Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin.
"Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.
&nb
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto sa maliit nilang mesa."Ang tagal mong nagluto! Eh, sobrang dali lang naman nitong lutuin!" reklamo ng kanyang ate na may pagkain pa sa bibig.'Kung ikaw na lang kaya ang nagluto?' gustong isagot
“Sierra, you will always remember to be vigilant especially now that crime is rampant. "Sister Ferry reminded me.We are now at the gate of the convent as the children and the three nuns surround me.Just a month ago I reached the age of eighteen. Since I am of legal age I can now leave the care of the nuns and venture out of the convent.The children I had also been with for several years looked up to me sadly while the orders of the three nuns who even bothered to take me to the gate."Don't worry. I will remember your instructions. "I told them.I am very grateful to them. I was orphaned early and was thrown into the convent because no one wanted to take care of me.
"At the end of this town, there is a big forest that no one has tried to enter. At the beginning of the forest you can see the house."I now look up at the large trees in front of me. This is probably what the old man is saying. This is the end of the town.I followed the direction he said. It’s stamped on my brain so I’m sure I won’t get lost.I saw in my peripheral vision the house that the old man had defined. I walked towards it while feeling my surroundings. I have my guard up.Even though I ignored the old man's last instructions, I still couldn't help but be observant. It is unlikely that what the old man is saying is true, in my estimation it is half the town is jungle. I also noticed that the town was sur
“Mom, are the mermaids real?”“The world is big, Sierra. Very wide sea. You know, we may not be the only ones living here.”I remember what my mother said when I once asked her about the children's book she was reading to me. Although Mama did not directly answer my question, I immediately understood what she meant.“Thank you.” I said softly and took my change from the woman's hand. I took the two eco bags of grocery I bought at the convenience store and left. After cleaning up this morning I hurried to get dressed to buy my necessities.I did not get lost
I stepped forward. Surprised because the voice said I should look for him in the forest, the forest is wide, how did I hear his calls?It is unlikely that he is near my current location, and I am apprehensive because the tone of his voice seems to be losing hope.It was late at night, the surroundings were dark. I clasped my hand and quickly took the lamp inside the house. I lit it and had the courage to enter the forest.Aside from worrying, I’m also curious at how the voice recognizes me. I'm sure I don't have a single acquaintance here, and if it was Summer I had met before it would be vague.The voice is unrecognizable, but I’m guessing that it’s a female.My steps are careful and quietly observing the surroundings. I will never forget the warnings I received from the people of the town. I should not let my fear take
“I’m sorry for what they did, Sierra. It's the first time that they saw a human.” Summer said accompanied by laughter.I know he was just joking, but they didn’t seem to be joking earlier when they attacked me, or should I say approached me.We are now walking towards the office of what they call alpha. Earlier we entered this big house I do not know if anyone is in very quiet.“Why, what are you? Demons?” I said, rolling my eyes.Their greetings was so heart warming. Note the sarcasm. They almost ran me over because of what they were doing to me. Someone smelled my armpit, poked my nose, pulled my ear, and smelled my mouth.Their antics are so embarrassing. I was so red earlier because of their madness. Fortunately, Summer stopped them before I finally fainted in shame.They are so weird. I might consider wha
The next day,“Wait, Sierra! You can’t leave!”“What Summer?! Set aside!”“Sierra, no!”“Leave I said!”Everyone watching was silent as the two at the door of Alpha’s house is arguing. They could see with their own eyes what the female Amazon had done to their companion.Summer fell to the ground with the force of Sierra’s kick to his balls. His face is red while holding his crotch. He almost rolled on the ground in extreme pain.The spectators held back a laugh.“I said set aside! Look what you made me do!” Sierra scolded mixed with repentance.When she woke up this morning she immediately noticed that she was not at the house where she was staying. Her head ached because she was trying to remember what ha
“Sierra… Find me… I’m right here…”“Please… we’re losing time!”Sierra was puzzled as she walked through the forest without direction. Summer and Alpha are hot on her trail. She could not understand herself why she was suddenly nervous, restless, and worried.Why does she always hear the voice calling to her? She could not determine where it came from, as if it were blowing in the air for her to hear.Her steps are large, her movements are fast, and her eyes are scanning the surroundings. She hears the two men following her and talking to her but she ignored them.“Follow my voice, Sierra ..”She turned around. “Where are you?!”Summer and Alpha looked at each other. The girl seemed to be talking to someone they could not see or hear. Sum
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto sa maliit nilang mesa."Ang tagal mong nagluto! Eh, sobrang dali lang naman nitong lutuin!" reklamo ng kanyang ate na may pagkain pa sa bibig.'Kung ikaw na lang kaya ang nagluto?' gustong isagot
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.&nb
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tangh
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gaw
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gawin sa iba ang mga bagay na pinakaayaw niya.Ngunit hindi nito garantiya na wala nang mangyayaring hindi mo gusto.Asahan ang hindi inaasahan. 
"Wala ka talagang initiative gumalaw!""Sana mamatay ka na lang! Bakit ba ako nagkaroon ng kapatid na tulad mo?!""Mamatay ka na! Anak ka ng demonyo! Mamatay ka na!""Putangina ka! Leche! Peste ka sa buhay ko!""Mabuti pa ‘yung iba! Ikaw, napakawalanghiya mo!""Walang silbi! Putangina ka! Peste!"Umalingawngaw lahat ng binatong salita ng kanyang ate sa utak niya. Sumobsub siya sa unan at sumigaw ng walang tinig. Sunod sunod ang pag agos ng luha mula sa mga mata niya. Ang unan ay basa na ng luha niya.&n
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto
"Pumasok po muna kaya tayo?"Sinamaan niya ng tingin ang investigator bago tumabi para makapasok ito. Sumalampak kaagad ito sa sopa at pinaypayan ang sarili. Nanatili siyang nakatayo sa harap nito at nameywang.Kinakalkal nito ang dalang bag at nilapag sa mesa ang isang file na halatang sobrang luma na at may mga lumipad pang alikabok."Ewan ko ba at ang malas ko ngayong araw sir, pero sa wakas ay nadeliver ko na sa iyo ang files na hinahanap mo! Sana matahimik na ang kaluluwa mo, sir."Hindi na niya pinansin ang pinagsasabi nito at umopo sa tapat para tignan ang files n
"I didn't say anything like that!" Bulyaw ni Amir mula sa kabilang linya, "Kumalma ka nga muna at makinig sa akin!"Napakurap siya at kung hindi pa siya nakaupo ngayon ay kanina pa niya nilalampaso ang sarili sa sahig. His knees were weakening and his mind is fuzzy.Hindi siya makapag-isip ng maayos.Binaba niya ang tawag nang hindi nagpapaalam kay Amir na nagsasalita pa. Pinilit niyang tumayo para lumabas at bumalik sa sasakyan niya.He wants to go far from this land. Masaya naman sana ang mga alaala niya sa lugar na ito ngunit nadungisan ang mga iyon sa nakita niya. No matter what he thinks, the scene keeps on repeating inside his head.Parang sirang plaka!Paulit-ulit, paulit-ulit, hangang s