FRIDAY ARAW ng competition sa Eng. Lit. Bawat nadadaanan naming mga estudyante ay may hawak-hawak na libro, handouts at cellphone. Kaniya-kanyang diskarte ang mga ito. Sino ba naman ang ayaw manalo sa isa sa pinakamalaki at pinakamahalagang patimpalak ng Marlinton University? Wala. Lahat ay gustong manalo.
Last year, AB English ang nanalo. Si ate Charm pa ang pambato namin no’n sa Accountancy. Pero graduate na ito ngayon.
Ngayong taon naman ay ako. Ewan ko ba kay Ms. Dora, dapat ‘yong top 1 ng fourth year ang ilaban niya. Totoong nag-e-excell ako sa subject niya. Though second year pa lang ako. Dalawa lang kasi ang Literature subject ng accountancy dito sa M.U. Lit 1 kapag second year ka na. ‘Tapos Lit 2 kapag graduating ka na.
Dapa
"FOR THE easy round, we have a tie result. CEA and CSA. Let's give them a round of applause." says, Mrs. Ramos, the head of all English instructors. Nagsipalakpakan naman ang mga kapwa ko estudyante."Let's now continue to the next round," said Mrs. Ester. One of the instructors in AB English. Siya raw ang gumawa ng questions sa medium round, ani Ms. Dora kanina.Nakaupo na si Ms. Dora at laging sumusulyap sa gawi namin ni Brent. Curve line kasi ang formation namin. Pero halos isang metro ang agwat. Nasa pinakadulo ako at si Brent. kaya naman mapapasulyap ka talaga. Mabuti na lang crush, inspirasyon kita hindi pa distraksyon. Kung nagkataon, naku baka kulelat ako dito.We can do this crush.Napangiti ako sa naiisip. Para na yata akong b
ARAW NG Sabado. Hanggang ngayon hindi pa nag-t-text si Ms. Dora. Sabi niya afternoon. Bakit wala pa?Nandito pa rin ako sa kwarto, nakahiga. Tinatamad akong lumabas. Si Amy naman maaga nagising. Maglalaba raw ito ng mga damit niya.Kagabi nga tumawag sila nanay, na ngungumusta. Sabi ko naman ayos lang kami dito. Nagtatanong ito kung may allowance pa ako at kung may mga babayaran ba kami sa skul.Sinabi ko naman sa kanila na meron pa. Though kaunti na lang. Hahanap nga ako ng way para matulungan ko rin sila tatay sa gastusin sa pag-papaaral sa ‘kin.Mahirap lang ang buhay namin sa probinsya. Magsasaka si tatay, labandera naman si nanay. Sinabi ko sa kanila na, do’n na lang ako sa state university sa ‘min, kaso sila na
FINALLY, my application for library assistant was granted. Matagal ko nang binalak ang pag-aapply, pero sila nanay ayaw nila, baka raw kasi makasagabal sa studies ko. But now, I pursue it, because I really need to. Napakalaking tulong ito sa 'kin lalo na’t balak kong mag-change course.Ngayong araw ang simula ko. Ibabahagi ko ang vacant hours ko sa hapon para sa pagtulong sa library. Hanggang 3 o’clock ang klase ko sa hapon, both MWF and TTh. Two hours bawat araw ang ilalaan ko para sa service, weekends were excluded of course. Not unless, the librarian asks for extra service.Hindi ko muna sasabihin kila nanay ang blessing na ‘to, dahil baka magalit sila.“Paano ba ‘yan, besh, uuwi ako ng mag-isa sa apartment? Hindi na tayo magkakasabay. Huhu. “ ani
1 TEXT messageFrom: UnggoyVacant niyo?Inilapag ko ang librong binabasa ko sa ibabaw ng mesa. Nandito kami sa library. May ginagawa kaming essay abour Roman History, na ipapasa namin kay Ms. Dora sa Friday. Hindi siya nagturo sa ‘min pero lahat naman kami inutusan na pumunta ng library.To: UnggoyHindi pa. 5 minutes pa.From: UnggoyPwede na ‘yan. Nandito kami sa cafeteria. Same spot.Isamamo si Amy ha?
ALA UNA ng hapon, mukha kaming tuyot na gulay na nakikinig sa lecture ni Mrs. Gran. Ang pinaka-matanda na instructor ng M.U. Her hair was almost white, she has wrinkled skin. According to her, she’ll retire after this year.“Personal selling is personal presentations by the firm’s sales force for the purpose of making sales and building customer relationship—”Napapahikab na ang mga kaklase ko. Dahil sa katandaan nito ay hindi na siya lively kung magturo. Malumanay at mabagal ito magsalita. Tuloy-tuloy lang ito sa pagsasalita. Hawak-hawak nito ang remote ng malaking t.v sa harapan. Bored na bored naman kaming nakatingin do’n.Ang iba’y kunwaring tumatango kahit hindi naman nila naiintindihan.
"THANK GOD it's Friday again," ani Rowela. "Sa'an gala niyo bukas?" tanong nito.Nandito ulit kami sa favorite tambayan namin; The Grim Garden. During vacant hours, we usually stay here, if we're with Rowela. If it's just the two of us, we prefer to stay inside the library."Baka tatambay lang kami sa apartment. Bakit? Manlilibre ka?" tanong ko."Nope. I'm just asking. Sasabit sana ako." anito."Tse! Walang kwenta." Si Amy. "Nagtanong pa." dagdag nito."Anong masama sa pagtatanong? Bakit may batas ba na masama ang magtanong, ha?" umayos ito ng upo."Ha? Hakdog mo 'di pa tuli. Manahimik ka na lang bek. Naantok ako." ani Amy. Nakayukom na ito sa ibabaw ng mesa.Natatawa na lang ako sa kanila. Inilabas ko nalang ang cellphone ko at naglaro ng dancing road. Si Rowela? Ayon tumahimik na at nakayukom na rin."Hinaan mo nga 'yang tunog ng nilalaro mo, bek," reklamo ni Rowela."Nakikinig ka lang." wika ko.Ngunit hininaan ko na lang para hindi na siya magreklamo ulit.Muntik ko nang maibato ang
SINULYAPAN ko ang wall clock sa loob ng kwarto. Alas kuwatro na pala ng madaling araw, at hindi pa ako nakakatulog. I don’t know but I keep on thinking what happened yesterday. I could really tell that; what I feel for him was just an attraction.But, why I can't stop thinking of him. Since I started my plan. It seems that my feeling grows.Do I really like him? Or it was more than that?They say, if you have a crush on someone, it will only last for a couple of months. It was just an infatuation for a very short period of time.This feeling I’ve been keeping for almost two years isn’t a crush or like anymore. I think this is what they called, ’being in love&rsquo
"YOU GUYS really pretty good in singing." Pambungad sa 'min ni kuya Josh, pagbaba namin ng mini stage. Todo palakpak pa ito. Parang batang binilhan ng tsokolate.Yeah, we finished the song. But instead of facing the back of the mini-stage, we divert our gaze to the crowd. After the song, we were welcomed with claps and pretty good to the ears side comments.Feel na feel nga ni Amy ang kumanta samantalang ako ay tila tuod. Paano ba naman, ayaw magbaba ng tingin si Brent, e ako naman si malandi,de joke lang, ayon, nakipagtitigan din ako sa kaniya.Nag-staring contest nga kami. Good thing the crowd didn't notice. At alam niyo ang masakit? 'yong nakipagtitigan siya 'tapos makakarinig ka lang ng 'tsk' pagkatapos.
SUMMER ENDS. Like how the dandelions dance along with the wind. Finally, his mission has an end. But he left me something unwritten. How long I have been waiting for him to come back? Days? Weeks? Three weeks. He left, without me knowing his whereabouts.Damn that man! He really fond of pissing me off. He promises to tell everything, but where on earth he has been? Sam got traumatized. Her parents suddenly went home when they found out what happen. One of their maids told me that she doesn't want to talk. That's why her parents decided to bring her to a psychia
I WAS awakened by loud noises. Screams. Cries. Seeking helps! Fears. I can sense their fears. I opened my eyes but closes them again when the light coming from the yellow bulb embraced my sight. My hands hurt, so as my back.Darn! I slept on the cold floor."Let me go! Help!""Let us go!"All I can hear were those words. They. Yes, they. They keep on screaming and shouting. But no one dared to look us in. Seeing their faces hopeless, makes me want to kill that freaking devil!I gritted my teeth! Wait until a grim reaper reaps your soul, Liam Prynne!Kung hindi lang ito planado, maaaring isa na rin a
“EXACTLY, baby.”Help! I can’t breathe!Baby daw?Baby!!!!“At sino naman angipapainniyo?” tumingin ako sa kaniya. “Ang please, don’t call me baby, lalo na’t may fiancé ka na.Kilabutanka nga.”Tumawa ito. “You’re cute when you’re jealous.”Tumaas ang isa kong kilay, “Jealous? Saan banda?” angkapaltalaga ng mukha niya.Umiling ito, &
I EMBRACED myself as the wind blew stronger. I should’ve brought a jacket. The lights hanging on the garlands gives a fantastic view all over the place.I look serious as I reached his place. He’s sitting above the soft sand, both hands towering from aback, with eyes intently looking on the beautiful horizon… I supposed.I composed myself not to make unnecessary noise. But I was shocked on what he did.“The sand was still warm… and you need this,” his voice seems so concern, “You may get urinary tract,” sabi nito nang tanggalin niya ang kaniyang damit at inilagay iyon sa ibabaw ng buhangin para aking upuan.Damn muscles!My mind screamed out.
NANG MATAPOS kaming mag-usap ni Amy ay nagpasya kaming bumalik sa loob dahil talagang nagugutom na ako. Nakakainis nga ito dahil tawa ng tawa dahil sa tunog ng aking tiyan.Tinanggal ko ang aking sapatos dahil nalagyan na ito ng buhangin. “Besh, hindi ba’t may klase tayo bukas? Wala ka namang balak mag-absent hindi ba?”Tumawa ito. “Gosh, nasaan ba utak mo besh?”Kumunot-noo ako. “What do you mean?” inilapag ko ang aking sapatos sa shoe rack sa gilid ng pintuan.“Wala tayong pasok bukas dahil disinfecting.”“Ano?” bakit hindi ko alam iyon?
“WHERE THE hell are you taking me?” I glared at him. Hindi ito sumagot at nanatili sa daan ang kanyang konsentrasyon.I frowned. Bahagyang nakaharap ang katawan ko sa direksyon niya.“Brent!” I screamed out of frustration.He lazily looked at me. “What?” he asked, seems innocent. And diverted again his gaze in front.Sinuntok ko ito sa kanyang kanang braso ngunit hindi man lang ito natinag. Still sitting there, eyes on the road. But I saw his grip on the steering wheel, tightened.I punched his arm again, lightly.I almost bumped my head on the dashboard when he stepped on the break and pulled ove
ILANG BESES ko bang pinag-isipan na kakausapin ko si Brent, ngunit ilang linggo na naman ang lumipas ay nawawalan pa rin ako nang lakas ng loob na kausapin ito. At isa pa, hindi ko pa ito nakikita magmula nong nakita ko siya sa cafeteria.Sinasadya kong hindi siya makita.Nitong mga nagdaang linggo rin ay naging busy ako sa mga subjects ko. Lalo na sa mga printed modules ko. Kinakailangan kong pagtuunan iyon ng pansin dahil importante ito.Importante rin naman ‘yong tungkol sa amin ni Brent ngunit mas mahalaga pa rin sa akin ang pag-aaral at alam kong makakapaghintay naman ang sa amin.Amy made it again at the top 1. So as Brent. Sana all kasing talino nila.
TWO WEEKS had passed. I totally ignored Brent. I hold myself to throw a single glance at him. I keep myself busy, reviewing for the finals. And I successfully nailed it. The final exam didn’t fail me, it’s not that hard and it’s not that easy. But I’m so thankful that I made it and it was perfectly done.Here’s a thing, I want to move on, about this damn feeling I’ve felt on him. and I guess, I already did. I deleted his phone number, unfollow him on Instagram, and deleted all the traces of our conversations.Fate knows my pain and he didn’t let me see him for two freaking weeks. And I’m so happy about that. At last, I made it.Finals are done. Next is summer. Yes. I’ll enter summer classes becaus
TUWANG-TUWA si Rowela nang makauwi kami ng Manila. Paano ba naman kasi, nakuha niya ang loob ni tiya Nora at pinabaunan siya ng maraming tsokolate at mga mamahaling pabango at damit. Nagtatampo nga ako. Ako ‘yong gustong makita pero iba ‘yong nakinabang sa mga pasalubong. Kidding aside, marami naman kaming nakuha ni Amy na pasalubong.Hindi kami nakagala noong umuwi kami sa probinsiya dahil sa sama ng panahon. Imbes na hapon ng lunes kami luluwas, sinabihan kami nila tatay na sa umaga na lang kasi baka bubugso na naman nang malakas na ulan sa hapon.“Nakakainis talaga itong lalaking ito. hindi ko na nga pinapansin.” Biglang sabi ni Amy.Nag-aayos ako ng mga damit na iniuwi namin pabalik dito. Si Amy naman ay nagsusulat na nama