Chapter 66 Hanggang makarating kami sa venue ay agad kaming sinalubong ng mga bisita ng pagbati. Habang nag-umpisa ang programa nag bibigay ang mga bisita ng payo at si Julius ay poems. Iwan ko kung saan ito nakakuha ng tula. "Ito ay para sa inyong dala sana ay magustuhan ninyo ang aking handog," sabi nito. " Ang pamagat ay "I DO" Here's a poem inspired by the wedding scene: Sunlight streams through stained glass bright, A symphony of colors, pure delight. Two hearts entwined, a love so true, A promise whispered, "I do, I do." The church doors open, a radiant pair, Bride in white, groom with love to share. A sea of faces, joy in their eyes, As cheers erupt, reaching for the skies. "Congratulations!" the voices resound, As they walk hand in hand, love profound. A limousine waits, a journey to start, A new chapter, a love-filled heart. He whispers, "My love, our dreams come true," She smiles, "Forever with you, and only you." A kiss so tender, a bond
Chapter 67Hindi nagtagal ang aming biyahe sa himpapawid. Agad din kami nakarating. "Wow, ang ganda!" bigkas ni Rhian habang nakatanaw sa labas ng kotse. Hanggang nakarating kami sa isang sikat na hotel sa Europe. Hotel ng aking kapatid na iniregalo sa kanyang asawa. Ang Sky's Hotel. "Welcome to Sky's Hotel. I hope you will have a happy first night here at the hotel."Wika ng isang babae habang nakayuko ng bahagya sa amin. Ito ang kanilang pagtanda ng paggalang sa kanilang bisita sa hotel. "Thank you!" wika ni Rhian. "Welcome, Madam!"Kaya agad kaming inihatid sa aming silid. Pagdating namin doon ay agad kaming magpapasalamat saka pumasok sa loob. Dahil sa pagod ay agad kaming napahiga sa malambot na kama. Kinabukasan maaga kaming nagising dahil pupuntahan namin ang magandang lugat diyo sa Europe. Kumuha kami ng tourist guide para mabilis kami makarating sa nais naming puntahan. Hanggang nakarating kami sa 'GARDEN OF EUROPE' agad naman itong ipinaliwanag ang aming pinuntahan.
Chapter 68 "Hmmmm, ughhh!" sambit ni Rhian. "Ughhh ahhhh hmmmm!" Kaya agad kong dinilaan ang kanyang pikyas na parang isang icecream. Kinarga ko ito at dinala sa kama. Pagdating ko doon ay agad akong umupo habang hawak ko pa rin ito. Agad akong humiga saka inutusan kong upuan nya ang aking mukha. "Upuan mo ako sa mukha, Mahal," utos ko dito dahilan upang magtataka ito. Pero sinunod naman nya ang aking sinabi. Nakabukaka itong umupo sa aking mukha dahilang upang mas lalong natakam ako sa aking nakikita. Agad ko itong dinilaan habang umuungol ito saka gumiling sa aking mukha. "Ughhh ahhhhh, shit Mahal ang sarap," sambit n'ya habang umuungol. Kaya hinawakan ko ang kanyang dalawang legs ng kabilaan saka kinain na kinain ko ito sinabaya ko pa ang aking isang daliri nilabas-masok ko doon sa kanyang butas habang ang aking dila ay busy sa kakadila sa kanyang pikyas. Pati ang kanyang maliliit na mani ay hindi ko pinalampas din. Sinipsip ko ito saka binigyan may kasama pang mahinang kaga
Chapter 69 "Welcome to the Philippines." wika ng piloto. Kaya't agad kaming umayos upang bumaba na sa sinasakyan naming private plane. Agad ko nitong inalalayan pagbaba naming habang nakasukbit ang kanyang. shoulder bag. sa aking balikan. Hindi nagtagal ay agad. kaming nakarating sa naghihintay na sasakyan. Pinabuksan kami ni Ruel sa passenger seat upang doon kami umupo. "Welcome Back Senyorita, Senyorito!" bati ni Ruel sa aming dalawa. "Salamat, Ruel!" sagot ko at ngumiti lamang si Rhian habang humihilab pa. Pagkatapos naming pumasok ay agad naman sinara ni Ruel ang pintuan ng kotse saka ito umikot upang magtungo sa unahan. Hindi nagtagal ay agad itong binuhay at pinatakbo. Habang nasa biyahe lami ay nagtataka ako kung bakit iba ang aming tinahak na daan laya agad kong tinanong ito. "Ruel!" sambit ko. "Bakit iba ang daang tinahak nating!?" takang tanong ko dito. "Ah, ano kasi Senyorito!" napansin ko ang pagkabalisa niyong sagot. "Pasensiya na Senyorito sapagkat sinabihan
Chapter 703rd POVRuel POV HABANG mabigat ang simoy ng hangin at nakikinig sa mga taong nag tatawanan dahil sa pagbalik ng bagong mag-asaw ngayon ay akong Amo. Masaya ako na mapaglingkuran ko sila dahil sila ang nag-ahon sa aking pamilya sa putikan. Ang kanyang trabaho ay maging isang personal driver at buddy guard sa kanilang anak na babae.May narinig ng mga boses na mula sa gate, may halong pumimilit pumasok sa loob ng Hacienda. Hindi ko lubos na narinig ang mga salita, ngunit ang tono ay tila nagmamadali. Hanggang may nagmamadaling nagtungo sa mga aming among nagkasayahan pagkatapos binigay nila ang kanilang pasalubong para sa amin. "Shit, anong mayroon!? tanong nito sa akin sarili habang ang kanyang dibdib ay kumakabog sa halo ng pag-aalala at interes, maingat na sumilip sa mga sariwang halaman na nagtataklob sa paligid ng Hacienda. Doon ko na silangan na liwanag ng buwan ang mga taong nasa labas ng gate, ay may isang grupo ng mga lalaki, ang kanilang mga mukha ay puno ng r
Chapter 71 Rhian POV Agad akong lumabas ng may naghanap sa aking sa labas ng gate. Ang gabi sa Hacienda Suarez ay biglang nagbago dahil sa mga taong naghahanap sa akin. Isang grupo ng sampung lalaking may seryoso na mukha ang lumapit sa bantay, nagtatanong tungkol sa isang pangalan na nagpadala ng malamig na hangin sa aking likod sa narinig. 'Bakit nila ako hinanap!' yan ang katanungan sa aking isipan habang papalapit ako sa kanila. Sa paglabas mula sa pagdiriwang, naramdaman ko ang isang pangamba ng masamang mangyari habang si Andrew ay sunod-sunod sa aking likuran. Si Ruel, na sumusunod sa aking na may isang alinlangan na tingin, ay nagdagdag sa tensyon ng sandali. "Ikaw ba si Rhian Suarez?" tanong n'ya sa akin. Ang kanilang seryosong mga ekspresyon ay nagpahiwatig ng isang nakapangingilabot na katauhan. "Correction, Mrs. Rhian Adam Suarez Jackson!" pagtatama ng aking asawa. Tsk!" maikling sagot nito saka napatingin sa aking likuran kung saan si Ruel naka tayo. Nilingon
Chapter 72Lumipas ang tatlong dalawang buwan ay naging masaya ang aming pagsasama bilang buong pamilya. Paminsan-minsan ay bumibisita din sila ni Ruel at ang kanyang asawa't anak saka ng kumusta.Huminto na rin ako bilang isang modelo, priority ko ngayon ang aking pamilya pero ako ang kinuhang secretary ng aking asawa pero may sarili din ako secretary. Natatawa pa nga ako dahil wala man lang akong ginawa kundi umupo at matulog sa loob ng kanyang opisina. Two months pregnant na kasi ako at ayaw nyang nawala ako sa kanya tabi.Kaya hito ako ngayon sa loob ng kanyang opisina tanging trabaho ko lang ay kain at tulong. Minsan ay inutusan ko pa itong bumili ng weird na pagkain.Sa lumipas na araw ay natagpuan ko ang aking sarili sa isang pamilyar ngunit nakaaaliw na gawain. Ang mga nakaraang buwan ay isang ipoipo ng mga emosyon at mga pagbabago, ngunit isang bagay ang nanatiling pare-pareho - ang aking pagmamahal sa kanyang pamilya.Isang partikular na umaga, mapaglarong hiniling ko sa aki
Chapter 73 Andrew POV Nang ako ay tumayo sa labas ng delivery room, hindi ko mawari ang aking nararamdaman halo'ng excitement at malakas ang tibok sa aking puso at may halo'ng pag-alala. Ang gender ng aming paparating na sanggol ay hindi pa alam, na nagdagdag sa kasiyahan ng sandali. Ang aking asawa, ay kasulukuyang nanganganak sa loob ng paanakan. Ilang sandali ay lumabas ang doctor saka ipinahayag ang successful na panganganak sa aking asawa. "Successful ang kanyang panganganak. Congratulations, it's a boy!" ang aking puso ay napuno ng kagalakan. "Yes!" sigaw ko, ang aking boses ay puno ng tunay na kaligayahan. -Di naglaon, dumating sa ospital ang mga magulang namin ni Rhian, kasama ang aking ina at ang aming panganay na anak, na si Angie. Silang lahat ay sabik na makita ang pinakabagong miyembro ng aming pamilya. Pinayuhan kami ng doktor na maghintay sa silid kung saan magpapahinga si Rhian at ang bagong silang pagkatapos ng panganganak, upang pareho kaming napahin
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.