LOGINShare
Kabanata 0006
Last Updated:
2024-12-02 11:22:10Keilani POV
Pagdating ni Braxton sa pintuan ng bahay, ramdam ko na agad ang bigat ng kaniyang presensya. Oo, ganoon na agad ang napi-feel ko, lalo na’t alam ko na ang ginagawa niyang mali.
Sa totoo lang, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip na gagawin niya ito sa akin. Hindi ako makapaniwala na sa aming dalawa, siya pala ang unang sumuko, siya ang unang gagawa ng kasalanan. Ngayon, nawala tuloy ang pagmamahal na pinanghahawakan ko sa loob ng tatlong taon na pagsasama namin. Nawala iyon nang makita kong may kalandian siya.
Galit ako pero hindi galit na galit kasi may kasalanan na rin ako, may ibang lalaki na rin na nakatikim sa pagkababaë ko.
Pagpasok niya ay nakita kong may kaunting alikabok pa sa kanyang sapatos, tanda ng pagod sa maghapong trabaho. Oh, baka pagod sa kakakangkang sa kabit niya. Pero ako? Nakaupo lang sa sofa, ini-scroll ang bago kong phone na bigay ni Sylas. Dapat mapansin niya ito, oo, dapat lang, aba, siya lang ba ang may karapatang magkaroon ng ganito. Pasalamat nalang ako at nakahanap agad ako ng pangtapat sa kaniya.
Hindi ko na itinatago ang cellphone ko. Hindi na kailangan. Alam ko naman na may ganoon din siyang phone, bigay ng walang iba kundi ang kabit niyang si Davina. Ang masakit lang, parang hindi niya iniisip na alam ko ang tungkol dito. Akala niya, bingi at bulag ako sa katotohanan. Mabuti na lang at sinundan ko talaga siya, kundi ay hindi ko malalalaman na matagal na pala niya akong niloloko.
“Walang pagkain?” tanong niya nang mapansing wala ni isang ulam sa mesa. Kumakain siya minsan kapag uuwi, pero mas madalas ay hindi kaya nagluto lang ako ng pang sa akin lang.
“Hindi na ako nagluto. Wala namang kumakain tuwing gabi kundi ako lang, nasasayang lang.” Hindi ko inalis ang tingin ko sa screen ng phone habang sinasabi iyon. Hindi ko na kailangan mag-effort na magmukhang concerned o apologetic. Kung siya cold sa akin, mas kaya kong maging cold sa kaniya.
“Anong ibig mong sabihin?” Bahagya niyang tinaasan ng boses ang tanong niya, pero halatang pigil pa rin ang inis. Aba, wala siyang karapatang magalit, ako dapat ‘yun.
Nang tingnan ko siya, diretso akong tumayo at lumapit. “Bakit? Kumakain ka ba dito? Sa loob ng isang buwan, bilang na bilang ko kung kailan ka kumakain dito. Almusal, at hapunan, palagi tayong nasisiraan, napapanis lang.”
Kitang-kita ko ang pagkabigla sa kaniyang mukha. Hindi niya siguro inaasahan iyon. Matagal ko nang gustong sabihin ito, pero pinili kong magtimpi. Ngayon, bakit pa? Alam kong kabit niya ang asawa ng CEO niya, at malupit lang dahil pati ako, napilitan nang kumapit sa patalim.
“Keilani...” Nag-iba ang tono niya. Hindi ko alam kung gulat o takot ang bumalot sa kanya, pero hindi iyon mahalaga sa akin, wala nang mahalaga sa akin ngayon. Sasakay na lang ako sa mga trip niya pero never na akong magpapakaasawa sa kaniya kasi may kabit naman na siya na minamahal niya ng sobra, doon na lang siya maghanap ng kalinga niya.
“T-teka, bagong labas ng cellphone ‘yan ah. Mahal ‘yan, sobra,” sabi niya at lumapit pa sa akin para tignang mabuti ang cellphone niya. “Paano ka nakabili nito? Ginamit mo ba ang ipon natin, Keilani?” tanong niya na mukhang magagalit na naman.
“Check mo ang bank account natin kung nababawasan, hindi naman ‘di ba?” malamig ko pa ring sabi sa kaniya habang matalim ang tingin ko sa kaniya.
“K-kung ganoon ay saan ito galing?” tanong niya pa rin.
“Galing sa isang kaibigan, iyon ang totoo,” sagot ko at saka muling naupo sa sofa. Muli akong tumutok sa bago kong cellphone.
“Keilani, hindi ka naman ganiyan, ano’t parang pakiramdam ko ay galit ka sa akin.” Ramdam na pala niya ang pagbabago ko agad. Mabuti naman.
“Hindi, nagtatampo lang ako kasi hindi ka na kumakain dito sa bahay natin. Nagtatampo lang ako kasi madalas mo na akong hindi pansinin, mag-uusap lang tayo kapag ganito, uuwi ka galing sa trabaho. Minsan, naiisip ko, baka ano,” huminto muna ako at saka tumingin sa kaniya.
“Baka ano?” tanong niya tuloy habang seryosong nakatingin sa akin.
“Baka gusto mong itigil na natin ito. Hindi naman na tayo magkaanak, maghiwalay na lang tayo,” dire-diretsyong kong sabi kaya lalo kong nakita ang pagkabigla sa kaniya.
Lumapit siya sa akin at saka hinawakan ang mga kamay ko. “Hindi ko alam na ganiyan na pala ang nararamdaman mo sa akin. Patawarin mo ako, masyado lang talaga akong busy. Hindi ko gusto na maghiwalay tayo, mahal na mahal kita, Keilani, hindi tayo maghihiwalay. Sadyang busy lang ako sa trabaho,” paliwanag niya. Gusto kong umiyak. Hindi ko na tuloy alam kung totoo ba itong sinasabi niya o gawa-gawa na lang niya.
Kung gusto naman na niya ang Davina na iyon at ayaw na niya sa akin, bakit ayaw pa niya akong pakawalan?
“Ganito na lang, para maging busy din ako, gusto kong magtayo ng coffee shop. Gusto kong magkaroon ng libangan, kahit doon na lang ay payagan mo ako,” sabi niya na agad naman napatayo para tutulan ako.
“Hindi, huwag na, dito ka na lang sa bahay at mag-relax. Nag-iipon tayo para sa futute natin, Keilani. Ang ipon natin na iyon ay para sa mga anak natin, alam mo naman ‘di ba ‘yon?”
“Maganda nga iyon habang nag-iipon tayo, lumalago pa ang pera natin. Kaysa naman maipon iyon na ganoon na lang. Ang mga mayayaman ay kaya yumayaman pa lalo ay dahil ginagamit nila ang utak nila para mas dumami pa ang pera. Ganoon ang naiisip ko, hayaan mo akong magtayo ng pangarap kong coffee shop,” pagmamakaawa ko sa kaniya. Kung mabuburo lang kasi ako dito sa bahay at iisipin ang pambababae niya, mababaliw lang ako. Kaya mainam talaga na may pagkalibangan ako.
“Huwag na talaga, Keilani, please, mag-relax ka na lang dito sa bahay, please lang.”
Tumayo ako at saka hinarap siya. “Maghiwalay na nga lang siguro tayo!” bulyaw ko sa kaniya at saka ako pumasok sa kuwarto namin.
Sumunod siya. “Bakit ka ba nagkakaganiyan, Keilani? Hindi ka naman ganito ah. Tahimik at mahinhin ka. Bakit biglang ganiyan ka, sige nga, sabihin mo nga sa akin ang dahilan!” sumisigaw na rin siya.
“Gusto mo talagang malaman?” tanong ko rin na pasigaw.
“Oo, sabihin mo para alam ko kung bakit nagkakaganiyan ka?!”
“Dahil nabo-boring ako dito sa bahay, tapos napi-feel ko pa na parang walang may pake sa akin, kahit ang asawa ko, oo, nararamdaman kong hindi na ako mahalaga. Kaya mainam pa na magpakalayo-layo na lang ako, maging mag-isa sa buhay, tahimik at walang iniisip na ikaka-stress ko!”
“Hindi, walang maghihiwalay. Sige, kung ganiyan ang napi-feel mo, magbabago na ako, patawarin mo ako kung ganiyan ang nararamdaman mo,” sabi niya at saka ako niyakap.
Ang problema naman sa akin, pakitaan lang ako ng ganitong ka-sweet-an ni Braxton, tumitiklop na ako. Minahal ko siya ng tatlong taon, kilala namin ang isa’t isa kaya kahit alam kong may iba na siya, heto, para akong tanga na parang hinahayaan na lang na ganoon, basta huwag lang din siyang mawala ng tuluyan sa akin. Gusto kong makipaghiwalay, siya ang may ayaw, kaya doon na lang ako kumakapit, iniisip na baka mahal pa rin niya ako.
Related chapters
Kakaibang Tikim Kabanata 0007
Keilani POVSinubukan kong magluto ng almusal ngayong umaga, inagahan ko ulit ang luto ko gaya nang ginagawa ko araw-araw. Kahit wala na akong ganang ipagluto pa siya, ginawa ko na lang ulit kasi bumawi sa kama kagabi si Braxton.Sinabi ko lang kasi na makikipaghiwalay ako, ginalingan bigla sa kama. Kaya lang, kahit naka-two rounds kami kagabi, balewala kasi baog naman siya. Kaya malakas ang loob niyang mambabae kasi alam niyang hindi siya makakabuntis.This time, hindi na siya nagmamadali. Gumayak siya ng dahan-dahan, at saka ako sinabayang mag-almusal.“Na-miss ko ang adobong manok mo tuwing umaga,” sabi niya matapos kaming kumain. Napatingin ako sa bagong cellphone niya na sa wakas ay nilabas na niya. Nakapatong ito sa lamesa.“Ikaw din pala, may kagaya ng cellphone ko?” tanong ko na sa kaniya. Kagabi kasi, hindi niya nilabas ‘yun kaya hindi ko na nabanggit.“Ah, oo, bigay din ng kaibigan ko,” pagsisinungaling niya. Sa totoo lang, pangit din ‘yung naging dahilan ko kagabi. Sinong k
Last Updated : 2024-12-02Kakaibang Tikim Kabanata 0008
Keilani POVPinagmasdan ko ang phone na nasa aking kamay habang nasa labas ng café kung saan ko sinabing magkikita kami ng buyer. Napakabilis, kapag talaga ganitong kagandang cellphone tapos mababa pa ang presyo, takaw bilihin talaga. Pagkatanggap ko ng message kanina nung buyer, agad kong gumayak para makipag-meet sa kaniya. Bago pa man ako pumunta rito, ilang beses na akong nagdadalawang-isip kung tama ba itong ginagawa ko. Pero sa tuwing naaalala ko ang plano ko, bumabalik ang tapang ko.Isang coffee shop. Isang simula para sa sarili kong negosyo. Isang buhay na hindi na kailangang umasa sa kahit sino—lalo na Braxton. Naisip ko kasi na ang kikitain ko rito ay ise-save ko sa sarili kong banko, hindi sa banko namin ni Braxton. Para naman sakaling tuluyan kaming maghiwalay, may ipon ako para buhayin ang sarili ko.Nag-vibrate ang phone ko at isang message ang natanggap ko sa buyer.“I’m here. Inside the black van across the street.”Kumunot ang noo ko. Bakit hindi na lang sa loob ng c
Last Updated : 2024-12-02Kakaibang Tikim Kabanata 0009
Keilani POVPagdating namin sa isang magandang bahay ni Sylas, walang tao roon. Sa tingin ko ay tinayo talaga ito para sa ganitong gawain ni Sylas. Tapos ‘yung mga tauhan at driver niya, naiwan lahat sa labas.Nakasunod lang ako sa parang model na naglalakad na si Sylas. Ang tangkad at ang lapad ng mga balikat niya. Kung titignan talaga, parang artista ang datingan niya. Hindi ko nga alam kung bakit parang sa akin siya patay na patay, eh, ‘di hamak naman na mas marami pang ibang magandang babae. Tapos, hindi ako makapaniwalang sa halagang isang milyong piso ay bibigyan niya ako nun, matikman niya lang ako sa kama. Kakaiba talaga siya.Habang nakasunod ako sa kaniya, panay ang kain niya sa peanut. Sunod-sunod ang kain niya nun na para bang paborito niya itong kinakain.Pagbukas ng pinto, tumambad sa akin ang kakaibang aura ng kuwarto. Madilim, pero hindi lubos na itim ang buong paligid. Ang tanging liwanag ay mula sa mga pulang ilaw na nakalagay sa bawat sulok ng silid na nagbibigay ng
Last Updated : 2024-12-03Kakaibang Tikim Kabanata 0010
Keilani POVIsa-isa ko nang tinanggal ang butones ng puting polo na suot niya. “Kapag hindi mo alam ang gagawin mo, huwag kang mag-alala, handa naman kitang turuan,” sabi niya kaya kahit pa paano ay hindi ko na kailangang mangapa pa. Sinanay kasi ako ni Braxton na boring kaya wala talaga akong alam sa mga sinasabi niyang wild at hard. May nalalaman pa siyang sakitạn.Pagtanggal ng damit niyang pang-itaas, tumambad sa harap ko ang maganda niyang katawan. “Tatanggalin ko na ba lahat ng saplot mo o huwag muna ang ibaba?” tanong ko sa kaniya.“Bakit ayaw mo pa ba? Sige, kung ayaw mo pa, paglaruan mo na muna ang katawan ko. Himudin mo ako, magpaka-wild ka muna sa itaas ng katawan ko,” sagot niya na may halong maraming utos. Himudin ko raw ang katawan niya kaya natameme tuloy ako.Nung una, hindi ko pa kayang gumawa ng ganoon, ayaw ko pa, pero tila ginamit na agad niya ang pananakìt sa akin.“Sabi ko magpaka-wild ka, hindi magpaka-boring,” galit niyang sabi. Hinila niya kapagdaka ang leeg k
Last Updated : 2024-12-03Kakaibang Tikim Kabanata 0011
Keilani POVInutos na rin niya sa akin na tanggalin ko na ang suot niyang pantalon at underweạr. Nakatayo siya sa harap ng kama habang ako naman ay nakaupo sa kama. Una kong tinanggal ang sinturon niya. Ibababa ko sana ‘yon sa kama pero bigla niyang kinuha.“Ilalagay ko ‘yan sa leeg mo mamaya,” sabi niya kaya namilog ang mga mata ko.Aangal sana ako, pero nang makita kong seryoso siya sa sinabi niya, wala na akong nagawa. Tinuloy ko na lang ang pagtanggal ng butones ng pantalon niya. Kasunod niyon ang pagbaba ko ng zipper nito. Dahan-dahan, binaba ko na rin ang suot niyang pantalon. Tumambad sa akin ang puting underweạr niya na naglalaman ng malaking sawa sa loob. Grabe, magang-maga na ang pagkalalakë niya sa loob ng briëf niya, halos nasa labas na ng underwëar niya ang pink ng ulo ng titë niya.Ibababa ko na sana ang underwëar niya pero pinigilan niya ulit ako.“Dilaan mo ‘yang briëf ko hanggang sa mabasa ang harap, para makita mo diyan ang ganda ng titë ko,” utos niya habang tagakta
Last Updated : 2024-12-03Kakaibang Tikim Kabanata 0012
Keilani POVPinahiga na ulit niya ako sa kama. Akala ko, papasukin na niya ako at doon na niya itatapat ang galit niyang titë sa tapat ng pukë ko, pero lumihis kasi mukha ko naman ‘yung inupuan niya. Inutos niya na kilitiin ko rin ang mga balls niya kaya napairap ako, pero sinunod ko pa rin. Nilabas ko ang dila ko at nilaro ko iyon hanggang sa makita kong tatawa-tawa siya. Literal na kakaibang tikim ang nangyaring ito, grabe siya, ang dami niyang paandar, napakalibög.Pagkatapos, tinutok na niya sa bibig ko ang napakalaki talagang titë niya. Dito na ako natakot kasi alam kong malalagutan na ako ng hininga. Pagpasok sa bibig ko ng pagkalalakë niya, agad siyang nagpaka-wild. Binuka ko na lang mabuti ang bibig ko, at dinama ang matigas, mataba at malaki niyang titë na sumakop sa loob ko, hanggang sa lalamunan. Una palang, mamatay-matay na ako sa sobrang pagsagad niya. Halos hindi ako makapaniwalang itotodo niya nang pasok ang mahabang iyon sa loob ng bibig at lalamunan ko.Naiyak agad ak
Last Updated : 2024-12-04Kakaibang Tikim Kabanata 0013
Keilani POVBinabad niya muna sa loob ko ang kaniya na parang sinasanay muna sa laki at taba ng titë niya ang loob ng pukë ko. Habang nakababad, nilalaro niya at kinukurot ang mga utöng ko. Grabe ang trip niya, badtrip! Nung hindi pa siya makuntento ay pinasok pa niya ang isang daliri niya sa loob ng bibig ko. Ginawa niyang parang lollipop ang daliri niya sa bibig ko na labas-masok.Maya maya, ayon na, mas lalo akong nakapagmura dahil wild kung wild, mabilis agad ang bayo niya, umapoy agad ang pukë ko habang sagad kung sagad ang pasok niya.Nag-alugan ang lahat nang puwedeng umalog sa mga katawan ko. “Fúck you, Sylas! Gago ka! Ang sakit, sobrang sakit! Hayop ka! Mamatay ka na! Maputol na sana ang putanginang titëng mong ‘yan!” galit na galit kong sabi habang nakapikit ako at tinitiis ang sakit na nararamdaman ko.Pigil-hininga ako habang nakakapit sa mga braso niya. Saglit siyang tumigil para padapain ako, pagkatapos, pasok ulit habang parang ewan, parang aso ako na binabayö niya. La
Last Updated : 2024-12-04Kakaibang Tikim Kabanata 0014
Keilani POVPagod na pagod ako. Parang ang bigat ng buong katawan ko, parang mababasag ang bawat buto sa bigat ng nararamdaman ko. Nasa kama ako ngayon, nakahiga, pero kahit pahinga ang habol ko, parang mas lalo akong hinihila pababa ng bigat ng konsensya ko. Kanina pa tahimik ang buong bahay. Tanging tunog ng electric fan at mahinang tiktik ng orasan ang naririnig ko. Pumikit ako, pilit inaalis ang alaala ng hapon na iyon. Ngunit kahit pilit kong kalimutan, bumabalik pa rin sa isip ko ang bawat sandali. Ang bawat haplos, ang mga sulyap na puno ng pagnanasa, at ang mga salitang sinabi ni Sylas. Lahat ng mga wild naming ginawa, ang kababuyan, kadirian at kung ano-ano pa, basta, grabe, kakaibang tikìm ang nangyari. Hindi ako makapaniwalang magagawa ko ‘yon sa buong buhay ko. Kahit ako, oo, nandidiri sa ginawa kong ‘yun. Pero, kahit na nakakahiya at nakakadiri ang nangyari, aminado ako na dinala ako sa langit ni Sylas sa sarap nang naramdaman ko. Wild, hard, masakit man, pero sa dulo, gra
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
Kakaibang Tikim Kabanata 0026
Keilani’s POVTatlong araw akong abala sa pag-aayos ng coffee shop ko. Halos wala akong tulog, pero sulit ang lahat ng hirap. Ngayong araw na ang grand opening, at habang tinitingnan ko ang maayos na dekorasyon, ang malinis na counter, at ang maaliwalas na ambiance ng shop, napangiti ako. Ito ang bunga ng lahat ng pinaghirapan ko.Halos one hundred thousand pesos na lang ang natira sa perang binigay sa akin ni Sylas. Hindi ko inaasahan na ganito na pala kamahal ang magtayo ng business.“Perfect na ‘to, Keilani,” sabi ni Celestia, habang naglalagay ng final touches sa centerpiece. Nilingon ko siya at kahit pagod na rin, kitang-kita sa mukha niya ang excitement.“Thanks, Celestia. Hindi ko ‘to magagawa kung wala ka,” sagot ko habang tinitingnan ang buong paligid.Nakaayos na rin ang stage para sa live band, at ilang minuto na lang, magsisimula na ang programa. Inimbitahan ko ang ilan sa mga sikat na vloggers dito sa town namin. Gusto kong maging memorable at maingay ang pagbubukas ng sh
Kakaibang Tikim Kabanata 0025
Keilani’s POVPagdating ko sa bahay, alam kong wala si Braxton. Narinig ko pa sa kapitbahay namin kanina na maaga raw itong umalis para pumasok sa trabaho. Sa totoo lang, wala akong balak umuwi dito kung nandito siya. Mas gugustuhin kong tahimik ang paligid kaysa magulo ang utak ko dahil sa presensya niya.Pagpasok ko, dumiretso ako sa kuwarto para kumuha ng malilinis na damit. Ramdam ko ang bigat ng hangin sa loob ng bahay. Sa kabila ng magagarang muwebles at malinis na espasyo, parang nakakulong pa rin ako.Pero tila parang napakabait ni Braxton ngayon kasi malinis ang bahay. Kahit wala ako rito ng madalas ay tila siya ang naglilinis ng lahat.Matapos kong maligo, nagbihis ako at tumuloy sa kusina para kumain ng tanghalian. Simple lang ang inihanda ko—isang sandwich at juice. Habang kumakain, naiisip ko pa rin ang mga nangyari sa shop kahapon. Tahimik na sana ang buhay ko kung hindi lang sumulpot si Braxton kahapon na pilit akong pinapauwi. Ilang beses niya akong pinupuntahan doon.
Kakaibang Tikim Kabanata 0024
Keilani’s POVLinggo ng umaga at tahimik ang coffee shop na pinapagawa ko. Wala ang mga tauhan ko dahil day off nila, at iniwan nila ang shop na hindi pa masyadong ayos. Ako na lang mag-isa ang naglilinis sa loob. Sa totoo lang, hindi ko na namalayan ang oras; kahit paano, gusto kong makita ang shop na malapit nang magbukas sa maayos na kalagayan.Bitbit ko ang walis, sinusuyod ang sahig para tanggalin ang alikabok at kalat. Amoy pintura pa ang lugar, halatang bagong gawa. Maya maya, pinunasan ko ang ilang mesa, habang napangiti. Konti na lang at magiging ganap na realidad na ang shop na ito, ang pangarap kong lugar kung saan makakatakas ako kahit papaano sa gulo ng buhay ko.Maya maya ay habang busy na busy ako ay nakatanggap ako ng email sa kalagitnaan ng paglilinis ko. Tumunog ang cellphone ko at nang makita kong si Sylas ang nagpadala, bahagyang lumalim ang hininga ko. Pagbukas ko ng email, litrato agad ang sumalubong sa akin. Nakita ko sina Braxton, Davina, at ang mga kapatid ni
Kakaibang Tikim Kabanata 0023
Keilani’s POVHindi ko inakala na magtatagal pa kami ni Sylas ngayong gabi. Matapos ang usapan namin tungkol sa condo at sa lahat ng mga hiling ko, akala ko’y diretso na kaming uuwi sa kanya-kanyang bahay. Tumatawag na kasi si Braxton, gabi na raw wala pa ako sa bahay kaya naninikis ako, hindi ko sinasagot para maramdaman niyang binabalewala ko na siya.Ramdam ata ni Sylas na ayoko pang umuwi kaya imbes na tapusin ang gabi, bigla niya akong inalok na maglakad-lakad sa park.“Let’s take a walk,” alok niya habang nakangiti, weird lang kasi ang mga mata niya ay tila may sinasabi. “You look like you could use some fresh air.”Wala akong dahilan para tumanggi. Tumango ako at sinundan siya palabas ng restaurant. Malamig ang hangin nang gabi na iyon at tahimik ang paligid. Sa park, kakaunti lang ang mga tao, karamihan ay magkasintahan o pamilyang nag-e-enjoy sa malamig na simoy ng hangin.Habang naglalakad, pansin kong mas relaxed si Sylas ngayon. Hindi siya yung usual na seryosong businessm
Kakaibang Tikim Kabanata 0022
Sylas' POVTumatawa ako nang mag-isa habang naka-upo sa swivel chair ng opisina ko. Sa ibabaw ng mesa, may nakabukas na laptop, at sa screen ay ang email na ipinadala ko kaninang umaga. Alam kong nasa inbox na iyon nina Keilani at Braxton—isang video na magko-cause ng away nilang dalawa. Base kasi sa nabalitaan ko, panay ang pigil ni Braxton sa mga gustong gawin ni Keilani sa buhay. Nag-e-enjoy sa buhay pangangabit si Braxton, habang si Keilani na simpleng pagpapatayo lang ng coffee shop ay hindi pa niya mapayagan. Kaya naisip kong ireveal na kay Braxton ang tungkol sa kanila ni Davina, nang sa ganoon, maging matapang si Keilani, ‘yung tipong hindi na niya ito kayang control-in.Habang iniikot-ikot ko ang baso ng whiskey sa kamay ko, iniisip ko kung ano na ang lagay nila ngayon. Naglalandian sina Braxton at Davina sa video na iyon, walang takot at parang mga walang asawa. Pero ngayon, tiyak kong hindi na ganoon ang mga ngiti ni Braxton. At si Keilani? Sigurado akong galit na galit iyo
Kakaibang Tikim Kabanata 0021
Keilani POVPagpasok ko ng bahay, ramdam ko agad ang bigat ng hangin. Nauna siyang umuwi kasi dumaan pa ako sa isang coffee shop para magpalipas ng ilang oras. Tawag siya nang tawag sa akin pero hindi ko sinasagot. Sa dami nang iniisip ko, halos nakadalawang kape na nga ako. Nung medyo kumalma ako, saka lang ako umuwi rito sa bahay.Nakita ko si Braxton na nakaupo sa sofa, tahimik na nakatungo, parang nag-aabang ng parusa sa akin. Pero para sa akin, wala nang puwang ang awa. Ang galit ko ay parang apoy na hindi mapapawi kahit anong paliwanag niya.Tiningnan ko siya, diretso sa mata niya. “How could you, Braxton?” tanong ko na halos pabulong pero puno ng emosyon.Hindi siya agad sumagot. Tumayo siya, lumapit sa akin, pero umatras ako.“Wala ka bang sasabihin? Wala kang paliwanag? O baka naman wala ka talagang konsensya?” dagdag ko habang hindi ko na napigilan ang sarili kong magsalita nang masakit.“Keilani, let me explain. Please,” sagot niya habang hawak ang noo na para bang siya pa
Kakaibang Tikim Kabanata 0020
Keilani POVPagkatapos naming mag-almusal ni Braxton, gumayak na ako. Wala siyang pasok ngayon, pero ako ay may lakad kaya gumayak ako. Nung paalis na ako, bigla siyang nagsabi na sasama siya sa akin kasi gusto niyang masilip ang pinapagawa kong coffee shop. Nagulat pa ako kasi hindi naman siya concern sa business ko, tapos ngayon, sasama siya sa akin.Pagdating namin doon, narinig ko ang tunog ng martilyo at lagari, ang ingay ng mga taong abala sa kanilang trabaho. Nakita ko ang istruktura ng shop—halos buo na ito. Napakalapit na ng katuparan ng pangarap ko.“Ang ganda na ng itsura, ‘di ba?” tanong ko kay Braxton habang binuksan ko ang pintuan ng shop.“Yeah, it’s coming together,” sagot niya, pero hindi ko naramdaman ang enthusiasm sa boses niya.Habang naglalakad kami sa loob, tiningnan ko ang bawat sulok ng shop. Pinagmamasdan ni Braxton ang mga manggagawa, na abala sa kani-kanilang gawain. Napansin kong tahimik lang siya, tila malalim ang iniisip.Isa-isa na ring dumating kahapon
Kakaibang Tikim Kabanata 0019
Sylas POVTahimik sa opisina ko, maliban sa bahagyang ugong ng air conditioning. Ang araw ko na ito ay puno ng deadlines, reports, at mga meeting, pero lahat ng iyon ay tila walang halaga kumpara sa plano kong binubuo sa isipan ko. Ang tagumpay ay hindi lamang tungkol sa pag-akyat sa hagdan ng tagumpay, kundi pati na rin sa pagiging maestro ng bawat hakbang ng laro.I reached for the intercom, pressing the button with a deliberate precision. “Call Braxton to my office. Now.”“Yes, sir,” sagot ng receptionist.Ibinalik ko ang telepono sa cradle at tumingin sa malinis kong mesa. Organized chaos. Pero para sa akin, walang bagay na nagaganap nang hindi ko pinapahintulutan.Ilang minuto lang, narinig ko ang marahang pagkatok sa pinto.“Sir Sylas, good morning po,” bati ni Braxton, magalang at may pormalidad. Ang kaniyang postura ay malinis at maayos, tila isang taong gustong mapahanga ang boss niya. Kahit na alam kong gago ang isang ‘to.“Come in,” I said, leaning back on my leather chair.
Kakaibang Tikim Kabanata 0018
Keilani POVHindi ko alam kung excitement ba ang nararamdaman ko o kaba sa mga susunod kong hakbang para sa pangarap kong coffee shop. Kahit papaano, natutuwa akong kasama ko ulit si Celestia ngayong araw. Siya kasi ang klase ng kaibigan na hindi lang marunong sumuporta kundi talagang game sa kahit anong plano ko. Pagdating niya sa bahay, dala niya ang malaking tote bag na palaging puno ng kung ano-anong gamit. Ngumiti siya sa akin habang inabot ang kape na dala niya.“Ready ka na ba? Mukhang madugo ang shopping na ‘to,” biro niya sabay inom ng sarili niyang kape.Napatawa na lang ako. “Oo naman. Kung gusto mong bigyan kita ng allowance, sabihin mo lang,” sabi ko nang pabiro rin.“Hmm, maybe I should take you up on that offer,” sagot naman niya sabay kindat.“Oo, akong bahala sa ‘yo, basta samahan mo lang ako palagi, aambunan kita ng grasya,” sagot ko at ngayon din, nagulat siya kasi binigyan ko siya ng limang libong piso.“Hoy, seryoso ba?” hindi siya makapaniwala.“Itabi mo na ‘yan
