Chapter 2

BREE'S POV

IN BLACK INK with swirls of gold, you will meet your fate. A match that no one expects–even you. When a hush is made, everything will connect. Believe that even a lone wolf will crave not just the moon but also the stars, sun, and universe.

"Seriously? Wala na bang mas ko-korni pa rito? Shit." Galit na niluwa ko ang bubble gum na kanina ko pa nginunguya't ginamit na pambalot ang kapirasong papel. Ang papel na mula sa loob ng fortune cookie na ibnigay sa akin ni Miss Jacky, ang mabait na receptionist.

Inilibot ko saglit ang paningin sa maluwag at maaliwalas na lobby ng Fortis Mondragon Medical Facility. Nang makasigurong walang isa man sa mga taong naroon ang nakatingin sa akin, inihagis ko sa tapat ng No Littering sign ang basura.

I smirk. Kung sinuman ang Poncio Pilatong nagsulat noon ang sarap batukan. Iiling-iling na kinuha ko ang cellphone at muling tinitigan ang text na galing sa kaibigan kong si Anya.

'Look for the office of a doctor and pretend you have some serious brain shit. You need to convince him para ma-convince ko din si Andrew na sumama sa grad ball and be your date.'

I smile at the name. Kabado ako sa ipinapagawa ng kaibigan pero sa tuwing maiisip ko ang gwapo at mabait na mukha ni Andrew grabe ang kilig na nararamdaman ko.

Niyakap ko ang telepono saka huminga nang malalim. I steel my back and with a resolve harder than the beams of this hospital I head towards the direction of the elevator. Sabi ng directory sa may lobby kanina, nasa 9th floor daw ang opisina ng mga psychologist.

Simple lang naman ang kailangan kong gawin. Magpanggap na may insomnia at slight depression para makakuha ng resita mula sa doktor. I will give the prescription to Anya then in return she'll set me up with Andrew Valencia, ang ultimate hearthrob ng Saint Helena University, ang isa sa pinaka prominente at malaking international school sa bansa. As I pressed the button of the lift, nasa isip ko ang mga pangyayari noong mga nakaraang araw.

I was at my Math class nang biglang mag-excuse si Andrew kasama ang dalawa pang mga teammates nito sa basketball team. Lahat yata ng mga mata naming mga girls ay lumuwa't bumaha ng laway ang sahig nang masipat namin ang tatlo.

Pero mas lalong nahulog ang puso ko nang pangalan ko ang hanapin nito. Ramdam ko ang inggit ng mga kaklase ko nung nanginginig na lumapit ako kina Andrew. Our conversation was short, he just utter five words.

"Are you the class president?"

Tango lang ang naging sagot ko dahil tuluyan na akong nilayasan ng dila't katinuan ko. Then he handed me a folder containing a program for the upcoming Grad ball. Mabilis itong tumalikod kasama ng mga kaibigan pero ilang gabi akong pinuyat ng paghaharap na iyon. I replayed on my mind countless of time how his full lips tugged upward when he noticed my dumbfounded expression. Gosh, I bet I'm a walking tomato that day.

Crush ko na si Andrew simula pa noong first year pa lang ako at fourth year siya. Mula nang makita ko itong nagpa-praktis ng shooting sa court, sinundan ko na ang bawat galaw niya. To the point na alam ko na pati ang shoe size at fave food niya.

Anya, two of my closed friends, called me stalker but I beg to differ. Nagmamahal lang ako nang labis. Balde na rin ang nailuha ko dahil sa kaliwa't kanang mga babaeng na-link kay Andrew. Gusto ko na ngang sumuko sa pangarap na maka-date ito sa grad ball but an opportunity presented itself two day ago.

Kaya kahit labag sa loob ko at ni Karen ang gagawin ko ngayong araw, susugal pa rin ako. My best friend might FO me when she'll learn that I surrender to the peer pressure Anya's putting on me these past few weeks. Pero hindi ko palalagpasin ang pagkakataong ito, kesehodang magalit siya.

With that thought, mabilis akong lumabas ng elevator nang sapitin na niti ang floor na sadya ko. Nagpalinga-linga ako. Hilera ng pinto at ilang mga pasyenteng prenteng naka upo sa waiting chair ang bumugad sa akin. My mind told me to turn right so my feet chose the left.

I quietly read the names engraved against the door. I was on the third name nag matigilan ako.

"Doc, paano po pag masakit ang dibdib then 'di ka makatulog. Palagi rin akong balisa. Ano kayang pwede kong inumin?" Malambing na wika ng isang babae. Nalingunan kong naka bodycon dress itong papasa yatang crop top ko. Kaunting galaw lang ng babae'y makikita ko na kung anong kulay ng panty niyang suot. If may suot nga siya.

Wala sa loob na napahawak ako sa dibdib nang makita ang ga-watermelon niyang dibdib. Kailan ko kaya matatawid ang 36 cup C? Sabi ni Karen naligaw sa fifteen years old na katawan ang ga-munggo kong dibdib.

Ouch, Bree. Baka pwede kang mag donate, te?

"Oh dear, I have something na alam kong magugustuhan mo. Ang tanong are you strong enough for the challenge." A husky and very masculine said.

Tuluyan na akong humarap sa dalawa timing naman na nililingkis ng matangkad na lalakeng medyo kulot ang may kahabaang buhok si watermelon. Half parts of me wants to pukè and run but the other half parts is intrigued. With the man.

Matangkad ito't malapad ang mga balikat. Is he a doctor? Naka white robe kasi ito. Hindi ko mabistahan ang mukha niya dahil nakatalikod ito sa gawi ko pero ang babaeng ngayon ay nilalandi nito kitang-kita ko ang ekspresyon ng mukha. She's blushing and though I'm young, I know for a fact– thanks sa mga r-18 movies na patago kong pinanood, what desire looks like. Sa ayos ng babae kahit yata hilingin ng lalakeng maghubad ito, walang salitang gagawin niya.

Gaano ba ka-Adonis si Doc?

Before I could answer my question, the flirty doctor hooked the right leg of the woman and put it around his waist.

"I'm talking of a very big and rough one. Iyong pagkatapos mong lunukin, next month ka na gigising." Saka mabilis nitong nilamukos ng halik ang dalaga.

Natutop ko ang bibig, both from his words and the way his right hand expertly feel her center. Goodness. Namo-mo-mall ang dalawa sa gitna ng hallway ng hostpital with a teenager and some soul na gustong magpagamot.

"Get a room. Perves!"

"Doc may tao." Itinulak ni miss watermelon si Doc Kulot, hindi alam kung paano aayusin ang sarili.

"More like may minor," naka halukipkip kong saad. A smug smile was plastered on my face. Mabilis na nawala iyon nang marahas na umikot ang lalake habang sinusuklay ng mga daliri ang buhok.

"Damn it! Who the fuck are you?"

Napa atras ako. Shit. Is he a Greek god? Or a model perhaps? Marami na akong nakitang guwapo, my four brothers for example, but this man is from a different league. He's beautiful and dark at the same time. I'm not just describing his long curly hair or the dark expression painted on his face but his whole aura.

"Brat, I'm asking you."

"A-a patient. Hospital 'to, right? M-malamang I'm here to see a doctor," matapang na sagot ko sabay taas ng baba.

Dalawang hakbang lang at nasa harapan ko na ito. Halos mabali ang leeg ko sa pagkakatingala. Ba't ba di pa umeepekto sa akin ang growing vitamins na laging pinapa inom sa akin ni yaya Mina?

Tumaas ang makapal niyang kilay, namulsa. For a tad seconds, nakipag tagisan ito ng titig sa akin.

"Brat. For a kid, you have a mouth."

Umirap ako.

"Perve. For a doctor, you're such a dick and have a filthy mouth. And why the effin' F are you wearing a belt bag?"

Sa gulat ko'y malakas itong tumawa. Namamalikmatang napatitig ako guwapong mukha niya. Mabilis na nagbago ang aura nito, from being a predator to being a huge handsome doctor. Siguro kapag ganito ka-macho at ka-gwapo ang gagamot sa isang pasyente, pati cancer cells mai-inlove. Mukhang isang ngiti lang niya, mawawala na ang sakit mo sa katawan.

"This completes the whole uniform, kiddo."

Inis na pumadyak ako.

"I'm not a kid, doc. In four months' time, mag si-sixteen na ako."

"Hmm...you act like a petulant kid. Daisy then."

"Who the F is Daisy?"

"Ikaw." Nakangising muwestra nito sa 'kin, showing his perfect set of white teeth.

Pwede ding model ng toothpaste 'tong si doc.

"My name is Brethany Viktoria, hindi Daisy."

"Daisy's cool. Daisy- sais. Bagay sa'yo. Cute."

"Kasing cute n'yang belt bag mo? Where did you get that?" Sumimangot ako. Masyadong offending sa ka-gwapuhan niya ang belt bag. Napangisi ako nang makita ang mispelled na brand name ng belt bag.

"Chapel. With double C and a cross on top. Nice. Very orig."

"Holy crap. May araw talaga sa akin 'tong si Logan." Ungol nito, hindi magkandatuto sa pag inspeksiyon sa belt fake na logo ng belt bag.

"Who's Logan?"

"An asshole na hindi mo dapat makilala."

Lumuwag ang ngiti ko nang makitang inaalis nito ang logo na halatang ikinabit lang sadya ng kung sinumang mokong na kaibigan nito.

"Huwag mo nang alisin doc. Bagay naman."

"Don't you dare insult me, Daisy. You may remind me of my younger sister pero–"

Itinaas ko ang kamay.

"I'm not trying to insult you. Remember, bata lang ako habang ikaw ay isang dalubhasang mukhang maraming guilt sa katawan na pati ang belt bag mo tinayuan mo ng holy cross."

"Get lost. Bago pa ako makalimot. Hindi ako pumapatol sa bata pero 'di ko sinabing 'di ko kayang manakal." Pikon na anito saka itinuro ang direksiyon ng elevator.

Napasinghap ako, nilukob ng takot ang buong katawna ko. I blinked rapidly, searching his angry face for something, hope or his fading humanity. Then my eyes accidentally landed on his left breast pocket. Nalaglag ang panga ko.

Dr. Jake Mondragon

Iyon ang name na nakalagay sa ikatlong pinto. Siya din yung name na nakita ko sa directory sa ibaba.

"Sorry, Doc Jake. Ahm... medyo kinulang lang ako sa almusal. Patawarin n'yo na 'ko."

"Marunong ka naman palang rumespeto sa mga propesyonal na gaya ko."

'Di na ako nakipag argue pa. Yumuko na lang ako.

"You have my full attention. Seems that the only people who're getting into the room now are me and you."

"W-what?"

He opened the door of his office and motioned me to come in. Alanganin akong humakbang papasok.

"Sir Tra–"

"Justine, can you make a coffee for me and milk for the young lady." He said dismissing the poor staff.

"Juice or water na lang po." Habol ko sa gulat na tauhan nito. Mabilis akong sumunod sa pinaka opisina ni doc Jake.

Inirapan ko ang doktor na mas mukhang rakista. Ngayon ko lang napansin na naka jeans ito at fitted black shirt. Is that abs I'm seeing? How many–

"Sit."

Namumulang umupo ako. My hands are on my lap like a good girl. Mabilis kong naigala ang mga mata sa opisina nito. Its clean and all cream. Kabi-kabila ang mga nagkalat na plake at certificate sa walls nito.

In his late twenties, he's so accomplished.

"Wow! You're from the University of Milan."

"Cut the chase, young lady. Why are you here? Malusog ka naman."

"Kailangan bang mukha ka ng zombie bago ka magpahospital?"

"Kailangan bang adelabtado't pilosopo 'pag pasyente?"

Kinagat ko ang pang-ibabang labi. I gave him a side glance.

"Fine. Here." Itinuro ko ang sentido. "I'm healthy except dito."

"Liar!"

"What? Nagsasabi ako ng totoo!" Giit ko't sinamaan ito ng tingin.

His lips slowly curved into a mischievous smile. His eyes bleeding with knowledge. Shit. Wala pang isnag minuto sira na ang cover ko.

"You can do better than that Daisy." Balewalang itinaas nito ang mga braso sa ulo't prenteng sumandal sa eleganteng swivel chair. Akala mo nasa bahay lang siya.

"I guess you should tell that to your self. Hindi lahat ng depress nangangalumata or ngumangawa iyong–"

"Iyong iba nakikipag talo sa doktor in the middle of the day, ganoon ba?" He challenged, cutting me off. "Hot and sexy as fuck, maidagdag ko lang."

"Conceited, arrogant, and opinionated. Maidagdag ko lang rin."

Bigla akong napatalon bang ihampas nito ang mga kamay sa ibabaw ng lamesa. I was about to run and hide when he gave me that lopsided killer smile.

"I like you. Not in a perverse way. No. Hindi kita type. Masyado kang bata. Too plain. Tsk."

Sana kainin mong mga salita mong hudas ka!

"Likewise."

Nangalumbaba ito.

"Feisty. That mouth of yours will be your undoing in the future. But keep that fire, young lady. Sa mundong puno ng pabebe, astig pa rin ang independent, matabil at butangerang gaya mo."

"I'm not butangera."

"Jesus! You really remind me of her." Frustrated na inihilamos nito ang palad sa mukha. "Okay. Whatever. Let's get this shit done. Marami oa akong business na kailangang asikasuhin."

"Like habulin si miss Watermelon?" Banggit ko sa kahalikan nitong basta na lng nawala.

"Who the fuck is that?"

I pout. Isa rin pala ang lalakeng 'to sa wham-bam thank you maam. Iminuwestra ko nang pabilog ang mga kamah ko sa harapan.

"Ahhh. You mean that whor-wholesome chicks earlier?"

Tumango ako. 'Di ko maitago ang amusement ko sa kaharap. God. Can he be more crude?

"Not her. Some business."

"Bukod sa pagiging doktor may negosyo ka din?"

"Yes. Drugs."

"Wow! Pharmacist ka rin. Ang cool." Humahangang bulalas ko.

Ngumis ito na tila aso.

"Yes. You could say that. May pharmaceutical business kami." Sabay yuko nito't tila may hinahanap na kung ano sa loob ng belt bag.

"May nakalimutan po ba kayo, doc?" Takang tanong ko nang marinig ang marahang pagmumura nito.

"Yes. No. Damn. Nasaan na ba 'yon?" Sabay lapag nito ng isang kaha ng sigarilyo sa ibabaw ng table.

Napangiwi ako. I was about to tell him about how unhealthy it is to smoke when he pulled something I saw on the only porn I watched three weeks ago.

"W-why do you have a lube?"

Natigilan ito.

"I'm a doctor. Er– minsan need for getting the hotness–temperature. You know. Via anal–rectal, I mean."

Ilang beses akong kumurap sa harapan niya. Doktor ba talaga ang isang 'to? Iba na kasi ang kutob ko. Pero nabasa ko somewhere na gumagamit nga ng lubricant ang mga doctors to get the temperature of their patients. Hindi naman siguro siya papapasukin sa hospital na 'to kung 'di siya expert hindi ba? Binati pa nga siya nung staff kanina. Ano nga ulit ang sinabi noon?

"Hey! Doc, anong kabobohan 'yang ginagawa mo?" Gulat na tinabig ko ang kamay nitong may hawak na stethoscope.

"Sssh. Makabagong teknik 'to." Balewalang ibinalik nito sa noo ko ang dulo ng stethoscope.

"Anong maririnig mo sa noo ko?"

"Mga bulong. Sige Daisy, sabihin mo sa kanyang hindi ka makatulog. Hindi makakain. Tapos hingi ka resita."

What the F? Napa atras ako dahilan para malaglag ang aparato sa kamay nito.

"Boom. Nagawa ko na ang ganiyang style. Isip ka bago."

"I agree. Nagawa mo na ang ganitong style Trace. Ba't hindi ka pa umisip ng bago."

My head spins in the door's direction. I gasped when a set of dark and cruel orbs meet mine. Naka white dress shirt ito at black pants. A stethoscope was hanging around his corded neck like an accessory.

He's equally handsome and vile just like the one sitting on the chair but his calmness and the icy vibe that he's emanating made me hug my middle.

Yes, he looks compose. Dignified. But his beautiful face tells me otherwise. Right now mukhang kaya nitong sirain ang buhay ng kahit na sinong tangang humarang sa harapan niya.

Hindi ako makapili kung sino sa kanilang dalawa ang kakatakutan ko.

"Jake. Please, pasok ka sa office mo. Nice to see you too, bro."

"Get your ass off my fucking chair and leave this hospital. Now!"

Jake? Siya si doc Jake? Kung gayon sino ang ka-chokaran ko mula pa kanina?

"You." Galit na dinuro ko ang lalake. Ngumisi ito't tumayo mula sa upuan.

"Yes. Me."

"Patricio, GET THE FUCK OUT!"

"Shit. Jake, easy. Ang puso mo. Maka react ka kala mo may ninakaw ako sa'yo." Taas ang kamay na wika nito.

"Meron. Ang identity ko. I will sue you."

"Identity? Excuse me. Itong coat mong pakalat-kalat sa unit ni Jeru ang may kasalanan. Ihahatid ko sa'yo. You called remember?"

Inis na inilapag ng gwaping doktor ang hawak na mga papeles sa ibabaw ng lamesa. Hinarap ang mangdarambong ba si Trace or Patricio or whatever the hell his name is.

"So ako pa ngayon ang may kasalanan? At isa kang santo para sa paghahatid ng coat ko? Para sa kaalaman mo, I have a dozen more on my cabinet. You can fool everyone but not me, Trace."

"Fine. Nasa area ako. Na-miss kita. Masaya ka na? At para rin sa kaalaman mo, hindi ko ninakaw ang identity mo. Siya ang nag assume na ako ikaw." Sabay turo nito sa akin. "Labag man sa kalooban ko, ginampanan ko na lang ang role. Baka lalong ma-depress 'tong si Daisy."

The nerve!

"Manahimik ka na. Layas, bago pa kita saksakin ng scalpel sa gilagid."

"Bye, Jake. You're in great hands, Daisy. It's nice chatting with you pero please lang, huwag na tayo ulit magkita."

"Yes, please. And do your self a favor. Sunugin mo na ang belt bag mo. Nakakasira ng araw. Try mong garbage bag, mas bagay sa'yo."

Humahalakhak na kinabig ni Trace ang pintuan. Naiwan akong namumula sa galit sa harap ni Doctor Jake Mondragon.

"Sorry about that. You shouldn't see that. Medyo may mga pasyente talaga akong sinukuan na ng siyensiya. He's one of them." Malumanay na anito. He perched his ass on the edge of his mahogany table, facing me.

I smile shyly at him.

"Mukhang 'di umepekto ang resita n'yo sa utak niya."

Kumunot ang noo nito saka kumiling ang ulo. Nagsimula naman akong kabahan.

"S-sorry doc. I didn't mean to be impolite."

"It's alright." Tumayo ito't inukopa ang upuang kanina lang ay gamit ng walanghiyang si Trace.

"By now, alam mo na ang name ko. You're Daisy?"

Marahas akong umiling, nag iinit ang mga pisngi.

"I'm Bree De Veyra, doc."

I saw a glint on his eyes. Is that anger? I don't know mabilis din kasing bumalik sa pagiging kalmado ang mga iyon.

"Are you somehow related to the shipping magnate Genarro De Veyra?" He steeple his long fingers. Hindi ko maiwasang sundan ang mga iyon. Ba't ang sexy ng kamay ng isang 'to? Normal naman sa isang teenager ang humanga't matulala nang ganito, hindi ba?

He cleared his throat. Nahihiyang binawi ko ang mga tingin. Mabilis akong tumango.

"Yes. Father ko po."

"Interesting. I've never encountered his name on my files."

"H-ho? Naku, doc. Ako ho ang pasyente n'yo. I'm here cause I need help." Alumpihit na simula ko. Hinamig ko ang sarli't inalala kung ano ang nakasalalay sa pag arte kong ito sa harapan ng butihing doktor.

"You seemed fine to me Bree."

"Yes. But looks can also deceive people. On the surface, okay ako pero pagsapit ng gabi hindi ako makatulog. Maraming scenario ang naglalaro sa utak ko. Why am I a disgrace to my father? Anong n-need ko pang ibigay o gawin para lang mapansin niya. Is it because I am a girl? Of the fact na dahil sa akin, n-nawala ang mama ko?" May mainit na likido ang tumulo sa palad ko.

Shit. Akala ko ba arte lang 'to? Half-truths. But full-blown pain.

"I understand where you are coming from, Bree. But listen to me–"

"No." I shake my head. " Hindi mo alam kung paanong makipag usap sa dingding, asking questions you know that always left unanswered. Hindi mo alam kung ilang beses kong inisip na sana ako na lang ang nawala–hindi siya. Hindi mo alam kung paano ko nilabanan ang temtasyon na wakasan ang lahat ng paghihirap ko."

"Hey. Don't say that. Here."

Kinuha ko ang tisyu na iniabot nito't mabilis na pinahid ang luha ko. This time, nagpapasalamat ako't nakayuko ako. Hindi niya malalaman kung saang part ng mga sinabi ko ang totoo at gawa-gawa ko lang.

Thanks, drama guild for my superb acting.

"Doc Jake–"

"Listen, Bree. Let me finish first. I fully understand kung saan galing ang mga 'yan. We all have our fair share if childhood traumas. But I'm not in the position to help you. I can listen, yes. But I also have patients na kailangan ng oras ko."

"But I am a patient."

"Yes. But not for me at least." Sabay turo nito sa brass desk plate na nasa harapan.

Dr. Jake Mondragon, Junior MD. Surgeon.

He's not a shrink. I'm screwed.

"Wait– you're not a psychologist?"

"I'm afraid not."

Putsang buhay 'to.

"Pero doc..."

"I suppose you're looking for a Jaike Motalbo. Honest mistake. Palaging nangyayari ang ganito. His office is the one next door."

Laglag ang balikat na kinipkip ko ang purse. There goes my chance to date Andrew.

"Fuck you, Dimagiba. May araw ka sa 'kin."

Hindi ko na pinansin ang nangangalit na doktor. Busy ako sa pag ne-nurse ng bata't sugatan kong puso. Kasalanan lahat ito ni Trace! Kung sa umpisa pa lang sinabi na niyang hindi siya ang doktor na hinahanap ko 'di sana nakalayas na ako't nahanap ang kung sinong herodes na psychiatrist sa floor na 'to.

"Wait Bree. Here. Alam kong nasa labas si Jaike. You can have those, once a day if your anxiety take over. Kapag needed lang iinom, okay?"

Talo ko pa ang nakakita ng unicorn nang makita ang puting papel na may sign nito. Inabot ko iyon at ngumiti.

"Thank you so much, Dr. Mondragon."

"Don't mention it. Magbabayad ka pa rin sa 'kin. Gustohin ko mang i-extend ang usapan natin, may naghihintay sa aking pasyente at isang demonyong kailangang ihatid sa impyerno with confetti and red carpet." Maaliwalas ang mukhang saad niya.

I smile. Knowing kung sino ang demonyong sinasabi niya.

"Best of luck, doc. Pwedeng paki siguradong 'di ba lalabas pa ang kampon ni Satanas na 'yon."

Mahina itong natawa habang inaalalayan ako patungo sa may pintuan.

"I'll try. Nice meeting you, Bree. Ihatid na kita sa lobby."

Tumango ako't sabay naming tinungo ang direksiyon ng lift. True to his words, inihatid ako nito hanggang sa ground floor kung saan marami nang pasyente ang paroo't parito.

"Thanks again, Dr. Mondargon. Have a nice day po." Tumalikod na ako subalit tinawag ako nitong muli.

"I remember mag hotline pala ang foundation ng kaibigan ko. They have people na willing makinig sa'yo anytime. Patricio or rather Trace for instance. Heto."

Kung bubwenasin ka nga naman.

Masayang tinanggap ko iyon at ibinulsa. Muli akong nag pasalamat sa bata't guwapong doktor bago tinungo ang parking lot kung saan naghihintay ang driver namin.

Agad kong idinayal ang numero ni Anya, I gave her a quick update on my mission. Then, excited na hinugot ko anv business card na iniabot ni Doc Jake.

Lumalim ang kunot ng noo ko nang makita ang black card at ang gold wolf logo na naka emboss doon. Sa ilalami noon ay ang tatlong letters.

LEV

"Ang dami namang name ng kumag na 'yon."

Ipinagkibit balikat ko ang nakitang pangalan. Baka naman company name iyon ni Trace or something. Mabilis kong tinipa ang nga numero sa cellphone at matiyagang nag hintay.

I tapped my fingers on the middle console. Pang walang ring na nang marinig ko ang baratino at makapanindig balahibong boses na iyon.

"Hello."

A warmth rush my face, hitting all the right spots for my swooning meters. His voice is just a hush. Pero nandoon ang dominance na agad nagpatuwid ng likod ko.

"Speak now. You're wasting my time. I'm losing millions here!"

Nakagat ko ang labi. Wala pa akong narinig na umangil nang ganoon ka-sexy.

"Ako ba ang kausap mo, master?"

"No. I will tell you kung may iba pa akong pag gagamitan ng bibig mo. Suck me and don't remove that mouth of yours until I say so. Harder."

Holy crap! Nanginginig na inihagis ko ang telepono sa tabi ko't sinapo ang bibig. Did I just disturb some r-18 scene? Kasing gwapo rin kaya ng boses nito ang mukha niya? Does he have a body of a god and a face of a devil? I'm a sinner then.

Bree, ano bang kalandian ang sumapi sa'yo?

My legs squirm. Para akong lalagnatin. Sa kahihiyan at sa isang bagay na pinukaw sa akin ng boses na iyon.

My eyes landed on the discarded card on my feet.

He's not Trace. No. I can tell with that hush na ibang klaseng demonyo siya.

Black ink.

Gold.

A hushed.

Suddenly, it was all connected.

Makikilala ko nga ba ang lalake sa likod ng mahiwagang boses na iyon?

I'm torn. Curious.

"Hindi. Fortune cookies are liars! Gawa ng tao iyon. Ako ang gumagawa ng kapalaran ko. Period."