"Derrick, kamusta siya?" Kakagising lang ni Troy at agad na tinawagan si Derrick. Nakatulog siya ng ilang oras sa villa noong hapon. Pagod na pagod ang kanyang katawan. Kailangan din niyang linisin ang kanyang isip, lalo na't hindi pa rin naaalala ni Sarah kung sino siya. Napakabigat ng pasanin na ito para sa kanya."Nagkataon lang na si Sarah ay tanging naaalala ang panahon bago pa kami ikasal," ipinaliwanag ni Derrick."Salamat sa Diyos." Nagbuga ng mahabang hininga si Troy. May pakiramdam ng ginhawa sa kanyang puso. Hindi babansagan ni Sarah si Derrick bilang kanyang asawa."Ah, sa totoo lang, ililipat si Sarah sa regular na silid sa lalong madaling panahon. Kung mananatiling stable ang kanyang kondisyon ngayon, maaari siyang ilipat sa isang ospital sa Jaketon," nagpatuloy si Derrick."Sige. Maghintay ka sa akin. Nandiyan na ako agad."Tinapos ni Troy ang tawag at naghanda nang bumalik sa ospital. Mas nagaan ang kanyang pakiramdam ngayon na ang lahat ng kanyang mga kontrata sa
"Derrick, simula ngayon, itataas kita bilang aking personal assistant," sabi ni Troy na may seryosong tono. Sa huli, labis na siya sa pag-aasikaso ng ilang mga kontrata mula sa mga kumpanya ng advertising. Kailangan din niya ng isang tao na mangangalaga sa lahat ng kanyang pangangailangan. Sa kasalukuyan, si Derrick lang ang tanging tao na maaasahan niya."Salamat. Anong kailangan mo sa akin?" Sumiklab ang mukha ni Derrick. Sa bagong trabahong ito, sigurado siyang mas mataas ang kanyang sweldo."I-email ko sa iyo ang ilang mga kontrata na kailangan mong asikasuhin. Gusto kong magpokus sa pag-aalaga kay Sarah hanggang siya'y ganap na gumaling. Siguraduhin mong hindi tayo tatanggap ng mga trabaho sa susunod na dalawang buwan."Tumango si Derrick. Kakadarating lang niya sa ospital sampung minuto na ang nakalipas at diretsong pumunta kay Troy sa VIP room."Derrick!"Agad na lumingon ang dalawang lalaki na nakaupo sa sofa nang marinig nila si Sarah na tumatawag.Nagmamadali si Derrick
"Sweetheart, sabi ng doktor na kailangan mong pasuin ang ating sanggol. Hindi ka ba naaawa kay baby Kingsley?" Lalong binigyang-diin ni Troy ang kanyang boses, nagulat nang marinig na tumanggi si Sarah."Pero... paano ko ito gagawin?" Naguguluhan si Sarah habang nagsisimula nang kumilos ang sanggol sa kanyang mga hita."Pasensya na, sweetheart. Madalas kong nakita kang nagpapasuso kay Prince. Paano kung tulungan kita?" Lumapit si Troy, ang mga kamay ay inabot patungo sa kanilang sanggol."Hindi!" biglang sumigaw si Sarah, na nagulat sa sanggol na nagsimulang umiyak.Nagulat si Troy. Paano niya nakalimutan na si Sarah ay nakakaranas ng pagkawala ng alaala? Agad siyang umatras at pinindot ang call button para sa nars."Aw, ano ang gagawin ko? Umiyak siya..." Nanikip si Sarah, tumingin kay Troy na may pakiusap sa kanyang mga mata."Magpakatatag ka, sweetheart. Darating na ang nars. Hayaan mong hawakan ko siya sandali." Inabot ni Troy at maingat na kinuha si Kingsley mula sa mga hita
"Hello, Erica. Nandiyan pa ba si Arnold?" Lumabas na ang tumatawag ay si Irene."Oh, ikaw pala, Irene. Oo, nandiyan pa siya. Sandali lang, maaari mong kausapin siya nang direkta," tugon ni Erica, na tiningnan ang kanyang asawa."Narito, gusto ni Irene na makausap ka." Ibinigay ni Erica ang telepono kay Arnold, na naguluhan sa kanyang pag-abot habang sinusubukan niyang ilapit ang telepono sa kanyang tainga."Hello, anong balita?""Bakit ka nandiyan pa? Ang mga magulang mo ay nag-aalala na at naghihintay sa iyo, pero mukhang hindi ka pa umalis. Ano ang dapat nating gawin? I-postpone ba natin ito?" May tono ng pagkadismaya ang boses ni Irene."Hindi, huwag! Nandiyan na ako agad. Maghintay ka lang sa akin!" Agad na tinapos ni Arnold ang tawag kay Irene at ibinalik ang telepono sa kanyang asawa. Pinanood niya si Erica habang naghahanda na umalis patungo sa bahay ni Troy. Bagamat ayaw niyang pakawalan siya, hindi magiging makatarungan na pigilan siya sa pagsama sa mga anak ni Troy, lal
"Sarah!" Agad na nilapitan ni Troy si Sarah na mahimbing na natutulog sa kanyang tagiliran habang pinapasuso ang kanilang sanggol. Dahan-dahan, kinuha niya si Kingsley, na mahimbing din na natutulog. Ang tingin ni Troy ay tumigil sa isang bagay na matagal na niyang pinapangarap.Dahan-dahan, inilipat ni Troy si Kingsley sa duyan ng sanggol, tinitiyak na hindi magigising ang munting bata. Pagkatapos, bumalik ang kanyang mga mata sa paborito niyang bahagi ng katawan ni Sarah, humahanga sa magandang tanawin nang mahabang panahon. Gusto niyang hawakan siya ngunit natatakot siyang magising si Sarah at magalit."Sweetheart, miss na miss kita. Miss na miss na miss kita," mahinang bulong ni Troy. Pinili niyang takpan ang buong katawan ni Sarah ng kumot, nanginginig ang kanyang puso habang siya ay malapit sa kanyang asawa. Muli, ang kanyang tingin ay nanatili sa nakakabighaning tanawin nang ilang segundo."Ano ang ginagawa mo?"Halos napatalon si Troy. Biglang binuksan ni Sarah ang kanyang
"Dumating na tayo. Ngayon, wala sa paaralan si Gillian, kaya't dapat nasa bahay ang lahat," bulong ni Troy, nakaupo sa tabi ni Sarah."Ganito... ito ang ating tahanan?" Na-stun si Sarah sa tanawin ng malaking, marangyang bahay habang pumasok ang kotse sa gate."Troy... kinakabahan ako!" bulong ni Sarah, hindi sinasadyang mahigpit na humawak sa braso ni Troy."Mag-relax ka, sweetheart. Lahat ay magiging maayos," sinubukan ni Troy na aliwin siya.Isang yaya ang nagmadaling lumapit upang buksan ang pinto ng kotse at inabot si Kingsley mula sa mga hita ni Sarah. Ngunit, nag-alinlangan si Sarah na ibigay ang kanyang sanggol sa yaya."Ma'am, hayaan mo akong kunin ang sanggol," sabi ni Annie, na kasama na ng pamilya mula nang si Prince ay sanggol pa.Nang makita ito, agad na nilapitan ni Troy at mahinahong ipinaliwanag, "Sweetheart, ito si Annie na nag-aalaga kay Prince mula pa nang siya ay sanggol. Kaya't hindi mo na kailangang mag-alala. Tutulungan ka niyang alagaan si Baby Kingsley."
"S-sino ang babaeng iyon, Troy?" tanong ni Sarah, tinitingnan ang babae na may nakakalitong anyo. Gayunpaman, sa isang dahilan, biglang pumasok ang lungkot sa kanyang puso nang makita ang kanyang mga anak na napakalapit sa magandang, mahinahon, at banayad na babae."Erica... kailan ka dumating?" mahinang bulong ni Troy.Ang tanawin ng kanyang mga anak na napakalapit kay Erica ay nag-iwan kay Troy na walang masabi nang sandali."S-sino ang babaeng iyon, Troy?" muling tanong ni Sarah. Lalo pang umigting ang sakit sa kanyang puso nang makita ang napakalapit ng kanyang mga anak sa magandang babae. Hindi nila man lang napansin ang presensya ni Sarah at Troy."S-siya... siya ay kaibigan ko... I mean, kaibigan natin. Kilala mo siya noon pa. Ang pangalan niya ay Erica," tahimik na sagot ni Troy, yumuyuko nang mas malapit sa tainga ni Sarah."Oh..." mahinang bulong ni Sarah.Ilang segundo ang lumipas, humarap si Erica at tumingin kay Sarah at Troy na nakatayo sa pintuan."Sarah... Troy!"
"Ah!!! Bakit may babae sa kama na ito?" Lumulaki ang mga mata ni Arnold nang makita ang isang babae na may mahahabang, malalambot na buhok, nakasuot ng maroon na damit, na mahimbing na natutulog. Dahan-dahan, tinukoy ni Arnold ang mukha na bahagyang natatakpan ng kanyang buhok. Pagkatapos, lumapit siya, umabot upang dahan-dahang alisin ang mga hibla mula sa maputlang mukha."Irene..." mahinang bulong ni Arnold, pagkatapos ay humakbang siya pabalik. Nagpasya siyang lumingon at umalis sa silid."Arnold.."Huminto ang mga hakbang ni Arnold nang marinig ang tawag ni Irene."Saan ka pupunta? Maraming kamag-anak pa sa labas. Kung matutulog ka sa ibang silid, ano ang sasabihin nila?" Umupo si Irene sa gilid ng kama, hindi pa lubos na natutulog.Nag-isip si Arnold ng sandali. Totoo ang sinabi ni Irene. Maging usapan sa bayan ang kanyang mga magulang kung lumabas ang balita.Humarap muli si Arnold. "Oo, matutulog ako dito."Tumango si Irene at bumangon mula sa kama."Hoy, saan ka pupunt