Chapter: KABANATA 16Napailing na lamang ako. Kelangan bang isigaw? Eh, magkaharap lang naman kami. It was a good thing I knew about this side of him. “Ano bang ikinagagalit mo sa kanila? Baka nakalimutan lang nila sa damin ng utos mo,” curious na tanong ko. “I don't think they are that dumb. Isa lang naman ang utos kong gagawin nila pagkatapos maglinis sa hardin,” galit na sambit nito. Natigilan ako. Mukhang alam ko na kung ano ang patutunguhan ng sinasabi nito. Muli nitong binalingan ang mga walang imik na katiwala. “For the last time, sino ang pakialamerong naglipat ng halaman sa likod ng mansyon?” sigaw ni Steven. Uh-oh. Nakakatakot ang ganitong side niya pero hindi ko ipinahalata iyon. “Hindi ba't sinabi kong itapon niyo ang lahat ng halamang inalis sa hardin? Sino ang nakialam sa desisyon ko?” sigaw nito. “Steven, ‘wag mo silang sigawan,”awat ko rito. “Sisigaw ako hanggat hindi ko nalalaman kong sino ang naglipat ng—” malakas na sigaw niya. “Ako ang nagpalipat sa kanila ng halaman
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 15Gayunpaman, iba ang pakiramdam ko sa pagiging tahimik nito. I knew that behind those expressionless stares and quick-tempered manner, he was listening to me. Isa pang dahilan ay ang hindi paglayo nito kapag lumalapit ako. Somehow, I just knew he would listen. “Ma’am Ryse, pinapatawag po kayo ni Sir Steven.” Nilingon ko si Mang Karding. Hinahanap ako ng amo niya? “Bakit daw ho?” Napakamot ito sa ulo. “Eh, ang mabuti pa ho ay puntahan niyo na muna siya. Baka kasi madamay pa kayo sa init ng ulo ni Sir.” Tumayo na ako at pinagpag ang mga buhangin na dumikit sa aking shorts. “Sus, nami-miss lang ako nun,” pagbibiro ko pa. “Don't worry, Mang Karding at ako ang bahalang magpakalma sa Mount Mayon na ‘yon.” “Salamat nga pala, Ma’am, sa laging pagsalba sa amin sa init ng ulo ni Sir.” I understood the awkwardness they felt toward Steven. Madalas kasi ay napaka-overwhelming, bossy at demanding nito. ”Huwag ho kayong matakot kay Steven. Hindi naman iyon nangangagat,” natatawa kon
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 14Napabuntong-hininga na lamang ako. Hinayaan ko na lang dahil wala naman akong magagawa para baliin ang utos ni Steve. At baka ikapahamak pa ng mga katulong kung ipagpipilitan ko ang aking gusto. Isa pa ay nakikituloy lang ako. Speaking of, hindi pa rin pala nito nakakalimutan ang pagsira sa mga halaman sa hardin. Tiningala ko ito sa veranda. Doon ko kase ito nakita nang pababa ako sa hagdan. May kausap na naman ito sa cellphone. “Mang Karding, hindi ho ba kayo napapagod kakayuko?” nag-aalalang tanong ko. “Napapagod naman pero kailangan mag-trabaho para may pangkain ang aming pamilya,” sagot nito. “Magpahinga na ho muna kayo at subrang init ho. Tirik na tirik pa ang araw,” suhestiyon ko. “Kailangan naming tapusin ang trabaho, eh,” dagdag niya pa. “Magpahinga na muna kayo. Ikaw Manuel punasan mo ang pawis mo sa leeg at noo . Hindi ba't kagagaling mo lang sa trangkaso? Baka naman mabinat ka sa pagtatrabaho.” “Wala naman—” sagot nito. Pinandilatan ko ito. “Basta punasan mo.” Sumu
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 13Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan ang mapangiti. Nagdidilim na naman kasi ang mukha nito at halatang hindi nagustuhan ang dahilan ng aking pag-ngiti. “Sorry,” pigil-tawa kong sabi.Hindi pa rin nawawala ang kunot sa noo nito. Siguro ay hindi pa rin tuluyang naalis ang ngiti ko sa labi.“Ayoko sa lahat ay pinagtatawanan ako,” Inis na sabi niya.Magkasalubong ang kilay at tuwid na nakaupo habang ang mga braso ay magka-krus.I looked up at him. Nauwi sa pagtawa ang kanina ko pa pinipigilan.He looked insulted and irritated. Napagtanto kong napakabilis mag-init ang ulo nito sa pinaka-simpleng bagay ngunit hindi naman ito nanghahabol ng palakol. Kung baga sa aso ay tahol lang ng tahol pero hindi naman nangangagat. “Sorry,” pag-uulit kong muli. Ibinuhos ko ang atensyon sa pagkain. “Don't worry, Mr. Steven Clores. Hindi kita tatakasan . Kung gusto mo akong ipakulong, bahala ka,” mahinahon na sagot ko.“We’ll talk some other time. And by the way, call me Steve.” Umalis na nga ito at
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 12“Kung tinutukoy mo na pera ng kapatid ko ang winawaldas ko ay nagkakamali ka. I earned enough from my work. Iyon ang ginagamit ko kapag gusto kong magbakasyon.” paliwanag ko. “Since sarili ko lang naman ang sinusuportahan ko, nagagawa ko ang lahat ng gusto ko." Naalala ko tuloy ang mga kapatid ko. They wanted to give me everything. Kung tutuusin ay hindi ko na kailangan magtrabaho pa. Pero syempre, sariling desisyon ko pa rin ang masusunod para sa sarili ko. Naiintindihan naman iyon ng mga kuya ko. Kinuha ni Steven ang mug sa mesa at inalok iyon sa akin. “No, thanks,” tanggi ko. “I don't drink coffee.” Ito na lamang ang uminom niyon. Ang akala ko ay hindi na ito magsasalita pa dahil ibinaling na nito ang tingin sa malawak na karagatan. “So where are your parents?” Maya-maya ay tanong nito. “Heaven. How about yours?” balik ko ng tanong sa kanya. He didn't answer. Mukhang ayaw niyang pag-usapan ang mga magulang nito kaya hindi na ako nangulit pa. Although I was curious to know a
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 11“May problema pa ba?” agad na tanong nito.“W-wala na.” Hinilis ko ang aking tingin.“Kung ganoon ay ipalipat mo na ang mga gamit mo sa guest room,” tumayo ito at lumapit sa pinto. “So, if you'll excuse me….” He opened the door for me.I silently left. Hindi pa ako gaanong nakakalayo nang bigla akong bumalik at kumatok sa pinto.“What?” iritadong tanong nito ng pagbuksan ako.I handed him the flower I was holding on. Kakaibang tingin ang ipinukol nito sa akin. “What is that?” “Flowers,” nakangiti kong sabi.He snapped an eyebrow, warning me not to play words with him.“It's a sort of a “thank you” gift.” medyo nahihiya kong sabi.“You're welcome,” Tinangka nitong isarang muli ang pinto nang hindi kinukuha ang mga bulaklak sa akin.“Hey, come on. Don't be such a rude,” inis na sabi ko.“I'm not rude, I just want to be alone,” depensa ng lalaki.“Well, for me, oo. Binibigyan ka lang naman ng bulaklak, ang suplado mo pa,” mataray na sabi ko habang nakanguso.He snatched the flowers, ac
Last Updated: 2024-11-27
Chapter: KABANATA 15Isinara niya ang refrigerator matapos ipasok ang butter at pitsel ng gatas. Pagkatapos ay ipinunas niya ang mga kamay sa basahang nakasabit sa handle ng refrigerator. Agad naman na bumaling siya sa matanda. Kanina pa siya may gustong itanong dito. “A-aling Ester, k-kumusta na ho sina Papa at Ate Tiffany.” hindi napigilan na tanong niya. Nag-aalalang tumingin sa kanya ang matanda. “Alam ba niyang narito ka ngayon sa Casa Lucencio, hija? Alam ba niyang nagtatrabaho ka kay Hendrick?” Umiling siya saka naupo sa isang silya. Sinulyapan niya sandali ang kapatid na naglalaro ng isang plastic na mansanas. “Hindi na ho kami nakapagusap simula nang umalis kami ni Mama.” Hinarap siya ng matanda. “Walang nagbago sa kanila Ganoon pa rin. Kung umarte ang papa mo, parang wlaang nangyari noon. Parang hindi siya nilayasan ng asawa niya at bunsong anak.” Napakurap siya. Syempre, hindi aarteng parang nawalan ng asawa at bunsong anak ang Papa niya. Hindi ito kailanman nagpakita ng interes na import
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 14Lalong lumawak ang pagkakangiti ng matanda. “Ang bait naman ng kapatid mo. Anong pangalan niya?”Napatitig siya kay Aling Ester. Sinabi nitong kapatid niya ang bata. Paano nito nalaman?Bago siya makasagot ay kinuha ni Chin-chin ang atensyon niya. “Mommy, tapay.”Kitang -kita niya nang mawala ang ngiti sa mga labi ni Aling Ester, bumagsak ang panga nito, at ilang saglit na nakaawang lang ang bibig nito.“Anak ko ho si Chin-chin, Aling Ester,” pagsisinungaling niya bago pa man ito makabawi sa pagkabigla.“N-naku! Aba’y pasensya na ika ta nasala ako,” Aba'y pasensya ka na at nagkamali ako. Alanganin ang pagkangiti nito. “Dae ko man naisip na…” (Hindi ko man naisip na….) Kinagat nito ang ibabang labi. Malamang na iniisip nito na kapag nagpatuloy pa ito sa pagsasalita ay lalo lang itong mapahiya. Bigla nitong hinila nag isang silya at naupo roon. “An maray pa magpamahaw na kamung duwa. Iyaong ko muna an hotdog.” (Ang mabuti pa’y mag-almusal na kayong mag-ina. Hahanguin ko muna ang hotd
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 13Kinabukasan, nagising si Mauve dahil sa paggalaw ni Chin-chin sa kanyang tabi. Nang magmulat siya ng mga mata ay nakita niya ang pamimilog ng mga mata nito. Titig na titig ito sa kisame ng hindi pamilyar na kwarto.Natatawang niyakap niya ito. “Morning, baby.” Matunog na hinalikan niya ito sa noo.Nang marinig ang boses niya, agad itong tumingin sa kanya at masusi siyang pinagmasdan, parang nangingila.“Mommy ‘to, baby.” Itinuro niya ang kanyang sarili.Nagsumiksik ito sa kanya. “Mommy, gusto ko breakfast, “ nakasubsob ang mukha sa dibdib niyang sabi nito.“Eh, di samahan mo si Mommy sa kusina para makapag-prepare na tayo ng breakfast mo. Okay. Let's go!”“Let's go!” Masiglang sang-ayon nito.Mabilis siyang bumangon at gayundin din ito. Bago lumabas ng kwarto ay dinampot niya ang lalagyan ng gatas nito at ang natira pang tinapay nang nagdaang gabi. Binitbit din niya ang isang lata ng sardinas. Iyon na lamang ang ipapalaman niya sa tinapay.Kakalabas pa lang nila ng kwarto ng pintuan a
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 12Nakita niyang bumukas ang front door ng bahay. Lumabas mula roon ang isang matanda. Agad niyang nakilala si Mang Dino, ang pinakamatagal na katiwala ng mga Lucencio. Mabilis itong lumapit sa gate at binuksan iyon. Ipinasok ni Mang Tonyo ang van at ipinarada iyon sa harap ng bahay.“Ipapasok ko na ang mga maleta para makapagbihis kayo agad at makapagpahinga na. Isusaunod ko na lang ang iba,” wika nito.Tinapunan niya ito ng isang ngiti, nagpapasalamat. Pagod na talaga siya. Bumaba siya ng van karga si Chin-chin. Naroon na si Mang Dino na mabilis na naisara at nai-padlock ang gate. Maliksi pa rin itong kumilos kahit matanda na.“Marhay na banggi ho, Mang Dino.” Magandang gabi, nakangiting bati niya rito.Sa kanyang pagtataka, isang walang ngiting tango ang natanggap niya mula rito. Kilala iyong hindi palaimik at tahimik pero hindi ito maramot magbigay ng ngiti at pagbati kahit kanino.Ngayon, iyong tango ay parang napipilitan pa. Pagkatapos ay agad itong tumalikod at nagpatiuna aa pag
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 11HAGULHOL ang naging reaksyon ni Jhaz nang ibalita rito ni Mauve na aalis na sila ni Chin-chin para bumalik sa San Carlos. Alam niyang nalulungkot ito dahil hindi na nito makikita araw-araw ang inaanak.“Walanghiyang Hendrick na iyon! Kung alam ko lang na ilalayo pala niya sa akin ang inaanak ko, hindi ko na sana siya kinampihan!” pangangalaiti niya.“Huwag kang mag-alala, malapit na naman ang sem break. Pwede mo naman kaming dalwain doon,”pagpapagaan niya ng loob nito.Sa sinabi niya ay tumayo ito mula sa kinauupuang stool af tinulungan siya sa pag-eempake ng iilang pirasong gamit ni Chin-chin.Napabuntong-hininga si Jhaz, ngunit hindi na ito nagsalita pa. Naiintindihan naman nito ang sitwasyon niya, ngunit hindi pa rin nito maiwasang magdamdam. Muli nitong inabot ang isa pang damit ni Chin-chin at maingat itong itinupi. Hindi ito makapaniwala na ang mga bagay na ito, na dating bahagi ng araw-araw na buhay nito, ay magiging alaala na lamang sa mga susunod na araw.Isang malaking van
Last Updated: 2024-11-28
Chapter: KABANATA 10Simpleng tao lang naman kasi ang kanyang mama., simple pati pangarap at kaligayahan. Anak ito ng isang magsasaka. Pinakasalan lamang ito ng kanyang papa dahil sa angkin nitong kagandahan. Kung wala ang gandang iyon ay wala itong silbi sa sarili nitong asawa. Sa Ate Tiffany naman niya ay wala rin itong nakuhang suporta. Daddy’s girl ang kanyang ate. Masyado nang nalubog ang mama niya sa depresyon nang ipinanganak siya kaya hindi na nito napansin na ang anak na nagmana ng hitsura sa asawa nito ang tunay na nagmamahal dito. “Ganun ka ba kadesperada noon para makatanggap ng pagmamahal, Mauve., that you deliberately acted blind just for the heck of it?” Gulat na nag-angat siya ng paningin at tinitigan ito ng tuwid nang marinig ang disappointment sa tinig nito. Kitang-kita rin niya iyon maging sa mga mata nito. Kahit paano ay nagdiwang ang kalooban niya dahil kahit paano ay maganda pala ang tingin nito sa kanyang pagkatao. Nainip na yata iyo sa isasagot niya sa tanong nito. Nali
Last Updated: 2024-11-27
LOGIN
