CHAPTER 6

Leigh's point of view

After that night. Hindi na ako pinayagan nila Mom and Dad na lumabas mag isa. kaya kasama ko si yaya ngayon at Kuyang driver andito kami sa mall habang si Mom and Dad naman ay busy sa work nila.

Si Dad ay isang CEO ng malaking company siya ang sumunod na tagapagmana ni lolo dahil nga isang anak lang siya. Si mom naman ay may sariling flower and bakery shop. sometimes nagpupunta kami duon lalo na pag nag ccrave ako ng sweets.

" yaya. I feel like. I'm going to faint." Akala ko ay iniimagine ko lang yung nararamdaman ko pero parang bumibigat talaga ang paghinga ko. siguro ay sobrang pagod ko.

I'm not doing anything naman.

Inalalayan ako ni yaya paupo sa isang bench at dito sa loob ng mall.

" Ihahanda ko na yung sasakyan Miss tawagan ko na din si boss." nagsimulang tumakbo si kuyang driver. habang ako naman ay pilit na hinahabol ang paghinga ko. pero habang hinahabol ko ang paghinga ko ay mas lalo itong bumibigat kaya naman sumandal ako kay yaya baka sakaling maging okay ang nararamdaman ko.

"Yaya, I'm sorry please let my mom know." nag papanic na si yaya kaya naman nanghingi na siya ng tulong saktong pag pikit ng mata ko ay hindi ko na alam kung ano ang sumunod na nangyari.

" Mrs. villamor, I'm sorry po talaga hindi po kasi namin alam ang gagawin kaya dinala na namin siya dito sa Hospital." narinig ko ang naiiyak na boses ni yaya. I felt bad for yaya gusto niya lang naman ako samahan sa mall ganito pa ang nangyari.

"It's okay ate rosa, you can go home namy husband is on his way now." narinig ko naman ang mahinhin at mabagal na pagsasalita ni mommy.

Duon ko lang napagtanto na bumalik nanaman ako sa hospital may Iv ang kanan kong kamay at may oxygen na nakakabit saakin. kahit nahihirapan gumalaw ay sinubukan ko itaas ang kamay ko. Nanghihina ang buong katawan ko at parang pinupunit ang puso ko sa sakit. patuloy din sa pagtunog ang machine na nasa gilid ko.

"Mom?" hinang hinang tawag ko kay mom. napalingon saakin si mom at dali dali siyang tumakbo papunta saakin.

" yaya please call Dr. takahashi. " tumakbo naman si yaya para tumawag ng doctor.

"Baby, are you okay?" hinimas himas ni mommy yung noo ko maluha luha siyang pinanonood ang bilis ng tibok ng puso ko parang tibok nalang ng puso ko ang naririnig ko. panay tingin sa pinto kung andyan na ba ang doctor ko. " please don't close your eyes anak.. papunta na si daddy. please don't close your eyes." pilit ko man di ipikit ang mata ko bumibigat ang talukap ng mata ko diko na kaya pa imulat ito. and everything went black.

" she's under observation." narinig kong sagot ng pamilyar na boses " let's wait till she wakes up. just like before we need to see the test results so I can't answer all of your questions." dahan dahan ko minulat ang mga mata ko pero dahil hirap pako imulat ito pumikit muna ulit ako at huminga ng malalim humuhugot ng lakas loob. " possible na bumalik yung tumor niya Mr. Mrs. villamor. we already talked about this before. baka mas malala pa kung sakali nga bumalik yun. so let's pray for her fast recovery." Dr. Takahashi excuse himself and exited to my room.

I heard my mom's cry. while my Dad hugged her to comfort her. binubulungan niya si mom at tumango tanong naman sakanya ito.

Akala ko ay hindi ko na ulit mararamdaman ito. Yung takot a baka pagtulog ko ay hindi na ako magising. Nagpapanggap sila na malakas sa harap ko gabi gabi naman silang umiiyak bago matulog.

I hate it. I just want to enjoy my life.