Mag-log inShare
CHAPTER 7
Kaugnay na kabanata
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 8
Leigh's point of view " You can go now." isang pamilyar na boses ang gumising saakin. kaya naman dahan-dahan ko minulat ang mga mata ko at tumama iyon sa puting kisame ng kwartong ito."oh Good morning." nakita ko ang matangkad na lalaking nakasuot ang white coat at may hawak na stethoscope at ang kaniyang kaliwang kamay ay nasa bulsa ng kaniyang coat. " when will your parents return? I need to discuss something important with them." nilagay niya sa table ang kaniyang stethoscope at tumayo sa gilid ko."Tomorrow." maikling tugon ko akala ko pagtapos non ay aalis na siya. Nakatayo lang siya doon sa gilid ko at nakatitig saakin problema nito? "What's your problem." nakataas na kilay na tanong ko tinitigan niya lang ako matapos ang ilang minuto ay kinuha niya ang stethoscope niya bago naglakad palabas bago pa man siya tuluyan lumabas ay nilingon niya muna ako." you're making me worried." pagtapos niya sabihin iyon ay tuluyan na siyang lumabas at sinarado ang pintuan. What bakit ka mag
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 9
Leigh point of view "Gael thankyouu! see you next week." napairap ako sa hangin ng gayahin nj Doc Takahashi ang sinabi ko kay gael at ang nakakainis pinaulit ulit niya pa grabe talaga. " Ganon ba mga type mo?" hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa tanong niya o lalong maiinis sumasakit ang dibdib ko sa lalaking to eh. " ano bang pake mo? wala kana don kung type ko man mga kagaya ni gael." nagpipigil ng inis na sabi ko dahilan para tumango tango sya. pagtapos niya ako bigyan ng gamot ay lumabas na siya Nagibabang awra. Hindi mo na ako madadala sa ganyan mo Doc! nag momove on nako sayo. Tigilan mo na kunyaring concern mo sakin. Nang bumalik si Mom sa room sasalubungin ko sana siya ng ngiti pero bigla nawala ang ngiti sa labi ko ng mapansin na namamaga ang dalawang mata niya. "Mom? Did you cry?" Hindi ko alam kung nagpapanggap lang ba siya na hindi ako narinig para hindi ko makita ang mata niya kaya hindi ko muna siya kinausap. What happened? why did she Cry like that? is it b
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 10
Akhiro point of view taka- taka? haha I burst into a laughter nakisabay din yung dalawang nurse. sinamaan naman ako ng tingin ni takahashi hindi natutuwa sa pagtawa ko. what a cute name bruh taka-taka. "kiarra right? where's your real Dad?" tanong ko pinipigilan pa din ang pagtawa. habang nakatingin kay takahashi na nakatingin din saamin " So kulet. Wala nga mommy. " nakanguso pa siya saakin ang cute cute niya. hindi nagtagal ay umalis na din ang nurse dahil tapos naman na din nila palitan yung oxygen hose ko. chineck na din nila ang Vitals ko bago ako turukan ng gamot. "Let's go kiarra." nagulat ako ng biglang sumulpot si takahashi sa tabi namin ni kiarra nakangiti siya kay kiarra na ayaw naman sumama sakanya. " Daddy, you have to go back to your work. mommy and i will stay here. go.. go Mommy will take care of me." tumingin saakin si takahashi kaya naman ngumiti ako sakanya at tiningnan si kiarra na inaantay ang sagot ko. "it's okay, i think my mom's coming." ngiti k
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 11
Leigh's point of view Nagkatitigan lang kami ni Doc takahashi sa labas ng pintuan hanggang sa tingnan niya ang mga binili namin tinapay sa lobby. tinago ko iyon sa likod ko kahit imposbleng matago ito dahil pa rectangle ang hugis nito. Napairap siya sa hangin at lalapit sana samin ng humarang ang kyut at maliit na batang si kiarra sa harap ko at buong tapang na tinitigan si Doc. Para mga nababasa ko sa Novel Si doc ay isang malaking pating at si kiarra naman ang maliit na bagong panganak na pagong. napatawa ako sa naiisip ko at tiningnan ang babaeng kasama ni doc yung Nurse. Nakalagay sa dibdib niya ang pangalang Jana. ahh okay Jana. Hindi ko alam pero naging competitive ako nung tinitigan niya ako sa mata ko kaya tinitigan ko din sya walang plano kumurap. "Let's go Mommy.. let's forget about that Doctor he's not my Daddy anymore." Anak saglit lumalaban pa ang mommy mo dito wala akong nagawa ng binuksan niya ang pinto ng kwarto ko pinapasok niya ako bago siya pumasok saka b
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 12
Akhiro point of view Before leaving the room, nakita ko si Leigh na nakahawak sa pisngi niya nakapikit at tila may sinasabi sa sarili niya. " Do you like her?" bumalik ang paningin ko kay Jana na nasa tabi ko pa pala hindi siya umalis sa tabi ko kahit ayaw ko siyang katrabaho dahil iba ang inuuna niya. tinanggap ko nalang ang kapalaran ko na makakasama ko siya sa loob ng isang linggo. " that's none of your business." sagot ko at nauna na maglakad sakanya "What about Erin?" biglang tanong niya kaya napahinto ako at hinarap siya. " Alam ko di ka pa nakaka move on kay Erin." binigyan ko siya ng isang malamig na tingin. hindi ko gusto ang mga lumalabas sa bibig niya. ""Erin's gone, and our relationship ended long ago. I alone decide who I care for, not you, not her." pagkasabi ko non ay iniwan ko na siya doon hindi ko na hinintay pa na sumagot siya. Ayokong makipagtalo sa taong nabubuhay pa sa nakaraan ng ibang tao. masyado lang siyang naging close saakin naging mataba na d
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 13
Akhiro point of view "Let's welcome our newly appointed resident surgeon doctors in the Cardiology department. Please introduce yourselves." Kento led the introductions, followed by me and Erin. We're thrilled to join the Cardiology team together! Afterwards, our new colleagues warmly welcomed us one by one. after the warmly welcome we start our Schedule. At nakakapagod nga iyon. kaya todo reklamo si kento saakin. "Akhiro, I'm so done. Everyone's coming to me with their issues, and they're all so cranky. I'm on the verge of quitting-" Nakatanggap na malakas na batok si kento kay Erin kaya naman na isubsob niya ang mukha niya sa table. andito kami sa cafeteria para mag lunch at puro daing naman ni kento ang naririnig ko. "Stop complaining! If you're unhappy, go back to Japan. You're stressing Akhiro out." tinulak ni erin ang mukha ni kento para magkaroon ng space ang table at mailagay niya ang kaniyang food. " Congratulations akhi~ you did a great job. " tumabi saakin si Eri
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 1
Akhiro point of view "What's the status patient in No.0345?" nagmamadali akong pumunta sa room no. 0345. Para check ang kalagayan ng pasyente ko doon nagkamalay na daw kasi ito mula sa pag kaka coma sa loob ng dalawang buwan. "He regained his consciousness as of 10:15 am. His vital signs are within Normal limits, However, he can't remember his name." malapit na ako sa kwarto ng pasyente ng marinig o ang iyakan sa loob ng kwarto naroon ang kaniyang asawa at mga anak "Doc! bakit di kami maalala ni daddy?!" Isang minor de edad na babae ang lumapit saakin nilagpasan ko lang siya at dumiretso sa pasyente ko na nakatulala pa at mukhang pinoproseso ang nangyayari sa paligid niya."I advised you to leave this room right now, I need to check the patient." after that his whole family step out of the room and the three of us stay silent as i check the condition of the patient."hello sir? I'm Dr. takahashi? do you know what your name is? I need to check your memory. is that okay?" Kinuha ko a
LOVING IN THE PRESENT CHAPTER 2
Akhiro point of view After that night. leigh smiled at me give me the red rose she trimmed. bumalik ako sa aking office at itinapon ang bulaklak na binigay niya. I hate flowers. no exceptions. Pagtapos ko mag rounds ng gabing yon dumiretso ako sa rest area at doon ako matutulog ngayon dahil minomonitor ko si Mr. max may possibility na bumalik din agad ang memorya niya. Hindi ko pa napipikit ang mata ko nang mag ring ang cellphone ko. Agad ko naman iyon kinuha at sinagot."hey, bro. where are you?" I heard Kentaro speaking on the phone. I shouldn't answer this call."Rest area. why?" after that the call ended. I sigh before take my white coat again. Binulsa ko ang cellphone ko at isinuot na ang white coat ko."Hey! I'm here." I turned my head to face Kentaro walking towards me he put his phone in his pocket and grab my arm. " do you know? " I really hate kento when he stop talking lalo na kapag alam niya na mahalaga sasabihin niya nakakaiksi ng pasensya talaga. tumigil kami sa pa
Pinakabagong kabanata
