Chapter 4: Enigmatic Man

Malalim ang iniisip ni Lawrence tungkol kay Audrey at titig na titig pa siya rito but he snapped back to reality when a pair of warm hands gently held him. Nilingon ni Lawrence si Gayle na maamo ang mukha na nakatingin sa kaniya. "Okay ka lang ba, Lawrence? You looked hurt... Masakit ba ang tiyan mo? Do you need something?" she asked softly.

Umiling si Lawrence at nilingon muli si Audrey.

Pagbati ni Audrey sa matandang Villafuente ay umupo siya sa may tabi nito, katapat niya si Lawrence ngunit hindi niya pinansin ang mga ito.

But the old man can't ignore them. He snorted disdainfully, hindi tinatago ang iritasyon sa dalawa.

Tahimik silang kumain. Halos walang gana si Audrey dahil marami siyang nakain kanina nang kasama niya si Lucy kaya kaunti na lang kinain niya bilang pakikisama sa matanda.

Matapos kumain ay nilingon siya nang matanda. "Narinig ko ang kalokohan na ginawa ng apo ko, Audrianna. Huwag ka mag-alala, you're the only one that I recognize as my granddaughter-in-law."

Matalim na tingin ang tinapon nito kay Lawrence at Gayle na halatang hindi komportable sa kinauupuan nila. "Kahit pa umalis ka, Yanna, hindi mawawala ang katotohanan na may kabit na sumira sa inyo at may suwail naman akong apo na napakairesponsable at wala na yata sa katinuan."

Although he's scolding the two, Audrey felt embarrassed. She was not enjoying it.

Si Lawrence ay hindi maipinta ang mukha habang si Gayle ay mahigpit ang hawak sa lalake, naluluha ang mga mata at kaawa-awa ang ekspresyon.

Wala namang pakialam ang matanda sa dalawa. Bumuntong-hininga ito saka mahinahon ang ekspresyon na tinitigan si Audrey.

"Magkaibigang matalik kami ng ama mo kahit magkalayo man ang edad namin. I was so happy when you married my grandson, Yanna. Ngayon, kung hahayaan kita na umalis dahil sa kagaguhan ng apo ko, ano'ng mukha ang maihaharap ko sa ama mo kapag nagkita kami sa langit sa hinaharap?"

Tumiim ang bagang ni Lawrence at tinignan ang matanda. "Lo, ginagawa ko ang lahat para makabawi kay Audrey, I will compensate. Pero alam mong hindi maipipilit ang puso at nararamda—"

Lorenzo glanced at him harshly with dagger look. "Ano'ng ibig mong sabihin sa mapipilit? Nakikita mo ba 'yang nagugustuhan mo kumpara kay Yanna?!" His angry voice echoed.

Audrey can't keep silent. "Lolo..." mahinahon niyang tawag dito. Alam niyang magkakagulo na naman si Lawrence at ang lolo nito kaya kailangan niya ng sumingit para mapigilan habang maaga pa. "He didn't force the divorce to me... I was willing to sign it."

Pagkasabi niya no'n ay nakabibinging katahimikan ang pumainlang. Audrey reached for the cold water and poured it to the old man's glass to calm him down.

"Wala ka pong dapat ipag-alala sa akin, Lolo. It's my decision. Everything I did was in accordance with my heart. Magdi-divorce kami hindi dahil napipilitan lang ako. Ayoko na kay Lawrence, 'yon ang dahilan ko."

Sobrang kalmado ng mukha niya at banayad na tila nakawala na siya sa kulungan. This is the peace that she's been looking for.

Napatitig sa kaniya si Lawrence. Kumunot ang noo ng lalake at umiwas ng tingin. Wala sa sariling uminom siya ng tubig kapagkuwan ay tumiim ang bagang.

Matagal na nanahimik ang matanda bago nagsalita. He was calm this time. "I really apologize for my grandson's behavior, hija. But I am more sorry for him because he's naive. Alam kong magsisisi siya ngunit huli na."

Audrey just looked at the old man. Ngumiti siya rito ngunit hindi na kumibo.

Nang makita na kalmado na ang matanda ay nagpasya na siyang umuwi. Nagpaalam na siya kay Lorenzo dahil lumalalim na rin ang gabi.

Pinanood nila ang pag-alis ni Audrey. Tumiim ang bagang ng matanda at nagsalita, "It's really better for her that they divorced instead of staying with this little bastard."

Hindi na sinulyapan ng matanda si Lawrence at Gayle, dumiretso na siya sa kaniyang office. Napayuko si Lawrence dahil alam niyang hindi na naman maganda ang tingin sa kaniya ng Lolo Lorenzo niya.

Gayle gently caressed his back. "Sundan mo si Lolo. Alam naman natin na gustong-gusto niya si Audrey... Siguradong malungkot siya ngayon."

Lawrence looked at Gayle and a small smile curved on his lips. She's really considerate. "Ihahatid muna kita."

Pagbalik mula sa paghatid kay Gayle ay pumunta agad si Lawrence sa office ng kaniyang lolo. Naabutan niyang naghahanda ito ng tsaa. It was really a big deal for him to get his lolo's approval. Afterall, he's the head of their family.

Siya na ang nagsalin ng tsaa sa tea cup nito saka mapagkumbaba na nagsalita. "Lolo, pakakasalan ko si Gayle, magiging asawa ko siya. Alam kong hindi mo siya gusto but I hope you'll be nice to her."

Lorenzo gritted his teeth and glared at his grandson. "When you married Audrianna, 'yan din ang sinabi ko. Kahit hindi mo siya gusto, atleast treat her nicely. But what did you do?!" he said with a harsh voice.

Lawrence swallowed hard. Audrianna, Yanna, Audrey... Always her. But then... he knew that his Grandpa was right. Naalala niya muli ang hitsura ng babae ngunit pilit niya 'yon na kinalimutan.

Kinabukasan ay maagang pumunta si Audrey sa bahay ng dati niyang professor na si Henry. Dinala siya ng maid sa loob at bago pa tuluyang makapasok ay narinig niya ang boses ng kaniyang professor.

"I have the will but not the strength to deal with your sister's condition. The pyschological treatment cycle is long and I am afraid that my time is not enough..." She heard Professor Henry's words.

Audrey was shocked to hear that. Gano'n na ba kalala ang lagay nito?

Ngunit ikinabigla niya nang marinig ang baritonong boses ng isang lalake. Malamig iyon ngunit marahan ang pagsagot sa professor. "Your health is important, Henry. If you know someone who's suitable to take care of my sister, please recommend them to me."

Ang maid na naghatid sa kaniya ay nagsalita. "Sir Henry, narito po si Miss Audrey."

Doon napahakbang papasok nang tuluyan si Audrey. Una niyang nakita si Professor Henry na talagang nagliwanag ang mukha nang makita siya.

"Audrey, you're finally here to visit me."

Before she could even speak, the man in front of her professor caught her attention as he was very eye-catching.

His facial features were very prominent. His eyes were deep and dark, they revealed a bit of coldness and indifference. The way he stood proudly on the living room was dominating. He had that kind of aura... it felt dangerous and intense.

Nang marinig nito na may bisita ang propesor ay kalmado itong nagpaalam. "I will visit you on another day."

Tinalikuran nito si Henry at nagsimulang maglakad palabas doon. Nagsalubong ang mga mata nila ni Audrey and something flickered on his dark eyes. Her heart moved with their eye contact.

She was so curious about that mysterious-looking man but she got her answer right away without asking a question

"Talagang desperado na ang mga Vasquez, si Regan na mismo ang lumapit sa akin para sa lagay ng kapatid niya."

And Audrey was able to confirm it. That enigmatic man was no other than Regan Amadeus Vasquez.