Chapter thirty-one

Kinakabahan ako na akay ni Raphael na lumabas ng balkonahe kung na saan ang mga magulang ko, si kuya at si lolo.

Nakabalik na ang alaala ni mama at alam na rin nina kuya kung sino ang kumuha sa akin noon.

"Serenety ko, ang baby ko." Napatigil ako ng bigla akong salubungin ni mama at niyakap ako ng mahigpit.

"Noong huli kitang mahawakan at mayakap ay baby ka pa, pero ngayon ay malaki ka na at magiging ina na." Iyak ng iyak si mama dahil sa sobrang laki ng panahon na hindi niya man lang ako nakitang lumaki.

Umiiyak lang ako na yakap rin si mama at ngayon ay matatawag ko na siyang mama na hindi na ako maiilang pa.

"Ang sakit diyos ko paano ito nangyari sa pamilya natin?" Umiiyak na tanong ni mama na ramdam ko ang hirap sa boses niya.

Halos hindi na niya ako bitiwan at hinahaplos lagi ang tiyan ko at iiyak siya at yayakapin ako at hahalikan.

Tila sabik na sabik siya sa amin ni kuya dahil kahit ito ay ayaw paalisin si kuya.

Nakita ko ang pamumula ng mata niya kahit si papa ay hindi rin kam