"Sweetheart, sabi ng doktor na kailangan mong pasuin ang ating sanggol. Hindi ka ba naaawa kay baby Kingsley?" Lalong binigyang-diin ni Troy ang kanyang boses, nagulat nang marinig na tumanggi si Sarah."Pero... paano ko ito gagawin?" Naguguluhan si Sarah habang nagsisimula nang kumilos ang sanggol sa kanyang mga hita."Pasensya na, sweetheart. Madalas kong nakita kang nagpapasuso kay Prince. Paano kung tulungan kita?" Lumapit si Troy, ang mga kamay ay inabot patungo sa kanilang sanggol."Hindi!" biglang sumigaw si Sarah, na nagulat sa sanggol na nagsimulang umiyak.Nagulat si Troy. Paano niya nakalimutan na si Sarah ay nakakaranas ng pagkawala ng alaala? Agad siyang umatras at pinindot ang call button para sa nars."Aw, ano ang gagawin ko? Umiyak siya..." Nanikip si Sarah, tumingin kay Troy na may pakiusap sa kanyang mga mata."Magpakatatag ka, sweetheart. Darating na ang nars. Hayaan mong hawakan ko siya sandali." Inabot ni Troy at maingat na kinuha si Kingsley mula sa mga hita
"Hello, Erica. Nandiyan pa ba si Arnold?" Lumabas na ang tumatawag ay si Irene."Oh, ikaw pala, Irene. Oo, nandiyan pa siya. Sandali lang, maaari mong kausapin siya nang direkta," tugon ni Erica, na tiningnan ang kanyang asawa."Narito, gusto ni Irene na makausap ka." Ibinigay ni Erica ang telepono kay Arnold, na naguluhan sa kanyang pag-abot habang sinusubukan niyang ilapit ang telepono sa kanyang tainga."Hello, anong balita?""Bakit ka nandiyan pa? Ang mga magulang mo ay nag-aalala na at naghihintay sa iyo, pero mukhang hindi ka pa umalis. Ano ang dapat nating gawin? I-postpone ba natin ito?" May tono ng pagkadismaya ang boses ni Irene."Hindi, huwag! Nandiyan na ako agad. Maghintay ka lang sa akin!" Agad na tinapos ni Arnold ang tawag kay Irene at ibinalik ang telepono sa kanyang asawa. Pinanood niya si Erica habang naghahanda na umalis patungo sa bahay ni Troy. Bagamat ayaw niyang pakawalan siya, hindi magiging makatarungan na pigilan siya sa pagsama sa mga anak ni Troy, lal
"Sarah!" Agad na nilapitan ni Troy si Sarah na mahimbing na natutulog sa kanyang tagiliran habang pinapasuso ang kanilang sanggol. Dahan-dahan, kinuha niya si Kingsley, na mahimbing din na natutulog. Ang tingin ni Troy ay tumigil sa isang bagay na matagal na niyang pinapangarap.Dahan-dahan, inilipat ni Troy si Kingsley sa duyan ng sanggol, tinitiyak na hindi magigising ang munting bata. Pagkatapos, bumalik ang kanyang mga mata sa paborito niyang bahagi ng katawan ni Sarah, humahanga sa magandang tanawin nang mahabang panahon. Gusto niyang hawakan siya ngunit natatakot siyang magising si Sarah at magalit."Sweetheart, miss na miss kita. Miss na miss na miss kita," mahinang bulong ni Troy. Pinili niyang takpan ang buong katawan ni Sarah ng kumot, nanginginig ang kanyang puso habang siya ay malapit sa kanyang asawa. Muli, ang kanyang tingin ay nanatili sa nakakabighaning tanawin nang ilang segundo."Ano ang ginagawa mo?"Halos napatalon si Troy. Biglang binuksan ni Sarah ang kanyang
"Dumating na tayo. Ngayon, wala sa paaralan si Gillian, kaya't dapat nasa bahay ang lahat," bulong ni Troy, nakaupo sa tabi ni Sarah."Ganito... ito ang ating tahanan?" Na-stun si Sarah sa tanawin ng malaking, marangyang bahay habang pumasok ang kotse sa gate."Troy... kinakabahan ako!" bulong ni Sarah, hindi sinasadyang mahigpit na humawak sa braso ni Troy."Mag-relax ka, sweetheart. Lahat ay magiging maayos," sinubukan ni Troy na aliwin siya.Isang yaya ang nagmadaling lumapit upang buksan ang pinto ng kotse at inabot si Kingsley mula sa mga hita ni Sarah. Ngunit, nag-alinlangan si Sarah na ibigay ang kanyang sanggol sa yaya."Ma'am, hayaan mo akong kunin ang sanggol," sabi ni Annie, na kasama na ng pamilya mula nang si Prince ay sanggol pa.Nang makita ito, agad na nilapitan ni Troy at mahinahong ipinaliwanag, "Sweetheart, ito si Annie na nag-aalaga kay Prince mula pa nang siya ay sanggol. Kaya't hindi mo na kailangang mag-alala. Tutulungan ka niyang alagaan si Baby Kingsley."
"S-sino ang babaeng iyon, Troy?" tanong ni Sarah, tinitingnan ang babae na may nakakalitong anyo. Gayunpaman, sa isang dahilan, biglang pumasok ang lungkot sa kanyang puso nang makita ang kanyang mga anak na napakalapit sa magandang, mahinahon, at banayad na babae."Erica... kailan ka dumating?" mahinang bulong ni Troy.Ang tanawin ng kanyang mga anak na napakalapit kay Erica ay nag-iwan kay Troy na walang masabi nang sandali."S-sino ang babaeng iyon, Troy?" muling tanong ni Sarah. Lalo pang umigting ang sakit sa kanyang puso nang makita ang napakalapit ng kanyang mga anak sa magandang babae. Hindi nila man lang napansin ang presensya ni Sarah at Troy."S-siya... siya ay kaibigan ko... I mean, kaibigan natin. Kilala mo siya noon pa. Ang pangalan niya ay Erica," tahimik na sagot ni Troy, yumuyuko nang mas malapit sa tainga ni Sarah."Oh..." mahinang bulong ni Sarah.Ilang segundo ang lumipas, humarap si Erica at tumingin kay Sarah at Troy na nakatayo sa pintuan."Sarah... Troy!"
"Ah!!! Bakit may babae sa kama na ito?" Lumulaki ang mga mata ni Arnold nang makita ang isang babae na may mahahabang, malalambot na buhok, nakasuot ng maroon na damit, na mahimbing na natutulog. Dahan-dahan, tinukoy ni Arnold ang mukha na bahagyang natatakpan ng kanyang buhok. Pagkatapos, lumapit siya, umabot upang dahan-dahang alisin ang mga hibla mula sa maputlang mukha."Irene..." mahinang bulong ni Arnold, pagkatapos ay humakbang siya pabalik. Nagpasya siyang lumingon at umalis sa silid."Arnold.."Huminto ang mga hakbang ni Arnold nang marinig ang tawag ni Irene."Saan ka pupunta? Maraming kamag-anak pa sa labas. Kung matutulog ka sa ibang silid, ano ang sasabihin nila?" Umupo si Irene sa gilid ng kama, hindi pa lubos na natutulog.Nag-isip si Arnold ng sandali. Totoo ang sinabi ni Irene. Maging usapan sa bayan ang kanyang mga magulang kung lumabas ang balita.Humarap muli si Arnold. "Oo, matutulog ako dito."Tumango si Irene at bumangon mula sa kama."Hoy, saan ka pupunt
"Bakit ka babalik sa Jaketon nang maaga?" Patuloy na nagrereklamo si Drew mula umaga. Sa almusal, sinabi lamang nina Arnold at Irene sa kanya na babalik sila sa Jaketon sa hapon ding iyon."Sinabi ko na sa iyo na marami akong trabaho, Mom," sagot ni Arnold na para bang ito na ang ika-sandaan niyang pagkakataon."Mom, babalik kami rito kapag may oras kami. May mga responsibilidad si Arnold sa kanyang trabaho," sinubukan ni Irene na mahinahong ipaliwanag sa kanyang biyenan.Nang marinig ang mahinahon at mapag-unawa na paliwanag ni Irene, sa wakas ay tumango si Drew."Okay. Pero ipangako mo sa akin ito! Huwag nang ipagpaliban ang pagbubuntis. Kapag bumalik kayo, dapat ay buntis na si Irene!" sabi ni Drew, nakatingin ng masama kay Arnold. Ngunit hindi siya pinansin ng kanyang anak, nagkunwaring hindi narinig. Nang makita ito, umiling si Drew sa inis."Dalawang araw pa lang silang kasal, at pinag-uusapan mo na ang mga apo!" sa wakas ay nakialam si Freddy, sinusubukang kalmahin ang kan
"Gusto kong magkaroon tayo ng anak, sweetheart. Isang anak sa iyo!"Nag-tense ang mukha ni Erica sa bulong ni Arnold. Nakagawa lang siya ng mahina at pilit na ngiti, hindi makahanap ng mga salitang sasabihin.Nagtapos ang kanilang gabi ng pagnanasa sa pagkapagod, lalo na para kay Arnold, na hindi nakatulog mula nang dumating sa Jaketon. Mahimbing siyang natulog sa tabi ni Erica, walang kaalam-alam sa pagkabalisa na dulot ng kanyang mga bulong.Nakatagilid si Erica, gising, at nag-iisip. Ang banggit ni Arnold na magkaroon ng anak ay patuloy na umaulit sa kanyang isipan.'Kung sasabihin ko sa kanya ang totoo, mamahalin pa ba ako ni Arnold ng ganito? Paano kung iwanan niya ako sa halip?' Umikot si Erica, ang kanyang hubad na katawan ay nakatalikod kay Arnold. Ang tibok ng kanyang puso ay bumilis habang inisip ang buhay na walang kanya. Labis na na-in love siya sa kanyang asawa, at ang ideya ng pagkawala sa kanya ay hindi matanggap. Iniling niya ang kanyang ulo, napagtanto na hindi si