"Happy bornday, Ser Acky!" masiglang bati nito.
Sandali lang sinulyapan ni Gene si Nelly at kinindatang bago niyuko si Quentin na tuluyan nang nakalapit at napakapit sa binti nito. Si Theo, na nainggit, ay tumayo rin at patakbong lumapit.
"Hello there, little fella," bati ni Gene kay Quentin. Patingkayad itong naupo upang pumantay sa ngayon ay magta-tatlong taong gulang nang panganay ni Quaro.
"HINDI PA BA BUMABALIK SI TRINI, ANAK?"Napalingon si Gene sa front door nang marinig ang tinig ng ina. He was at the veranda, holding his phone in his right hand as he tried to reach Trini.Halos tatlong oras na itong nasa bayan. Nagpadala ito ng text message matapos nitong manggaling sa cake shop at sinabing may pupuntahan lang. But it's been hours now, and she still hasn't came back.At kanina pa niya sinusubukang tawagan ang cellphone nito. It was ringing, but she wasn't picking up."I have been trying to call her," he answered."Wala naman sigurong may nangyaring masama?"
NANG HINDI SUMAGOT SI GENE AY NAGKUSA NA SIYA. She sat up on the bed and placed her hands to the hem of his shirt. Walang ibang salitang itinaas niya iyon at hinubad; si Gene ay tahimik lang at nagpatianod. She felt so lonely she badly needed this. She badly needed him; skin to skin. Kung paano na lang niyang in-itsa ang damit nito sa sahig matapos hubarin, sunod na bumaba ang kaniyang kamay sa ugpungan ng pantalon nito. Her hands were shaking, but it wasn't because she was nervous. No, far from it. It was because she was in a hurry. Nag-aalala siyang kapag hindi siya nagmadali ay baka magbago ang isip niya, o pigilan siya ni Gene na halatang nagpapaubaya lang para pag
APAT NA ARAW NA MALAMIG ANG PAKIKITUNGO NI TRINI KAY GENE. She was always cranky, always tired, and not in the mood. But Gene said nothing; he understood. He did his best to understand her situation despite knowing less.Sa umaga, hindi tulad dati, kapag nagigising si Trini ay kaagad itong babangon upang maligo at maghanda sa pagpasok sa facility. Gene would wake up finding out that Trini had already left. Kahit pagbu-brew ng kape ay hindi na nito ginawa. Gene would call her, but Trini would just answer through text. She wouldn't take the call.Sa hapon ay susunduin ni Gene si Trini, pero dahil dala ng huli ang sasakyan nito'y magkahiwalay siyang magmamaneho ng sasakyan pauwi. He tried to invite her out for dinner, but in the past four days, Trini did nothin but decline. Doon na lang sila sa
"KAPAG MAY PROBLEMA AY PWEDE NINYO AKONG TAWAGAN, otherwise, I'll see you both after four days," paalam ni Trini sa dalawang staff nang hapong iyon. She and Gene had decided that it was better for them to have a break—indeed. They agreed to go to Thailand for a three-day shortvacay. It was the closest, and one of the countries in Asia that didn't require a visa application. Bukas na ng gabi ang alis nila, pero pareho pa silang hindi nakakapag-empake. Dahil tatlong araw silang mawawala ay tinrabaho na ni Gene ang lahat ng mga booking nito sa linggong iyon. He told her he needed to work overtime tonight. Nagpresenta siyang mag-empake para sa mga damit na dadalhin nilang dalawa.
TWELVE MIDNIGHT. Saktong hating-gabi nang umuwi si Trini at iparada ang sasakyan sa harap ng gate.Nakita niya ang nakabukas na ilaw sa silid nila sa itaas, pati na rin sa kusina. Tanda na naroon na si Gene at naghihintay sa pag-uwi niya. Hindi niya alam kung tumawag ito, she turned her phone off while she was in the restaurant with Jerome.Oh, that dinner with her old crush...Hindi niya inakalang malilibang siya at kahit papaaano ay hindi maisip ang mga pinagdadaanan ng relasyon nila ni Gene. Jerome Sison was a great company, and he was a real gentleman. Malayong-malayo ito sa nakilala niyang Jerome Sison mahigit isang dekada na ang nakararaan.Oh well, hindi na
Dahil naka-schedule sina Trini at Gene sa gabing iyon na lumipad patungong Thailand ay parehong nanatili sa bahay ang dalawa. Trini slept in. Nagising ito ng bandang alas dies ng umaga, habang si Gene naman ay maagang nagising at nag-work out. Alas otso nang bumalik ito sa bahay at naghanda ng almusal. Sinubukan nitong gisingin si Trini para kumain pero hindi ito kinibo ng huli. Kaya bumaba na lang ito at kumain kasama ang mga pusa ni Trini na tulad ng amo ay pawang mga wala sa mood. They were laying around the living area far from each other. Natutulog at kapag ginagalaw ay nangangalmot. Hindi rin ng mga ito pinansin ang gatas at cat food na inilagay ni Gene sa mga naka-hilerang bowl ng mga ito sa kitchen. G
"THIS IS A HUGE PLACE FOR A SINGLE PERSON TO LIVE," komento ni Trini nang makapasok sa condo unit ni Jerome. Ang condo na iyon ay ang pinakabagong tayo malapit sa airport, at isa sa alam niyang pinaka-mahal sa area na iyon. It was a three-bedroom condo unit with huge living area. Nasa 35th floor iyon, at ang building ay hanggang 38 floors. "Wala pa akong isang buwan dito," ani Jerome na naunang pumasok at humakbang patungo sa sala dahil sina Ash at Savior na nakatali pa rin sa mga leaches na hawak-hawak nito ay nagmamadaling pumasok.Siya na ang nagkusang magsara ng pinto. Matapos iyon ay sinundan niya ng tingin ang mag-amo.Yumuko si
KINUNUTAN NG NOO SI GENE nang sa pagbukas nito ng roll up door kinaumagahan ay nakita si Trini na naka-harap sa hood ng kotse nito at nakapamaywang. Nakaangat ang hood at nakasimangot ang mukha ng dalaga. It was nine in the morning. Tanghali na siyang nagbukas ng shop dahil anong oras na rin siyang nagising. Hindi niya maalala kung anong oras siyang nakauwi kagabi sa bahayniya. Matapos nilang mag-usap ni Trini ay lumipat siya sa kabila. Padabog na naglinis siya ng silid at pagdating ng gabi ay inilabas niya ang motorbike at nagtungo sa pub na madalas nilang puntahan noon ni Trini. Nilunod niya ang sarili sa alak sa labis na pagdaramdam. Hindi niya alam kung ano&
"ARE YOU MOVING TO MINDORO FOR GOOD?" tanong ni Dra. Hernandez habang nakatutok ang tingin sa ultrasound monitor. Nasa kamay nito ang transducer na pinaiikot sa tiyan niya."Not for good, but I'm keeping the place for our future family. Binili ko na ang property mula sa kompanya ni Jerome, at balak namin ni Gene na gawin iyong bahay-bakasyonan pagdating ng araw. It's a really nice place, pero malayo sa kabihasnan," sagot niya habang ang tingin ay nasa tiyan. She was in her second trimester, and her tummy was exceptionally bigger than normal. At dahil nasa ika-apat na buwan na ang tiyan niya'y madalas na siyang makaramdam ng malakas na pagtibok mula sa loob. Sunud-sunod, walang pahinga.Makulit; mukhang may pinagmanahan talaga..."Naku,
"GENE?" ani Trini makalipas ang ilang sandali. Hindi makapaniwala. Hindi niya alam kung totoo itong nakikita niya at nararamdaman. She was injected with pain-killer, at kung ano-ano pang gamot para sa mga sugat niya. Ano'ng malay niya, baka imahinasyon lang niya ang nakikita niya ngayon? Pero bakit ang higpit ng yakap ni Gene? Bakit parang hindi siya makahinga? If this was just a dream, why did it feel so real? "Gene...?" she called out again.
"NAKAUSAP KO NA SI ARTHUR, at sinabi niyang nakahanap siya ng lead kung saan maaaring dinala ni Jerome Sison si Trini."Mula sa pagtanaw sa malawak na garden sa tapat ng bahay/shop ni Aris ay lumingon si Gene. Nakita niya si Aris na nakatayo sa gitna ng sala hawak-hawak sa isang kamay ang cellphone nito.Naroon siya sa bahay ng nakatatandang kapatid upang kausapin ito tungkol sa paghahanap kay Trini. May kaibigan si Aris na nakasama nito sa Karate club noong kolehiyo. Arthur was a retired cop. Limang taon ang tanda nito kay Aris at nagretiro na sa pagpupulis upang magtayo ng security agency katuwang ang father in law nito na dating chief of police sa bayan ng Cartagena– limang oras ang layo mula roon sa bayan na kinaroroonan ni Aris.
SINAKOP NG LAMIG ANG BUONG KATAWAN NI TRINI; hindi nito alam kung ano ang iisip at mararamdaman.Napatitig siya sa mukha ng doktora; hindi niya magawang sulyapan ang monitor dahil malibang hindi rin niya maintindihan kung ano ang makikita roon ay natatakot siyang umasa.Kahit si Dra. Hernandez ay hindi siguro; para saan ang umasa?Masaya na siyang kahit papaano ay nagkaroon siya ng pagkakataong takasan ang sumpa ng pamilya ng mommy niya. Kung paanong nangyari iyon ay hindi niya alam. Basta ang alam niya'y mas maganda ang bukas na naghihintay sa kaniya. At kahit hindi pa nag-uumpisa ang pangalawang pagsusuri ay buo na ang pag-asa niyang patuloy na mabubuhay.Milagro nang maituturing
DALAWANG LINGGO MUNA ANG LUMIPAS bago nagawang lumuwas ni Trini papuntang Asteria. Sa loob ng dalawang linggong iyon ay nakapatay ang cellphone ng dalaga upang umiwas sa lahat, maliban kay Jerome na pinadadalhan niya ng email tuwing gabi upang hindi ito mag-alala at magpadala ng tao sa bahay niya.Sa loob ng dalawang linggong iyon ay pinag-isipan niya nang mabuti kung makikipagkita kay Dra. Hernandez. Una, nasabi na nito kay Felicia ang bagay na dapat ay ito lang at siya ang may alam. She hated the fact that her doctor disclosed that sensitive information to someone else, especially to one of the Zodiacs. At ngayong alam na ni Felicia, siguradong alam na rin ni Gene.Pangalawa, kung ang importanteng bagay na nais nitong ipakipag-usap sa kaniya ay tungkol sa sakit niya, ano'ng silbi? She didn
TWENTY ONE DAYS LATER. Asteria."Mrs. Felicia Zodiac?" Malapad na ngumiti si Dra. Hernandez nang makita ang pumasok sa private clinic nito. Umalis ang doktora mula sa harap ng mesa at humakbang patungo sa bagong pasok. Pagkalapit ay yumuko ito at humalik sa pisngi ni Felicia.Malibang naging pasyente din nito si Felicia noong araw ay dati na rin silang magkakilala. They went to the same university. Hindi sila naging malapit na magkaibigan, pero noong kadalagahan nila ay nagkasama ang dalawa sa isang sports team. Matanda lang ng dalawang taon si Dra. Hernandez."Dra. Hernandez," ani Felicia, masuyong nakangiti. "How have you been?""Oh, still the same, Feli. I'm so glad to see you again."
Trini's mind was fuzy with desire, yet she couldn't just ignore how Gene pleaded for an answer. Napakurap ang dalaga, sandaling namangha. Hanggang sa naramdaman nito ang paghigpit ng mga kamay ni Gene sa baywang nito. At doon pa lang tila natauhan si Trini."I wantyou, Gene," she answered emotionally. "I want all of you."Her answer satisfied him. And that's when he began to shove into her-- over and over, in a slow yet strong motion. He called out to her, enticing her through the smoke of consuming pleasure until Trini let out a long, pleasurable moan that drove him even wilder.Binilisan ni Gene ang pagkilos nang maramdaman ang pagtugon ni Trini sa ibabang bahagi ng katawan nito. She was tightening up for him, and her tightness was pushi
GUMAPANG ANG KILABOT sa buong katawan ni Trini nang maramdaman ang mga kamay ni Gene sa baywang nito.Hindi alam ng dalaga kung bakit dito nauwi ang plano nitong paghingi ng tawad. Ang plano nitong malapit na sanang magtagumpay ay mukhang muling babagsak. And she didn't even give a damn.As for Gene... There was a little hesitation. Yet he couldn't say no to this. He couldn't pull his mouth off her. He couldn't stop himself from responding. Because deep within him, he knew he wanted this. He needed this. He needed her.At this point, Trini was leading the kiss. Ito ang nag-umpisa, ito ang gumigiya. Si Gene ay tumutugon nang may bahagyang kontrol. He didn't want Trini to notice how much he lon
SA SINABI NIYA'Y SAKA PA LANG NAGBAWI NG TINGIN SI GENE. Muling umangat ang mga mata nito at sinalubong ang kaniya. Napalunok pa. Hindi niya alam kung dahil sa kalasingan, o sa dilim, o sa kung ano pa man, pero hindi niya mabigyan ng pangalan ang damdaming nakapaloob sa mga mata nito. She just knew... deep in her heart, there was something there. Something that Gene was trying so hard to keep. Hanggang sa bumitiw ito nang dahan-dahan, umatras, at muling naupo nang tuwid sa couch. Doon pa lang siya nakahinga nang maluwag. At doon ay sinamantala niya ang pagkakataon. Mabilis siyang tumayo at lumayo rito. Si Gene ay nakasunod ang tingin sa kaniya.