Chapter 2- FAKE NEWS

Kahit Hindi Na Ako

#KHNA

LovieNot

Nakabusangot na bumangon na ako. Hindi ko alam kung bakit ang sama ng gising ko. Halos mapatili pa ako nang matapat ako sa salamin ng banyo. Akala ko zombie, iyon pala ay sarili ko mismo, tsk. 

Hindi ako masyadong nakatulog kagabi eh at hindi ko alam kung bakit puro mukha ni Zeiroh ang nasa isipan ko. Tsaka nagpapaulit-ulit din sa aking kukuti ang sinabi niyang wala daw 'nice' sa pagkikita namin.

Eh di wow. Just wow. Di man siya gwapo ba, batig nawong!

Naiinis ko na dinuro ang sarili sa salamin. "Please naman Carleigh, maawa ka sa kaluluwa mo, huwag mong iisipin ang kugtong na iyon, okay? Maligno ang lalaking iyon! Maligno!" Sinampal-sampal ko pa ang aking sarili at bigla na lang binuksan ang shower. Napatili na naman ako dahil sa lamig.

"Sus, ginoo! Katugnaw ba!" Sinabi ko iyon sa minasbate accent at umaktong talagang ginaw na ginaw. Sobrang lamig ngang talaga. Mabilis lang naman akong maligo. Araw-araw naman kasi akong naliligo, twice or thrice a day pa nga, depende iyon sa kung anong ganap ko sa araw-araw kaya bakit ko pa paaabutin ng isang oras ang pagliligo? Ten minutes ay sapat na iyan. Wala namang makakaalam na ganyan ako kabilis maligo dahil mabango naman ako lagi eh.

Araw-araw akong nasa radio station kaya naman nakasanayan ko ng maaga gumising. Ala-una ng hapon naman ang pasok ko kaya may panahon pa ako para sa sarili ko kapag umaga. Dalawang oras lang din naman ang programa ko. 

Minsan ay may mga event rin akong dinadaluhan at madalas ay celebrity ang nakakasama ko. Iyong comedian actress or actor. Merong ding mga sakit na love teams. Immune naman na ako sa mga magaganda at gwapo pero bakit iba ang dating sa akin ng hitsura ni Zeiroh?

Oh, pesteng kugtong! Bakit ba Zeiroh na naman? Bwiset ka rin talaga Carleigh! 

Habang nasa unit pa ako ay nanunod na lang muna ako ng mga music videos sa YouTube. Iyong bago at sikat sa panahon ngayon para hindi ako ma-out-of-place kapag may mga request na new songs ang mga listener ko. 

Kinaugalian ko na rin na i-search ang DJ Carleigh para i-check ang mga bagong videos ng programa ko na nilalabas ng station namin. Napahinto ako sa isang video kung saan talagang tumaas ang presyon ng dugo ko nang mabasa ang parang headline. 

'DJ Carliegh and her rumored unknown boyfriend spotted.'

'Is this DJ Carleigh's boyfriend?'

"What the hell!" malakas kong usal. Dali-dali kong pinanuod ang nasabing video. Compilation iyon ng mga litrato na kuha kahapon. Iba't-ibang anggulo at lahat ng nasa litrato ay kami ni Zeiroh. Kung titingnan ay para nga talagang magkahawak kamay kami dahil sa mga blurred shots na iyong iba. 

Duh? Siya lang naman ang may hawak sa akin eh? Tsaka sa pulso-pulsohan lang din naman. Anong problema ng mga taong ito? Mga fake news spreader! Yayaman ba talaga sila sa pagiging CPC? As in Certified Public Chismosa?

Sa inis ko ay ni-report ko ang video na iyon. 

"Ha! Boyfriend huh? Mga ulo nila!" Naiinis kong isinara ang aking laptop. Maya-maya pa ay nasa caller ID ko na si Hazel.

"Yes? Anong atin dear?" bungad ko agad. Hindi uso sa amin ang hello, hi na iyan.

"May boyfriend ka na pala? Sino girl? Kailan mo ipakilala sa amin ha?" nang-aasar nitong sambit. Napataas-kilay na lang ako. 

"Stop sealioning me girl. Hampas, gusto mo? That's so fake news. Paano mo na know ang issue na iyan?" curious kong tanong.

"Hello? Trending ka kagabi sa twitter, inday. Baka mamaya ay trending ka na naman, kaloka ka gurl!"

Napaismid na lang ako. Hindi na bago sa akin ang pag-usapan sa twitter. Sa dalawang taon ko sa trabaho ay immune na rin ako sa chisimis, may katotohanan man o wala. Minsan totoo, madalas ay purong paninirang puri lang.

Naalala kong nai-link pa ako noon sa pinakasikat na magka-loveteam. Ang sabi ay ako raw ang dahilan ng hiwalayan ng dalawang celebrity. Ako raw ang third wheel. 

As in wow! Eh nagkasama lang naman kasi kami ni Kuyang actor dahil sa isang event, other than that ay wala na kaming ugnayan sa isa't-isa. Mga loka-lokang fans nila at ako ang sinisi. Porke't may lumabas na picture namin together doon nga sa event. Friendly naman kasi si Kuya actor kaya naman naging friendly din ako dito. That's explain to our so-called sweet photos. Hindi ko naman alam at hindi ako informed na krimen na pala ang pagiging friendly sa opposite gender natin. Mga kugtong lang talaga! 

Matinding bashing ang naganap noon, umabot ng mahigit isang linggo. Umabot sa puntong ang manager ko na ang humawak ng lahat ng social medias account ko para lang hindi ako maapektuhan nang husto. Hindi naman ako naapektuhan doon eh kasi alam ko sa sarili kong wala akong ginagawang mali. Wala akong sinirang relasyon at alam naman din iyon ni Ateng actress at Kuyang actor. Sila rin naman ang nakapagpahinto ng isyung iyon.

Ang ikinainis ko lang ay ang tagal nilang nagbitaw ng statement about the issue. Ang tagal inamin ni Ate Girl na siya naman pala talaga itong may pagkakamali. Pinabash pa muna ako sa mga utak alimasag nilang fans eh. Tuloy ay nagkaroon ng fans war sa pagitan ng fandom ko at ng actress na iyon. Hanggang ngayon ay sensitive pa rin kami sa naganap na iyon.

"Any hashtag or tagline?" natatawa kong tanong. Sa mundo ng Twitter ay uso ang hashtags o taglines, doon naka-catergorized ang mga tweet ng mga netizens. Naiipon ang mga iyon at nagiging trending.

"Hashtag DJCarleihg'smysteriousguy," tugon nito sabay hagalpak ng tawa. Napangiwi naman ako.

"At talagang ipinamukha nila na hindi sila interesado sa pagkakaroon ko kuno ng boyfriend kundi sa boyfriend ko kuno mismo?"

"Exactly. Utak nila ay pasmado."

"Wait, makapag-tweet nga muna. Aasarin ko lang sila," natatawa kong sambit.

Lulubus-lubusin ko na ang pagtrigger ng mga chimosang cells nila sa katawan. Iyon naman ang habol nila, ang may mapag-usapan ng ganito ganyan. Ikakasira man iyon ng reputasyon ng subject nila ay wala silang pakialam. To ruin someone's life is one of their business. Hindi naman nga sila yumayaman.

Gossipers are cruel than dictators. Dictators do command through words yet gossipers are commanding the words themselves. 

"Sige, gatungan mo pa. Hayaan mo na nga."

"Kilala mo ako, palaban ito. Bye na muna, abangan mo ang tweet ko."

"Sige, sige. Gandahan mo ah?" natatawa pa nitong sambit. Pinatay ko na ang linya.

Binuksan ko ang twitter account ko tapos nag save ako ng mga stolen shots pictures namin ni Zeiroh. Isasama ko ito sa tweet ko. Napakadaming nagkalat na pictures namin sa newsfeed ko. Ang dami ding tag tweets and photos. Sabog ang notification ko.

"Yes, I got one at last."

Natatawa kong pinindot ang tweet button. Ni log-out ko agad ang account ko dahil paniguradong sasabog na naman ang notification ko. 

Hindi naman nila makikilala si Zeiroh eh. Bukod sa malalabong pictures ay wala din namang nakalantad na mukha. Naalala kong naka-mask pa nga ang isang iyon. Bahala sila, ginusto nilang i-trigger ang mga sarili nila eh.

12:00 noon ay umalis na ako ng condo. Dumiretso na agad ako sa station. Pagdating ko ay kantyawan agad. Kung meron mang nakakaalam tungkol sa katotohanan kapag may isyung lumalabas patungkol sa kung sino mang DJ ng istasyon na pinagtatrabahohan namin ay kami-kami lang din iyon. May usapan kasi kaming huwag maniwala sa isyung galing sa social medias. 

In my own observation, celebrity's issue from social medias are nonsense and unreliable. It was made to ruin someone's reputation. Minsan ay para lang din makahatak ng atensiyon ng nga taong wala namang alam sa katotohanan. Hindi dapat natin pinapatulan ang mga ganon ng basta-basta, ng walang sapat ng ebidensiya. 

"But who's that guy? Yong totoo Carleigh?" tanong pa ni Pazz. Bahagya akong natawa. Ngayon lang sila nagkaroon ng interes sa isyung kinasangkutan ko ah?

"Oo nga Leigh? Kung makahila naman kasi sayo para talagang jowa mo. Kitang-kita namin doon sa isang video, ang cute niyo nga eh," singit din ni Joanne na parang kinikilig pa. Napangiwi na lang ako.

"Ewan, hindi ko talaga kilala ang lalaking iyon. Siguro ay mabuting nilalang lang iyon na sugo mula sa langit para iligtas ako mula sa mga so-called fan ko kahapon. Hayaan niyo na nga. Huwag kayong mag-alala, kapag nagkajowa ako ay ibo-broadcast ko pa 'yan sa programa ko para naman marami ang maging team 'sana all' diba?" Nagtawanan pa kami. For us, online rumor is ridiculous.

Maya-maya rin ay nagsimula na ang programa ko. Masaya naman talaga ang trabaho ko eh not unless merong habulan na eksena tuwing nasa galaan ako. 

"Ano po ang gagawin ko para maibalik ang kanyang tiwala? I still love him." Napasinghap pa ako dahil sa tanong na iyon ni Ashley. Nahihirapan talaga akong magbigay ng payo o opinyon kapag 'tiwala' ang pinag-uusapan. May kanya-kanya kasi tayong paraan para makuha o maibalik ang tiwala ng isang tao eh. Depende iyon sa sitwasyon at kung paano mo babalansehin ito. Ayokong maibalik o mawala ang tiwala ng isang tao dahil lang sa impluwensiya ng isa. To trust or not must fall under someone's personal decision. 

"Eh sabi mo naman ay walang namamagitan sa iyo ng best friend mo, hindi ba?"

"Opo DJ Leigh. Na misinterpret lang talaga ng friend niya na nagsumbong sa kanya ang holding hands na ginawa namin ng kaibigan ko. Like, hello? We're just friends at kahit noon pa man na hindi pa kami mag-on ng boyfriend ko ay talagang natural na ang pagiging sweet namin sa isa't-isa."

Napakamot naman ako sa noo. Hindi talaga mawawala sa isang relasyon itong 'friendship' issue eh. Iyong kahit pati kaibigan mong matalik ay pagseselosan ng kasintahan mo. Laging tinatanong ang sweetness na nakasanayan niyo nga naman na gawin. Hindi naman kasi porke't may kasintahan ka na ay magbabago ka na doon sa kaibigan mo. Mas nauna pa rin iyon tsaka for sure sa oras ng kagipitan, bukod sa pamilya ay kaibigan at kaibigan mo pa rin ang tatakbuhan mo.

Sa kabilang banda naman ay hindi rin naman maganda kapag mas naging sweet at close ka sa bestfriend mo kaysa sa kasintahan mo. May karelasyon ka na eh. Hindi ka na single. Kahit sino naman ay iba ang iisipin. Tsaka natural na judgmental ang mga tao. Wala na tayong magagawa kundi ang mag-adjust na lang para sa sarili nating kapakanan.

"Ashley, listen to me, okay? Alam mo kasi, para sa akin ay wala ka namang dapat na gawin bukod sa sabihin mo sa jowa mo ang totoo, iyong totoo talaga ah?"

"Ginawa ko naman na po eh."

"After that ay nasa kanya na lang iyon kung maniniwala siya sayo o hindi. Kapag talagang buo ang tiwala niya sayo bilang girlfriend niya eh di maniniwala siya sa mga sasabihin mo pero kung hindi eh talagang wala siyang tiwala sayo sa simula palang." Narinig ko ang buntong-hininga nito. Parang gusto ko rin tuloy gayahin ito. Napakamot na lang ako sa aking noo.

"Alam mo kasi, sa isang relasyon, pagmamahal at tiwala ang pangunahing sangkap niyan para maging matatag. Kung mahal mo ako eh di dapat magtiwala ka sa akin, huwag kang maniwala sa mga sabi-sabi lang. Kung may tiwala ka sa akin, hindi basta-basta mawawala iyon kahit anong mangyari. Kung naniniwala ka sa mga sinasabi ko ay wala na akong ibang dapat gawin pa para ibalik ang tiwala mo kasi kahit sa anumang sitwasyon tayo malagay ay ako at ako lang ang paniniwalaan mo. For that, magtitiwala rin naman ako sayo gaya ng pagtitiwala mo sa akin. Love is give and take." mahabang lintanya ko. Natahimik naman si Ashley sa kabilang linya. 

"Ashley ang sinasabi ko ay kung totoong mahal niyo ang isa't-isa, wala kayong ibang pagkakatiwalaan kundi ang isa't-isa lang din kapag relasyon niyo na ang usapan. Ang tanong mo ay paano mo maibabalik ang tiwala niya? Oh well, alamin mo muna kung may tiwala ba talaga siya sa'yo gayong nagpapaniwala siya ro'n sa nagsumbong sa kanya about sa holding hands ek-ek niyo na kaibigan mo." Narinig ko ang kanyang pagsinghap ulit. Mukhang hirap na hirap talaga ang kanyang kalooban.

Ganito ba talaga kapag may minamahal? Mamomoblema ka kahit hindi naman gano'n ka big deal ang isyu?

"I get your point po DJ Carleigh. Siguro nga ay dapat ko munang alamin kung may tiwala ba talaga siya sa akin. At tama naman po kayo, tiwala at pagmamahal nga ang sukatan sa isang matatag na relasyon. I love him kaya may tiwala ako sa kanya. Ewan ko lang sa kanya kung meron din siyang tiwala sa akin."

"That's it. Natupok mo ang punto ko. Pangalawa ay dapat mag-adjust din kayo ng kaibigan mo. Iwasan mo rin 'yong mga bagay na magti-trigger ng jealousy sa pagitan ninyo ng boyfriend mo. Kahit sabihin mong close na kayo kahit noong wala pa sa buhay mo ang boyfriend mo ay iba pa rin talaga ang dating kapag sweet pa rin kayo, like holding hands, hug or any romantic gestures na hindi dapat ginagawa ng magkaibigan lang. Set a boundaries between you and your best friend."

"Susundin ko po lahat ng sinabi mo DJ Car."

"Do it because you want to not because I said so. Sana naman ay may kabuluhan ang pinagsasabi ko dito Ashley. Nangawit ang panga ko sa'yo, in fairness naman." Sabay pa kaming natawa. 

"Thank you very much for the words of wisdom DJ Leigh. I will always be your leigh-sener and I'll always leigh-sen to your program. Malaking bagay po ang sinabi mo para sa akin."

"Enebe, walang anuman Ashley. Thank you for sharing your sadleigh story and for being one of my leigh-seners. God bless."

"God bless din po sa'yo DJ Carleigh." Namatay na ang linya. Nakahinga ako nang maluwag. Agad akong nagpaalam dahil natutuyo na talaga ang lalamunan ko. Marami yata akong naging talak sa araw na ito. Gusto kong mag-unwind sa La Conchita CS. 

Lumabas na ako ng station at dumaan na nga sa paborito kong CS. Dumiretso na ako sa counter at nag-order. 

"One cappuccino please?" nakangiti kong saad kay Briannes. Matagal na itong nagtatrabaho rito bilang part-time cashier. Ngayon ko nga lang naman ito naabutan dito eh.

"Sige po, Miss Ganda."

Dahil talagang sosyal ang CS na ito ay meron talaga silang taga-serve. Kahit nga pagkuha ng straw ay pwede mong iutos sa crew eh pero hindi naman ako gano'n.  Mas gusto ko pa rin 'yong self-service. Kung kaya ko man lang gawin ay bakit pa ako mag-uutos? Hello? Laking mahirap din naman ako 'no? 

"Ay sorry po Ma'am," rinig kong pagpapaumahin ng dalagitang may bitbit din na coffee galing sa counter. Nabangga niya ang kakapasok pa lang na babaeng mukhang sosyalera rin talaga.

"Oh my gosh! Bakit kasi hindi ka nag-iingat?" asik nito. Halatang englishera din dahil may accent ang pananagalog nito.

"Sorry po ulit."

"Next time tumingin ka naman sa dinadaanan mo! What if natapunan mo ang damit ko? Hindi naman hamak na mas mahal pa ito kaysa sa buhay mo, cheap!"

Napakunot-noo na talaga ako. Nakita kong paiyak na iyong dalagitang crew at napayuko na lang. 

"Tatanga-tanga 'to!" dagdag pa ng sosyalerang froggy. Hindi naman nga kagandahan. Maputi at makinis na balat lang ang nagdala ng ganda niya. Kung sakaling naging maitim ako ay mas aangat pa rin talaga ang beauty ko.

"Hey!" singit ko na talaga. Napatingin naman ito sa akin. Pati ang nasa counter at customers ay napalingon din. Nakahalukipkip akong naglakad papunta sa babaeng nagsisigaw.

"What?" agad na pagtataray nito sa akin. Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Oh my gosh, that's DJ Carleigh, right?"

"Yeah, oh my gosh, ang ganda niya talaga."

Nilingon ko naman ang nagbubulungan na iyon. Nakita kong nakataas ang phone nito, mukhang  nag vi-video or kumukuha ng litrato.

"No taking of pictures nor videos policy, " kalmadong saad ko sa grupo at itinuro pa ang nakapaskil sa wall na rules and regulations dito. May lumapit naman na staff sa kanila at kinuha ang phone nila para i-check.

Taas noo kong binalingan ng tingin ang babae at ang crew na nakayuko pa rin.

"What's your name?" tanong ko sa dalagita. Mukhang bago lang siya rito eh.

"Jazh po." Tumango naman ako. 

"Mag-sorry ka kay Jazh," saad ko sa babaeng mataray na nakatingin din sa akin.

"Ako? Magso-sorry? What the hell? Siya na nga itong nakabangga tapos ako pa ang magso-sorry? Are you kidding me?"

"Nag-sorry na siya sa'yo pero anong ginawa mo? Ininsulto mo pa siya? Anong sabi mo nga ulit? Mahal pa 'yang damit mo kaysa sa buhay ni Jazh? Bakit magkano ba ang damit mong yan?"

"10,000 dollar." Naghuhumiyaw ang kayabangan sa kanyang tono.

"At sa tingin mo magkano naman ang buhay ni Jazh?" Hindi naman ito nakaimik. Nawala ang katarayan sa kanyang pagmumukha. Halatang wala siyang maisasagot sa tanong ko.

"Hindi mo masagot, diba? Walang katumbas na halaga ng salapi ang buhay ng isang tao. You can't buy life in the market. Mag-sorry ka."

"Why would I do that?"

"Sinabihan mo pa siyang tatanga-tanga."

"Kasi totoo naman."

"Talaga? Saan ba dapat ang daan ng customers kapag galing sa labas? Diba nasa left side ng counter? Kapag papuntang table or exit door ka naman ay dapat dito ka na sa right side. Eh bakit nasa right side ka na agad? Nagkabangga tuloy kayo ni Jazh. Nasa tamang lane naman siya. Kakarating mo palang ay pauwi na ka agad?" Mula sa gilid ng mga mata ko ay napansin kong pigil tawa ang lahat.

"Alam mo ba ang purpose ng line na ito?" Itinuro ko pa ang sahig. Napatingin naman siya. "And this?" Hinawakan ko pa ang parang harang ng entrance and exit way sa harap ng counter.

"Para disiplinahin ang mga customer dito o kundi naman ay para makita kong disiplinado ka bang customer. In your case, you don't even know the word itself, I'm so sure of it. Ngayon sabihin mo sa akin kung sino ang tanga? Si Jazh o ikaw?"

Narinig ko naman ang mahinang tawanan. Namumula na ang mukha nito, mukhang napapahiya ko na.

"I'm sorry Miss if nao-offend na kita. Gusto ko lang ipaintindi sa'yo ang mga bagay-bagay na sinusunod dito sa CS na ito para maiwasan natin ang pangyayari kanina. Matagal na akong customer dito kaya gusto ko lang din ibahagi ang mga nalalaman ko. Hindi naman lahat ng bagay ay nalalaman agad natin eh. Kailangan may magpaalam sa'yo. Now, magsorry ka na kay Jazh." Kumunot lang ang noo nito at masama ang tingin na ipinukol sa batang nakayuko pa rin.

"Huwag kang yumuko Jazh, wala kang kasalanan," saad ko sa dalagita, nag-angat naman ito ng tingin.

"What? You're expecting me to say sorry also?" asik na naman nito sa kay Jazh. Tila ba nauubos na ang pasensiya ko sa kanya. Imagine, nagsorry pa ako sa kanya dahil baka na offend ko na siya pero ganito pa? Saang planeta ba ito nagmula at anong klaseng alien ba ito? Mas malala pa siya sa isang kugtong!

"I'm sorry Jazh, may mga tao talagang ayaw tanggapin ang mga pagkakamali nila. Feeling maganda eh hindi naman," talak ko na talaga, nagtawanan naman ang lahat. Nandito ako para mag-unwind pero mukhang mas nadagdagan ang stress ko sa katawan. 

Sinenyasan ko na si Jazh na umalis na lang. Sinunod naman ako nito. Napadako ang tingin sa entrance door ng CS at bahagya pa akong natigilan dahil sa lalaking nasa pinto.

Zeiroh Hernandez, pagkakataon nga naman.

"Oh my gosh, Zei. Mabuti naman at you're here na," pabebeng sambit ng babaeng ayaw talaga humingin ng paumanhin. Agad na lumapit ito sa lalaki at inilingkis ang kamay nito sa braso ng isa.

Akalain mong magkakilala pala sila. Wow, just wow.

"I'm sorry Marie, traffic eh kaya natagalaan ako," pagpapaumanhin pa nito sa babaeng nuknukan ng kasamaan. 

"It's okay, ano ka ba? Ang importante nandito ka na," malambing na saad ng Marie daw.

Marie? Brand 'yon ng biscuits sa probinsiya ah? Iyong tig-pipisong biscuits. Sino kayang cheap? Psss!

Nailing na lang ako at tinalikuran na sila. Bumalik ako sa dati kong pwesto at ibinigay na rin ni Jazh sa akin ang in-oder kong cappuccino.

"Thank you. Huwag mo na lang damdamin ang mga pinagsasabi ng babaeng iyon." Ngumiti naman ito.

"Thank you po. Mabuti at nakapagtimpi rin ho ako DJ Carleigh, kung hindi ay baka nasumbong ko talaga siya kay Mommita. Bakit kasi kailangan ko pang mag-OJT dito? Kilala pa pala ni Tito Zei 'yang babaeng iyan. Lagot sakin 'yan kapag nagawi 'yan sa Hernandez mansion."

Nagugulat ko namang tiningnan ang dalagita. Tito Zei? So, pamangkin siya ng lalaki? At nandito siya for OJT? 

Wow, we cannot judge the book by its cover nga naman. Speechless ako. Akalain mong belong sa high class family naman pala ang batang ito.

"Pero I doubt kung makakaapak 'yan sa mansion nina Tito Zei. Sabi kasi niya sa akin ay iyong babaeng mahal niya lang ang dadalhin at ipapakilala niya sa amin. At sure akong hindi magmamahal ng mahaderang babae ang Tito Zei. Pero kung sakaling mahal niya nga ang babaeng 'yan, eh 'di goodluck sa kanya kung kakayanin niya kami. Ang arte," nakanguso nitong saad.

"Anyway, salamat po ulit. Mauna na ako," paalam nito, tumango na lang ako.

Napalingon ako sa gawi ng dalawa. Nakagat ko pa ang dila ko nang magtama ang paningin namin ni Zeiroh. Tumayo ito at naglakad papunta sa table ko. Kinalma ko naman ang sarili ko dahil pakiramdam ko ay kakapusin ako ng hininga.

"Next time huwag kang makialam sa isyu ng iba," seryoso nitong saad tsaka may kinuha sa kanyang bulsa. A peach mask again. Inilapag niya ito sa mesa.

"In case gumala ka na naman sa Mall. Huwag ka ring tatanga-tanga," dagdag asik nito sabay talikod. Naiwan akong nakanganga habang nakatitig sa kanyang likuran.

Ano raw? Tatanga-tanga? Ako? Wow, just wow! Kugtong siya, alien pa! 

...

Vote. Comment.

Note: This this the Book 2 of LC Series

Book 1 (Kahit Ayaw Mo Na)