Keilani POVPagod na pagod ako. Parang ang bigat ng buong katawan ko, parang mababasag ang bawat buto sa bigat ng nararamdaman ko. Nasa kama ako ngayon, nakahiga, pero kahit pahinga ang habol ko, parang mas lalo akong hinihila pababa ng bigat ng konsensya ko. Kanina pa tahimik ang buong bahay. Tanging tunog ng electric fan at mahinang tiktik ng orasan ang naririnig ko. Pumikit ako, pilit inaalis ang alaala ng hapon na iyon. Ngunit kahit pilit kong kalimutan, bumabalik pa rin sa isip ko ang bawat sandali. Ang bawat haplos, ang mga sulyap na puno ng pagnanasa, at ang mga salitang sinabi ni Sylas. Lahat ng mga wild naming ginawa, ang kababuyan, kadirian at kung ano-ano pa, basta, grabe, kakaibang tikìm ang nangyari. Hindi ako makapaniwalang magagawa ko ‘yon sa buong buhay ko. Kahit ako, oo, nandidiri sa ginawa kong ‘yun. Pero, kahit na nakakahiya at nakakadiri ang nangyari, aminado ako na dinala ako sa langit ni Sylas sa sarap nang naramdaman ko. Wild, hard, masakit man, pero sa dulo, gra
Keilani POVKinabukasan, maaga akong nagising. Pinagluto ko na si Braxton kasi medyo parang okay na ang pakiramdam ko, wala ‘yung ibang sakit ng katawan ko.Habang nagluluto ako, biglang dumikit sa likod ko si Braxton, naramdaman ko ang matigas niyang titë.“In heat ako, Keilani,” pabulong niyang sabi.“Wala ako sa mood, Braxton, kakagaling ko lang sa sama ng pakiramdam kagabi, ‘di ba?” walang gana kong sagot sa kaniya.“Wow, teka nga,” biglang sabi niya at saka ako hinarap sa kaniya nang mabilisan. “Seryoso ba ‘to? Tumatanggi ka e, dati lang ay kapag dinikit ko na ang titë ko sa iyo eh, binababa mo na agad ‘yang suot mong panty!”Dama ko sa pananalita niya ang galit at gulat niya.“Oo nga, kasi nga baka mabinat ako, nagkasakit ako kagabi,” pagsisinungaling ko na lang tuloy. Umay pa kasi ako sa dami nang nangyari sa amin kahapon ni Sylas. Iyon talaga ang totoong dahilan. Saka, doon na lang siya magpaka-in heat kay Davina, tutal doon naman na siya nagpapakasasa sa kama.“Sa bagay, oo n
Keilani POVNakausap ko na si Celestia tungkol sa lupa, nabili na namin ito, at handa na akong umpisahan ang konstruksyon. Kinuha ko ang cellphone at sinimulan nang tawagan ang mga kakailanganin ko: contractor, interior designer, at supplier ng materials. Gusto ko, sa loob ng isang linggo, halos tapos na ang lahat—isang mabilisang proyekto para agad kong masimulan ang business ko. Kaya naman ‘yun kasi maliit lang na coffee shop ito.“Keilani, bakit parang nagmamadali ka masyado?" tanong ng contractor habang kausap ko siya sa phone.“Gusto ko lang talagang masimulan agad,” sagot ko habang pilit na itinatago ang kaba sa boses ko. “Kung kaya ng team mo na tapusin ang lahat sa isang linggo, babayaran ko kayo ng extra.”Tumigil siya saglit bago sumagot. “Okay, pero siguraduhin mo lang na lahat ng materials ay maihanda agad. Hindi rin kami puwedeng mag-extend dahil tight ang schedule.”“Don’t worry, ako na ang bahala doon,” mabilis kong sagot.Matapos ang tawag, agad kong inasikaso ang pagb
Keilani POVPagkagising ko kinabukasan, parang ang bigat ng pakiramdam ko. Hindi lang dahil sa mga nangyari kahapon kundi dahil na rin sa lumalalang alitan namin ni Braxton. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalong lumilinaw sa akin na wala nang patutunguhan ang relasyon namin.Nakaupo ako sa gilid ng kama, tahimik na nagmumuni-muni habang iniisip kung ano na nga ba talaga ang silbi ng pagsasama namin. Hindi niya sinusuportahan ang mga pangarap ko. Sa bawat plano na ginagawa ko para sa sarili ko, parang lagi siyang kontra. Paano pa kami magiging maayos kung hindi kami nagkakaintindihan?At saka, iyon pa—baog si Braxton. Kahit ilang beses naming subukan, wala pa ring nangyayari. Para bang walang laman ang kinabukasan namin. Kung wala siyang suporta sa mga pangarap ko, wala kaming anak, at hindi ko na nararamdaman ang pagmamahal niya, ano pa ang silbi ng lahat ng ito?Pagdating ng almusal, naglakas-loob ako na kausapin siya. Nakaupo siya sa mesa, nagbabasa ng diyaryo, pero halatang hindi
Keilani POVHindi ko alam kung excitement ba ang nararamdaman ko o kaba sa mga susunod kong hakbang para sa pangarap kong coffee shop. Kahit papaano, natutuwa akong kasama ko ulit si Celestia ngayong araw. Siya kasi ang klase ng kaibigan na hindi lang marunong sumuporta kundi talagang game sa kahit anong plano ko. Pagdating niya sa bahay, dala niya ang malaking tote bag na palaging puno ng kung ano-anong gamit. Ngumiti siya sa akin habang inabot ang kape na dala niya.“Ready ka na ba? Mukhang madugo ang shopping na ‘to,” biro niya sabay inom ng sarili niyang kape.Napatawa na lang ako. “Oo naman. Kung gusto mong bigyan kita ng allowance, sabihin mo lang,” sabi ko nang pabiro rin.“Hmm, maybe I should take you up on that offer,” sagot naman niya sabay kindat.“Oo, akong bahala sa ‘yo, basta samahan mo lang ako palagi, aambunan kita ng grasya,” sagot ko at ngayon din, nagulat siya kasi binigyan ko siya ng limang libong piso.“Hoy, seryoso ba?” hindi siya makapaniwala.“Itabi mo na ‘yan
Sylas POVTahimik sa opisina ko, maliban sa bahagyang ugong ng air conditioning. Ang araw ko na ito ay puno ng deadlines, reports, at mga meeting, pero lahat ng iyon ay tila walang halaga kumpara sa plano kong binubuo sa isipan ko. Ang tagumpay ay hindi lamang tungkol sa pag-akyat sa hagdan ng tagumpay, kundi pati na rin sa pagiging maestro ng bawat hakbang ng laro.I reached for the intercom, pressing the button with a deliberate precision. “Call Braxton to my office. Now.”“Yes, sir,” sagot ng receptionist.Ibinalik ko ang telepono sa cradle at tumingin sa malinis kong mesa. Organized chaos. Pero para sa akin, walang bagay na nagaganap nang hindi ko pinapahintulutan.Ilang minuto lang, narinig ko ang marahang pagkatok sa pinto.“Sir Sylas, good morning po,” bati ni Braxton, magalang at may pormalidad. Ang kaniyang postura ay malinis at maayos, tila isang taong gustong mapahanga ang boss niya. Kahit na alam kong gago ang isang ‘to.“Come in,” I said, leaning back on my leather chair.
Keilani POVPagkatapos naming mag-almusal ni Braxton, gumayak na ako. Wala siyang pasok ngayon, pero ako ay may lakad kaya gumayak ako. Nung paalis na ako, bigla siyang nagsabi na sasama siya sa akin kasi gusto niyang masilip ang pinapagawa kong coffee shop. Nagulat pa ako kasi hindi naman siya concern sa business ko, tapos ngayon, sasama siya sa akin.Pagdating namin doon, narinig ko ang tunog ng martilyo at lagari, ang ingay ng mga taong abala sa kanilang trabaho. Nakita ko ang istruktura ng shop—halos buo na ito. Napakalapit na ng katuparan ng pangarap ko.“Ang ganda na ng itsura, ‘di ba?” tanong ko kay Braxton habang binuksan ko ang pintuan ng shop.“Yeah, it’s coming together,” sagot niya, pero hindi ko naramdaman ang enthusiasm sa boses niya.Habang naglalakad kami sa loob, tiningnan ko ang bawat sulok ng shop. Pinagmamasdan ni Braxton ang mga manggagawa, na abala sa kani-kanilang gawain. Napansin kong tahimik lang siya, tila malalim ang iniisip.Isa-isa na ring dumating kahapon
Keilani POVPagpasok ko ng bahay, ramdam ko agad ang bigat ng hangin. Nauna siyang umuwi kasi dumaan pa ako sa isang coffee shop para magpalipas ng ilang oras. Tawag siya nang tawag sa akin pero hindi ko sinasagot. Sa dami nang iniisip ko, halos nakadalawang kape na nga ako. Nung medyo kumalma ako, saka lang ako umuwi rito sa bahay.Nakita ko si Braxton na nakaupo sa sofa, tahimik na nakatungo, parang nag-aabang ng parusa sa akin. Pero para sa akin, wala nang puwang ang awa. Ang galit ko ay parang apoy na hindi mapapawi kahit anong paliwanag niya.Tiningnan ko siya, diretso sa mata niya. “How could you, Braxton?” tanong ko na halos pabulong pero puno ng emosyon.Hindi siya agad sumagot. Tumayo siya, lumapit sa akin, pero umatras ako.“Wala ka bang sasabihin? Wala kang paliwanag? O baka naman wala ka talagang konsensya?” dagdag ko habang hindi ko na napigilan ang sarili kong magsalita nang masakit.“Keilani, let me explain. Please,” sagot niya habang hawak ang noo na para bang siya pa
Keilani POVNgayon ang unang araw ko bilang opisyal na sa loob ng kumpanya ni Sylas. Hindi lang bilang asawa niya, kundi bilang magiging kanang kamay niya sa negosyo.Isa ito sa pinakamalaking Merritt AeroWorks companies sa Canada—isang industriya na hindi ko akalaing papasukin ko. Pero sa mga nakaraang buwan, natutunan ko na ang negosyo ay hindi lang tungkol sa kung anong linya ng produkto ang hawak mo, kundi kung paano mo ito patatakbuhin. At iyon ang gusto kong matutunan mula kay Sylas.Kaya ngayong araw, habang naglalakad kami sa mahahabang hallways ng kumpanya, pinagmamasdan ko ang lahat ng nangyayari sa paligid ko. Mga empleyadong abala sa pagpasok at paglabas ng meeting rooms, executives na may hawak na makakapal na folders at malalaking screens na nagpapakita ng production status ng iba't ibang aircraft parts.“Handa na ba ako rito?”"Of course, you are.” Napalingon ako kay Sylas nang bigla niyang sagutin ang tanong na nasa isip ko lang pero dahil medyo tensionado ako ay nasab
Keilani POVMabilis akong naka-recover pagkatapos kong manganak. Normal lang naman ang naging panganganak ko, kaya ilang araw lang akong nagpahinga at nagpalakas.Ngayon, mas nagiging conscious na ako sa katawan ko. At dahil doon, nagsimula na akong mag-low-carb diet at hindi na rin ako nagra-rice.Suportado naman ako ni Sylas. Sa totoo lang, siya pa mismo ang nag-encourage sa akin."You know I love you, no matter what," sabi niya habang nakahiga kami sa kama isang gabi, hinihimas ang buhok ko habang mahimbing na natutulog si Keilys sa crib malapit sa amin. "But I won’t deny that I’m excited to see you back in your best shape. Pero, ayos lang din naman kung mataba, kahit ano ka pa, tanggap kita at mahal kita, pero kung ano ang gusto mo, support lang ako, Love.”Napangiti ako at tinapik ang dibdib niya. "So, you mean I’m not in my best shape now?" biro ko, pero kita ko sa mukha niya ang sinseridad."You just had a baby, love. You're beautiful in every way. But I know you—you’ll feel ev
Keilani POVSa kalagitnaan ng mahimbing kong pagtulog, bigla akong nagising. May kakaibang pakiramdam na sa tiyan ko, doon palang ay alam ko nang ito na ang oras. Kaya maya-maya lang din ay isang matinding pagkirot ang naramdaman ko. Napasinghap ako nang may maramdaman akong mainit na likidong dumaloy pababa.OMG! Pumutok na ang panubigan ko.Mabilis kong ginising si Sylas. "Sylas...!" hinawakan ko ang braso niya kasi halos hindi na ako makahinga sa sakit na nagsisimulang kumalat sa katawan ko.Pagdilat ng mga mata niya, agad niyang napansin ang nangyayari sa akin. Nag-panic siya, pero mabilis ding bumangon, parang biglang nawala ang antok niya. "Shit! Wait here, love. I’ll get the doctor!"At bago ko pa siya mapigilan, nagmamadali siyang tumakbo palabas ng kuwarto, tinatawag ang private doctor na nakahanda na sa mansion namin dito sa Canada.Sa sobrang yaman ni Sylas, wala nang kailangang ambulansya o ospital na dapat naming puntahan o sakyan dahil may sarili siyang clinic na pinagaw
Keilani POVIlang buwan na ang lumipas at ngayon, mas lumalaki na ang tiyan ko. Ramdam ko na talaga ang bigat, pero kasabay nito, ang kasabikan na nararamdaman ko kasi ilang linggo na lang, makikita ko na ang anak namin ni Sylas.Hindi ko akalaing darating ako sa puntong ito—hindi lang bilang isang magiging ina, kundi bilang isang babae na lumalawak na rin ang pananaw sa buhay. Kung dati, kontento na ako sa simpleng pangarap, ngayon, unti-unting bumubukas sa akin ang mundo ng negosyo.At lahat ng iyon ay dahil kay Sylas. Pero nakakatuwa kasi napag-aaralan ko kung ano ang mga sikreto sa pagnenegosyo, mukhang madali pero kailangan dapat pag-aralan. At kapag napag-aralan mo na, doon mo masasabi na madali lang pala.**Kada umaga, bago magsimula ang araw ko, nakaugalian ko nang magbasa ng mga business reports at market trends. Noon, hindi ko inakala na magiging interesado ako sa ganitong bagay, pero dahil sa mga itinuturo ni Sylas, natutunan kong unawain ang galaw ng negosyo.Kailangan k
Keilani POVBago ko isubö ang kaniyang titë, ginalit ko muna ito nang ginalit. Nilaro at hinimäs para magalit lalo ang mga ugat. Bukäkang-bukäka si Sylas, tanggal na rin ang lahat ng suot niyang saplot.Nasa mood nga akong gumawa ng eksena kaya kumuha pa ako ng organic na langis at saka ko pinahid sa katawan niya.Tinigilan ko muna ang paglalaro sa pagkalalakë niya. Minassage ko muna ang katawan niya habang nakaibabaw ako sa kaniya. Hinimäs at pinahiran ko ng langis ang balikat niya hanggang pababa sa bycep at mga braso niya. Ang ganda ng muscle niya kaya lalo akong naaakit sa kaniya.Nakita ko pa ang halos pawisan na niyang kilikili na sobrang mabuhok. Lumapit ako roon at saka ko inamoy. Ang bango, hindi ko napigilang ang sarili kong dilaan at himudin iyon.“Love, nakakakiliti ka naman,” sabi niya habang natatawa, pero hindi ako nagpapigil, lumipat pa ako sa kabilang kilikili at iyon naman ang inamoy at hinimod ko.Hindi naman mabaho o maasim, ang sarap nga e.Pagkatapos, tuloy laro
Keilani POV Hindi ako makapaniwala na mangyayari na ito. Tahimik ang paligid, maliban sa mahinang pag-agos ng tubig mula sa fountain sa gitna ng malawak na hardin dito. Ang ginintuang sinag ng papalubog na araw ay nagbigay ng malambot at mainit na liwanag sa paligid, dumadampi sa marmol na flooring at sa eleganteng bulaklak na nakapalibot sa venue. Isang private wedding. Simple, pero hindi matipid. Tahimik, pero hindi kulang. Nakatayo ako sa harap ng isang malaking glass pavilion, ang puting belo ko ay bahagyang nilalaro ng malamig na hangin ng Canada. Sa harapan ko, nandoon si Sylas—nakasuot ng custom-made tuxedo, ang postura niya ay walang bahid ng kaba, pero sa mga mata niya, nababasa ko ang kakaibang sigla kasi siya itong excited na talagang makasal kami. "Are you ready, Keilani?" bulong niya sa akin nang dahan-dahan niyang kunin ang kamay ko. Pinisil ko iyon nang nakangiti. "I wouldn’t be here if I wasn’t." Tumawa siya at lumabas na naman ang nakapogi niyang ng
Sylas POVGrabe, ang malamig na simoy ng hangin mula sa labas ay dumaan sa bahagyang nakabukas na bintana ng opisina ko, pero hindi nito nabawasan ang init ng tensyon sa loob ng silid dahil sa mga ilan sa mga staff ko na absent dahil sa fever. Uso ang sakit ngayon, pero naintindihan ko naman dahil sobrang lamig ngayon dito sa Canada.Nakatutok ako ngayon sa screen ng laptop ko, binabasa ang mga financial reports ng kumpanya, nang biglang tumunog ang cellphone ko.Pagtingin ko, isang tawag mula sa isa sa mga staff ko sa Pilipinas. Kinuha ko agad ang telepono at sinagot ito."Sir Sylas, good afternoon po. May balita ako sa inyo."Tinaas ko ang kilay. "Go on.""Lumabas na po sa media, engage na po sina Braxton at Davina. Magpapakasal na sila soon."Napahinto ako sa pagbabasa at bahagyang umikot sa swivel chair ko. Hindi ako nagulat sa balitang iyon. Wala na akong pake dahil masaya na ako ngayon sa Keilani ko. Isa pa, bagay na bagay naman silang parehong loser."Tanggap na rin daw ng pami
Keilani POVPumasok na ako sa pinto ng grocery store, halos hindi alintana ang lamig ng hangin sa labas. Ang makapal na coat na suot ko ay hindi sapat para protektahan ako sa matinding lamig ng Canada ngayong winter season, pero wala akong pakialam. Mas gusto kong unahin ang paghahanda para sa anniversary surprise ko kay Sylas ngayong dinner namin."Spaghetti, pancit, palabok, at cake," bulong ko sa sarili habang tinitingnan ang listahan ko. Kahit nasa ibang bansa ako, hindi ko hahayaang hindi maging espesyal ang unang buwang selebrasyon namin. Kahit alam kong hindi ito kasing bongga ng mga ginagawa ni Sylas para sa akin, gusto kong iparamdam sa kanya na kaya ko rin siyang surpresahin sa simpleng paraan.Matapos ang halos isang oras ng pamimili, natapos ko rin ang lahat ng kailangan ko. Dumaan na rin ako sa isang bakery supply store para makakuha ng magagandang cake decorations. Pagkauwi ko sa mansiyon, sinalubong ako ng isa sa mga kasambahay namin na agad napansin ang dami ng bitbit
Keilani POVNapangiti ako habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Ang tanawin sa labas ay parang isang perpektong winter wonderland—puno ng malalaking pine trees na nababalot ng niyebe, habang ang sinag ng papalubog na araw ay nagbibigay ng gintong sinag sa buong paligid. Ang Canada sa winter season ay parang isang larawang iginuhit mula sa papel at hindi ko talaga maiwasang humanga sa ganda nito. Kahit ilang linggo na akong nandito, napapa-amaze pa rin ako ng mga tanawin dito.“Are you excited?” tanong ni Sylas mula sa tabi ko habang ang boses niya ay may halong saya. Napansin ko na sobrang good mood niya ngayon. Saka, nag-absent siya sa work ngayong araw. Pero kabit absent, panay naman ay kausap niya sa phone maghapon. Nag-absent nga pero parang busy din. Ewan ko kung bakit.Tiningnan ko siya nang may pagtataka. “Excited for what? Hindi mo naman sinasabi kung saan tayo pupunta.”Ngumisi lang siya at inabot ang kamay ko, hinawakan niya iyon ng mahigpit habang ang hintuturo niya ay