GABI NA NANG MAGISING si Aiah matapos magpahinga mula sa mahabang biyahe. Nilingon niya sa kaniyang tabi ang mahimbing na natutulog na si Uno.
His face reminds her so much of Ethan. Bukod sa maamo nitong mga mata, halatang-halata rin na magkahugis sila ng mukha. Tila ba ipinaglihi ni Enie ang anak nila sa mismong asawa nito.
Hindi niya maiwasang mapangiti. Saang bahagi kaya ng buhay siya naging mabuti upang maging pansamantalang ina ni Uno? Iyon na siguro ang pinakamasuwerteng bahagi ng buhay niya.
Uno, if your mom wants me to take over everything that she left, why not?
Hinaplos niya ang mukha ng bata, dahilan ng bahagyang paggalaw nito. Higit na lumawak na lang ang ngiti ni Aiah sa anak at patuloy na inobserbahan ang bata.
Hindi ko man kayang pantayan ang pagmamahal ng nanay mo, magpapakaina ako sa paraang alam ko.
Aiah always has a heart for children. Marami na rin siyang nasalihang charity works noon na naglalayon
MABILIS NA nagtungo ang dalawa sa Casa Oliveria kung saan nila naiwang mag-isa si Uno. Halos mapigtal ang hininga ng dalawa katatakbo. Habol-hininga sila hanggang sa marating nila ang bahay. "Wait, may maids naman siguro rito di ba?" she asked, panting, as soon as they entered the house. Napakapit naman sa dibdib si Ethan bago sabihin, "Yes, there are but we are not sure if they looked over our child." Pagod na pagod nilang inakyat ang pangalawang palapag ng bahay. Mabilis na nilakad ni Aiah ang pasilyo patungo sa kanilang kwarto at dahan-dahang ibinukas ang pinto. "W-Wala si Uno," buong pag-aalalang sambit ni Aiah. "What?" Gulat ang bumalatay kay Ethan nang malaman ito. "Damn." Nagmadaling bumaba ang dalawa upang hanapin ang bata. Pawang pag-aalala ang nararamdaman ni Aiah sapagkat iniwan niya kagabi si Uno sa kwarto nila. "I'm so sorry, Ethan. Hindi ko naman sinasadyang iwan si Uno," nagmamakaawang sabi ni Aiah. "Sorry talaga
2027. “ALL I CAN say is I am sorry.” He looked intently at her eyes as he bids an apology. He saw how she keeps her tears from falling and even streaming down her cheeks. Today is the day that they will give themselves to each other and agree to share into becoming one. “I was never a perfect best friend. I was never a perfect boyfriend. Everybody knows that I literally dragged you in this shotgun wedding without even asking if you want to marry me.” He chuckled in between his tears. Hinigpitan niya pa ang paghawak sa kamay ng babaeng pinakamamahal niya. Ito ang pinili niyang iharap sa altar at makasama habambuhay. “I have always been rude to you,” pag-amin ni Ethan. “Making you chase, letting you down and making you hope with my promises.” Napakagat ng labi ang babaeng nasa harap niya upang pigilan ang nagbabadyang pagpatak ng mga luha. “I have hurt you many times without even apologizing. I have tugge
HER EYES glimmered because of the tears that she is preventing to fall. She diverted her attention to the man in front, waiting for her vow. “I had questions to the Lord before ‘we’ happened. Tanong ko, ‘Lord, akala ko ba ayos na ang lahat? Akala ko ba kapag minahal ko ang best friend ko, wala nang ibang makakapanakit sa akin? Bakit hinayaan mo akong masaktan dahil kay Ethan?’” A lone tear fell from her eyes and he cannot help but to wipe it. She smiled. “Yes, Agape, I was in pain. I was in pain because you left me. I was in pain because you let other woman take my place. I was in pain because after all the things you told me, you still left and broke those promises. My heart was breaking as I saw how you are deeply in love with somebody else. Nawala lang ako saglit, ipinagpalit mo na ako.” Her tears kept on falling as she said those words. “Pero wala akong pinagsisihan sa lahat ng nangyari sa ating dalawa. Be
MAGDADALAWANG ORAS NANG NAKAHIGA si Aiah sa kaniyang kama nang maisipan niyang bumangon. Tila hindi naging ganoon kaayos ang tulog niya bunga ng hindi niya maunawaang tugon ni Ethan kagabi. It seemed like he was always thinking about Enie even in his dreams. Binabagabag lang din si Aiah ng ideyang hindi lang siya ang nasa puso nito. O hindi nga siya ang nasa puso nito. Every minute of the day, she thinks about him while for him, it was not the case. Hindi lang pala siya ang naiisip nito. “Good morning,” maligayang bati ng lalaki na kaniyang ikinagulat. Tanging alanganing ngiti lamang ang naisagot niya rito. “Gusto mo nang kumain?” May lambing ang tinig nito. Pasimple niyang nilagpasan ang binata na bahagyang nakaharang sa daanan papuntang kusina. Paglampas niya rito, doon nanuot sa kaniyang pang-amoy ang matapang na pabango nito. Agad niyang naramdaman ang pagsunod nito sa kaniya. “Ipaghain na kita?” malapit na bulong n
TULALA SA HARDIN habang nagkakape si Aiah. Para bang walang usad ang misyon niya tungkol kay Elio maliban sa ideklara niya itong wala na talaga. Maliban doon, tila palyado na talaga ang misyon niya tungkol sa mag-ama dahil tuluyan nang nahulog ang loob niya kay Ethan. “Kinuha saglit ni Charity si Uno.” Napatingin siya kay Ethan na kagagaling lamang sa loob ng bahay. “Do you want to go sightseeing?” Walang sa sariling tumango si Aiah hanggang sa matagpuan niya na lang ang kamay na nakasaklop sa palad ni Ethan. Her plain yellow dress sways with the wind as they took their way to the shore. Simpleng white shirt at khaki shorts ang suot ni Ethan. Hindi naman maalis ang pagsulyap-sulyap niya sa binata. “You really love going to the shore, ‘no?” puna ni Aiah nang maupo sila si Ethan sa halos sira-sira nang kubo sa tabi ng dalampasigan. “Sea waves are calming.” Malalim na bumuntong-hininga ang binata. Bahagyang nakarinig si Aiah ng lungkot mula rito.
“MAYBE WE CAN STAY in the same room.” Marahas niyang nalingon si Ethan nang makarating sila sa Casa Oliveria. Ginugol nila ang maghapon sa dalampasigan, malalim na nagkuwentuhan, at pinanood ang paglubog ng araw. Akay-akay siya ni Ethan hanggang sa makauwi sila, at ngayon, narating na nila ang loob ng kwarto ng binata. “Anong stay at the same room?” kunot-noo niyang sambit dito. “Stay in the same room ka diyan.” Sariwa pa sa alaala ni Aiah noong unang beses nilang nagsama sa iisang kwarto ng binata. Magandang pagkakataon subalit noong mga panahong iyon, hindi pa siya ang mahal ng binata. Nasa isip lang nito na mahal niya si Aiah dahil kamukha siya ng namayapa nitong asawa–si Enie. “Maybe I can…” Ethan chuckled. “…at least redeem myself in bed since our first time?” Nahampas niya ang braso nito. “Sira.” Natawa na nang tuluyan si Ethan. “Huwag mo akong inaano d’yan ha,” pabirong babala ni Aiah. “Marami ka pang kasalanan sa akin.”
"HANDA KA NA?" Ethan asked as soon as he got inside the premises of Casa Oliveria. Natauhan si Aiah at agad na napansin si Ethan. Bagaman hindi magandang manatili siya sa pamamahay na iyon, pinili pa rin ni Aiah na hindi iwanan ang mag-ama. Sa kabilang banda, pumayag naman si Ms. Jed na roon siya mamalagi habang tinatapos niya ang misyon niya. "H-handa para saan?" nauutal niyang sabi habang umaayos nang pagkakaupo sa mahabang kawayan. Sa harap niya ang isang lamesita kung saan nakalapag ang kanilang pinagkapehan. Ngumiti ang binata at sinabi, "Para makita kung paano ko patutunayan ang sarili ko sayo." Tiniim ni Aiah ang kaniyang mga labi habang taimtim na nakatitig sa asul na mga mata ng binata. His eyes were full of intensity that any lady would fall in an instant. Para bang isinasayaw nito ang kaniyang kaluluwa habang nilulunod sa kailaliman nito. "D-Do you really have to do that?" She pursed her lips. Higit pang tumindi ang titig niya sa bi
"ETHAN, SIGURADO ka pa ba diyan sa ginagawa mo? Pre, kamukhang-kamukha nga ni Issiang iyan si Aiah pero hindi pa rin iyan si Enie." Nakatayo ang dalawa malapit sa bintana ng kwarto kung saan piniling dalhin ang dalaga. Hindi ito isang tipikal na hospital bagkus isang lugar kung saan namalagi noon si Aiah sa ilang taong wala siyang malay. "Of course, I know she is not Enie. She loves the sun. Ayaw niya ng dagat kaya siguro nahilo siya kanina.” He tried convincing himself. “Kalat din siyang tao, hindi tulad ni Enie na organisado." Ano nga bang laban ni Aiah kay Eniessia? Kung nabubuhay ito ngayon, siguradong hindi na naman siya makikita ng maraming tao. Subalit hanggang ngayon pa rin naman, nasa anino pa rin siya ng kahapon. "Tapatin mo nga ako, Ethaniel," Seth uttered seriously. "Pinagpapalit mo na ba talaga si Issiang diyan kay Aiah?" Napalunok si Ethan. Ni hindi niya pa rin masagot ang katanungan ukol sa pagkakahati ng puso niya. Bagaman may
Hello! Every day updates will resume on January 2022. I will just edit the content to give you a good read and soon be worthy of your payments. Rest assured that this story will remain free to read until further notice. <3 Sobrang napagod lang si Aiah these days. Kailangan niya muna ng pahinga. Likewise, nag-iisip na si Ethan kung babalik pa ba siya para habulin si Aiah or he will just stay with his child and runaway abroad. Syempre, hindi natin kalilimutan si Raius, ang malupet na second lead. Pero hindi natin sure... sino nga ba talaga ang second lead? Anyway, maraming salamat sa suporta at pang-unawa!
“ANG LABO MO namang kausap.” Napakunot ang noo ni Ethan nang marinig na naman ang komento ni Seth. Napatigil siya sa pagtitipa sa laptop at nilingon ang binata. “Hindi ako malabong kausap, Seth.” “Anong hindi?” halos pasigaw nitong turan sa kaniya. “Akala ko ba handa ka nang gawin ang plano natin? Sang-ayon na rin si Trev. Siya na raw maglalapit sa kakilala niyang–” “Wala na akong pakialam ngayon, Seth,” inis niyang sambit. “I thought we are clear that it was just a drunk conversation kaya natin naisip ‘yon.” “Pero,” anito nang magsalin ng alak sa baso at dumekwatro sa couch sa opisina ni Ethan. “There is no harm in trying, right? Isa pa, hindi ka ba curious kung si Aiah nga talaga ‘yon o si Enie?” “Hindi.” “What?” agad na alma ni Seth. The last time they talked about Enie and Aiah, naisip nilang isagawa ang isang bagay na makapagpapatunay kung iisa nga silang dalawa, or at least tell that Aiah is Enie. Matagal nang tumatakbo s
BAHAGYA NIYANG KINUSOT ang mga mata nang maalimpungatan sa matinding sikat ng araw. Agad niyang nilingon ang katabi subalit wala na roon ang anak niya. Surely, Uno is on his way doing something para asikasuhin ang sarili nito. Napatulala na lang si Ethan sa kisame habang walang anumang tumatakbo sa isip niya. He is just tired and probably suffering from hangover. Hindi na niya mapagtanto kung ano ang nararamdaman o kung dahil nga lang ba sa pagkalasing iyon kagabi. He is used to drinking all night, having hangovers the next day, until he felt differently about his routine. Parang tinutubig na lang niya ang alak sa bawat araw na lumilipas. Muntikan na nga siyang dalhin sa ospital dahil sa alcohol intoxication na buti na lang, alam ng kaibigan niyang si Trevor, isang doktor, ang gagawin. Saglit pa sanang iidlip si Ethan subalit na ulabog ang kaniyang ulirat nang may magkalampagang mga kaldero sa labas ng kaniyang kuwarto. Agad siyang naalarma at napabangon upan
“GAGO.” Pagak na natawa ang lalaking nakatayo sa hindi kalayuan. “Anong gago, Ethan?” nang-aasar na tanong sa kaniya ni Seth, isang kaibigan niyang kabanda niya rin. “Trivial lang naman ang tanong ko sa ‘yo kanina.” Tumayo ito at inabot ang bote ng alak bago salinan ang sariling baso. “Ano lang naman ang gagawin mo kung si Enie nga si Aiah tapos nagse-sex na sila ngayon ni Ra–” Isang maliit na baso ang lumipad at tumama sa pader na halos matamaan si Seth. “Tangina. Imposible.” Agad na nilagok ni Ethan ang rum na diretso mula sa bote nito. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya matanggap ang pagkawala ng asawa. Tatlong taon na ang nakalipas mula nang masaksihan niya ang unti-unting pagtupok ng apoy sa kinalalagyan nitong sasakyang nahulog sa bangin. Hanggang ngayon, nagsisisi pa rin siya dahil wala man lang siyang nagawa upang mailigtas ito. Ginusto niyang habulin ang sasakyan pababa. Ginusto niyang babain ang bangin upang tulungang makalabas si En
HINDI MAGPAPATALO SI AIAH sa mga katulad ni Raius na palagi na lang ang sariling kagustuhan ang nasusunod. She knows herself that she will never give up on people like her ‘fiancé.’ Ngayong gabi, siya naman ang masusunod. Iyon na nga siguro ang isa sa pinakamahabang araw ng buong buhay niya. Aiah went out of the bathroom in her robe. Pagkalabas ay nakita niya ang nagtitipa sa laptop nitong si Raius. Mukhang seryosong-seryoso ang binata at tutok na tutok sa kaniyang ginagawa. Hindi niya alam kung ano nga ba ang talagang trabaho ni Raius dahil hindi naman sila nag-uusap tungkol doon. She never bothered to ask anyway dahil good provider naman ang binata. Never in her stay in his mansion that they ran out of stock. But one thing that she is sure, buo pa sa isip ni Raius ang galit nito kanina nang magkasagutan sila sa loob ng banyo. Mukhang mas hahaba pa ang away nilang dalawa sana kanina kung hindi lang dahil n*******d siya. And of course,
HALOS ALAS ONSE NA nang mapagpasiyahan niyang mauna nang pumasok sa bahay habang naiwan naman ang lalaki sa terasa, nagmamasid pa rin ng full moon. Bahagyang may kagaanan ang loob ni Aiah sa gabing ito. Bagaman naging mahaba ang kaniyang araw, nasulit naman niya ang natitirang mga oras ng gabi kasama ang binata. Nakapagkuwentuhan na rin silang dalawa tungkol sa buhay. Subalit ang hinihintay niyang tungkol sa sarili ay hindi naman nito naikuwento sa kaniya. Saglit na humiga si Aiah sa kaniyang kama at panandaliang ipinikit ang mga mata. What a long day. Wala na siyang ibang nais sanang isipin subalit biglang tumunog ang telepono sa kuwarto ni Raius. She nervously stared at the open door of Raius’ room. Halos nanunuyo ang kaniyang lalamunan habang binibilang ang mga segundo ng pagtunog ng telepono. She was about to stand up and take her way to Raius’ room, but the telephone stopped to ring. Napabalik siya sa kaniyang kama at inisip na wala lang ang pagt
RAIUS HEAVED A SIGH. “Ang daya nga kasi napapayag nila ako. Walang-wala rin ako noong mga panahong iyon, eh. Ako na lang ang mayroon ako. Kahit ikaw, wala ka na sa akin noon dahil hindi ka naman na nakakaintindi noon. You were bedridden. I was caught off guard, Aiah. I had no choice but to let you go.” Those times that she is in the hospital, there were no Raius. Sa mga panahong iyon, she assumed that Ethan was her significant other. Ilang linggo, ilang buwan ding inisip ni Aiah na tama ang akala niya. Unti-unti na niyang minahal si Ethan noon sa pag-aakalang ito nga ang karapat-dapat sa kaniyang pagmamahal. Hindi pala. “I was a poor man back then. I had to give you up to give you a better…” saglit na lumalim ang hininga ni Raius, “…life.” How was it to live far away from each other? Hindi alam ni Aiah ang sagot. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang isang bagay na hindi niya alam noong mga panahong iyon. Kahit ang kaniyang isip ay hindi kayang maa
SANAY NA SI AIAH sa katahimikan habang pinagmamasdan ang kadiliman ng langit. Kadalasan niya iyong ginagawa noong mga panahong walang bumibisita sa kaniya sa underground hospital. Iyon ang mga panahong hindi rin siya nakakapagsalita dahil kagagaling lang sa mahabang pagkakatulog. Iyon din ang mga panahong tanging si Ethan at Uno lang ang dumadalaw sa kaniya. The kid would always tell his father to go visit his “Nanay.” “Napakalalim talaga ng iniisip mo, Aiah. I can feel it,” puna ni Raius. “Care to share, fiancée?” At sa puntong iyon, mukhang desidido na talaga si Raius na kulitin si Aiah sa kaniyang iniisip. Tuluyan na lang siyang sumuko at pinagbigyan ang binata. “I always remember Uno whenever I look at the night sky,” pag-amin niya. Raius heaved a sigh. “Uno? The kid of Montellano.” Aiah nodded. “They visit me very dusk until the night tapos kapag malalim na ang gabi, nakatingin na lang ako sa labas ng bintana ng kuwarto ko sa ospital.” Sh
"STOP BULLSHITTING ME." Mahinahon si Raius habang sinusubukang kalmahin ang sarili matapos sagutin ang isang tawag mula sa taong hindi niya akalaing muling tatawag sa kaniya. "I'm not bullshitting you, Mr. De Villenas." "Quit being too formal, damn it!" Napalakas ang sambit niya kaya bahagya niyang nilingon ang paligid upang alamin kung naroon si Aiah. "Hindi ba puwedeng patahimikin n'yo muna ako kahit ngayon lang?" Malokong tawa ang pinakawalan ng babae sa kabilang linya. "Hindi uubra ang katahimikan sa pinasok mo, Raius. Have you forgotten that?" Of course, he does not. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin nalilimutang ang pinasok niya ay isang gulo, isang pagkakautang na hanggang ngayon ay pinagbabayaran niya pa rin. "That is fucking ridiculous of you, Raius." Napapaltik si Raius. "Can you just get straight to the point? I told you not to call here anymore." "Chill there, Mr. De Villenas. Nangangamusta lang naman ako." And it