Chapter 4- Past

Kahit Hindi Na Ako

“What?! Nagkita ulit kayo ni Zeiroh? Tapos? Anong nangyari? Excited ako sa ganap niyo, ‘langya! Kwento ka na dali!” masiglang saad ni Hazel. Nasa La Conchita CS kami ngayon sa loob mismo ng LC Mall,  hindi doon sa CS na palagi kong pinupuntahan. After ng programa ko kanina ay dito na agad ang diretso ko.

“Wait lang, sinong Zeiroh?” naguguluhang usisa ni Kyra. Napakamot na lang ako sa noo, wala nga pala silang alam ni Ryza tungkol sa bagay na ito. Hindi ko naman na kasi pinagtuonan pa ng pansin ang pangbabasted ko noon kay Zeiroh Hernandez eh. Hindi big deal iyon sa akin. Ang gusto ko lang naman kasi noon ay ang makapagtapos ng pag-aaral at maiahon ang pamilya ko sa hirap. That’s it and I’m happy that I did it already. 

Pakiramdam ko kapag natupad ko na ang pangarap kong iyon ay magiging kompleto na ako but now? It seems there’s this something that still missing in my life, I can feel it but I can’t figure out what it is.

“Oo nga, Zeiroh who? Ex-boylet mo Leigh? Wala ka namang naikukuwento sa amin ni Kyra ah? Andadaya niyo!” Natawa naman kami pareho ni Hazel.

“Hindi niya ex-boylet. Ganito kasi iyon girls, noong nasa 3rd college kami, may Hernandez na nagkagusto dito sa frenny natin, nagtapat ito ng kanyang nararamdaman at ang kugtong nating friend ay agad na binasted ito. Naawa nga ako kay Zei eh. Ako pa man din ang unang nilapitan nun para humingi ng tulong.” Nanliit naman ang mga mata ko. Natutop pa nito ang kanyang bunganga na para bang may naibunyag siyang sekreto.

“Wow huh? Kaya pala todo reto ka sa kanya? Gano'n pala ang nangyari?” angil ko pa.

“Eh sorry na girl, hayaan mo na nga, hindi mo naman nga pinagbigyan 'yong tao eh.”

“Wait… Hernandez? Eh diba Hernandez din ang may-ari ng La Conchita Company?” Nanlalaki pa talaga ang mata ni Ryza.

“Yes, exactly. Isa sa Hernandez boys si Zeiroh. Sayang hindi ba?” Binatukan ko naman ito. Hindi ko alam kung kaibigan ko ba talaga ito, mukhang nasa  panig ni Zeiroh eh.

“OMG Leigh! Why o why hindi mo binigyan ng chance ang tao?” usisa ni Kyra habang sapo pa ang noo nito.

“Dahil ayokong isipin ng lahat ng kakilala, kapamilya o kaibigan niya na kaya ko lang siya jinowa… kung sakaling pinagbigyan ko siya ah? Na… Pera lang ang habol ko sa kanya. We both know naman na mahirap lang talaga kami.” Napasinghap naman sila pare-pareho. Napatango si Ryza.

“May point. Alam naman nating madalas talaga kapag mahirap ka at nakipagrelasyon ka sa mayayaman ay iisipin ng mundo na pera lang ang habol mo.”

“Eh? Hindi naman lahat ng mayaman ay ganun. Kung sincere naman pala itong si Zeiroh sayo eh gagawa siya ng paraan para ipagtanggol ka kapag nangyari ang ganon.”

“I agree with Kyra. Tsaka mababait naman ang mga Hernandez ah?” Sabat din ni Hazel. Napabuntong-hininga na lang ako. Kahit anong paliwanag ko pa siguro ay meron talagang hindi makakaintindi kung bakit inayawan ko ang lalaking iyon. Basta, alam ko sa sarili kong tama ang desisyon kung iyon. Kung anuman ang mangyayari sa ngayon ay labas na doon ang nangyari sa nakaraan. Past is past.

“So? Anong nangyari na nga sa pagkikita niyo ulit?”

“Nothing special.”

“Talaga? Bakit parang iba ang mood mo nong napag-usapan natin siya? Parang may something talaga eh. I know you Leigh.”

“Hazel naman.”

“See? Hindi ka ganyan noon kapag si Zei ang usapan, isang salita ko lang nun ay nakasampung talak ka na. But now? May iba talaga sayo eh.” Nagkibit-balikat na lang ako. Hindi ko rin alam ang nangyayari sa akin. May ideya pala ako pero hindi ako sigurado. Ayokong magsalita ng hindi ko pa lubusang nahahanap ang kasagutan sa aking katanungan.

“Eh baka naman ngayon ay may chance na kayo nitong Zeiroh, Leigh? What do you think?” pilya pa ang ngiti ni Kyra. Mukhang boto agad ang lokang ito sa lalaki kahit hindi niya pa nga nakikita sa personal.

“Oo nga naman Leigh? Wala ba talagang something that occupy space and has mass sa dibdib mo  for him?” Pare-pareho naman kaming natawa dahil sa tanong na iyon ni Ryza.

“Kung meron man, it doesn’t matter. May girlfriend na iyong tao eh,” ani sabay kibit-balikat pero hindi ko ipagkakailang bumundol iyon sa aking dibdib.

“Ohh.” Sabay-sabay pa talaga sila. 

“So? Art of letting go?”

“What are you talking about Hazel? Letting go? There’s nothing to let go ‘no? Walang namagitan sa amin ni Z-eiroh bukod doon sa confession niya at pangbabasted ko sa kanya.”

“Alam mo friend kung hindi ka lang in denial queen ay perpektong tao ka na sana eh kaso ang hilig mong isantabi ang mga bagay-bagay na siyang makakapagpasaya naman talaga sayo ng totoo, inuuna mo kasi lagi ang kapakanan ng iba tulad ng pamilya mo.”

“I agree with Kyra” singit naman ni Ryza, hinintay ko na magsalita ulit si Hazel since siya talaga ang pinakamalapit sa akin pero nagkibit-balikat lang din ito.

So, agree siya sa dalawa?

“Walang masama kung uunahin natin ang kapakanan ng iba lalo na kapag pamilya natin ang usapan,” matabang kong saad.

“Yeah, walang masama pero kasi I think you’ve done enough for them Carleigh. Meron na kayong pagkalaki-laking bahay, store and more. In fact kayo na ang pinakamayaman sa district natin eh. Kilalang pamilya na ang Quintos ng dahil sayo. Siguro naman ay oras na para sarili mo naman ang intindihin mo.”

“You’re not getting any younger Miss Carleigh Quintos.”

“What? I’m just 25 duh? Still young to get married.” Tumawa naman sila.

“We’re not saying here na magpakasal ka na agad. It’s your option though but what we are trying to say is that, huwag mo ng i-deny na wala kang nararamdaman for that Zeiroh. I may not know him but I know you, that pretty eyes of yours and your tone the way you say his name, I know there’s something Leigh.” Sinimangutan ko naman si Ryza. Kahit kailan ay straight forward din talaga ito magsalita eh. 

“Aminin mo na, para hindi na humaba pa ang usapan na ito. Isa lang ang goal namin dito, ang mapaamin ka na gusto mo din talaga si Zeiroh pero pinipigilan mo lang ang sarili mo dahil sa hindi namin maintindihang rason.” Mas lalo akong nanlumo dahil ginagatungan pa talaga ng kugtong na Hazel ang trip ng dalawa. 

“Wala akong aaminin okay? Bakit? Kayo ba siya?”

“Bingo!” Sigawan nila sabay tawanan. Nag-apir pa, mga kugtong talaga. Malakas iyon kaya naman may mga nagsilingonan pa sa amin pero saglit lang naman.

“Anong bingo?” nakakunot-noo kong tanong.

“Nevermind. Alam mo, ang galing mong DJ eh, lalo pagdating sa on the spot na pagbibigay ng advices sa mga callers ng programa mo pero sarili mong love life ay hindi mo kayang i-locate ‘no? Ewan ko na lang sayo. Walang sisihan sa huli ah?”

“Grabi ka naman Zel sa walang sisihan sa huli, hindi naman pwedeng maging sa unahan iyon.” Patutsada ni Kyra. Nagtawanan na naman sila. Napataas kilay naman ako.

“Ah, gano'n? Bakit ako lang ang topic dito? Bakit? May mga jowa na rin ba kayo? “ Sabay-sabay naman silang napaubo. Si Hazel ay agad na naglagay ng earphones, si Kyra ay bigla na lang naging busy sa kanyang phone at si Ryza naman ay binuklat ang bagong bili niyang libro. 

Natatawa habang naiiling na lang ako sa kanila. This is why I love them. Mga kugtong. Maya-maya pa ay napagdesisyonan na naming umuwi. Diretso na ako sa condo. 

Pagkapasok na pagkapasok ko sa LC building ay halos malaglag ang panga ko ng makita sina Zeiroh and Marie na parehong nasa front desk. Para akong magnanakaw na nagmamadaling tinungo ang elevator, nanlumo pa ako dahil ang tagal bumukas.

Nang bumukas naman ay agad  na pumasok ako. Agad kong pinindot ang number 3. Akmang magsasara pero may mga kamay na pumigil.

“Get in hon,” saad ng lalaki at inalalayan pa si Marie. Kahit nakita ko naman sila ay hindi ko pa rin maiwasang magulat sa biglaang pagpasok nila.

Anong ginagawa nila rito?

Sa halip na itanong iyon sa kanila ay pinindot ko na lang ulit ang number 3. Hinintay kong pumindot din sila ng floor number pero hindi nila ginawa. So, I differ conclude na iisang floor lang ang destinasyon namin.

Damn it!

“Smells good,” rinig kong saad niya. Nakita ko sa gilid ng mga mata ko na nasa akin ang kanyang paningin.

“Coz I got a new perfume from Paris, hon," sambit ni Marie sa malanding boses.

Eh di wow, just wow. Ako nga Bench lang na So In Love eh. Iba na talaga kapag brat.

“Really?”

“Yeah, do you like it?”

“Yes.”

Kugtong, bakit na sa akin siya nakatingin eh nasa kabila naman ang kausap niya? Ano kayang gagawin ko para mapalayas ang mga ito dito? 

Bumukas ang elevator at sabay-sabay pa kaming lumabas. Napadako ang tingin sa akin ni Marie. Umakto pa itong nagulat o baka talagang ngayon niya lang ako na mukhaan.

“It’s you again. Wow, small world huh? What are you doing here?” mataray nitong sambit. Baka nga hindi niya agad ako nakilala.

“Huh? Have we met or do we know each other before?” pang cha-charot ko din sa kanya. Kumunot naman ang noo nito. Napatingin ako sa lalaki na ramdam ko ang titig sa akin.

“Ikaw iyong babae sa coffee shop.” Sigurado siya sa sinabi niyang iyon. Dahil sa katarayan nito ay ginaganahan pa ako na pagtripan ito lalo.

“Huh? Maraming coffee shop Miss. Mas lalong maraming babae na nagagawi sa coffee shop.”

“You kidding me?” Nakataas na ang kilay nito. Pinigilan ko namang matawa.

“Hmmm? I don’t know you so why would I kid you?”

“Whatever. Let’s go honey, we’re just wasting our time,” ani nito sabay lingkis na naman ng kamay niya sa braso ng lalaki. Nilagpasan na nila ako. Sinundan ko naman sila ng tingin at napangiti sabay iling.

Kung makaasta ang bruha akala mo naman hindi ako nagustuhan noon ng lalaking tinatawag niyang honey ngayon. Pagbali-baliktarin man ang mundo, ako pa rin ang naunang nagustuhan ni Zeiroh. Baka nga ako pa ang first love eh. Well, baka lang naman.

Halos mapatalon pa ako ng sakto rin ang ginawa kong iyon sa paglingon ng lalaki. Umakto na lang ako na parang wala akong ginawa at tinungo na ang unit ko. 

“Are you following us?” ani Marie. Tumaas naman ang kilay ko.

“Huh? Do you have any social media’s account? I don’t follow you yet.”

“Ang slow mo ‘no? Bakit ka nandito? Sinusundan mo ba kami?”

Marunong naman palang mag tagalog eh english nang english. Mapupurdoy mga braincells ko nito.

“What are you talking about Mrs.? I’d been here for almost three years.” Nakita kong parehong nag-iba ang timpla ng kanilang mga mukha.

“Anong misis? Mukha ba akong may asawa?” tila nanggagalaiti na ito. Tumikhim naman ako.

“Oh, I thought mag-asawa na kayo. Mukha naman kasing kakalipat niyo pa lang dito and knowing that iisa lang ang unit na papasukan niyo eh. But whatever, hindi naman pala kayo mag-asawa.”

Kung hindi sila mag-asawa. So, ano lang? Fling?

“Just get in, hon," saad ng lalaki. Inirapan pa muna ako ng bruha bago sinunod ang isa.

Langya! Akala mo talaga ay maganda eh.

“Ah, pasok na rin ako,” paalam ko pa kahit alam kung wala naman siyang pakialam sa akin. Respito lang naman.

“Where have you been?” Natigil naman ako sa pagpihit ng doorknob at nilingon siya.

“Sa Mall why?” nagtataka ko ring balik tanong.

“Did you hide your face from everyone there?” Laglag panga naman ako. Hindi ko pa rin sinunod ang sinabi niya lalo pa at kasama ko ang mga kaibigan ko. I just want to be me whenever I am with them.

“No…”

“Why? Hindi ba at may usapan tayo? Gusto mo bang punuin ko ng mask ang unit mo para hindi mo na makalimutan?”

“I hate wearing a mask, damn it.” Hindi ko na napigilan ang sarili ko lalo na nong  napansin kong may bahid ng lipstick ang kwelyo ng damit niya.

Shit Carleigh, eh ano naman kung meron? Natural lang naman kung may ginawa silang milagro dahil magjowa naman sila.

“Do you want me to hire a body guard for you Miss DJ?”

“Hire what?!”

“You heard what I’ve said, kung ayaw mong mangyari iyan ay sundin mo ako,” asik niya sabay pasok ng unit nila. Nagpakuyom na lang ako at impit na napatili dahil sa inis.

At sino naman siya para utusan ako at makialam sa buhay ko?!  Nagdadabog ako na pumasok at dumiretso sa kwarto para magbihis tapos pumanhik na sa kusina.

“Bakit siya nakikialam?! Hindi ko naman siya kamag-anak at mas lalong hindi ko naman siya boyfriend! Ha! He’s acting like a concerned boyfriend where in fact may iba naman siyang kasama, may iba na siyang gusto at hindi na ako iyon! Nakakainis siya, nakakainis!” lintanya ko habang nagdadabog pa rin sa inis.

“Ay jesus! Ginoo ko naman,” pulahaw ko pa ng maamoy ko na nasusunog na pala ang priniprito kong hotdog. Naiinis na pinatay ko ang stove at itinapon ang kawawang hotdog na nasunog. 

“Kugtong! Wala ng kainan ito, matutulog na nga lang ako! Bwiset!”

Pumasok ako kwarto at pabagsak na nahiga. Nararamdaman ko na ang pangungunot ng noo ko dahil sa inis.

Di man gani gwapo uy! Feelingero lang siya ba. Sarap nilang pag-umpugin ng jowa niya. 

Girlfriend niya ba talaga iyon? As in trato niya? Weh? Legit? Eh para namang hindi magagawa ng isang Hernandez na magmahal ng ganun eh. Ah whatever, nagiging judgemental na ako.

Kanina pa ako pabaling-baling sa kama pero hindi pa rin talaga ako madapuan antok. Naiinis na pumasok ako sa shower room at kahit na nilalamig ako ay pinilit kong maligo para mahimasmasan ako.

“Katugnaw!” tili ko pa ng lumapat na sa balat ko ang tubig. Nanginginig ang buong katawan ko habang nagsa-shampoo. Siguro mga five minutes lang ay tinapos ko na ang pagtutuos namin ng tubig. 

Matutulog na talaga ako. Muli kong ipinikit ang mga mata ko pero lintik na imahinasyon ko at naglakbay na naman. Muli kong naalala ang eksena namin sa bridge noong binasted ko siya, doon sa mall na inakala ko pang singitero siya at sinabi niyang walang nice sa pagkikita namin, sa coffee shop kung saan una kong nasilayan ang kanyang mga ngiti.

Sa iyong ngiti, ako nahuhumaling… Napabalikwas akong bangon at napa sign of the cross ng wala sa oras. Hindi kaya ipinakulam niya na ako? Bakit siya lagi na nasa isip ko? Pastilan intawon! Let me sleep Zeiroh, yawang kugtong ka!

“Ayoko na! Ano ba?! Kugtong!” Para akong batang nagtatantrums sa kama ko. Bumaba ako at nag jumping jack pa ng mga more than 50 times sabay pilig ng malakas ng ulo ko kay ang ending ay bumagsak ako sa sahig. Literal na nahilo ako.

“What the hell?! Am I joke to you?!” sigaw ko pa. Para na nga talaga akong baliw. Nababaliw na ako kakaisip sa kanya.

Zeiroh, I want you to be literally zero in my mind, heart and soul!

“…Isa lang ang goal namin dito, ang mapaamin ka na gusto mo din talaga si Zeiroh pero pinipigilan mo lang ang sarili mo dahil sa hindi naming maintindihang rason.”

Oh shit! Mga bruha! Fine, fine, fine! I like him, okay?! I. Like. Him. At hanggang doon lang iyon. Nothing more, nothing less. 

Oh, I really, really, really like you… Mga bwiset din talaga itong mga lyrics ng kanta na basta-basta na lang umi-epal eh!

Pwede na ba akong matulog Lord? Please? Umamin naman na ako eh!

Nagmamaktol pa rin na sumampa ako sa kama. Napatingin ako sa wall clock. Shit, bakit ang bagal ng oras?! 9:12 p.m palang pala, seriously?

Tumunog ang tiyan ko, mukhang naghahanap na ng feeds ang mga alaga ko. Bumangon na lang ako. Ayokong magluto at baka masunog ko lang ang buong building. Pupunta na lang ako ng 7/11 at doon maghanap ng pwedeng kainin.

Kinuha ko ang wallet ko at ang mask. Dalawang mask na pala ang naibigay niya sa akin.

Which one to wear huh? 

Nag-isip pa ako habang nakahawak sa panga only to find out that they shared the same color and design. Natampal ko na lang ang sarili ko. Gutom lang ito. Ang gutom ay kumakain yan, hindi nag-iisip ng kung ano-ano at kung sino-sino. Gutom lang ako kaya nasabi kong gusto ko siya.

Gutom lang ito, yeah, whatever.

Lumabas na ako ng LC building suot ang mask. Naka fitted blouse and short-shorts lang pala ako at siyempre tsinelas, hindi naman pwedeng magpaa lang ako.

Napayakap pa ako sa aking sarili dahil sa lamig. Pakiramdam ko din ay para pang may nakasunod o may pares ng mata na nakatingin sa akin eh, kinikilabutan ako. Tinahak ko ang 7/11 at walang imik na pumasok. Agad na naghanap ako ng pwedeng makain. 

“What the hell? Ano bang pwedeng pang dinner dito?” bulong-bulong ko pa.

“Kailan lang naging resto ang 7/11?”

“Ay yawa!” malakas kung usal dahil sa gulat. Maagap niya naman akong naharangan ng mapalingon sa gawi namin ang ibang customers.

Jusko, Zeiroh! May balak ka bang idagdag ako sa statistics ng mga baliw sa St. Joseph hospital?! Bakit nandito ka na naman?!

“What’s yawa?” Pinanliitan ko siya ng mata. Nagawa pang magtanong eh.

“Yawa? Oh, kinakain iyon.”

“Really? Iyon ba ang hinahanap mo? I’ll ask Win if there’s a yawa at LC-resto.” Laglag panga naman ako. Konti na lang talaga at mababaliw na ako ng dahil sa kanya.

Bumalik lang ako sa katinuan ko ng nakita kong nagpipindot na siya sa kanyang phone.

“Hello Win…” Hinablot ko ang cellphone niya.

“Toot, toot, toot,” saad ko sabay patay ng cellphone niya, mapapahamak pa ako ng wala sa oras sa Master Chief nila eh.

“What the hell? I’m about to ask Win…”

“Hindi talaga pagkain iyon Zeiroh Hernandez, alam mo kung sino talaga ang yawa?” Napakunot-noo naman siya.

“What then?” Mabuti naman at hindi niya nahalatang ‘sino’ ang tanong ko at hindi ‘ano’.

“Ikaw, ikaw ang totoong yawa,” may diin kong saad at dali-daling lumabas ng 7/11. 

Parusa na ba talaga ito sa akin ni Kupido dahil sa sinangga ko noon ang palaso ng kanyang pana? Eh anong gagawin ko? Hindi pa ako ready nun eh, tsaka ayoko din pumasok ng maaga sa relasyon dahil mauuwi lang din naman iyan sa hiwalayan dahil marami pang mga bagay na dapat iprioritize. Marami pang sagabal. Wala rin namang masama sa pangbabasted ah? Hindi naman kasi pwedeng taga may manligaw sa'yo ay pagbibigyan mo! Ano 'yon? Collect and collect then select?

Eh ngayon naman na wala na ay hindi naman na pwede dahil iba na ang gusto niya. Hindi na ako iyon. Siguro kaya siya lapit ng lapit sa akin, feeling concern dahil sa gusto niya lang na ipamukha sa akin kung anong pinakawalan ko noon. 

And yeah, I was young and stupid that time. Pero hindi ko pagsisihan ang ginawa kong iyon kahit pa saang sukdulan ako dalhin ng nararamdaman kong ito sa kanya. 

“Teka nga! Bakit ba nagmamadali ka?” Nagulat na naman ako sa bulyaw niya sabay higit ng braso ko.

“Aray ko! Masakit ah!” reklamo ko naman.

“Masakit? Sa tingin mo sino ang mas nasasaktan? Iyong taong laging tinatalikuran o iyong taong tumatalikod na lang ng basta?”

Nagkatuosan pa kami ng tingin, malinaw kong nakita ang galit sa kanyang mga mata at unti-unti iyong napapalitan ng walang buhay na tingin.

Yeah, I turned my back at him that day but if he really wanted to be with me then why did he just let me walk away?