CHAPTER 162: The Passionate Kiss

MAGSIMULA NANG IWAN SIYA ng binata, matapos na sabihin nito ang laman ng isipan ay hindi niya na muling nakita pa si King sa maghapon. Maaaring umiiwas ito sa kanya nang sa ganoon ay hindi na sila magtalo pa lalo pa’t magulo ang kanyang isipan. Hindi na ito dadagdag pa sa isipin niya na magiging dahilan upang lalo pa siyang maguluhan.

Nang umagang iyon, ang nangangamoy kaagad na pagkain sa kusina ang bumati sa kanya. Sa mabangong halimuyak na dala ng nakahain, hindi na siya nagdalawang-isip na magtungo sa kusina dahil sa biglaang pagkalam ng kanyang sikmura.

Isang ginang na may edad na ang bumungad sa kanya. Kalalapag lang din nito ng bagong lutong sopas nang mapansin siya.

“Hija, gising ka na pala!” malapad ang ngiting bati nito sa kanya. “Kumusta naman ang tulog mo?”

Hindi niya na rin maiwasang huwag mahawa sa ngiti nito. Kaagad niya iyong sinuklian ng ngiti rin saka binaling ang tingin sa lamesa.

“Napakarami naman hong agahan, kayo ho lahat ang naghanda?”

“Ah… oo… sabi kase ni sir ay ipagluto kita ng mga paborito mong agahan!”

“Ganoon po ba?” hindi niya maiwasang huwag mahiya sa matanda dahil sa pang-aabala. “Magandang umaga po pala—”

“Nanay Tasing,” sabi nito sa bay lapag ng sinangag sa lamesa. “Tawagin mo akong Nanay Tasing.”

“Magandang umaga po, Nanay Tasing,” ulit niyang muli. 

“Magandang umaga rin sa ‘yo, Hija!” sambit nito. “O siya! Pumarito ka na para makapag-agahan.”

“Sumabay na ho kayo sa akin, Nay Tasing.”

Mabilis naman ang pag-iling ng matanda bilang pagtanggi. “Sa katitikim ko pa lang ay nabusog na ako, Hija! Sasamahan na lang kita rito nang hindi ka mainip.”

“Ganoon po ba?” gulat na tanong niya rito. “Matagal na po ba kayong katiwala ni King?” 

“Ang papa ni King ang una kong pinagsilbihan, Hija.”

“Kumusta naman ho na kasama ang matandang Salvantez?” 

Ganoon na lamang ang pag-iling ni Aling Tasing. “Napakakulit syempre!” mabilis na sagot nito sa kanya.

Natawa na lamang si Liberty. Inaasahan niya ng iyon ang magiging sagot sa kanya ng matanda. 

“Bakit niyo ho sa isla piniling manirahan, Nay Tasing?” 

“Tahimik kase rito, Hija. Atsaka hindi kami pinapabayaan ng mga Salvantez basta mabantayan namin ang bahay at mapanatili ang ganda ng isla. Kasama ko rin naman dito ang anak ko at ang apo ko kaya hindi kami naiinip.”

“Ganoon po ba?” napatango-tango na lang si Liberty at nagpatuloy sa pagkain.

“Nay!” 

Boses naman ng panibagong estranghera ang narinig ni Liberty. Dali-dali ang paglapit nito kay Nanay Tasing kaya sigurado si Liberty na ito ang tinutukoy ng matanda na anak.

“Iyong dinala ho pala ritong babae ni Sir King, may asawa rin! Akalain niyo ho iyon? Parang mahilig yata ang bunsong Salvantez sa mga may asawa na—”

“Ang bibig mo!” mabilis ang naging pagpalo ni Nanay Tasing sa anak nito ngunit nakasuot na sa kanyang isipan ang sinabi nito sa matanda.

“A-ano ho ang ibig sabihin ng anak ninyo, Nay Tasing?” pinipigilan niya ang pagtaas ng kilay niya nang sandaling iyon dahil sa kanyang narinig. “May dinala hong babae dito ang bunsong Salvantez dati?”

“Ano kase, Hija…”

“H-hindi naman ho kami sigurado kung karelasyon niya iyon!” mabilis na sagot ng anak ni Aling Tasing. “Wala naman ho kaseng sinabi si Sir King. Hindi naman po kase nagkikwento si sir. Pero iyong babae, opo! Sabi niya kasal daw siya kaya itinakas siya ni sir sa mapang-abuso niyang asawa—”

“Sabi ng wala tayong karapatan na panghimasukan ang buhay ng mga Salvantez!” galit na namang sambit ni Nanay Tasing. 

“A-ay! Pasensya na ho,” sambit kaagad nito bago dali-daling sumibat paalis doon. Katulad ng ginawa kaninang pagdating ng anak ni Nanay Tasing, ay nawala rin kaagad ito sa kanyang paningin ngunit ang sinabi nito ay tumatak na sa kanyang isipan.

Kahit ang matanda, hindi makatingin sa kanya nang tuwid dahil sa pagkapahiya kaya naman malapad na ngiti na lamang ang ibinigay ni Liberty dito. 

“Pasensya ka na sa anak ko, Hija,” nahihiyang sambit nito. “Pinagbawalan ko na ang bibig niyan ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin natututo! Palibhasa’y wala kaming kapitbahay na nakakakwentuhan kaya ganoon na lamang kaatat na magbalita sa akin kapag nabibisita rito si Sir King!” 

Bahagya na naman ang naging pag-iling Liberty bilang pakiwari dito na ayos lamang kahit ang totoo ay nababagabag na siya sa balitang iyon. Kaya ganoon na lamang din ang paglantak niya sa pagkain ng agahan sa pag-aakalang makakalimutan ang narinig. Ngunit nang matapos kumain ay ganoon na lamang din ang kanyang pagsisisi dahil sa kabusugang nararamdaman. 

Aaminin niya, natatakot siya…

Ngunit sa ilang beses na napatunayan ni King ang sarili nito sa kanya ay mas pipiliin niyang pakinggan muna ang mga sasabihin nito bago magbato ng kahit na anong konklusyon sa binata. 

Kaysa talunin ng kanyang isipan, pinili na lamang niya na abalahin ang sarili sa pamamasyal nang hapon na iyon. Dahil sa pagkalibang, hindi niya napansin na inabot na siya ng gabi. 

Ganoon na lamang din ang kanyang pagkabahala nang mapansing hindi niya na alam ang kaninang nadaanan. Ngayon tuloy na naliligaw na siya ay abot-abot ang kanyang pagkataranta at lalong hindi nakapag-isip nang mabuti.

Nang mga sandaling iyon din, dahil sa madilim na bahagi ng isla siya napunta ay hindi niya napansin na ang sumunod na tinapakan ay magiging dahilan ng kanyang pagkatalisod. Ngunit bago pa man lumagapak ang mukha niya sa sahig ay nasalo na siya ng matipunong bisig.

Heto na naman ang pagkakatinginan nila ng binata na naging dahilan upang mahuli nito ang kanyang mga mata kaya hindi na natanggal ang tingin niya rito. Tila ba’y naroon na naman ang pagkamagneto na hinihila ng mga mata neto.

“K-king…”

“Tatakas ka ba?” nag-aalalang tanong ng binata sa kanya. “Naniniwala ka ba na isa rin ako sa mga Salvantez na handa kang lokohin?”

Bakas ang kaguluhan sa mga mata ni King ngunit pinipilit pa rin nitong kumalma.

“I know that I'm not the best but I want tell you—”

Bago pa man makapagpatuloy sa sasabihin niya si King, puno ng damdamin at mabilis ang pagdampi ng labi niya sa binata.

Seryoso ang tingin niya rito habang nangungusap ang mga mata.

“Wala kang dapat na—”

Sa pagkakataong iyon, hindi niya inaasahan na ibabalik din ng binata ang paghalik sa kanya. Hindi lamang iyon bastang halik, kung hindi mapusok na halik na kahit siya ay hinayaan ang sarili mula sa pagkalunod…