CHAPTER TWENTY-TWO: A GLIMPSE TO POPPY'S LIFE ✧FAITH ZEICAN LEE✧ “It’s okay, Poppy. Hindi ka naman namin pipilitin magkuwent—” “Mahal na mahal po ako ni daddy dati,” mahinang sabi ni Poppy, dahilan ng pagtahimik ni Mommy. Nakayuko na muli si Poppy sa mga kamay niya at ‘yong daliri niya ang nilalaro niya. “Noong bata ako . . . s’ya palagi ‘yong kasama ko. Sabay kaming kumakain palagi. Kapag may sakit ako, hindi s’ya napapakali. Kapag malungkot ako dahil nami-miss ko si mommy, gagawin n’ya lahat para lang mapasaya ako. P-Pero . . . simula po noong dinala ni Mommy Jody si Ate Chloe sa mansyon . . .” napahikbi si Poppy, “—hindi na n’ya ako pinapansin. Lagi na lang s’yang galit sa ‘kin. Lagi n’ya akong pinagagalitan kahit wala naman akong . . . g-ginagawang masama. Tapos . . . simula noon, h-hindi na rin n’ya ako tinatawag na anak. Laging si Ate Chloe na lang. H-Hindi na rin n’ya ako gustong makasabay sa pagkain kaya lagi akong huling kumakain kapag tapos na sila. Tapos ‘yong pagkain ko
CHAPTER TWENTY-THREE: POPPY’s POV꧁ POPPY ꧂KINABUKASAN. Linggo, ay maaga pa rin akong nagising kahit pa medyo late na akong nakatulog kagabi dahil sa dami ng mga inaral ko. Matapos kasi namin mag-aral ni Ate Summer, pagdating ko sa guestroom na inihanda sa akin ni Tita Keycee ay nag-aral pa ulit ako gamit ang mga learning apps na inilagay ni Kuya Faith sa cell phone ko. Buti na lang ay naituro niya ‘yon sa akin kung paano gamitin kaya naman ‘yon ang pinagpuyatan ko kagabi.Gayon pa man, kahit puyat ay nagawa ko pa rin magising nang maaga dahil sanay na ang katawan ko. Sanay ako na maikli lang ang tulog at kung minsan nga ay mababaw pa. Ewan ko kung bakit, pero simula noong nangyari ang isang insidente sa buhay ko noong five years old ako, ay hindi na ako nakakatulog nang mahimbing hanggang ngayong nag-seventeen ako.Nga pala, kumakailan ko lang nalaman na seventeen na pala ang edad ko. Noong tinanong ako ni Kuya Faith sa harap ng hapag-kainan sa mansyon noong nagkasabay-sabay kami at
CHAPTER TWENTY-FOUR: FAVORITE COLOR: WHITE✧FAITH ZEICAN LEE✧KASALUKUYAN akong abala sa sa trabaho nang bumukas ang pinto ng opisina ko at sumulpot si Summer at Poppy. Nagulat ako at agad napatayo sa upuan ko dahil hindi ko inaasahan na pupunta sila rito.“Surprise!” Summer exclaimed, nakataas pa ang kamay. Si Poppy naman ay tahimik sa tabi niya, pero bahagyang may ngiti sa labi habang nakatingin sa ‘kin.“Ano’ng ginagawa n’yo rito? ‘Di ba dapat nasa bahay kayo at nag-aaral?” I walked over my desk para i-guide sila sa couch na nasa loob ng opisina ko. Sinundan nila ako roon, naupo sila.“Nagpaalam naman kami kay mommy at daddy para lumabas. May kinailangan lang bilhin na learning materials, then nag-date kami ni Poppy sa street market. Tapos tinanong ko s’ya kung gusto n’yang makita ang working place mo bago umuwi. She said yes, kaya dito muna kami dumiretso,” litanya ni Summer habang si Poppy naman ay iginagala ang tingin sa palibot ng opisina ko. “Pero ‘wag kang mag-alala. Alam kong
CHAPTER TWENTY-FIVE: OVERNIGHT✧FAITH ZEICAN LEE✧“SABI mo busy ka at may kailangan tapusin?” May bakas ng pagkainis sa boses ni Chloe, pero halatang nagpipigil, habang salubong ang kilay niyang naktitig sa ‘kin. “Ano’ng ginagawa ni Poppy rito?”I exhaled deeply bago siya sagutin. “Kasama n’ya si Summer. Lumabas sila saglit at dumaan dito sa opisina.” Kasunod ng sinabi ko ang pagbukas ng pinto ng opisina at pagpasok ni Summer kaya nakahinga ako nang maluwag.“Oh, Ate Chloe? Narito ka pala?” Naglipat-lipat ang tingin ni Summer sa amin ni Chloe, mukhang na-gets niya agad ang nangyayari kaya agad niyang nilapitan si Poppy at humawak sa braso nito, habang na kay Chloe pa rin ang tingin. “Mauna na kami ni Pops. Dumaan lang kami saglit dito dahil may kailangan ako kay Kuya. Kaso biglang tumawag si Tita Baby kaya iniwan ko pansamantala si Poppy. Sige, ha? Una na kami. Bye.” Hinila na niya agad si Poppy palabas.As the door closed, leaving just Chloe and me in the office, I heard her sigh, as
CHAPTER TWENTY-SIX: CHLOE'S DARK SIDE✧FAITH ZEICAN LEE✧PAGBUKAS ko sa pinto ng kuwarto ko, agad din akong natigilan doon sa tapat. Hawak ko pa rin ang doorknob at hindi ako natuloy humakbang dahil sa natanaw kong suot ni Chloe. Instead na suotin niya ang ternong pajama na hiniram ko kay Summer, T-shirt ko ang suot niya. Mukhang nanguha siya sa cabinet ko.There shouldn't have been anything wrong with that. But the problem was, she was only wearing a T-shirt that reached down to her thighs, just enough to cover her underwear. Besides that, she wasn't wearing anything else below.“Sorry, babe. Hindi kasi ako sanay magsuot ng damit ng iba. Pero itong T-shirt mo, okay naman. Mas komportable ako rito.” Ngumiti siya nang malapad.Nag-aalinlangan man ay napilitan na akong pumasok sa loob at kinabig ko ang pinto pasara. Hindi ko ‘yon ni-lock. Dumiretso ako sa kama at pumuwesto na sa gilid para magkaroon siya ng space. But instead of lying down beside me, she walked over to the door and lock
CHAPTER TWENTY-SEVEN. JELLY-JELLY-FAITH✧FAITH ZEICAN LEE✧“SIR Faith?” Wala sa sarili akong nag-angat ng tingin kay Colleen matapos niya akong tawagin. Tila nawala sa isip ko na nasa harap siya ng mesa ko at ipinaliliwanag sa akin ‘yong tungkol sa bagong project. Pero mula kaninang nagsalita siya, parang wala akong narinig.Naglalakbay ang utak ko dahil dalawang linggo na ang lumipas matapos umalis ni Chloe at Poppy sa bahay, pero hanggang ngayon ay hindi pa ulit namin nakikita si Poppy dahil sa tuwing kokontakin ni mom si Mrs. Herald para hiramin si Poppy, Mrs. Herald refuses and seems to be making excuses that Poppy is busy. However, they never specify what Poppy is busy with.Si Chloe naman ay palaging dumaraan dito sa opisina ko tuwing hapon bago siya umuwi sa kanila gaya ng nakagawian niya. Pero simula nang marinig ko ang mga binitawan niyang masasakit na salita sa kapatid niya, I've lost interest in her. She senses this and believes it's because of what happened that night she
CHAPTER TWENTY-EIGHT: DINNER✧FAITH ZEICAN LEE✧ISANG linggo mahigit na kaming nag-aaral ni Poppy tuwing gabi through online. Meaning, isang linggo na rin akong puyat. Eleven ng gabi ang simula namin hanggang 1 a.m. At kaya lang ako nagtatagal nang hanggang ala una ay dahil bago pa man kami magklase ay lumalaklak na ako ng kape. Then, kapag muli akong nakaramdam ng antok, magkakape ulit ako para maituloy ko ang pagtuturo kay Poppy.At nakatutuwa na kahit papaano ay natututo na siyang magbasa nang Tagalog. Alam na niyang mag-Abakada. Although hindi pa siya gaanong mabilis at mahusay, pero nababasa na niya kahit papaano ang mga letra. Higit sa lahat, naituro ko na sa kaniya kung paano isulat ang pangalan niya.Ang problema nga lang, hindi pa rin siya pinapayagan ng parents niya na muling pumunta sa bahay. Chloe, on the other hand, has visited us several times this past week. She comes over even without an invitation from me. Pero okay lang dahil fiancee ko naman siya, sa ngayon. And whe
CHAPTER TWENTY-NINE: BA-LAT (BIRTHMARK) ✧FAITH ZEICAN LEE✧ KANINA pa ako hindi mapakali at pasulyap-sulyap sa phone ko. Hinihintay ko ang message ni Summer kung nagtagumpay siyang hiramin si Poppy sa mga magulang nito. She didn’t want any of us—Love, Hope, or myself—to accompany her because she was worried it might make it even harder for Poppy to be allowed out. Ang laging biro pa naman niya kay Hope ay dakilang may balat sa wetpu. Si Tita Baby naman kasi ay wala na sa bansa kaya hindi niya ito kasama. Noong isang araw pa sila umalis ni Chloe papuntang Singapore. Halos kinse minutos pa lamang ang lumipas simula nang magsabi sa akin si Summer na naroon na siya sa mansyon nila Poppy, pero ‘yong kinse minutos na ‘yon, pakiramdam ko ay fifteen years na. Bakit hindi pa siya nagpaparamdam? Puntahan ko na kaya sila? “Sir Faith?” Nag-angat ako ng tingin kay Colleen nang pumasok siya sa opisina ko. "Here are the documents you requested from the marketing team." Inabot niya sa ‘kin ‘yong m
Epilogue FAITH ZEICAN LEE (Eight years old...) I was excited to leave school when I saw Lolo Don A waiting for us. Naroon na siya sa gate, nakatayo sa tabi ng itim niyang limousine, kasama niya ang personal assistant niyang si Sir Dan. Habang naglalakad kami nila Hope at Love palapit sa direksyon nila, takang napatanong si Love. “Saan kaya tayo dadalhin ni Lolo Don A?” “Baka mag-s-shopping or kakain tayo sa labas,” sabi ni Hope na hindi rin sigurado. Ako rin ay hindi sigurado. Ngayon lang kasi ginawa ‘to ni Lolo Don A, na nag-volunteer kay Daddy at Mommy na siya ang susundo sa amin sa school, gayong dapat ay sabay-sabay kaming uuwi nila Daddy mamayang hapon dahil sa Lee University naman kami pumapasok at kabila lang ng Elementary Department ang College Department kung saan namin pinupuntahan si Dad after ng klase namin. “Hi, Lolo Don A!” nakangiti kong bati sa kaniya paglapit namin, sunod na ring bumati ang dalawang kakambal ko. Maging si Sir Dan ay binalingan namin para
CHAPTER NINETY: THE WEDDING✧FAITH ZEICAN LEE✧One month later.HANGGANG ngayon, para pa rin akong nananaginip. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko since the moment I realized how much Poppy meant to me—ang pakasalan siya at makitang nakasuot ng magarbong wedding gown imbes na simpleng white dress lang.Standing in front of the mirror, I take a moment to soak it all in. The white suit looks better than I’d hoped. The fabric is smooth and cool, feeling like it was tailored just for me. The jacket fits perfectly, hugging my shoulders and chest just right without being too tight. The notched lapels give me a classic look, while the minimalist buttons keep it sleek and modern.I adjust the crisp white shirt underneath, noticing how it contrasts subtly with the suit. The silk tie adds a touch of elegance, its soft ivory hue blending seamlessly. The pocket square tucked into my jacket pocket finishes off the look, and I can’t help but smile.Habang ina-adjust ko ang tie ko para kalmah
CHAPTER EIGHTY-NINE: THE PROPOSAL✧FAITH ZEICAN LEE✧“BASED on my source, sugar lolo ni Chloe ang nagpalaya sa kaniya at ginamit lang ang pangalan mo para saktan si Sugarpop,” ani Hope. Kaharap ko sila ni Love, habang nakaupo ako sa paanan ng kama ko.Sumaglit ako ngayon dito sa bahay namin, kasama ko si Poppy para kuhanin ang iba ko pang gamit. Pero si Poppy ay nasa baba, kasama si Mom dahil wala si Summer ngayon, may lakad kasama ang mga kaibigan niya. At tiyempo ang pagdating namin dahil may balita na raw sila kung sino ang nag-send ng email kay Poppy.“Sino’ng source mo?” tanong ko sa kaniya, naninigurado.Natawa siya. “Si Detective Conan.” Ngunit agad din siyang sumeryoso nang samaan ko siya ng tingin. “’De joke lang. ‘Yong detective na pinahawak nila Mommyla sa kaso, of course! Hindi pa ba binanggit sa ‘yo ni Mommyla?”“Hindi pa.”“Hina mo talaga. Lagi kitang nauunahan sa balita.” He laughed.Wala pang nabanggit sa ‘kin si Mommyla, pero ang daddy ni Poppy ay mayro’n na. Hindi ng
CONTENT WARNING! Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. CHAPTER EIGHTY-EIGHT: FINALLY ✧FAITH ZEICAN LEE✧ THE AFTERNOON sun bathed Villasis Park in a golden hue as we arrived back home from our vacation. The air was warm and welcoming, just like the familiar scent of the gardenias that lined the pathway leading to the main entrance. Naglalakad si Poppy sa tabi ko, her gaze taking in every detail of the estate. Ito ‘yong bahay namin na para talaga sa ‘min. Hindi lang namin nagawang tirahan noon dahil mas pinili ni Mom at Dad na mag-stay kami sa poder nila for Poppy’s safety. Pero kahapon, noong nasa hotel pa kami, tinanong kami ni Dad kung ano ang plano namin ni Poppy. Kung magsasama ba ulit kami sa bahay namin, sa Villasis Park o mansyon. Hindi ako sumagot agad dahil gusto kong i-consider ang suggestion ni Poppy kaya ang sabi ko sa kanila, mag-uusap
CHAPTER EIGHTY-SEVEN: OUTING PART VI - SEMINAR✧FAITH ZEICAN LEE✧THE first light of dawn seeped through the curtains, gently stirring me awake. Nagbaba ako ng tingin kay Poppy na nakayakap sa ‘kin, her breathing soft and steady. Without thinking, I pressed a kiss to her forehead, savoring the warmth of her skin against my lips.Nanatili akong pinagmamasdan siya habang natutulog, nag-aalanganin akong kumislot sa pag-aalalang magising ko siya. Hindi natuloy ang nangyari sa ‘min kagabi matapos niyang masaktan. Nang makita kong puno ng nerbyos ang mukha niya, I decided to stop and tell her na ‘tsaka na lang namin ituloy kapag ready na ulit siya. Natulog lang kaming magkatabi at magkayakap.Nag-beeped ang cell phone ko sa nightstand, inabot ko ‘yon at tiningnan kung sinong nag-text. Si Mom. Inuutusan na kaming mag-prepare at bumaba sa lobby para magkasabay-sabay raw ulit kami sa almusal. Doon kasi ulit ang breakfast buffet.Matapos kong reply-an si Mom, ginising ko na si Poppy. Ayokong mag
CONTENT WARNING!Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only. This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised.CHAPTER EIGHTY-SIX: OUTING PART V - WARNING!✧FAITH ZEICAN LEE✧SA ILALIM ng liwanag ng kuwarto, pumaibabaw ako kay Poppy at ginantihan ang halik niya. Half of my weight pressed down on her, and the warmth of our bodies melded together, deepening the connection between us.Her eyes were filled with anticipation and nervousness, and every touch of our lips seemed to ignite a new spark between us. I adjusted our kiss, transitioning from gentle touches to more passionate movements of our lips. Nang ibuka niya ang mga labi niya, I decided to enter her mouth with my tongue. Hindi niya ‘yon inaasahan, pero mahina siyang napaungol.Ginaya niya ang ginawa ko at ‘yong kaniya naman ang sinubukan niyang ipasok sa bibig ko. The sensation of our tongues meeting brought an intense pleasure, and each movement of
CHAPTER EIGHTY-FIVE: OUTING PART IV - FIRST REAL KISS✧FAITH ZEICAN LEE✧As I stepped out of the bathroom, the warmth of the shower still lingered on my skin, but it did nothing to calm the unease I felt deep inside. I pulled on a plain white t-shirt and pajama pants, yet the simplicity of the clothes couldn't lighten the heaviness in my chest.Nang igala ko ang tingin sa kuwarto para hanapin si Poppy, nakita ko siya sa balcony, nakatalikod sa ‘kin. Nakasuot na rin siya ng pantulog, pajamas din at mahaba ang manggas ng pang-itaas niya. Kahit nakatalikod siya sa ‘kin at hindi ko nakikita ang mukha niya, ramdam ko ang kaba niya.I knew that feeling all too well—dahil gano’n din ang naramdaman ko kanina nang ako naman ang sumunod na pumasok sa shower room after niya. I had felt the same tension, knowing that tonight would be the first time in a year that we would share the same room, the same bed, after everything that had happened between us.Lumabas ako sa balcony kung nasaan si Poppy—
CHAPTER EIGHTY-FOUR: OUTING PART III ꧁ POPPY ꧂ “N-NASAAN si Faith?” naiiyak kong tanong kay Kuya Hope matapos niyang ipaliwanag sa ‘kin na edited ang picture ni Faith at Ate Chloe. Maging ang screenshot na pinakita ko ay sinabi niyang fake rin daw. Ini-orient niya rin ako kung ano ‘yong photoshop dahil hindi ko alam ang tungkol doon nang banggitin niya. “Nasa hotel,” sabi ni Kuya Hope, sabay inabot niya sa ‘kin ang phone ko. “Hindi siya sumamang lumabas pagkakain. Ililipat niya raw ‘yong gamit niya sa room namin ni Andreng.” Pagkasabi niya no’n, hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Ang bilis kong tumakbo palayo, pabalik sa hotel. Natandaan ko naman ang papunta sa room ko at nasa bulsa ko rin naman ang key card ko kaya tinungo ko agad ang elevator. Pagdating ko sa palapag na ‘yon, mabilis kong tinakbo ang room ko at binuksan sa pagbabaka sakaling maabutan ko pa si Faith. Pero wala na siya roon, maging ang suitcase niya ay wala na rin. Siguradong nakalipat na siya sa room ni Kuya H
CHAPTER EIGHTY-THREE: OUTING PART II꧁ POPPY ꧂BANDANG alas dies, noong nakapagpahinga na kami matapos kumain ay ‘tsaka kami lumusong sa dagat. Ako, si Ate Summer, Si Tita Baby, Si Sunny at Meng, kami ang magkakasama. Si Mommy Keycee naman at Daddy Ace ay may sariling mundo at medyo malayo sa amin. Ang sweet nila dahil nakasakay pa si Mommy Keycee sa batok ni Daddy Ace.Medyo malayo rin sa amin si Daddylo at Mommyla. Samantalang si Faith, Kuya Hope at Kuya Love naman ang magkaka-bonding. Kahit medyo malayo sila sa amin, nakilala ko pa rin sila base sa kanilang suot. Pare-pareho silang naka-shorts, ngunit si Kuya Hope lang ang walang pang-itaas. Si Kuya Love ay may suot na itim na rash guard, habang si Faith naman ay puting T-shirt. Manipis ‘yon kaya nang mabasa ay bakat na bakat ang katawan niya.Ang saya nila dahil pinagtitripan nila si Kuya Hope. Pinagtutulungan nilang buhatin at ibinabalibag sa tubig. Hindi ko naiwasang pagmasdan si Faith dahil may ngiti na ngayon sa mukha niya. Me