Chapter Two

"WHAT do you need, Miss Aranzado?" malalim ang boses na tanong ni King Velazquez sa akin ng mag-appear siya sa malaking monitor na nandito sa opisina niya.

Kanina pa ako nandirito sa opisina nito pero wala pa rin akong mahanap na tamang salita na sasabihin sa kanya. Para akong pinanlalambutan sa tuwing nakikita ko siya kahit pa ngayon ko pa lang siya nakita mula sa monitor.

Pero ang malaking katanungan na tumatakbo sa isip ko; bakit sa monitor lang ito nagpapakita? Takot ba ito sa tao?

Tinitigan niya ako. Ito na naman ang tingin niyang walang kaemo-emosyon. Ano ba ang lalaking ito, robot? But I couldn't deny it, ang katotohanang gwapo pa rin siya kahit na may takip ang kalahati nitong mukha.

"You're wasting my time for nothing, Miss Aranzado. Kung wala kang sasabihin umalis ka na."

Lihim kong nilunok ang namuong laway sa aking lalamunan. "I am here because of your offer to my father that you wanted to marry me, Mr. Velazquez."

Nangunot ang noo nito. "How did you know about it? Did your father told you about it?"

"Hindi ko ba pwede malaman 'yun?"

"Dahil sinabi ni Mr. Aranzado na hindi siya pumapayag na ipakasal ka niya sa'kin. Are you here because your dad agreed to my proposal?"

Mabilis ako umiling. "Ako ang nakabasa ng text message mo. Dad had a heart attack yesterday and he needs to rest. Lingid sa kaalaman niya ang pagpunta ko rito."

Hindi alam ni dad na nagpunta ako rito at wala talaga akong balak sabihin. Gusto kong makatulong at makabawi sa lahat ng pagkukulang ko kahit sa ganitong paraan man lang.

"And you are here because?" walang emosyong tanong nito.

Nakuyom ko ang aking kamao. "I want to help my dad. Gusto kong makatulong na maiahon ang AGC at mabayaran ang lahat ng pagkakautang niya sa bangko."

"Straight me to the point, Miss Aranzado," anito na wala pa ring kaimo-imosyon sa mukha nito.

Mariin akong pumikit pagkuway muling itinapon ang tingin sa kanya. "I accept your proposal, Mr. Velazquez," I said while my voice trembling.

Matagal itong tumitig sa akin bago ko narinig ang sagot niya. "What proof do you have that you really want to marry me?"

Proof? Anong klaseng katibayan ba ang gusto nito? "What do you mean?"

"What can you offer me to make me believe you?"

"I-I'll do it everything you want."

Namungay ang mga mata nito. "Really?"

"Yes. What do you want me to do, Mr. Velazquez?"

"Take off your clothes. Sit there, spread your legs and touch your self."

Natigilan ako at hindi makapaniwalang tumitig sa kanya mula sa monitor. Seryoso ba ito?

"What now?"

"I-I can't do that..." sabi ko. Kahit naman bulakbol ako sa ama ko ay pinagmamalaki ko pa ring sabihin na birhen pa ako.

Tumaas nag isang kilay nito. "Then you're lying."

"I'm not! I just-"

"Then do it. You have to prove your self to me, Miss Aranzado. Hindi birong halaga ang ilalabas ko para tulungan ang ama mo. If you can't do it, leave."

Nagtaas-baba ang dibdid ko at nakuyom ko ang aking kamao. Kaya ko bang gawin para lang makatulong kay dad?

"I-I'll do it."

Napalunok ako. Kung ito ang tanging paraan para mapaniwala ang lalaking ito gagawin ko alang-alang sa kumpanya at sa mansion.

Tinangal ko ang pagkakabutones ng suot kong pantalon at kagat ang ibabang labi na marahan ko iyong binaba kasabay ng pang-ilalim kong saplot, pagkatapos naupo ako sa upuang katapat ng malaking monitor saka ko ibinuka ang aking mga hita. I don't know how to touch my self pero kailangan ko itong gawin.

Bahala na...

Kagat ang ibabang labi na inumpisan kong paglandasin ang aking kamay sa aking pagkababae habang nakatitig sa kulay asul niyang mga mata.

Napaliyad ang aking katawan nang makaramdam ako ng kakaibang kilita dahil sa ginagawa kong paghaplos sa aking sarili. Ramdam ko na namasa ang aking pagkababae dahil sa sensasyong nararamdaman ko. Hindi ko namamalayan na hindi lang kamay ko ang gumagalaw kundi pati na rin ang aking balakang.

"Ohh!" ungol ko.

"Just look at me," mariin nitong utos nang akmang ipipikit ko ang aking mga mata.

Kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagnanasa at nakita ko rin ang pag-igting ng kanyang mga panga. Hindi ko alam pero nasisiyahan akong makita ang pagnanasa niya sa akin.

"Oh, God!" I moaned again when I felt te tingling sensation between my thighs.

Mas bumilis pa ang paggalaw ng kamay at balakang ko na tila nagpapaligsahan silang dalawa para lang mapasaya ang lalaking nanonood sa akin ngayon.

Nang bigla itong magsalita. "That's enough. Get dress."

Doon ako pinamulaham ng mukha at ngayon lang ako nakaramdam ng hiya. Parang gusto ko na lang na maibaon sa lupa ng buhay.

Tumayo ako at agad na sinuot ang pantalon at panty na hinubad ko kanina. "Are you convince now, Mr. Velazquez?"

"A little. But I will still marry you."

"I have a question, Mr. Velazquez," tanong ko pagkatapos kong magdamit.

"Ask away," iminuwestra pa nito ang kamay niya.

"Why you want to help my father? And why you want to marry me?" sunod-sunod na tanong ko para wala ng paligoy-ligoy pa.

"You want to know the truth?"

"That's why I'm asking you." mabilis kong sagot. Sino ba ang may ayaw ng katotohanan diba?

"Because I like you." deretsahang sagot niya na ikinanga-nga ko.

Is he for real? Seryoso ang tanong ko at inaasahan ko na ang isasagot niya ay interisado sila sa kumpanya namin, hindi ang dahilan na gusto lang niya ako?!

Inis na nginitian ko siya. "Are you kidding me? Kung nakikipagbiruan ka sa'kin puwes hindi ka nakakatuwa!" singhal ko sa kanya.

Wala man lang nagbago reaksyon sa mukha nito. "Hindi pa ako nagbibiro sa buong buhay ko, Miss Aranzado."

Inis na ipinikit ko ang aking mga mata. Kanina pa talaga ako nauubusan ng pasensya sa lalaking ito. Pinaglalaruan lang ba niya ako?

"Kung makapagsalita ka parang nagkita na tayo dati."

"I've seen you many times in the tabloids, Miss Aranzado. Mga negative comments patungkol sayo. Isa kang tarantada, bulakbol, and the worse you are bitch."

"You know? Malaki kang f*ck you!" inis na sabi ko sa kanya.

Tumaas ang isa nitong kilay. Wala siyang pakialam kung madismaya ito sa kanya. Inubos niya ang pasensya ko, puwes pasensyahan kami! Pinipilit kong maging mabait sa harap niya, pero hindi na ngayon.

"They are right about you. No wonder why Mr. Aranzado got a heart attack." Pinagsalikop nito ang mga kamay sa ibabaw ng lamesa. "Gusto kong tulungan si Mr. Aranzado na maisalba ang kumpanya ninyo. Bakit? Kailangan ko ng mapapangasawa na willing akong bigyan ng anak. But I'm not lying when I told you I like you. Be thankful because you caught my attention, Mary Grace Aranzado," tila baliwalang sagot nito.

Hindi man lang ba ito na turn off sa akin?

Kailangan niya ng babaeng willing siyang bigyan ng anak? Bakit? Para saan? Bumilis naman ang tahip ng puso ko sa huling sinabi nito. Ano naman ang nagustohan nito sa akin aber?

"Bakit kailangan mo ng mapapangasawa at anak?" curious kong tanong.

"You don't need to know," mariin nitong sabi.

"Ang sabihin mo, ginagamit mo lang ang pagkakataong ito para samantalahin ninyo ang pagkakataon para makuha sa amin ang kumpanya! Kailangan mo ng mapapangasawa at bibigyan ka ng anak? Stupid reason! Ang sabihin mo, gusto mo lang maangkin ang kumpanya namin! Pa-the truth, the truth ka pang nalalaman dyan! Fuck you!" I cursed him again. Pero wala pa rin nagbago sa ekspresyon nito.

Nagkibit ito ng balikat. "Well, I don't care you would believe or not. And it's up to you if you want to accept the proposal or not. Ikaw ang higit na mas nangangailangan ng tulong, Miss Aranzado."

Napipi ang bibig ko. Hindi ko magawang saliwain ang sinabi nito dahil may pakatotoo 'yun. Kahit saan ko tingnan ako ang higit n nangangailangan ng tulong, kaya nga ako andito diba? Tiyak walang hirap na makakahanap ito ng ibang babae at sigurasong ito pa ang magkukumahog na pakasalan nito.

Umiwas ako ng tingin sa kanya. "W-wala naman akong sinabing a-ayoko," anas ko.

Bwisit! Kung hindi ko lang talaga kailangang tulungan si dad, hindi ko gagawin ito. Nunkang ibaba ko ang sarili ko para lang sa ibang dahilan. Pero mansion na ang pinag-uusapan dito. I can't give up our mansion just like that.

Tumawa ito ng may pangungutya. "Kanina lang para kang tigre kung magmura. Ngayon naman tila ka na isang maamong tupa."

Tiningnan ko siya ng masama, pero wala akong isinambit na kahit na anong salita. Kami ang may higit na pangangailangan kaya kahit gustong gusto na ko itong sagutin ay hindi ko magawa.

"Kung wala ka ng ibang kailangan, you may go now," anito.

Ganu'n lang 'yon? Hindi man lang ba nila pag-uusapan o pagpaplanuhan ang kasal nila?

"I take care everything. Sasabihin ko na lang sayo kung kailan ang kasal at saan. Wala kang ibang gagawin kundi hintayin ang message ko."

Anito na tila nabasa ang inisiip niya. Walang paalam na tumayo ako at lumabas ng opisina nito. Sa pagsara ng pinto kasabay ni'yon ay ang kawala rin nito mula sa malaking monitor.

"ANO ang naisipan mo para puntahan si King Velazquez?!" ang boses ni dad ay dumagundong sa apat na sulok ng hospital room nito.

"Hindi mo man lang ba ako inisip? Pinahiya mo ako!" sabi pa nito.

Marahas akong nagbuga ng hangin. "I just wanted to help you, Dad."

"But you're not helping me! Lalo mo akong sinasadlak pababa!" he exclaimed. Galit na galit ito. "You should ask me first before you make the decision!"

"Magagawa ko pang bang isipin 'yun, Dad? Our company is in a critical condition! Seeing you breakdown yesterday it's break my heart. Akala ko pati ikaw mawawala na rin sakin."

Mabilis akong umiwas ng tingin sa kanya kuway nayuko. Nanunubig kasi ang mga mata ko at ayaw kong makita nito na naiiyak ako.

"Habang nakikita kitang walang malay kahapon, walang ibang laman ang isip ko kundi ang tulungan ka. Tila sinagot naman ng diyos ang tanong kong kung paano dahil sa text message ni Mr. Velazquez." paliwanag niya.

"And you make a move without thinking?"

Nilingon ko siya. "Maiisip ko pa ba 'yun dahil sa nangyari sa iyo? Magagawa ko pa bang pag-isipan ang mga bagay-bagay gayong pati ang mansion ay may posibilidad na mawala sa atin?"

Sandali itong natigilan. Marahin hindi nito inaasahan na malalaman ko ang tungkol doon.

"You know? H-how did you-"

"Hindi na importante kung paano ko nalaman," putol ko sa kanya.

Nahihiyang nag-iwas naman ng tingin sa akin si dad. "I-I'm sorry..." alam ko kung para saan ang paghingi nito ng tawad sa akin.

Muli akong nagpakawala ng isang buntong-hininga. "No need to apologize, Dad. Alam kong ginawa mo ang lahat para maisalba ang kumpanya."

Inabot ko ang kamay niya na may suwero. "So let me help you this time, Dad. Ako naman ang magsasakripisyo para sa atin. Kung tinulungan sana kita noon hindi ito mangyayari." Pinisil ko ang kamay niya.

"Hindi ko hahayaang mawala sa atin ang mga bagay na may ala-ala ni mom. If marrying King Velazquez is the only way, so be it!"

Nilingon niya ako at pinakatitigan. Inaaral kung sigurado ba ako sa desisyong papasukin ko. Ayaw ko man maikasal sa lalaking hindi ko man lang nakilala o nakita ni minsan, pero mas gugustohin ko pang mawala ang kalayaan ko kay sa tuluyang mawala sa amin ang kumpanya at ang mansion.

Gumanti ito sa pagkakahawak ko sa kanyang kamay. "We are talking about your freedom, hija. Hindi mo kailangang gawin ito kung talagang ayaw mo. Maaari akong humingi ng tulong sa mga kakilala ko para maisalba ang kumpaniya."

Mabilis akong umiling. Hindi ko na hahayaan pang madagdagan ang iniisip nito. Hindi ko na kakayanin pang makita itong mawalan ng malay. Dad is my only family now, kaya gagawin ko ang lahat para makatulong, kahit pa ang kapalit ay ng kalayaan ko.

"Sapat na ho sa akin ang ilang taon na nagliwaliw ako, Dad. Sigurado na ho ako sa desisyon ko. I will marry, King Velazquez," I uttered.

Alam kong hindi magiging madali ang lahat, pero once our company back to the top, makikipaghiwalay na ako kay King Velazquez.