The voice is always calling out to me. Everywhere I go its there, lurking in the shadows, observing me.I live in a province just near the city. My house is at the entrance of the forest, away from the neighbors. At the age of fourteen I was orphaned, I went to a convent and was cared for by nuns until I was eighteen years old.Since I was of legal age I left the convent and found myself in this place.When I first saw the old house at the entrance of the forest, I knew it would be right for me.On my first day in that house, something very immediate happened to me. There is a voice that repeatedly calls my name.When I leave the convent and stay in this old house, I do not think I will see strange creatures and socialize with them.
View MorePagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto sa maliit nilang mesa."Ang tagal mong nagluto! Eh, sobrang dali lang naman nitong lutuin!" reklamo ng kanyang ate na may pagkain pa sa bibig.'Kung ikaw na lang kaya ang nagluto?' gustong isagot
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.&nb
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tangh
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gaw
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gawin sa iba ang mga bagay na pinakaayaw niya.Ngunit hindi nito garantiya na wala nang mangyayaring hindi mo gusto.Asahan ang hindi inaasahan. 
"Wala ka talagang initiative gumalaw!""Sana mamatay ka na lang! Bakit ba ako nagkaroon ng kapatid na tulad mo?!""Mamatay ka na! Anak ka ng demonyo! Mamatay ka na!""Putangina ka! Leche! Peste ka sa buhay ko!""Mabuti pa ‘yung iba! Ikaw, napakawalanghiya mo!""Walang silbi! Putangina ka! Peste!"Umalingawngaw lahat ng binatong salita ng kanyang ate sa utak niya. Sumobsub siya sa unan at sumigaw ng walang tinig. Sunod sunod ang pag agos ng luha mula sa mga mata niya. Ang unan ay basa na ng luha niya.&n
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto
"Pumasok po muna kaya tayo?"Sinamaan niya ng tingin ang investigator bago tumabi para makapasok ito. Sumalampak kaagad ito sa sopa at pinaypayan ang sarili. Nanatili siyang nakatayo sa harap nito at nameywang.Kinakalkal nito ang dalang bag at nilapag sa mesa ang isang file na halatang sobrang luma na at may mga lumipad pang alikabok."Ewan ko ba at ang malas ko ngayong araw sir, pero sa wakas ay nadeliver ko na sa iyo ang files na hinahanap mo! Sana matahimik na ang kaluluwa mo, sir."Hindi na niya pinansin ang pinagsasabi nito at umopo sa tapat para tignan ang files n
"I didn't say anything like that!" Bulyaw ni Amir mula sa kabilang linya, "Kumalma ka nga muna at makinig sa akin!"Napakurap siya at kung hindi pa siya nakaupo ngayon ay kanina pa niya nilalampaso ang sarili sa sahig. His knees were weakening and his mind is fuzzy.Hindi siya makapag-isip ng maayos.Binaba niya ang tawag nang hindi nagpapaalam kay Amir na nagsasalita pa. Pinilit niyang tumayo para lumabas at bumalik sa sasakyan niya.He wants to go far from this land. Masaya naman sana ang mga alaala niya sa lugar na ito ngunit nadungisan ang mga iyon sa nakita niya. No matter what he thinks, the scene keeps on repeating inside his head.Parang sirang plaka!Paulit-ulit, paulit-ulit, hangang s
“Sierra, you will always remember to be vigilant especially now that crime is rampant. "Sister Ferry reminded me.We are now at the gate of the convent as the children and the three nuns surround me.Just a month ago I reached the age of eighteen. Since I am of legal age I can now leave the care of the nuns and venture out of the convent.The children I had also been with for several years looked up to me sadly while the orders of the three nuns who even bothered to take me to the gate."Don't worry. I will remember your instructions. "I told them.I am very grateful to them. I was orphaned early and was thrown into the convent because no one wanted to take care of me.
Welcome to GoodNovel world of fiction. If you like this novel, or you are an idealist hoping to explore a perfect world, and also want to become an original novel author online to increase income, you can join our family to read or create various types of books, such as romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel and so on. If you are a reader, high quality novels can be selected here. If you are an author, you can obtain more inspiration from others to create more brilliant works, what's more, your works on our platform will catch more attention and win more admiration from readers.
Comments