya sa nurse. “Palaboy lang sa daan ‘yan, doctor,” pagbibigay alam ng nurse, “homeless, ayon sa ibinigay na impormasyon ng nagsugod dito. Nakisilong lang daw sa mall nang umulan. Tapos biglang hinimatay.” “Nasaan ‘yung mga taong nagdala sa kanya rito?”
NABIGLA ANG LALAKING balbon na nakasuot ng sleeveless shirt nang dakmain siya sa batok ng isang pulis at mabilis namang nalagyan ng posas ng isa pang pulis na kapartner nito.“Bakit?” Nanlalaki ang mga matang tanong nito.“Sumama ka na lang nang tahimik sa amin at ng hindi tayo magkagulo rito.” Sagot sa kanya ng isa sa magkapartner na pulis.Sa di kalayuan ay nakatanaw si Gemma sa kanila na hindi naiwasan ang kabang naramdaman.“Buti na lamang at hindi agad ako nakalapit sa kanya,” ang nasa isip nito, “dahil kung hindi ay malamang na dalawa kaming nadampot ng mga pulis na ‘yon!”Nagpalinga-linga. Sinuyod ng tingin ang kapaligiran. At lalong kinabahan nang mapansin na may mga taong patingin-tingin din sa kapaligiran na tila may hinahanap.“Mga mukhang pulis din…” ang naikonklusiyon niya, “baka ako ang hinahanap ng mga iyon.”Maingat niyang inayos ang suot na facemask at sunglass na nagtatago sa kanyang mukha.“Baka natingnan na ng mga awtoridad ang mga passenger’s list at nabasa na nil
TULOG.Walang namamalayan si Russell sa mga nagaganap sa kanyang kinaroroonan nang mga sandaling yon,Habang pinagmamasdan siya ni Shelley.Halos hindi na makayang dalhin ng utak ng babae ang mga pangyayaring naganap sa kanyang buhay. Hindi niya ganap na maunawaan kung bakit sa ilang mga araw na nagdaan ay naging magulo ang kanyang mundo at ang mga dating pinaniniwalaan niya ay biglang naging iba at ang mga dating totoo ay naging kasinungalingan na.Malalim siyang napabuntunghininga.“Siya ba ‘yong lalake na sinaksak ko?” Tanong niya sa kasama.“Siya ang totoong Russel.”Napalunok ang babae, lalo pa nang marinig ang karugtong na paliwanag ng tinanong niya.“Siya ang nag-iisang anak at tagapagmana ng multi billionaire na si Sir Theodore Rossell. At alam ko kung gaano niya kamahal ang anak niyang iyan. Wala siyang hindi gagawin upang maiparamdam kay Russell kung gaano niya kamahal ito.”“A-alam na ba niya ang nangyari sa anak niya? Na ako ang sumaksak sa kanyang anak?”“Inamin mo na sa
SHOCKED.Hindi mapaniwalaan niTheodore Rossell ang mga naririnig. Hindi niya matanggap ang mga sinasabi ng kausap niya sa telepono.Na nasa morgue ang bangkay ng kanyang asawang si Solenne Stevens-Rossell!"Bakit? Ano'ng nangyari?" Ang tanong na halos ayaw lumabas sa kanyang bibig."Nag-suicide po si Mrs. Rossell.""Paano...?"Ayon sa mga witness na nakasaksi ay sinalubong niya ang isang sasakyan na matuling tumatakbo sa highway. Tumilampon ang kanyang katawan na bumalandra sa isang bus na matulin rin ang takbo..." Bumagsak sa kalsada ang katawan ng kanyang asawa at hindi na makikilala pa dahil sa pagkadurog ng mukha nito nang masagasaan matapos mabundol.Nakaramdam agad ng guilt si Theodore.Maliwanag na bumabalik sa kanyang alaala ang mga masasakit na salitang binitiwan niya sa asawa. Ang mga pananakot at pagbabanta niya ng pagdedemanda ng attempted murder sa ginawa nitong pakikipagsabwatan kay Domingo Sabado na natuklasan niyang pagpatay sa kanya ang pakay at hindi pagnanakaw na
ISANG TUSONG NGITI ang naglaro sa mga labi ni Attorney Advincula nang makaharap si Solenne Stevens. Nanlalait ang mga mata nitong tiningnan nang mula ulo hanggang paa ang babae na tila ba ito isang napaka-walang kuwentang nilalang."Ikaw ang abogadong may hawak ng last will and testament ni Domingo Sabado, right?" Tanong ng naging ka-live in ni Domeng na puno ng kumpiyansa sa sarili.Pagkatapos ng kung ilang buwan niyang paghahanap, sa wakas natagpuan din niya ang taong susi upang makamit ang lahat ng kayamanang nauukol sa kanla ng anak niya.Pakiramdam niya'y natagpuan na niya ang treasure ni Domingo Sabado na inialay sa kanyang kagandahan bilang regalo alang-alang sa init ng kanyang pag-ibig na ipinagkaloob sa lalake. Walang sagot ang abogado."Maupo ka muna." Ang saad nito sa babae kasabay sa paglalahad ng kamay nito bilang senyas paturo sa silyang nasa harapan ng mesa na nakapagitan sa kanila.Taas ang mukha, puno nang pagmamalaking naupo si Solenne. Pakiramdam niya'y higit siya
MALAKAS NA IPINILIG ni Owen ang sariling ulo. Pilit na nag-focus sa mga sinabi ni Shelley.Abot ng kanyang isip ang kawalan ng laban ng babaing minamahal sa yaman, kapangyarihan, mga koneksyon at dami ng abogado mga Rossell oras na ihabla ni Sir Theodore ang babae. Siguradong-sigurado niang hihimas ng rehas ang babae kapag kumilos ang multi-billionaire laban sa kausap sa telepono.“Nasaan kayo?” Tanong niya.“Nagtatakbo ako sa labas ng bahay dahil sa sobrang takot ko,” sagot ng kanyang kausap, “nasa loob ng bahay ko ang lalaking nagpapanggap na ikaw.”“Is he dead?” Pag-aalala niya.“Hindi ko alam!” Ang nanginginig na sagot ni Shelley.”“Ang balisong, nasa iyo ba?”“Wala. Hindi ko alam kung saan ko nabitiwan.”Pakiramdam ni Owen ay biglang namaga at namanhid ang kanyang utak . Hindi niya mahagilap saanmang bahagi ng kanyang isip ang paraan na makapagliligtas kay Shelley sa paghihiganti ni Theodore Rossell.“Magtago ka muna,” ang bigla niyang naisip na sabihin sa babae, “mag-hotel ka!
PLANADO NA ANG lahat ng kanyang gagawin, sinimulang ilabas ni Shelley mula sa loob ng bahay ang kanyang motorsiklo.“Kailangang makaharap ko at makausap si Sir Theodore Rossell,” ang nasa kanyang isip, “iyon lang ang paraan upang matuklasan ko ang katotohanan kay Russell. Nararamdaman kong napakarami niyang itinatago sa akin. Napakarami niyang sikreto.”Naguguluhan na siya sa napakaraming pagbabagong nakikita at nararamdaman sa karelasyon.“Pati ang hitsura niya’y malaki ang ipinagbago.”Ipinarada niya sa harapan ng kanyang bahay ang motorsiklo. Binalikan at dinobol- check ang pagkaka-lock ng pintuan ng bahay.Isinuot ang helmet at tiniyak na komportable siya sa pagkakalapat niyon sa kanyang ulo, bago humarap sa kinaroroonan ng kanyang sasakyan.Nabigla at kinabahan nang makitang may lalake na nakaupo sa motorsiklo niya. Waring nanigas ang kanyang binti at hindi nagawa ang humakbang. Hindi niya matiyak kung gaano katagal siyang natunganga sa lalaking nakaupo sa kanyang motorsiklo bag