Chapter 57 -99.9% POSITIVE

Chapter 57

Lumipas ang mga araw ay tuluyan akong nakalabas sa hospital. Hindi ko alam kong saan ako dadalhin nila pero wala akong lakas loob na tanungin man sila.

Habang nasa daan kami ay panay pa rin yakap sa aking ang bata pero hinayaan ko lamang iyon dahil may kung anong pumipigil sa akin na paalisin ito.

Hanggang makarating kami sa isang mataas na bakod at may malaking gate kaya agad ako nag tataka kong bakit dito nila ako dinala. Tumingin ako kay Andrew pero walang reaction na tutol ito kung bakit kami narito sa marangyang bahay. Bumusina muna ang driver dahil upang bumukas ito.

'Wow! ang ganda!' sabi ko sa aking isipan habang tumitingin sa paligid. 'Bakit pamilyar sa akin ang paligid?' tanong ko sa aking sarili habang tumitingin sa kapaligiran.

Hanggang huminto kami sa isang magandang bahay ay hindi magandang palasyo ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko.

"Ang ganda!" hindi ko maiwasang bigkasin sa aking bibig.

"Mommy, baba na po tayo!" yayà sa akin ng bata ka