CHAPTER 39

ZANEVY FREALIZA

SA KALAGITNAAN nang pag-iisip ko. Nahapit ng mata ko ang bulto ng lalaki hindi kalayuan sa akin. Hindi ko ito pinansin kahit na ramdam ko na sa akin siya nakatingin. Hindi ko nga namalayan kung paano siya napunta dito at kung kanina pa ba siya diyan.

Tinuyo ko ang pisngi ko at bahagyang inilis sa kaniya ang mukha ko upang hindi niya mapansin. Baka kung ano pa ang isipin niya na ginagawa ko. Tahimik siyang umupo ito sa tabihan ko.

“How are you doing?” I feel the concern in his voice.

Walang emosyong nilingon ko siya. Nakatutok ang mata niya sa kabayong nasa harapan namin ni hindi siya lumingon sa akin. Ano bang pakialam niya? Hindi ba pumunta siya dito para kay Grace pero bakit siya nandidito?

“Anong ginagawa mo dito?” I asked coldly like I don't want him to be there. “Gusto mong malaman? Hindi na katulad ng dati at hindi na maibabalik pa sa dati. Mas tahimik nga lang kaysa noon pero hindi ko rin masasabing masaya dahil masakit ang mawalan ng anak.” I smile bitterly.

H