CHAPTER TWELVE: THE OFFER
Karmine’s Point of ViewMarahang napabuntong-hininga ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala-wala sa isip ko si John.
Kanina ko lang rin nalaman na matagal na pala siyang nag-drop out. I can’t believe it! Sinisira niya talaga ang sarili niyang buhay dahil lang sa akin? Para lang sa akin at para saan? Dahil hindi niya magawang makuha ang pagmamahal ko? Hindi ko siya magagawang mahalin sa loob lang ng tatlong araw at dalawang gabi! Lalo pa’t halos pagsamantalahan na niya ako noong ikalawang gabi namin doon. Tuwing sumasagi siya sa isip ko ay totoo at sobrang nag-guilty ako. Alam kong hindi siya masamang tao. Nagawa niya lamang iyon out of love and desperation. And perhaps pain, as well.
Bakit ba kasi sa dinami-rami ng babae rito sa Dunmore University ay ako pa ang minahal niya? Alam ko namang hindi natuturuan ang puso pero bakit ako? Ano bang mayroon sa akin at nagawa niya ako’ng magustuhanCHAPTER THIRTEEN: THE ESTRANGED FATHERKarmine’s Point of ViewBakit ba hindi na mawala-wala sa isip ko ang offer na iyon? Am I actually considering it? Hindi naman kasi talaga masama ang offer niya. It’s quite tempting in all honesty. And no, like I said it’s not all about the money. Medyo nac-curious lang ako kung bakit kailangan niya pang mag-hire ng pekeng mapapangasawa, e gwapo naman siya, matipuno at mayaman mayabang nga lang siya pero alam mo iyon? Package deal na kasi siya, e minus iyong kahanginan niya at kayabangan niya, obviously.Teka, nga ano ba talaga ang magiging desisyon ko? Tatangapin ko ba o hindi?Nagtataka ba kayo kung ano ang offer na tinutukoy ko? Here’s the recap;Nagtaka ako kung bakit ako ang binigyan ni Mr. Smith (the Vice President and the COO of Mondragon Inc.,) ng isang black folder. Ako dapat ang magbibigay ng revised business proposal sa kanila, e. And becaus
CHAPTER FOURTEEN: THE PREDICAMENT SHE FACEDKarmine’s Point of ViewWala ako’ng maintindihan. Hindi kayang arukin ng utak ko ang mga nangyayari ngayon sa buhay ko. Siguro iisipin niyong nag-iinarte lang ako dahil ito na nga, o binalikan na niya kami pero ganito pa ang inaasal ko. Easy for you to say kasi hindi niyo naman alam ang mga pinagdaanan ko. You didn’t experience what I’ve had through. You weren't in my shoes, you didn’t walk the thorny path I’ve taken. Hindi naman kasi kayo ang iniwan para lang ipagpalit sa isa pa niyang pamilya. Hindi niyo naman kasi naranasang iwanan ng inyong ama at pagkatapos ay makaraan lamang ang ilang taon ay ang ina niyo naman ang mang-aabandona sa inyo ng kapatid mo. Na wala ka ng iba pang aasahan pa at maaasahan kung hindi ang sarili mo na lamang. Na walang ibang taong magtataguyod sa inyo ng kapatid mo kung hindi ikaw lang, na kung hindi ka kikilos at magtatrabaho ay pareho kayong mamamatay ng dilat ang mga mata sa gutom.“Hindi kita tatanungin ng “
CHAPTER FIFTEEN: ACCEPTING THE OFFERMadison’s Point of ViewI hate them! I really, really do!Why in the hell do I have to stay at one roof with the two of them? Baka mahawaan ako ng pagiging mahirap nila. Duh. Nakakaiinis talaga si Daddy!Damn it! Tama si Mommy noon na I have to get rid of them fast kung ayaw kong masapawan nila ako at kung ayaw kong mawala ang lahat ng para sa akin at mapunta sa kanila.My Gosh! I am so freaking out because simula ngayon ay makakasama ko sa iisang bahay ang bait-baitan at taga-squatter na si Karine. Good thing nga dahil hindi sumama kay Daddy iyong taga-squatter niya ring Ate na si Karmine.I sighed exasperatedly dahil kasabay ko sa pagkain ng breakfast si Dad at ang bastarda niyang si Karine. Wala ako’ng ganang kumain pero wala ako’ng magagawa because I won’t starve myself just because of them. I'm too pretty to do that lame trick!Plus, kahit na gawin ko iyon ay mapapagalitan ako ni Daddy at ayaw kong makita nang bait-baitang si Karine na mapagali
CHAPTER SIXTEEN: THE REASON BEHIND HIS OFFER“What in the fuck are you fucking doing here? Who the fuck gave you the fucking permission to enter my fucking office?” If looks could kill then probably he is a dead meat by now.He smirked at me and lazily sat on my sofa. He even crossed his leg. Bakla talaga ang isang ito. “Dad sent me here. Lolo Israel’s lawyer is in Andromeda's manor. And they are expecting all of us to be there. We are expecting you to be there, Ezekiel. Today is the day his lawyer will read Lolo’s last will and testament.”I’ve totally forgotten about it. Napabuntong-hininga ako. Ngayon ay nagka-utang na loob pa ako sa kaniya dahil sa pagpapaalala niya sa akin nito. I called my secretary to inform her to cancel all my appointments for this day.I headed to the basement parking lot and drove my car to Andromeda's manor. Why do I have this dread feeling?“
CHAPTER SEVENTEEN: DINNER WITH THE MONDRAGONSKarmine’s Point of ViewSince when did I learn to complain? Ngayon-ngayon lang. Kasalanan ko bang kinakabahan ako? Hindi ko naman siya totoong mahal at peke lang naman ang relasyon namin pero bakit ganito ako kung kabahan? Ah, siguro dahil nagsuot ako ng bestida at may mataas na takong ang sapatos na suot ko. Tama, tama. It has nothing to do with meeting his family. Or maybe, dahil iyon sa first love niyang si Lucilla. I hate—no I loathe the types of her. Mga manloloko. Mga hindi marunong makuntento sa kung ano lang ang mayroon sila.Just like Agnes and Kiko. Mga naturingang mga magulang pero sobrang napakamakasarili nila.Alam ko na ang totoong kuwento sa pagpapanggap na ito. Gusto niyang makuha ang share niya sa kumpanya ng late grandfather niya. At gusto niya ring ipamukha doon sa Lucilla na iyon na hindi ito malaking kawalan sa kaniya. At ganon din sa kakambal
CHAPTER EIGHTEEN: HER BAD DREAMRobert slowly leaned into me. Unti-unti ring lumapat ang mga labi niya sa labi ko pero nananatiling nakamulat ang mga mata ko. He slowly move his lips as I slowly closed my eyes as the delicious sensation and the one of a kind pleasure erupted inside me. I savored the moment. I savored our fiery little kiss. Oh, God. Hindi ko na yata kaya pang pigilan at supilin ang sarili ko! Pumaikot ang mga kamay ko sa batok niya and slowly, I start responding to his heated kisses.I think I’m falling. I’m falling for you, Robert but please catch me.“I’m sorry, Robert but I think I’m falling. I’m falling for you, Robert. Mahal na ata kita,” nahihiyang saad ko.Marahas na kinalas niya ang mga braso ko sa batok niya at nanlalaki rin ang mga mata niya habang gulat na gulat na nakatingin sa akin.“W-What?” Confusion is written al
CHAPTER NINETEEN: A TIME WITH KARINE AND REALIZATIONSKarmine's Point of ViewNakangiting pinagmasdan ko ang maganda at inosenteng mukha ng natutulog kong kapatid. Alas sais na ng umaga pero tulog na tulog pa rin siya. Tulog-mantika talaga kahit na kailan ang baby girl ko. Iniligid ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto niya at napangiti ako. Her room are made of light shade of pink and blue and with a touch of silver. Bagay na bagay sa personality niya.Hinaplos ko ang pisngi niya. She gained weight. Mas matambok na kasi ang mga pisngi niya ngayon. Kinurot-kurot ko nga ito. Ang cute kasi niya lalo pa't medyo namumula-mula ito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nanggigigil na hinalik-halikan ito.“Ate ko,” she mumbled in her sleep. She turned around and faced me.“I love you, baby girl,” bulong ko sa tainga niya.“Love you, too po.” Mahinang natawa ako. K
CHAPTER TWENTY: HER GUILT AND HER TEARSKarmine’s Point of ViewHay, Robert. Ano ba ang ginawa mo para matuto ako’ng magustuhan ka? Para magawa kitang mahalin? Wala ako’ng naaalala na may ginawa ka para mahulog ako sa'yo ng ganito kalalim.Hindi ko minsang inakala na magiging isa ako sa mga hopeless romantic. Sana lang talaga ay hindi ako kumuha ng batong ipupukpok ko lang rin naman sa ulo ko sa kalaunan.Naaalala ko pa ang sinagot sa akin ni John noong minsang tinanong ko siya kung ano ang minahal niya sa akin at kung bakit niya ako minahal. Kahit na alam ko namang walang kamahal-mahal sa ugali ko.“You will know that you are truly in love with that person if you can’t answer yourself as to why do you love that person because that is the real meaning of true love. Walang basehan at walang standard kung totoong pag-ibig na ang pinag-uusapan natin. Walang kinikilalang iksi o haba ng panahon