Chapter 53 Pagdating ko sa Chapter ay agad akong nag dasal na sana ay maging maayos na ang lahat at tuluyang gumising na ito. Pagkatapos kong magdasal ay agad akong bumalik sa silid kung saan sina Tita Matilda at Tito Rafael. Habang nag lalakad ako ay nakita ko ang maraming mga reporters ang nasa labas. Kaya agad akong pumasok sa loob ng elevator para mabilis makaiwas sa mga ito. Ilang saglit ay tumunog ang elevator hudyat nakarating na ako sa floor kung saan ang silid ni Rhian. Agad akong kumatok saka ko binuksan ang pintuan at pumasok ako ng tuluyan. "Iho, alam namin na wala ka pang pahinga kaya umuwi ka muna sa inyo at paki-alagaan muna si Angie. Dumaan ka muna sa mansyon upang kunin ang damit nito na pinahanda ko na sa katulong!" sabi ni Tita Matilda. "Sige po Tita," sagot ko agad dito. "Sent regards to Angie!" sabi ni Tito. "Makakaasa po kayo Tito!" Sabi ko saka agad kong kinuha ang aking personal na gamit pagkatapos ay bumaling muna ako kay Rhian ngayon ay o
Chapter 54 Naging maganda ang daloy sa aming panghapunan at mabilis kong nakuha ang loob ng aking anak. Hanggang nakatapos na kaming kumain ay saka kaming pumunta sa may sala upang makapag-pahinga sandali bago umakyat sa itaas. "Daddy, pwede po ba na makatabi kayong matulog habang nagpapagaling pa si Mommy?" tanong nya sa akin kaya agad akong sumagot sa kanyang sinabi. "Syempre naman Princess!" agad kong sabi dito dahilan upang lumiwanag ang kanyang mukha. "Yes! Sa wakas maranasan ko nang makatabi ko ang aking Ama!" sabi nito saka yumakap sa akin. "Alam ko po ang dahilan kung bakit po na wala kayo sa tabi namin noon pero sabi ni Mommy sa akin ay wag daw akong magalit sayo dahil sa mga nangyayari," sabi nya sa akin. Hindi ko alam ang aking nararamdaman para akong binuhusan ng mainit na tubig upang makaramdam ako ng sakit sa aking puso. Hanggang na bigla na lang ako ng pinahiran nya ang aking mga pisngi dahil may luha pa lang tumulo doon. "Wag po kayong umiyak Daddy dahil
Chapter 55 Naging ma-gaan ang aming pagbibiyahe hanggang nakarating kami sa hospital ngayon ay ni isang reporter ay wala kang makikita. Siguro ay pinag-bawalan ang mga ito. Agad kong pinarada ang aking kotse sa malapit na entrance saka ako nag mamadaling lumabas sa kotse saka umikot sa kabilang direksyon ilang pagbuksan ang aking anak ng pintuan sa kotse. Pagbukas ko ay agad ko itong inalalayan lumabas sala ko sinirado ang pintuan at ni lock ko rin ito. Pagkatapos ay agad ko itong kinarga papasok sa hospital. Maraming nakatingin sa aking direksyon at samot-saring papuri ang kanilang sinabi tungkol sa akin at sa aking anak, "May-anak na pala sya?" "Kamukhang-kamukha nya ito!" "Ang cute ng anak n'ya!" "Oo nga!" "Kung ganoon, wala na pala tayong pag-asang mapansin n'ya!" "True!" -Yan ang kanilang sinabi dahilan upang nakasimangot ang aking anak. Kaya agad ko itong tinanong kung bakit ito nakasimangot. "Bakit nakasimangot ang Baby ko!" tanong ko dito. "Kasi po, gusto ka
Chapter 56 Rhian POV "Asan ako?" takang tanong ko habang nakatingin sa magagandang tanawin sa paligid. Habang nililibot ko ang aking paningin ay saka ko naman narinig ang isang boses na parang may kinakausap. "Sino ka?" sambit ko dito pero walang sumagot pero nagpapatuloy itong nag sasalita hanggang pumasok sa akin ang isang pangalan walang iba kundi si Andrew. "Andrew!" tanging bigkas ko hanggang ang paligid ay naging isang silid at nakikita ko itong naka upo tabi nag isang kama nay may nakahigang babae at tanging tunog ng machine and tanging naririnig ko. Kaya agad akong lumapit doon upang makita kong sinong babae ang nakahiga doon. Napatakip lamang ang aking kamay sa aking bibig ng makitang kung sino ang nakaratay sa kama walang iba kundi ako. "Hindi maari ito!" sabi ko. "K-kung ganun, patay na ako?" dagdag kong sabi sa aking sarili. Hanggang narinig ko ang mga sinabi ni Andrew sa akin. Hanggang may pumasok na isang doctor dahilan upang mapalingon ito pintuan at gan
Chapter 57 Lumipas ang mga araw ay tuluyan akong nakalabas sa hospital. Hindi ko alam kong saan ako dadalhin nila pero wala akong lakas loob na tanungin man sila. Habang nasa daan kami ay panay pa rin yakap sa aking ang bata pero hinayaan ko lamang iyon dahil may kung anong pumipigil sa akin na paalisin ito. Hanggang makarating kami sa isang mataas na bakod at may malaking gate kaya agad ako nag tataka kong bakit dito nila ako dinala. Tumingin ako kay Andrew pero walang reaction na tutol ito kung bakit kami narito sa marangyang bahay. Bumusina muna ang driver dahil upang bumukas ito. 'Wow! ang ganda!' sabi ko sa aking isipan habang tumitingin sa paligid. 'Bakit pamilyar sa akin ang paligid?' tanong ko sa aking sarili habang tumitingin sa kapaligiran. Hanggang huminto kami sa isang magandang bahay ay hindi magandang palasyo ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. "Ang ganda!" hindi ko maiwasang bigkasin sa aking bibig. "Mommy, baba na po tayo!" yayà sa akin ng bata ka
Chapter 58 "Kung ganoon, kayo ang tunay kong magulang?" hindi ko maiwasang mapaluha. Ang taong tumulong sa akin at tinuring tunay na anak ay sya palang totoong magulang ko. "Oo, anak!" sabi ni Mommy sa akin. "Kung hindi ko makita ang kwintas ay hindi ko maiwasang magduda kaya agad kong inutusan ang aking asawa na magpa-DNA tayong tatlo para makuha ko ang tamang sagot na gumagabag sa aking isipan!" dagdag sabi ni Mommy. "Masaya kami anak, dahil sa wakas ay nabuo na ang pinapangarap kong makamit. Ngayon ay natupad at salamat sa Panginoon dahil binigay nya ang matagal ko nag panalangin ang makasama ko ang aking anak!" sabi ni Daddy kaya agad kong pinahid ang aking mga luha saka ngumiti. "Ngayon naintindihan ko na kung bakit nangyari lahat na -yun, para pagtatagpuin tayo Mommy!" sabi ko dito "Ngayon ay alam mo na ang katotohanan ay nais muna namin na makapagpahinga ka upang mabilis kang gumaling!" sabi ni Mommy sa akin. "Ah, Rhian kung mararapatin mo nais ko sanang hirami
Chapter 59 Two weeks ang lumipas at ngayon ang araw na ipakilala ako sa publiko. Kaya tudo ang asikaso ng mga kasambahay, linis doon pumas dito lahat sila. ay busy maliban sa akin. Ayaw nilang kumilos ako baka mapagod daw ako Kaya mata ang nakatingin lamang ako sa kanilang lahat sa balkunahe ng aking silid. May nag-aayos sa hardin at sa loob ng mansyon, dahil sa pagka-inip ko ay agad akong bumalik sa loob ng silid upang doon ko na lang ilibang ang aking sarili. Napatingin ako sa wall clock ko dito sa loob ng aking silid. "4:30 pm na pala!" sabi ko sa aking sarili. "7:00 pm mag-umpisa ang kasiyahan!" dagdag kong sabi kaya agad akong pumunta sa banyo para maligo muna upang pagdating ng makeup artists at tapos na akong nakaligo. Kaya agad akong pumasok sa banyo saka naligo, ilang sandali ay agad akong natapos kaya agad kong sinuot ang aking bathrobe saka lumabas. Paglabas ko sa agad akong pumunta sa mga gamit ko upang eh blower ang aking buhok upang matuto ito. Insaktong natapos
Chapter 60 Naging maayos ang pagdaos ng party hanggang umakyat ang aking Mommy at Daddy saka nila sinalaysay ang mga detalye kung bakit ngayon lamang nila ako ipinakilala. Hanggang tinawag nila ako kasama si Angie at opisyal na ipinakilala sa mga madla. Hanggang nagsipalakpakan ang lahat at ang iba ay napa-iyak lamang sila sa kanilang narinig. Pagkatapos nila kaming pinakilala ay agad kaming bumaba at nagsikain na rin. Hindi nag tagal ay nag-umpisa na ang mga tugtugan. Unang sumayaw ay si Daddy at Mommy kasama nila si Angie kaya ang naiwan lamang sa table naming ay ako, Andrew at ang Mommy nito. Hanggang lumapit si Dad sa akin ay inilahad ang kanyang mga kamay upang tinanggap ko nito saka nya ako dinala sa gitna at isinayaw. "Anak," sabi ni Dad sa akin. "May nais lamang akong itanong sayo?" dagdag nitong sabi. "Ano po -yun Dad?" sabi ko dito. "Mahal mo paba si Andrew?" agad akong napatingin kay Dad sa kanyang tanon. Pinamulahan qko sa aking pisngi dahil sa kanyang ta
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.