KABANATA 5

Sa dalampasigan ako madalas magpunta kapag walang ginagawa para mag-isip at mangarap ng mga scene na maisusulat ko. Nakagawian ko na magpalipas ng oras doon dahil bukod sa maganda at sariwa din ang hangin na nalalanghap ko ay nakakapag-pahinga ako ng maayos.

It's a peaceful place. It's looks like a paradise for me.

Sa sobrang tahimik ay hindi ko namalayan na nakatulog ako kaya inabot ako ng gabi sa dalampasigan. Hindi ko na rin napanood ang magandang paglubog ng araw. Napakamot na lang ako sa ulo habang naglalakad pabalik sa mansyon. 

Hindi ko pa naman kabisado ang pasikut-sikot sa isla kapag madilim na. Kaya sumasabay lang ako kay Aling Flor pauwi pagkatapos ng trabaho sa mansyon. Paano na kaya ako nito makakauwi? Inabutan na ako ng gabi sa daan.

Alas syete pa lang naman ng gabi ngunit nakapagtataka ang katahimikan sa mansyon ng makarating ako. Hindi rin nakabukas ang lahat ng ilaw. That was very unusual dahil sa halos isang linggo kong pananatili sa isla ay sigurado akong hindi pinapatay ang mga ilaw hangga’t hindi nagsisi-uwian ang lahat ng kasambahay. 

Pagkapasok ko ng sala ay biglang umalingawngaw ang ingay nang matisod ako sa isang stainless magazine rack. “Ouch! Bwisit!” daing ko. I kicked it at natisod akong muli sa iba pang furniture.

Napangiwi na lamang ako. Sino ba naman kasi ang nagpatay ng ilaw sa sala? 

Mula sa kaunting liwanag na nagmumula sa ilaw sa second floor ay naaninag ko ang switch. But then someone grabbed my searching hands and before I knew it, I was suddenly pinned down to the carpeted floor.

May nakadagan sa akin. I panicked and blindly fought back. Walang nangyari dahil mas mabigat at malakas ito sa akin. “Hindi ako makahinga, Bwisit ka!”

Naramdaman kong saglit na natigilan ang nakadagan sa akin. Mabilis na binuksan nito ang pinakamalapit na lamp shade. Parang gusto kong maglaho na lang bigla nang bumulaga sa akin ang pamilyar na mukhang iyon.

“You?” Bulalas ko.

“You?” bulalas niya rin. Nakilala na rin ako nito. “Ano na namang kalokohan ito?” he gritted his teeth. Tumayo ito at binuksan ang mga ilaw sa sala. 

Noon ko napansin na nakasando ito at naka-boxer short, revealing a pair of sturdy-looking legs. So sexy.

He was the same guy I accidentally met in Manila and the same guy I was running away from.

Ngunit hindi ako makapaniwala na ito ang tinutukoy na amo ni Aling Flor. Hindi ko akalain na ang isang katulad nito ay ang may-ari ng isla na hinahangaan ko.

Hindi ko ito dapat makita pa. Ano ba ang dapat kong gawin? Ang tumakbo o manatili? I preferred to get up first ngunit hindi pa man ako nakakaayos ng tayo ay galit na nagsalita ang lalaki .

“Inuulit ko, anong ginagawa mo sa pamamahay ko dis-oras ng gabi?” Iritasyon ang tanging makikita sa kanyang gwapong mukha. “Paano mo nalaman ang lugar na ito? Hindi mo ba alam na ipinagbabawal ko ang pagpasok ng mga taga-labas sa islang ito?”

Hindi ako sumagot. I analize what he said.

“Speak up!” Bulyaw nito.

Nagulat ako sa pagtaas ng boses niya. Lalo lamang ako nahirapang sumagot. Hindi naman ako sanay ng minamadali at lalong hindi ako sanay ng sinisigawan. Isa pang dahilan kung bakit hindi ako makapagsalita sa kadahilanang baka mabisto ako nito. Sa nakikita ko pa lang sa galit na mukha nito ay batid kong hindi ako makakatakas sa lalaki.

“I better call the police,” asik niya.

Naalarma ako. “T-teka. Nakatulog kasi ako kanina sa dalampasigan pagkatapos magtrabaho rito sa mansyon. Akala ko ay naririto pa si Aling Flor—” I explained. 

“Stop it! Your lame excuses.” Mukhang hindi ito naniniwala sa akin. Kulang na lang ay magdikit na ang kilay nito sa pagkakakunot noo. 

Kung ganoon ay delikado ang lagay ko, lalo na ng mga kasambahay sa mansyon. “Anong pangalan mo?” Hindi iyon tanong kundi isang utos.

Gusto ko ng tarayan ito pero pinigil ko ang aking sarili. Walang dapat mapahamak. Hindi ako at lalong hindi ang mga kasambahay sa mansyon na maayos na tumanggap sa akin.

“Daphne ho,” sagot ko.