Keilani POV
Pagdating ni Braxton sa pintuan ng bahay, ramdam ko na agad ang bigat ng kaniyang presensya. Oo, ganoon na agad ang napi-feel ko, lalo na’t alam ko na ang ginagawa niyang mali.
Sa totoo lang, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip na gagawin niya ito sa akin. Hindi ako makapaniwala na sa aming dalawa, siya pala ang unang sumuko, siya ang unang gagawa ng kasalanan. Ngayon, nawala tuloy ang pagmamahal na pinanghahawakan ko sa loob ng tatlong taon na pagsasama namin. Nawala iyon nang makita kong may kalandian siya.
Galit ako pero hindi galit na galit kasi may kasalanan na rin ako, may ibang lalaki na rin na nakatikim sa pagkababaë ko.
Pagpasok niya ay nakita kong may kaunting alikabok pa sa kanyang sapatos, tanda ng pagod sa maghapong trabaho. Oh, baka pagod sa kakakangkang sa kabit niya. Pero ako? Nakaupo lang sa sofa, ini-scroll ang bago kong phone na bigay ni Sylas. Dapat mapansin niya ito, oo, dapat lang, aba, siya lang ba ang may karapatang magkaroon ng ganito. Pasalamat nalang ako at nakahanap agad ako ng pangtapat sa kaniya.
Hindi ko na itinatago ang cellphone ko. Hindi na kailangan. Alam ko naman na may ganoon din siyang phone, bigay ng walang iba kundi ang kabit niyang si Davina. Ang masakit lang, parang hindi niya iniisip na alam ko ang tungkol dito. Akala niya, bingi at bulag ako sa katotohanan. Mabuti na lang at sinundan ko talaga siya, kundi ay hindi ko malalalaman na matagal na pala niya akong niloloko.
“Walang pagkain?” tanong niya nang mapansing wala ni isang ulam sa mesa. Kumakain siya minsan kapag uuwi, pero mas madalas ay hindi kaya nagluto lang ako ng pang sa akin lang.
“Hindi na ako nagluto. Wala namang kumakain tuwing gabi kundi ako lang, nasasayang lang.” Hindi ko inalis ang tingin ko sa screen ng phone habang sinasabi iyon. Hindi ko na kailangan mag-effort na magmukhang concerned o apologetic. Kung siya cold sa akin, mas kaya kong maging cold sa kaniya.
“Anong ibig mong sabihin?” Bahagya niyang tinaasan ng boses ang tanong niya, pero halatang pigil pa rin ang inis. Aba, wala siyang karapatang magalit, ako dapat ‘yun.
Nang tingnan ko siya, diretso akong tumayo at lumapit. “Bakit? Kumakain ka ba dito? Sa loob ng isang buwan, bilang na bilang ko kung kailan ka kumakain dito. Almusal, at hapunan, palagi tayong nasisiraan, napapanis lang.”
Kitang-kita ko ang pagkabigla sa kaniyang mukha. Hindi niya siguro inaasahan iyon. Matagal ko nang gustong sabihin ito, pero pinili kong magtimpi. Ngayon, bakit pa? Alam kong kabit niya ang asawa ng CEO niya, at malupit lang dahil pati ako, napilitan nang kumapit sa patalim.
“Keilani...” Nag-iba ang tono niya. Hindi ko alam kung gulat o takot ang bumalot sa kanya, pero hindi iyon mahalaga sa akin, wala nang mahalaga sa akin ngayon. Sasakay na lang ako sa mga trip niya pero never na akong magpapakaasawa sa kaniya kasi may kabit naman na siya na minamahal niya ng sobra, doon na lang siya maghanap ng kalinga niya.
“T-teka, bagong labas ng cellphone ‘yan ah. Mahal ‘yan, sobra,” sabi niya at lumapit pa sa akin para tignang mabuti ang cellphone niya. “Paano ka nakabili nito? Ginamit mo ba ang ipon natin, Keilani?” tanong niya na mukhang magagalit na naman.
“Check mo ang bank account natin kung nababawasan, hindi naman ‘di ba?” malamig ko pa ring sabi sa kaniya habang matalim ang tingin ko sa kaniya.
“K-kung ganoon ay saan ito galing?” tanong niya pa rin.
“Galing sa isang kaibigan, iyon ang totoo,” sagot ko at saka muling naupo sa sofa. Muli akong tumutok sa bago kong cellphone.
“Keilani, hindi ka naman ganiyan, ano’t parang pakiramdam ko ay galit ka sa akin.” Ramdam na pala niya ang pagbabago ko agad. Mabuti naman.
“Hindi, nagtatampo lang ako kasi hindi ka na kumakain dito sa bahay natin. Nagtatampo lang ako kasi madalas mo na akong hindi pansinin, mag-uusap lang tayo kapag ganito, uuwi ka galing sa trabaho. Minsan, naiisip ko, baka ano,” huminto muna ako at saka tumingin sa kaniya.
“Baka ano?” tanong niya tuloy habang seryosong nakatingin sa akin.
“Baka gusto mong itigil na natin ito. Hindi naman na tayo magkaanak, maghiwalay na lang tayo,” dire-diretsyong kong sabi kaya lalo kong nakita ang pagkabigla sa kaniya.
Lumapit siya sa akin at saka hinawakan ang mga kamay ko. “Hindi ko alam na ganiyan na pala ang nararamdaman mo sa akin. Patawarin mo ako, masyado lang talaga akong busy. Hindi ko gusto na maghiwalay tayo, mahal na mahal kita, Keilani, hindi tayo maghihiwalay. Sadyang busy lang ako sa trabaho,” paliwanag niya. Gusto kong umiyak. Hindi ko na tuloy alam kung totoo ba itong sinasabi niya o gawa-gawa na lang niya.
Kung gusto naman na niya ang Davina na iyon at ayaw na niya sa akin, bakit ayaw pa niya akong pakawalan?
“Ganito na lang, para maging busy din ako, gusto kong magtayo ng coffee shop. Gusto kong magkaroon ng libangan, kahit doon na lang ay payagan mo ako,” sabi niya na agad naman napatayo para tutulan ako.
“Hindi, huwag na, dito ka na lang sa bahay at mag-relax. Nag-iipon tayo para sa futute natin, Keilani. Ang ipon natin na iyon ay para sa mga anak natin, alam mo naman ‘di ba ‘yon?”
“Maganda nga iyon habang nag-iipon tayo, lumalago pa ang pera natin. Kaysa naman maipon iyon na ganoon na lang. Ang mga mayayaman ay kaya yumayaman pa lalo ay dahil ginagamit nila ang utak nila para mas dumami pa ang pera. Ganoon ang naiisip ko, hayaan mo akong magtayo ng pangarap kong coffee shop,” pagmamakaawa ko sa kaniya. Kung mabuburo lang kasi ako dito sa bahay at iisipin ang pambababae niya, mababaliw lang ako. Kaya mainam talaga na may pagkalibangan ako.
“Huwag na talaga, Keilani, please, mag-relax ka na lang dito sa bahay, please lang.”
Tumayo ako at saka hinarap siya. “Maghiwalay na nga lang siguro tayo!” bulyaw ko sa kaniya at saka ako pumasok sa kuwarto namin.
Sumunod siya. “Bakit ka ba nagkakaganiyan, Keilani? Hindi ka naman ganito ah. Tahimik at mahinhin ka. Bakit biglang ganiyan ka, sige nga, sabihin mo nga sa akin ang dahilan!” sumisigaw na rin siya.
“Gusto mo talagang malaman?” tanong ko rin na pasigaw.
“Oo, sabihin mo para alam ko kung bakit nagkakaganiyan ka?!”
“Dahil nabo-boring ako dito sa bahay, tapos napi-feel ko pa na parang walang may pake sa akin, kahit ang asawa ko, oo, nararamdaman kong hindi na ako mahalaga. Kaya mainam pa na magpakalayo-layo na lang ako, maging mag-isa sa buhay, tahimik at walang iniisip na ikaka-stress ko!”
“Hindi, walang maghihiwalay. Sige, kung ganiyan ang napi-feel mo, magbabago na ako, patawarin mo ako kung ganiyan ang nararamdaman mo,” sabi niya at saka ako niyakap.
Ang problema naman sa akin, pakitaan lang ako ng ganitong ka-sweet-an ni Braxton, tumitiklop na ako. Minahal ko siya ng tatlong taon, kilala namin ang isa’t isa kaya kahit alam kong may iba na siya, heto, para akong tanga na parang hinahayaan na lang na ganoon, basta huwag lang din siyang mawala ng tuluyan sa akin. Gusto kong makipaghiwalay, siya ang may ayaw, kaya doon na lang ako kumakapit, iniisip na baka mahal pa rin niya ako.
Keilani POVSinubukan kong magluto ng almusal ngayong umaga, inagahan ko ulit ang luto ko gaya nang ginagawa ko araw-araw. Kahit wala na akong ganang ipagluto pa siya, ginawa ko na lang ulit kasi bumawi sa kama kagabi si Braxton.Sinabi ko lang kasi na makikipaghiwalay ako, ginalingan bigla sa kama. Kaya lang, kahit naka-two rounds kami kagabi, balewala kasi baog naman siya. Kaya malakas ang loob niyang mambabae kasi alam niyang hindi siya makakabuntis.This time, hindi na siya nagmamadali. Gumayak siya ng dahan-dahan, at saka ako sinabayang mag-almusal.“Na-miss ko ang adobong manok mo tuwing umaga,” sabi niya matapos kaming kumain. Napatingin ako sa bagong cellphone niya na sa wakas ay nilabas na niya. Nakapatong ito sa lamesa.“Ikaw din pala, may kagaya ng cellphone ko?” tanong ko na sa kaniya. Kagabi kasi, hindi niya nilabas ‘yun kaya hindi ko na nabanggit.“Ah, oo, bigay din ng kaibigan ko,” pagsisinungaling niya. Sa totoo lang, pangit din ‘yung naging dahilan ko kagabi. Sinong k
Keilani POVPinagmasdan ko ang phone na nasa aking kamay habang nasa labas ng café kung saan ko sinabing magkikita kami ng buyer. Napakabilis, kapag talaga ganitong kagandang cellphone tapos mababa pa ang presyo, takaw bilihin talaga. Pagkatanggap ko ng message kanina nung buyer, agad kong gumayak para makipag-meet sa kaniya. Bago pa man ako pumunta rito, ilang beses na akong nagdadalawang-isip kung tama ba itong ginagawa ko. Pero sa tuwing naaalala ko ang plano ko, bumabalik ang tapang ko.Isang coffee shop. Isang simula para sa sarili kong negosyo. Isang buhay na hindi na kailangang umasa sa kahit sino—lalo na Braxton. Naisip ko kasi na ang kikitain ko rito ay ise-save ko sa sarili kong banko, hindi sa banko namin ni Braxton. Para naman sakaling tuluyan kaming maghiwalay, may ipon ako para buhayin ang sarili ko.Nag-vibrate ang phone ko at isang message ang natanggap ko sa buyer.“I’m here. Inside the black van across the street.”Kumunot ang noo ko. Bakit hindi na lang sa loob ng c
Keilani POVPagdating namin sa isang magandang bahay ni Sylas, walang tao roon. Sa tingin ko ay tinayo talaga ito para sa ganitong gawain ni Sylas. Tapos ‘yung mga tauhan at driver niya, naiwan lahat sa labas.Nakasunod lang ako sa parang model na naglalakad na si Sylas. Ang tangkad at ang lapad ng mga balikat niya. Kung titignan talaga, parang artista ang datingan niya. Hindi ko nga alam kung bakit parang sa akin siya patay na patay, eh, ‘di hamak naman na mas marami pang ibang magandang babae. Tapos, hindi ako makapaniwalang sa halagang isang milyong piso ay bibigyan niya ako nun, matikman niya lang ako sa kama. Kakaiba talaga siya.Habang nakasunod ako sa kaniya, panay ang kain niya sa peanut. Sunod-sunod ang kain niya nun na para bang paborito niya itong kinakain.Pagbukas ng pinto, tumambad sa akin ang kakaibang aura ng kuwarto. Madilim, pero hindi lubos na itim ang buong paligid. Ang tanging liwanag ay mula sa mga pulang ilaw na nakalagay sa bawat sulok ng silid na nagbibigay ng
Keilani POVIsa-isa ko nang tinanggal ang butones ng puting polo na suot niya. “Kapag hindi mo alam ang gagawin mo, huwag kang mag-alala, handa naman kitang turuan,” sabi niya kaya kahit pa paano ay hindi ko na kailangang mangapa pa. Sinanay kasi ako ni Braxton na boring kaya wala talaga akong alam sa mga sinasabi niyang wild at hard. May nalalaman pa siyang sakitạn.Pagtanggal ng damit niyang pang-itaas, tumambad sa harap ko ang maganda niyang katawan. “Tatanggalin ko na ba lahat ng saplot mo o huwag muna ang ibaba?” tanong ko sa kaniya.“Bakit ayaw mo pa ba? Sige, kung ayaw mo pa, paglaruan mo na muna ang katawan ko. Himudin mo ako, magpaka-wild ka muna sa itaas ng katawan ko,” sagot niya na may halong maraming utos. Himudin ko raw ang katawan niya kaya natameme tuloy ako.Nung una, hindi ko pa kayang gumawa ng ganoon, ayaw ko pa, pero tila ginamit na agad niya ang pananakìt sa akin.“Sabi ko magpaka-wild ka, hindi magpaka-boring,” galit niyang sabi. Hinila niya kapagdaka ang leeg k
Keilani POVInutos na rin niya sa akin na tanggalin ko na ang suot niyang pantalon at underweạr. Nakatayo siya sa harap ng kama habang ako naman ay nakaupo sa kama. Una kong tinanggal ang sinturon niya. Ibababa ko sana ‘yon sa kama pero bigla niyang kinuha.“Ilalagay ko ‘yan sa leeg mo mamaya,” sabi niya kaya namilog ang mga mata ko.Aangal sana ako, pero nang makita kong seryoso siya sa sinabi niya, wala na akong nagawa. Tinuloy ko na lang ang pagtanggal ng butones ng pantalon niya. Kasunod niyon ang pagbaba ko ng zipper nito. Dahan-dahan, binaba ko na rin ang suot niyang pantalon. Tumambad sa akin ang puting underweạr niya na naglalaman ng malaking sawa sa loob. Grabe, magang-maga na ang pagkalalakë niya sa loob ng briëf niya, halos nasa labas na ng underwëar niya ang pink ng ulo ng titë niya.Ibababa ko na sana ang underwëar niya pero pinigilan niya ulit ako.“Dilaan mo ‘yang briëf ko hanggang sa mabasa ang harap, para makita mo diyan ang ganda ng titë ko,” utos niya habang tagakta
Keilani POVPinahiga na ulit niya ako sa kama. Akala ko, papasukin na niya ako at doon na niya itatapat ang galit niyang titë sa tapat ng pukë ko, pero lumihis kasi mukha ko naman ‘yung inupuan niya. Inutos niya na kilitiin ko rin ang mga balls niya kaya napairap ako, pero sinunod ko pa rin. Nilabas ko ang dila ko at nilaro ko iyon hanggang sa makita kong tatawa-tawa siya. Literal na kakaibang tikim ang nangyaring ito, grabe siya, ang dami niyang paandar, napakalibög.Pagkatapos, tinutok na niya sa bibig ko ang napakalaki talagang titë niya. Dito na ako natakot kasi alam kong malalagutan na ako ng hininga. Pagpasok sa bibig ko ng pagkalalakë niya, agad siyang nagpaka-wild. Binuka ko na lang mabuti ang bibig ko, at dinama ang matigas, mataba at malaki niyang titë na sumakop sa loob ko, hanggang sa lalamunan. Una palang, mamatay-matay na ako sa sobrang pagsagad niya. Halos hindi ako makapaniwalang itotodo niya nang pasok ang mahabang iyon sa loob ng bibig at lalamunan ko.Naiyak agad ak
Keilani POVBinabad niya muna sa loob ko ang kaniya na parang sinasanay muna sa laki at taba ng titë niya ang loob ng pukë ko. Habang nakababad, nilalaro niya at kinukurot ang mga utöng ko. Grabe ang trip niya, badtrip! Nung hindi pa siya makuntento ay pinasok pa niya ang isang daliri niya sa loob ng bibig ko. Ginawa niyang parang lollipop ang daliri niya sa bibig ko na labas-masok.Maya maya, ayon na, mas lalo akong nakapagmura dahil wild kung wild, mabilis agad ang bayo niya, umapoy agad ang pukë ko habang sagad kung sagad ang pasok niya.Nag-alugan ang lahat nang puwedeng umalog sa mga katawan ko. “Fúck you, Sylas! Gago ka! Ang sakit, sobrang sakit! Hayop ka! Mamatay ka na! Maputol na sana ang putanginang titëng mong ‘yan!” galit na galit kong sabi habang nakapikit ako at tinitiis ang sakit na nararamdaman ko.Pigil-hininga ako habang nakakapit sa mga braso niya. Saglit siyang tumigil para padapain ako, pagkatapos, pasok ulit habang parang ewan, parang aso ako na binabayö niya. La
Keilani POVPagod na pagod ako. Parang ang bigat ng buong katawan ko, parang mababasag ang bawat buto sa bigat ng nararamdaman ko. Nasa kama ako ngayon, nakahiga, pero kahit pahinga ang habol ko, parang mas lalo akong hinihila pababa ng bigat ng konsensya ko. Kanina pa tahimik ang buong bahay. Tanging tunog ng electric fan at mahinang tiktik ng orasan ang naririnig ko. Pumikit ako, pilit inaalis ang alaala ng hapon na iyon. Ngunit kahit pilit kong kalimutan, bumabalik pa rin sa isip ko ang bawat sandali. Ang bawat haplos, ang mga sulyap na puno ng pagnanasa, at ang mga salitang sinabi ni Sylas. Lahat ng mga wild naming ginawa, ang kababuyan, kadirian at kung ano-ano pa, basta, grabe, kakaibang tikìm ang nangyari. Hindi ako makapaniwalang magagawa ko ‘yon sa buong buhay ko. Kahit ako, oo, nandidiri sa ginawa kong ‘yun. Pero, kahit na nakakahiya at nakakadiri ang nangyari, aminado ako na dinala ako sa langit ni Sylas sa sarap nang naramdaman ko. Wild, hard, masakit man, pero sa dulo, gra
Keilani POVWala naman talaga kaming dapat na puntahan at gawin ngayon ni Sylas, pero dahil nabanggit sa akin ng staff ko, na ngayon na lalabas ang lahat ng ads ko, heto, nagpunta kami sa highway kahit wala naman kaming dapat na lakarin ngayon.Mula sa loob ng sasakyan, tumigil muna ako saglit sa gilid ng highway. Tiningala ko ang malalaking billboard na halos tatlong magkakahiwalay na poste, pero iisang tema. Grabe, hindi ako makapaniwala na ganito kaganda ang kinalabasan. Nakakahiya lang makita na kami ni Sylas na magkasama na bihis na bihis sa all-black attire habang nakasandal sa isa sa mga pinakamahal na motor ng company ko.“Babe, ang laki pala talaga,” sabi ni Sylas habang binababa ang shades niya. Nakatitig siya sa billboard na para bang art exhibit ito. Ang guwapo ni Sylas sa mga kuha niya, parang binatang sobrang hot pa rin. Tapos ako, parang hindi pa nagkakaanak, ang galing nang kinalabasan. Akala mo ay mga professional na kaming mga model, kahit hindi naman talaga.“We rea
Keilani POVHalos isang linggo na ang nakalipas mula nang dukutin ako ni Braxton. Ngayon, maayos na ako, magaling na ang mga gasgas o sugat na natamo ko. Kalmado na rin si Sylas dahil nagawa na niya ang dapat niyang gawin.Sinampa na namin sa kaniya ang lahat ng kaso na puwedeng isampa sa kaniya, isama pa ang lahat ng mga taong ginawan nila ng kasalanan.Si Davina, nakakulong na, pero si Braxton ay nasa ospital pa nitong mga nagdaang araw dahil nagpapagaling pa dahil sa ginawa ko sa kaniya. Pero sure na raw na hindi na ito makakalakad pa dahil sa ginawa kong pagbaril sa kaniyang mga tuhod. Deserve naman niya iyon.Ngayon, napakasarap sa pakiramdam na alam kong nanalo na kami ni Sylas, na nabigay ko na sa mga kontrabida sa buhay namin ang nararapat na mangyari sa kanila.Nasa veranda ako ngayon ng bahay namin ni Sylas, habang may mainit na tsaa sa aking mga kamay. Habang umiinom, isang good news ang natanggap ko. Narinig ko mismo mula sa abogado namin ang napakasayang balita na sinabi
Keilani POVNang sa wakas ay matanggal na ang tali sa kamay ko, doon na lumitaw ang nakakalokong ngiti ko. Oras na para ako naman ang maghasik ng gulo sa lugar na kung saan nila ako dinala. Sa totoo lang, ngayon ko lang gagawin ito, pero wala na akong pakelam. Ginawan nila ako ng mali kaya magsisisi sila.Nang alam kong tanggal na ang tali, mabilis akong kumilos gaya nang mga napag-aralan ko sa training ko.“Hey—”Hindi na niya natapos ang sasabihin niya. Tumalon ako mula sa pagkakaupo at mabilis na sinunggaban ang baril mula sa gilid ng pantalon ni Braxton. Nagulat siya. Nag-panic. Pero mas mabilis ako.sa isip-isip ni Braxton ay para siyang nasa action movie. Sa ilang sandali lang kasi ay sunod-sunod kong pinatamaan ng baril ang mga ugok niyang tauhan, pero hindi ako mamamatay-tao, pinatamaan ko sila sa mga katawan nila na alam kong mabubuhay pa sila pero ‘yung hindi na rin sila makakakilos para matulungan si Braxton na mahuli ulit ako.Napaatras si Braxton habang nanlilisik ang mga
Keilani POVNakatali ako sa isang upuang kahoy, kanina pa mahapdi ang kamay ko dahil sa pagkakakiskis ko ng lubid na nakatali sa akin. Ngunit kahit sa ganitong kalagayan, hindi ko hinayaan ang sarili kong matakot. Sa dami na nang nagyari sa buhay ko, ngayon pa ba ako matatakot. Handa na ako sa mga ganitong pangyayari dahil oo, inaasahan kong may mga ganitong gagawin ang mga kalaban sa buhay ko. Pero this time, handa ako, marami na akong napag-aralan at kung sa pakikipag-away lang ng pisikilan, handang-handa na rin ako.Pero kahit na ganoon, alam kong hindi ako pababayaan ni Sylas, may gagawin pa rin siya para puntahan ako pero habang wala siya, dapat din na may gawin ako.Tatlong lalaking mukhang tambay lang sa kanto ang kasama ni Braxton ngayon. Armado, oo, pero halatang hindi naman mga bihasa. Ang mga kilos kasi nila na nakita ko ay parang mga batang naglalaro ng baril-barilan, hindi mga sanay sa tunay na laban. Ang pagkakatali sa akin, bagamat mukhang mahigpit sa paningin ay may lu
Sylas POVNakaupo lang ako sa harap ng laptop ko para sana i-review ang mga contracts na kailangang pirmahan sa board meeting bukas, pero may naabutan akong maliit na package sa ibabaw ng desk ko. Wala itong label, walang pangalan, walang kahit anong palatandaan kung sino ang nagpadala. Ngunit sa loob nito ay may nakita akong isang itim na USB.Napakunot ang noo ko. “What the hell is this?” tanong ko sa sarili ko habang inikot-ikot sa daliri ang USB. Hindi ko alam kung dapat ba akong kabahan o ma-curious. Pero sa huli, sinubukan ko pa ring tignan kung anong laman ng USB.Sinaksak ko ang USB sa gilid ng laptop ko. Pagbukas ng folder na lumitaw, iisang video lang ang laman. May label itong “CONFIDENTIAL - PLAY THIS FIRST.”“Alright... Let’s see what this is about,” bulong ko.Pag-click ko ng play, agad lumitaw sa screen ang isang madilim na kuwarto. Nasa loob si Braxton, nakaupo sa isang leather armchair, nakasigarilyo at kaharap ang isang lalaking hindi ko kilala. Malinaw ang audio, ka
Keilani POVTahimik akong nakaupo sa loob ng aking sasakyan habang pinagmamasdan ang labas ng bahay ni Maria Cruz. Isa siya sa mga nabuntis ng hayop na si Braxton na natagpuang patay kamakailan, tama ng bala sa ulo ang ikinamatay niya. Ilang buwan pa lang ang lumilipas mula nang mangyari ito, ngunit wala pa ring konkretong sagot kung sino ang may kagagawan.“Wala pa rin ba kayong nakuha?” tanong ko sa aking tauhan sa kabilang linya ng phone ko.“Wala po, Ma’am Keilani. Ayon sa mga kapitbahay, wala silang narinig na putok ng baril noong gabing iyon. At wala rin silang napansin na kakaibang kilos maliban sa isang itim na sasakyang ilang beses nilang nakitang dumaan sa kalsada.”Napabuntong-hininga ako. “Itim na sasakyan? May plaka ba?” Baka kahit manlang sa sasakyan ay may makuha kaming ebidensya. Gustong-gusto kong malaman kung si Braxton ba ang dahilan ng pagkamatay nila para dumami pa nang dumami ang kasong maisampa sa kaniya.“Wala po kaming nakuhang malinaw na impormasyon tungkol d
Keilani POV“A-ano ‘yun?” tanong ko naman.“Nung bago lang kayong kasal ni Braxton, naalala ko, may nabuntis siyang isang babae,” pag-aamin niya na kinagulat ko.“Talaga?” hindi na ako nagalit, wala naman na sa akin si Braxton. “Bakit ngayon mo lang sinabi?” tanong ko pa.Nahiya siya pero umamin pa rin siya. “Hindi ko sinabi sa iyo kasi…kasi iyon ang ginamit kong panakot kay Braxton para mapapayag siyang may mangyari sa amin palagi sa kama,” sabi niya kaya napailing ako.“Gaga ka talaga, so, sino ang nabuntis niyang babae?” tanong ko kasi napapaisip ako kung sino ‘yon. “Pero, teka, nabuntis? Hoy, baog ‘di ba si Braxton?”Nagulat tuloy ako bigla. “Hindi siya baog, Keilani.”“Sure ka ba diyan, kasi simula’t sapul, alam kong baog talaga siya.”“Nagkaanak siya sa isang babae at pati na rin sa isang babae. Magaling siyang magtago ng sikreto, Keilani. At dahil kung bakit hindi rin kayo magkaanak, ito ay dahil hindi niya kayang suportahan kapag nabuntis ka pa niya. Kasi dala-dalawa na ang an
Keilani POVNang magdesisyon kami na Sylas ipasara ang hotel at maghain ng kaso dahil kumampi at kinunsinte nila ang kawalangyaan nila Davina at Braxton, nasilaw sila sa kakaunting halaga na binigay nito, hindi nila alam na makakapangyarihang tao ang kinakalaban ng dalawa. Sa totoo lang, chill lang ako, si Sylas lang ang talagang mainit na kapag ginawan mo ng mali o kasalanan, siya ang hindi titigil hangga’t hindi ka napupunta sa kulungan.Ilang linggo na ang nakakalipas mula nang mangyari iyon, at ang mga balita mula sa mga kasong isinampa laban kay Braxton at Davina ay patuloy na dumarating. Wala na silang magawa. Ni hindi nila naisip na ang kanilang mga kasalanan ay isa-isang lilitaw at ang kanilang mga kasalanan ay magiging sanhi ng pagbuo ng mga kaso na hindi nila kayang tapusin.“Keilani, it’s all over for them,” sabi ni Sylas na seryosong nakatingin ang mga mata sa akin. Kapag alam ni Sylas na talong-talo na ang kalaban, masayang-masaya at makakapag-relax na siya. “Wala nang lu
Keilani POVPagbalik namin ni Sylas sa mansiyon matapos ang isang masarap na bakasyon sa Boracay, napabuntong-hininga ako kasi alam kong balik na sa trabaho.Pero sa isang banda, masarap ang naging bakasyon namin dahil sobrang daming ganap, ang saya ng mga tawanan at pagmamahalan bonding naming mag-asawa.Sakto naman na kakauwi lang namin ay may isang magandang balita kaming natanggap.Dalawa sa walong model na dapat sana’y kasali sa commercial ad ng Merritt Luxury Motor Company ang dumating sa bahay namin. Kita ko sa kanilang mga mukha ang kaba at pati na rin ang galit, pero alam kong may mahalaga silang sasabihin kaya sila nagpunta rito.Tama ang hinala ko kasi may pinakita sila.Nang ipakita nila sa amin ang mga nakuha nilang CCTV footage mula sa hotel room na pinag-stay-an nila, agad kong naramdaman ang matinding galit. Tama ang hinala ko.Sa screen, malinaw ang mga istura ng dalawang taong isa-isang sumusundo sa mga models. Kahit may suot silang facemask, hindi maikakaila na sila