" Bakit hindi mo isinama si Isabella? " tanong ni Doña Luisana sa anak niyang abala sa paghihiwa ng mansanas sa mesa. " Tapatin mo nga ako, magkaaway ba kayo? Napansin ko noong nakaraang araw na nagpunta kayo rito, hindi kayo masyadong nagkikibuan na dalawa? May problema ba? "" Wala hong problema, " sagot ni Maximo saka binitbit ang platito na naglalaman ng apat na hiwang mansanas para dalhin sa ina. " Hindi ako pinanganak kahapon, Maximo. Malakas ang kutob ko na mayroong hidwaan sa pagitan ninyo, " hindi pinansin ni Doña Luisana ang mansanas na pinahiwa niya dahil ipinako niya ang mata sa anak. " Parang mahirap paniwaaan kung sasabihin mong inaway ka niya. Inaway mo ba si Isabella? "Hindi alam ni Maximo kung dapat ba siyang mainsulto sa sinabi ng ina ngunit naging rason iyon para manahimik siya. Agad namang nabasa ni Doña Luisana ang ekspresyong ipinapakita ni Maximo kaya napabuga siya sa hangin at sumandal sa dalawang patong na unan na nasa kaniyang likuran. " May kinalaman ba a
" Maraming salamat po, Madame. Balik po kayo sa susunod. " Nakangiting pasasalamat ng kaherang mula sa isang kilalang establisyemento ng mga damit pambabae sa parokyano niyang bumili ng bestida. " Sige, sa susunod na lang ulit. " Malawak na ngiti ang binigay ni Catriona sa kahera bago siya taas-noong lumakad palabas ng establisyemento dala ang supot na naglalaman ng bago niyang bestida. Pahinga niya ngayong araw, nabuburyong manatili sa mansyon kaya nagpasya siyang lumabas at tumungo sa isang Mall upang bumili ng damit na halos kalahati na ng sahod niya ang halaga.Dumiretso si Catriona sa banyo ng mga babae upang isuot ang kaniyang bago biling bestida. Ito ay kulay pula na may mga disenyong maliliit na bulaklak. Hanggang ibabaw ng tuhod ang haba ng palda at hugis parisukat naman ang kuwelyo nito. May kasama itong manipis na itim na sinturon na bumagay sa kulay ng bestida.Hindi mapigilan ni Catriona na puriin sa isip ang sarili niya nang humarap sa salamin. Hinawi niya sa likod ang
" Gusto mo bang tumawag na ako ng mga pulis? Mukha kasing wala siyang balak umalis sa harap, " suhestiyon ni Gael na nakamasid sa bintana kung saan makikita si Don Hector na nasa labas pa rin ng entrada. " Hindi na, Gael. Hayaan mo na siya, siguradong aalis rin siya mayamaya, " sagot ni Isabella, abala sa pagtimpla ng tsaa para sa mga kasama. " Ito, uminom na muna kayo habang mainit-init pa. Kung makulangan kyo sa lasa, lagyan niyo na lang ng asukal. "Nagkumpulan ang mga ito sa mesa kung saan ibinaba ni Isabella ang bandeha na naglalaman ng mga tsaa na gawa sa bougainvillea. Nilingon ni Isabella ang bintana at sumulip sa labas para tignan kung nakatayo pa ba roon ang kaniyang ama at kagaya ng inaasahan, naroroon pa rin ito sa tapat, animo'y isang kawawang matandang palaboy sa lansangan, naghihintay ng taong mag-aabot ng tulong sa kaniya. " Sa nakikita ko, mukhang kilala niyo ang matandang lalaking nasa labas, " rinig ni Isabella kay Gael na lumapit sa gawi niya. " Pero mukhang hind
" Salamat, Gael. " Nakangiting tinanggap ni Isabella ang inuming dinala ni Gael sa kaniya matapos ng halos kalahating oras na naging pag-uusap nilang mag-ama. " Kung hindi niyo mamasanain ang tanong ko, siya ba ang inyong ama? " tanong ni Gael na kanina pa nilalamon ng kuryusidad magmula noong labasin ni Isabella ang matandang lalaki sa harap ng entrada. " Siya nga, " sagot ni Isabella, " Pero hindi niya ako kinikilala bilang anak niya. "Hindi agad nakaimik si Gael na hindi inasahan na may mabigat na dahilan kung bakit ganoon ang reaksyon ni Isabella kanina sa biglaang paglitaw ng matandang lalaki sa harap nila. Pakiramdam ni Gael mali ang kaniyang pagtatanong kaya hindi na ito nasundan pa at nagpaalam ng babalik sa trabaho niya. Dire-diretsong ininom ni Isabella ang malamig na tubig upang mahimasmasan sa naging daloy ng usapan nila ng kaniyang ama. Maayos naman ang kanilang paghihiwalay ngunit habang binabalikan ni Isabella ang mga napag-usapan nila, pakiramdam niya'y mayroon siy
" Ano'ng problema? " tanong ni Maximo nang manahimik ang mga kasambahay nang pumasok siya sa kusina. Ang iba ay nagsialisan at bumalik sa kaniya-kaniyang trabaho habang naiwang nakatayo sina Catriona at Agustina na parehong nagulat sa biglaang pagsulpot ni Maximo na ang alam nila'y nakaalis na kanina. " S-Señor, may nakalimutan ba kayo? " si Catriona ang unang nagsalita at bahagyang lumapit kay Maximo upang kuhanin ang atensyon nito ngunit ibinaling ni Maximo ang paningin kay Agustina na nilalamon pa rin ngayon ng kaba. " Agustina, " pagkuha ng atensyon ni Maximo sa dalaga, " May problema ba? " Kita ang gulat sa mukha ni Agustina na ilang segundo bago nakasagot. " W-Wala naman po, Señor. " Inilipat ni Maximo ang paningin kay Catriona na mahinhing ngumiti na animo'y isang inosenteng dalaga. Walang ideya si Maximo sa biglaang pagbabago ng ihip ng hangin nang pumasok siya sa kusina at naabutang nag-uusap ang mga kasambahay, ngunit sa nakikita niya, nababatid niyang walang may gustong
Nakatulalang nakamasid si Maximo sa labas ng bintana ng kotse habang nalulunod sa lalim ng iniisip. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya nagpapaapekto sa balitang kumakalat ngayon sa mansyon gayong ang tiwalang pinanghahawakan niya sa asawa ay kasing lalim ng pagmamahal niya rito. " Wala akong masamang intensyon, Señor Maximo. Sinasabi ko lang ang nakita ko noong araw na napadaan ako sa dati naming mansyon. Kitang-kita ng dalawang mata ko ang pagiging malapit ng dalawa na para bang napakatagal na nilang magkakilala, " ang hayag ni Catriona, hindi makakakitaan ng takot sa mukha habang ipanaliliwanag ang sarili niya. " Noong una, wala naman po talaga akong balak pansinin ang nakita ko dahil hindi ko gustong makialam sa inyong mag-asawa, pero nang maglakas loob na ihatid ng lalaki si Isabella rito sa mismong teritoryo niyo, hindi ko na napigilan ang sarili ko na mag tanong-tanong para sa kumpirmasyon. "" Kumpirmasyon? " tila sarkastikong tanong ni Maximo, seryoso ang mga m
" Maximo, puwede ba tayong mag-usap? " tanong ni Isabella nang makapasok sila sa loob ng kuwartong mag-asawa. " Alam kong may mga kailangan akong ipaliwanag sa'yo. Ayokong umabot na naman ng ilang linggo ang hindi natin pagkakaintindihan. "Nanatiling nakatalikod si Maximo sa asawa habang inaalis ang mga butones ng polo niya. Mula sa salamin ng bintanang nasa harap niya, kita niya ang sariling repleksyon at ng asawa na nakatayo sa kaniyang likuran. " Maximo..." Hinawakan ni Isabella ang braso ni Maximo upang kuhanin ang atensyon nito. " Gusto kong humingi ng tawad sa pagiging insensitibo ko kaninang umaga. Hindi ko...hindi ko namalayan na mali ang ikinilos ko sa harap mo gayong gusto mo lang naman ay masiguro ang kaligtasan ko. "Hinarap ni Maximo ang asawa. " Hindi kita paghihigpitan kung walang malalim na dahilan, Isabella. "" Naiintindihan ko, pero wala ka namang dapat ipag-alala. K-Kung Si Gael ang problema mo, mabuti siyang tao. Wala kang dapat ikabahala sa kaniya—"" Mas kakam
" Ako na ang magdadala niyan sa opisina niya. " Nakangiting inagaw ni Catriona mula sa isang kasambahay ang bandeha na may lamang baso at isang bote ng alak na gawa sa ubas. " Bumaba ka na. Pinatatawag ka ni Manang sa kusina. "Nag-aalangan man ay sumunod na lamang ito sa sinabi ni Catriona na agad sumilay ang matagumpay na ngiti sa labi nang mawala sa paningin niya ang kasambahay na dapat ay magdadala ng alak sa opisina ni Maximo. Nagpatuloy sa paglalakad si Catriona sa pasilyo. Nakapatay na ang malaking aranya (chandelier) at tanging maliliit na bumbilya na lamang ang mga nakabukas sa loob ng mansyon. Tahimik na ang paligid, mga yabag na lamang ng sapin sa paa ang tanging nadidinig ni Catriona hanggang sa siya'y tumigil sa harap ng silid at marahang kumatok rito bago buksan ang pinto. " Señor... " Mahinang tinawag ni Catriona ang ngalan ng lalaki. Madilim ang silid, liwanag mula sa labas ng nakabukas na bintana at sa isang nakasinding pantalya ang nagsisilbing ilaw sa loob ng opisi
Maraming salamat po sa lahat ng mga sumuporta ng nobelang ito! Nawa'y nagustuhan niyo po ang buong kuwento at huwag pong mahihiya na mag iwan ng komento dahil natutuwa ako sa tuwing nakakabasa ng mga opinyon mula sainyo. Wala na pong susunod na kabanata. Hayaan na po nating makapagpahinga ang ating mga bida dahil masyado rin akong naging malupit sa kanila. Katunayan, kamuntikan ng maiba iyong wakas at mapunta sa trahedya iyong nobela. Mabuti na lang nakapag muni-muni pa ako at napagtantong masyado ng kawawa ang ating mga bida kung may papatayin akong isa sa kanila.Ayon lang, gusto ko lang naman ibahagi iyon sainyo dahil nanakit ang ulo ko kaiisip kung paano wawakasan ito, hehe. Muli, salamat po sainyong lahat! Suportahan niyo rin po ang iba kong storya at mga paparating pa. Hanggang sa muli!
Mataas ang sikat ng araw nang makababa si Isabella mula sa kotse dala ang isang basket na may mga puting rosas. Iginala niya ang paningin sa paligid, tanghaling tapat ngunit marami-rami ngayon ang tao sa sementeryo. Karamihan sa mga nakikita niya ay isang pamilya na tahimik na nagku-kuwentuhan habang nakapalibot sa puntod na dinadalaw nila. " Madame, ako na ang magdadala ng basket. May kabigatan iyan." Napatingin si Isabella sa isang mataas at malaking babae na tumabi sa gilid niya habang may hawak na payong upang isilong siya. " Hindi na, Abi. Kayo ko namang bitbitin na 'to. " Nakangiting sagot ni Isabella sa kaniyang guwardiya na nag ngangalang Abigail. Ilang buwan na niya itong kasama ngunit hindi pa rin siya sanay sa presensya nito dahil ito na ang nagsisilbing anino niya sa tuwing siya'y lalabas ng mansyon. " Saka sasaglit lang naman ako kaya kahit dito mo na ako hintayin sa sasakyan." " Pero Madame..." Ngumiti si Isabella at inilahad ang kamay upang hingin ang payong na hawa
" Wala pa po ba sina Mama? Bakit po hindi natin sila kasama umuwi?" Naiinip na tanong ni Leonel sa lalaking naghatid sa kaniya pauwi ng mansyon. Kasalukuyan silang na sa hardin kung saan pinili ni Leonel na laruin ang mga bago niyang laruan." Mamaya lang ay nandito na sila, Señorito. Mayroon lang kailangan asikasuhin doon sa pinuntahan niyo kanina kaya hindi natin sila nakasabay umuwi. " Mahinahong sagot ng lalaki na may malaking katawan at naka-uniporme ng itim. Kagaya ng bilin ni Maximo, hindi dapat maalis sa kaniyang paningin ang bata kaya palagi siyang nakasunod dito saan man ito magpunta." Señorito? Hindi naman po 'yon pangalan ko. Ako po si Leonel. " Binitawan ni Leonel ang laruang sasakyan nang manawa sa paglalaro nang mag-isa. Inilibot niya ang tingin sa paligid at dumaan ito sa isang batang babae na nakasilip sa beranda. Namukhaan niya ito kaya agad niya itong nilapitan habang nakabuntot sa likuran ang guwardiya. " Gusto mo maglaro? "Nahihiyang umiling si Samara at umalis s
Alas kuwatro ng umaga nagising si Catriona mula sa hindi pamilyar na kuwarto habang katabi sa kama ang isang estranghero. Bumangon siya at kinuha ang panali niya sa buhok sa ibabaw ng lamesitang nasa gilid niya upang itali ang kaniyang magulong buhok. Bumaba siya sa kama, pinulot isa-isa ang mga damit niya upang isuot muli ang mga ito." Aalis ka na? Aga pa, ah? " Napalingon si Catriona sa likuran nang marinig ang boses ng lalaki. Nakangisi ito sa kaniya habang kinakamot-kamot ang malaki nitong tiyan. " Mahiga ka pa dito at baka pagod ka pa. Hindi naman kita pinapaalis kaagad kaya walang rason para magmadali ka."" Isang gabi lang ang usapan natin, 'di ba? " Paalala ni Catriona habang isinusuot ang pantalon niya." Nasaan na pala 'yong baril na binili ko? Baka magkalimutan tayo. "Tamad na bumangon ang lalaki sa kama na walang kahit na anong saplot sa katawan upang buksan ang kabinet na nasa silid at kuhanin ang rebolber na binili sa kaniya ni Catriona. " Alam mo ba kung paano gumamit n
Tulalang nakatingin si Isabella sa bumungad sa kaniya sa aparador nang buksan niya ito para ilagay ang mga dala niyang gamit. Karmihan ngayon sa mga nakikita niyang nakasampay ay halatang bago habang ang iba ay ang mga pamilyar na damit na pagmamay-ari niya anim na taon na ang nakararan. " Hindi niya itinapon..." wala sa sariling sambit ni Isabella, pinagmamasdan 'yong dalawang bulaklaking bestida na paborito niyang sinusuot noon na ngayon ay na sa harapan niya. Napahawak siya sa dibdib dahil tila may humaplos dito bagay na kinainit ng dalawa niyang mga mata kaya bago pa siya muling maiyak ay kumilos na siya at inilagay na ang dalang damit sa aparador na para sa kaniya. Bago isarado, kumuha muna siya ng pamalit pantulog at dumiretso sa banyo para maglinis ng katawan. Alas nuebe na ng gabi, si Maximo ay nasa kuwarto ni Leonel at tinutulungan itong ayusin ang 'sangkatutak na laruan na nakakalat ngayon sa kuwarto. Iniwanan ni Isabella ang mag-ama para magkaroon ito kahit sandaling oras
Hindi alam ni Isabella kung tama ba ang ginagawa niya dahil sa bawat paglagay niya ng mga damit sa maletang nasa harap niya, siya ring bigat ng dibdib niya dahilan para mahirapan siyang huminga. Sandali siyang huminto sa ginagawa para punasan ang luhang lumalandas sa kaniyang pisngi at kumuha ulit nang lakas nang loob sa pamamagitan ng paghinga nang malalim." Mama..." Napalingon si Isabella sa likuran nang madinig ang boses ng anak na kanina pa gising at pinanonood ang ginagawa ng ina. Naupo mula sa pagkakahiga si Leonel at kinusot-kusot ang mata habang nakatingin sa maleta. " Ano po ginagawa niyo, Ma? Aalis po ba tayo? "Inalis ni Isabella ang tingin sa anak at pasimpleng pinunasan ang luha sa pisngi niya bago siya lumapit sa kama at maupo sa gilid ni Leonel. " Anak, kagigising mo lang? Kumusta...kumusta ang tulog mo? "" Kanina pa po ako gising. Ngayon lang po ako bumangon, " ani Leonel saka nilipat ang tingin sa maleta. " Uuwi na po ba tayo saatin? Nasaan po si Papa? May pangingi
Makapal na usok ng sigrilyo ang kumawala sa bibig ni Gael na kasalukuyang nakaupo sa dulo ng padulasan sa parke. Halos wala ng tao sa kalsada dahil alas nuebe na ng gabi at ang tanging ingay na naririnig niya ay mula sa isang tindero ng balot na nakatambay sa isang kanto malapit sa parke kung nasaan siya." Nagmamakaawa na ako, Gael. Hayaan mo na kaming bumalik kay Maximo..." hindi na mabilang ni Gael kung makailang beses na niyang naririnig sa isip niya ang boses ni Isabella. Nagmakaawa man ito at nakiusap sa kaniya na palayain na sila, hindi iyon tumalab kay Gael na desididong hindi isauli ang mag-ina sa totoo nitong pamilya.Bumalik man ang mga alaalang nawala kay Isabella, hindi iyon sapat na rason kay Gael para agad na bitawan ang pamilyang mayroon siya. Anim na taon niyang nakasama sa iisang bubong si Isabella at kaniyang ibinuhos rito ang pagmamahal niya. Ipinakita niya na karapatdapat siyang asawa at ama sa batang hindi man kaniya ay ibinigay pa rin niya nang buong-buo ang sar
" Regina, sandali, mag-usap na muna tayo. Huwag namang ganito..." Pagmamakaawa ni Matias sa asawa na ngayo'y abala sa pagkuha ng mga damit sa parador nila para ilagay sa inihandang maleta." Regina, pakiusap huminahon ka na muna. Alam kong galit ka pero mag-usap muna tayo. Hayaan mo akong magpaliwanag—"" Hindi ko na kailangan ng kahit na anong paliwanag, Matias! Niloko mo ako—niloko mo kami ng mga anak mo! " Pabagsak na ibinaba ni Regina ang mga damit sa kama niya nang mawalan siya ng lakas. Nanginginig siya sa galit, subalit hindi iyon hadlang para ihinto niya ang ginagawang pag-iimpake ng mga gamit niya. " Hindi ko akalaing magagawa mo saamin 'to, Matias. Talagang iyong asawa pa ng kapatid mo ang tinira mo? Diyos ko, ni hindi mo man lang inisip si Maximo? Ang daming naitulong saatin ng kapatid mo, tapos ito ang igaganti mo?! "" Regina, nagkakamali ka. Walang kahit na anong namamagitan saamin ni Catriona! " Depensa ni Matias. " Si Samara, oo saakin siya pero parte lang siya noong ka
Pabagsak na napaupo si Frances sa ibabaw ng kaniyang kama nang mabawi niya ang brasong hawak ni Gael. Nalaglag sa sahig ang saklay at laking gulat niya nang sipain ito palayo ni Gael dahilan para lalong sumama ang loob niya." Frances, alam mo hindi ko na mabasa ang ugali mo. Bakit ba nagkakaganiyan ka? Saating dalawa, ikaw ang hindi ko na makilala! " May gigil na wika ni Gael, nanlilisik pa rin ang mga matang nakatingin sa kapatid. " Bakit mo ginawa 'yon? Bakit mo siya tinawag sa pangalan na 'yon? "" Bakit hindi? Totoong pangalan naman niya 'yon, hindi ba? " Sarkastikong tanong pabalik ni Frances, sinubukang umayos ng pagkakaupo sa kama niya nang mapatungan ng kaniyang kamay ang kahon ng sapatos na nasa likuran niya rason para bumuhal ito at lumitaw ang mga bagay na nasa loob kasama ang libo-libong perang nanggaling sa Castellano." Saan galing ang mga 'yan? " Gulat at pagtatakang tanong ni Gael. Mabilis namang kumilos si Frances para ligpitin ito at muling mailagay sa sobre pero ma