Share
CHAPTER 093 - Drained
"What?" he asked, frowning down at her.
"You heard me," she said, doing her very best to stay still. Kanina pa niya pinipigil ang panginginig, ang pag-aalala, ang takot sa kahihinatnan nitong inumpisahan niya.
Manghang napatitig sa kaniya si Gene. Kitang-kitang niya kung paanong lalong lumalim ang kunot sa noo nito, ang pagkalito sa berdeng mga mata, ang pagkadismaya... bago ang mga iyon unti-unting dumilim at nawalan ng emosyon.
"Why?"
&nbs
Kaugnay na kabanata
KEEP ME CLOSE CHAPTER 094 - Space To Grow
"SALAMAT AT PINAYAGAN MO AKONG MANGIALAM DITO SA KUSINA MO, TRINI," nakangiting sabi ni Felicia habang inililipat sa malaking bowl ang ulam na ni-init nito.She brought two large caserole with two different viands. Niluto nito iyon sa bahay ni Quaro kung saan daw ito nanatili ng isang gabi at sadyang nagdala upang idaan sa kanila. From Montana where Quaro and his family resides to Asteria, kailangang dumaan ni Felicia sa Ramirez. At sa gabing iyon ay mananatili ang mga ito roon bago tumuloy sa byahe bukas ng umaga. Yes. Ang mga ito. Dahil kasama ni
KEEP ME CLOSE CHAPTER 095 - Move On and Out
TANGHALI NA NANG BUMANGON SI TRINI KINABUKASAN. Sadya nitong pinatay ang alarm at ini-sara ang mga bintana upang hindi sumilip ang sinag ng araw sa loob ng silid. She wasn't in the mood to face the day. She wasn't in the mood to leave her room. Kagabi pa lang ay tumawag na ito sa isa sa mga staff upang ipaalam na hindi makapupunta sa facility sa araw na iyon. It was 11AM. Ginising siya ng pagkalam ng sikmura. Bumaba siya sa kama at tinungo ang banyo. She washed her face and brushed her teeth. Tulala siyang nakatingin sa vanity mirror habang ginagawa ang mga iyon. She was like an empty shell. She felt... nothing. Kahungkagan. Para siyang walang isip at damdamin. Para siyang... tinakasan ng kaluluwa. All she knew was she just needed to be alone for some time. And that she wasn't in the mood to show up and face everyone. Kahit sa mga pusa niya. Wala siyang gana. Matapos mag-ayos ay lumabas siya sa silid nang nakasuot pa ri
KEEP ME CLOSE CHAPTER 096 - Never Giving Up
SA BUONG ARAW AY NANATILI SI TRINI SA LOOB NG BAHAY—SA LOOB NG KANIYANG SILID, at pilit na pinigilan ang pag-iyak. Umasa ang dalagang anumang oras ay pupunta roon si Gene upang kunin ang mga gamit nito at ayaw niyang makita siya ni Gene na mugto ang mga mata.She spent her day watching movies and lying in bed with her cats. Nakausap na rin niya si Dr. Hernandez na nagsabing ihanda ang katawan sa medical examination na pagdadaanan sa pagluwas niya sa Asteria sa linggo.Marami siyang natanggap na mga tawag magmula pa kanina pero hindi niya binigyan ng pansin. Kung sino man ang mga iyon at kung ano man ang kailangan ay maghintay ang mga ito. Hindi pa siya handang tapusin ang paghihirap niya. She wanted to continue sulking and crying. Hindi pa tapos ang pagda-drama niya, at hindi pa nauubos ang mga luha niya.Bandang alas tres ng hapon nang marinig niya mula sa nakabukas na bintana sa silid ang pag-alis nina Felicia, Quentin, at Lee. Narinig niya dahil sa lakas ng tinig ni Que
KEEP ME CLOSE CHAPTER 097 - His First Tear
IPINARADA NI GENE ANG DALANG MOTORBIKE SA TABI NG TRUCK NI PHILLIAN. Sa hood ay naroon ang kapatid, nakasandal at nakahalukipkip habang hinihintay ang pagdating niya.Pinatay niya ang makina at bumaba sa motorbike. Si Phillian ay napailing at lumapit."Isusumbong kita kay Ma," anito. "Ganito ba dito sa Ramirez? Pwedeng mag-drive ng motor nang hindi naka-helmet?""Walang pinipiling lugar ang mga pasaway na rider tulad ko," he answered wryly before pushing the key into his pocket."You look drunk.""Because I am, Phill. I have been drinking for hours."Muling napailng si Phill, lumapit, at pinitik siya sa noo. He grunted and glared at his older brother."Drunk driving without a helmet; you deserve more than just a flick, so don't glare at me like that."Hindi niya ito pinatulan. Hinagod niya ang noo saka tiningala ang malaking sign ng restaurant. Hindi niya napigilang mapa-ismid."Mukhang ayaw ng kaibigan mong magpahalatang siya ang may-ari ng restaurant na ito, ah?""Hanggang ngayon ba
KEEP ME CLOSE CHAPTER 098 - Better Days Are Coming
"SORRY ABOUT THAT, DEE. Something came up and we had to leave," paliwanang ni Phill nang makatanggap ng tawag kay Dee nang gabing iyon. It was already 10PM; nasa bahay na sila ni Gene at katatapos lang mag-usap nang tumunog ang cellphone."Yeah, sinabi sa akin ng isa sa mga staff ng resto. Bigla na lang daw kayong umalis. At nakita ko ring naiwan ang motorbike ni Acky kaya napatawag ako para malaman kung ayos lang kayo.""Ayos lang kami. May biglaan lang na... naganap." Sinulyapan ni Phill ang kapatid na nakahiga sa sofa, at sa labis na kalasingan ay nakatulog doon. Gene's arm was on his forehead, almost covering half of his face. Ang bote ng whiskey ay naubos nito habang nag-uusap sila, at hinayaan niyang ubusin iyon ng kapatid dahil naisip niyang makabubuting makatulog din ito kaagad.Gene was already intoxicated; having more would make him sleep until midday tomorrow. Umaasa siyang sa pagdating ng oras na iyon ay maayos na ang utak nito. And he was confident that Gene would still r
KEEP ME CLOSE CHAPTER 099 - His Last Resort
I'M MEETING DEE AND HIS PARENTS FOR BREAKFAST. I'LL BE BACK AT YOUR HOUSE BEFORE LUNCH.Iyon ang mensaheng ipinadala ni Phillian sa kaniya nang magising siya kinabukasan. It was already nine in the morning; at nagising siya sa sakit ng ulo. Parang binabarena ang sentido niya. Thanks to that whole bottle of whiskey, he felt hellish.Ibinalik niya sa side table ang cellphone niya saka sapo ang ulong bumangon. Naupo siya sa kama at nagpalipas muna ng ilang sandali bago binalikan sa isip ang mga nangyari kagabi.Sa kabila ng kalasingan ay naalala niya ang ilan sa mga napag-usapan nila ni Phillian nang iuwi siya nito sa bahay niya.He continued to drink his whiskey when they got to his house, Phillian just sat across him, watching him as he drowned himself in pain."Do your best to calm down and think things over, Acky," naalala niyang sabi ni Phillian nang sunud-sunod niyang nilagok ang alak na nasa kaniyang harapan. "I know how you feel, and I know it's hard to manage your emotions at th
KEEP ME CLOSE CHAPTER 100 - Hopes, Expectations, and Preventions
"TRINI, ARE YOU READY TO GO?"Inalis ni Trini ang tingin sa bahay ni Gene at ibinaling kay Jerome na nakatayo na sa tabi ng kotse nito. He was patiently waiting for her after loading her three large luggages into his trunk. Nasa back seat na rin ang dalawang malalaking pet carriers kung saan nakasilid ang mga pusa niya. The house had been locked, and so was the gate. Everything was all set. Siya na lang ang hinihintay, at ilang minuto na siyang naka-tayo sa harap ng bahay niya habang nakatanaw sa katapat na bahay.Alam niyang walang tao sa kabilang bahay sa mga sandaling iyon. Nag-e-empake sila ni Jerome sa silid niya sa itaas nang marinig niya mula sa nakabukas na bintana ang pagdating ng kotse ni Phillian. Sumilip siya mula sa siwang ng kurtina at nakita niya ang paglabas ni Gene bitbit ang traveling bag nito at ang pagsakay nito sa kotse ni Phill. Nauna itong umalis. Na ikinalungkot niya nang labis pero lihim din niyang ipinagpasalamat. Mabuti na ring wala ito roon sa p
KEEP ME CLOSE CHAPTER 101 - This Heart-Wrenching Reality
DALAWANG LINGGO ANG MATULING LUMIPAS. At walang ibang ginawa si Trini kung hindi i-lugmok ang sarili sa kalungkutan. Sa unang linggo ay nagkulong lang ito sa condo unit ni Jerome Sison. She and her cats stayed in the guest room of Jerome's three-bedroom unit. Pinatay niya ang cellphone sa unang buong linggong iyon upang umiwas sa lahat.Sa ikalawang linggo ay nagpasiya na siyang buksan ang komunikasyon, at doon ay nakatanggap siya ng tawag mula sa abogado niya. Nalaman niya mula rito na isang linggo na ring wala si Gene sa Ramirez, at tulad niya'y hindi rin ma-contact ang numero nito. Ibig sabihin, sa unang linggo ay walang nagpapalakad sa Trinity's Place.Well, she had no one to blame; she just left without a word, and she knew it was so unprofessional of her to do. Ang dalawang staff niya sa facility ay pawang mga breadwinners; kung mapapabayaan ang Trinity's Place ay mawawalan ng trabaho ang mga ito.God, she had many things to worry about, but she just couldn't turn her back of he
Pinakabagong kabanata
KEEP ME CLOSE CHAPTER 133 - FINAL CHAPTER
KEEP ME CLOSE CHAPTER 132 - Soulmates
KEEP ME CLOSE CHAPTER 131 - Without Her
KEEP ME CLOSE CHAPTER 130 - Selfish Love
KEEP ME CLOSE CHAPTER 129 - Must Face The Reality
KEEP ME CLOSE CHAPTER 128 - Return To Faith
KEEP ME CLOSE CHAPTER 127 - It's Still Her, Always Have Been
KEEP ME CLOSE CHAPTER 126 - So Easy To Please
KEEP ME CLOSE CHAPTER 125 - No Resistance
