Mag-log inShare
Kabanata 10
Kaugnay na kabanata
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 11
Nang makarating kami sa istasyon ng pulis, sinubukan kong sumunod papasok sa interrogation room, pero para bang may pwersang pumipigil sa akin. Para bang nasusunog ang kaluluwa ko sa bawat pagtulak ko, at hindi ko na matagalang tiisin ‘yung sakit.Gusto kong makita siyang umamin sa lahat ng kasalanan niya.Paulit-ulit kong tinangkang pumasok, pero hindi ko talaga kaya. Bawat pagtatangka, parang nagliliyab ang kaluluwa ko, at sobrang hapdi na.Sa sumunod na mga araw, nagpalakad-lakad lang ako sa labas ng istasyon, umaasa na baka makasagap ng balita mula sa mga pulis na papasok at lalabas.Hindi ako nakakuha ng masyadong impormasyon, pero mayroon akong narinig na nakapagpasaya sa akin.Sapat na raw ang ebidensya para kasuhan si Dad ng murder, at inamin niya ang kasalanan. Malapit na raw siya hatulan, at malamang ay death row ang bagsak niya.Under investigation din ang kompanya niya dahil sa tax evasion.Akala ko ay makakalaya si Wendy, pero may nadiskubre rin ang pulis na siya pala ang
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 1
Oras na para sa hapunan.Napatingin si Dad sa anak niyang tahimik na kumakain, tapos sumimangot nang mapunta ang tingin niya sa bakanteng upuan sa dulo ng mesa."Asan na ‘yung inutil na ‘yon? Akala ba niya lahat tayo maghihintay sa kanya?"Lumalim ang tono ng boses niya, halatang inis, "Mukhang kailangang parusahan pa ‘yan nang mas matindi!"Habang maingat na inilalapag ng butler ang mga plato, sumagot ito nang may pag-iingat, "Mr. Stiles, nasa storage closet pa rin po si Miss Jennifer. Gusto n’yo ho bang palabasin ko na siya?"Sumenyas si Dad gamit ang kamay, bahagyang kumunot ang noo at dumako ang tingin sa direksyon ng storage closet. Naglaho agad ang gulat sa mukha niya at muli siyang uminom ng wine."Bakit naman? Baka mas mabuti pa nga na ilang araw pa siyang manahimik doon para matuto. Kung hindi kasi, baka mang-bully na naman ‘yan ng mga kapatid niya."Sandaling lumingon ang butler sa dalawang batang nakaupo sa mesa—mukhang masigla at puno ng kasiyahan sa paparating na pagkain.
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 2
Kahit ngayong kaluluwa na lang ako, sa tuwing nakikita ko ‘yung nakasarang pinto ng storage room, parang sinasakal pa rin ako.Parang anumang sandali, kakainin na naman ako ng dilim.Napalayo ako roon, parang natutuliro, at bumalik ako sa dining room.Doon, nakita ko si Dad at Ian na palibot kay Wendy, alaga nilang binibigyan ng lambing at comfort.Nakaakbay pa si Dad kay Wendy, "Bumagsak ang timbang mo nitong mga nakalipas na araw, Wendy. Kain ka pa."Sigurado akong natakot ka sa nangyari noon. Karapat-dapat lang na parusahan si Jennifer sa ginawa niya."Hindi ko na nga siya gaanong pinahirapan, pero huwag kang mag-alala. Sisiguraduhin kong matututo siya. Hindi na ‘yon mauulit."Sumingit si Ian, malambing ang tono, "Ikaw lang ang nag-iisang kapatid kong babae, Wendy…"Tahimik akong nakatayo sa likod nila, pinapakinggan kung paano ako sigawan ni Dad na parang wala ako roon, at kung paano itinanggi ni Ian na kapatid niya ako. Gusto kong umiyak, pero kahit luha wala.Sa dugo’t laman, sil
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 3
Matapos masigurong busog na si Wendy at masaya uli ang mukha niya, saka lamang binalingan ni Dad ang butler."Papalabasin mo na si Jennifer. Paliguin at pag-ayusin mo—ayoko namang mawalan ng ganang kumain ang lahat paglabas niya."May halong pagkatuwa sa ekspresyon niya, para bang isang napakalaking pabor ang ginagawa niya sa akin sa pagpapalabas sa storage closet matapos ang isang linggo.Agad namang tumawag ng iba ang butler para gawin ito.Nakatayo sa tabi ni Dad, hinawakan ni Wendy ang kamay niya at ngumiting inosente. "Dad, huwag mo na po siyang pagagalitan paglabas niya, okay?"Ako naman po ang hindi totoong anak dito, masaya na akong sobrang bait ninyo sa akin."Umamo ang mata ni Dad, lalo pang lumambot ang ekspresyon habang hinihimas niya ang buhok ni Wendy."Pareho ko kayong anak. Pero ikaw ang prinsesa ko."May bahid ng pagyayabang pa sa boses niya, "Napakabait mo kasi, Wendy. Sobrang hinayaan ko na nga nang matagal si Jennifer."Huwag kang mag-alala, hindi ko na hahayaang ap
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 4
Nasa kalagitnaan ng meeting si Dad nang matanggap niya ‘yung tawag. Walang pag-aalinlangan, dali-dali siyang umuwi.Pagdating niya, binuhat niya agad si Wendy na mukhang namumutla, sabay sigaw, "Anak kita, Wendy. Walang makakapagpaalis sayo rito! At huwag mo nang banggitin ulit na aalis ka."Noong una, akala ko may seryosong nangyari. Paglabas ko ng kwarto at nakita ko ‘yung eksena, parang nahulaan ko na ang nangyayari.Hindi ako makapagsalita. Hindi naman mahina ang loob ni Wendy, at hindi rin siya takot sa dilim. Hindi siya matatakot sa saglit na pamamalagi niya sa storage room.Hanggang sa sumigaw si Ian, "Kasalanan lahat ‘to ni Jennifer! Siya ‘yung nagkulong kay Wendy sa storage room! Sino ang nakakaalam kung hanggang kailan siya maiiwan doon kung hindi ako nakauwi?!"Agad na umakyat si Dad, kinaladkad ako mula sa kwarto ko, hinila pa ‘yung buhok ko, at itinulak ako sa storage closet. Tinali niya ako habang galit na galit siyang nagsasalita, at noon ko tuluyang naunawaan—wala talag
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 5
Hindi naman ganito ang aming sitwasyon noong hindi pa dumadating si Wendy.Noon, buo pa ang pamilya. May Mommy at Daddy na mahal ako, at si Ian noon ay simpleng bata pa lang.Naglalaro kami ni Ian, binabasahan ako ni Mom ng bedtime stories, at dinadala ako ni Dad sa park para maglakad-lakad.Lahat nagbago tatlong summer na ang nakakalipas.Umuwi sina Mom at Dad sa ancestral home habang kami ni Ian ay naiwan dahil may pasok.Ilang araw ang lumipas, bumalik si Dad dala ang dalawang balitang dumurog sa puso ko.Una, naaksidente si Mom sa ancestral home. Hindi niya kinaya—pumanaw siya.Pangalawa, bago pa man siya mamatay, nag-ampon daw sila ni Dad ng anak ng isang matalik na kaibigan—si Wendy.Sa isang iglap, nawala ang Mommy ko, pero nagkaroon ako ng bagong "kapatid."Noong una, natuwa pa nga ako sa pagkakaroon ng ate o bunso—basta’t kapatid. Inisip kong baka ito na lang ang huling "alaala" na naiwan ni Mom, dahil bago siya mamatay, inampon niya si Wendy.Gusto ko rin naman ng kapatid na
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 6
Naging seryoso ang mukha ni Dad nang hindi pa rin ako lumalabas matapos ang 30 minutes."Kalahating oras na! Anong akala niya, wala akong magagawa sa kanya?!""Ang tigas talaga ng ulo! Hindi pa rin niya naiintindihan ang kasalanan niya!""Hmph! Gusto kong makita kung ano pang kaya niyang gawin!"Sa gigil, hinagis niya ‘yung hawak niyang tasa ng tea, kumalat ang shards nito na lumikha ng matinis na tunog sa sahig.Tahimik akong nakamasid sa likuran, aliw na aliw sa nakikita. Sa likod ng galit ni Dad, napansin kong may konti ring pag-aalala, kahit hindi niya aminin. Napatawa tuloy ako nang bahagya nang napatid pa siya sa isang upuan sa pagtayo."Maghintay ka rito, Wendy. Hihilahin ko mismo si Jennifer dito para mag-sorry."Bumagsak ang mabibigat niyang hakbang patungo sa storage room, halatang puno ng inis. Paglapit niya sa pinto, may biglang daga na tumakbo palabas. Nagulat si Dad, umatras nang konti."Anong nangyari?! Bakit may daga dito?!"Nakatayo lang ang butler sa tabi, putlang-put
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 7
"Mr. Stiles…" Nagulat siya nang magsalita ang butler.Bigla na lang sinipa ni Dad ang tagiliran ng butler, dahilan para mapaatras ito. "Ano pang tinatayo-tayo mo? Palayasin mo agad ‘yang mga daga!"Siguro kasabwat mo ‘yang Jennifer na ‘yon, ano? Sino pa ang may pakana ng mga daga at ‘yang bangkay d’yan?!"Napangiwi ang butler, halatang masama ang loob at nasasaktan, habang tahimik ko silang pinagmamasdan.Hindi rin naman mabait si Butler—kilala siyang tuso—pero tauhan lang siya. Hindi gaya nina Wendy na may ibang motibo, sinusunod lang niya ang gusto ng ama ko."Hindi ko ginawa ‘yon, Mr. Stiles," maingat niyang paliwanag, pilit pa rin na kalmado. "Si Miss Jennifer po talaga ‘yan. Kayo naman po ang nag-lock sa storage. Ako lang ang nagbukas ngayon."Hindi nabawasan ang galit ni Dad. Sa halip, itinuro niya ang storage room at bumulyaw, "Hindi puwedeng patay si Jennifer! Kunwari lang ‘yan! Nagpe-pretend siyang patay para makatakas!""Hintayin niya at pag nahanap ko siya, babaliin ko ‘yun
Pinakabagong kabanata
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 11
Nang makarating kami sa istasyon ng pulis, sinubukan kong sumunod papasok sa interrogation room, pero para bang may pwersang pumipigil sa akin. Para bang nasusunog ang kaluluwa ko sa bawat pagtulak ko, at hindi ko na matagalang tiisin ‘yung sakit.Gusto kong makita siyang umamin sa lahat ng kasalanan niya.Paulit-ulit kong tinangkang pumasok, pero hindi ko talaga kaya. Bawat pagtatangka, parang nagliliyab ang kaluluwa ko, at sobrang hapdi na.Sa sumunod na mga araw, nagpalakad-lakad lang ako sa labas ng istasyon, umaasa na baka makasagap ng balita mula sa mga pulis na papasok at lalabas.Hindi ako nakakuha ng masyadong impormasyon, pero mayroon akong narinig na nakapagpasaya sa akin.Sapat na raw ang ebidensya para kasuhan si Dad ng murder, at inamin niya ang kasalanan. Malapit na raw siya hatulan, at malamang ay death row ang bagsak niya.Under investigation din ang kompanya niya dahil sa tax evasion.Akala ko ay makakalaya si Wendy, pero may nadiskubre rin ang pulis na siya pala ang
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 10
Napabalikwas ‘yung dalawa, si Dad ang unang tumayo at nag-ayos ng damit. Luminga-linga siya, napabuntong-hininga nang makitang wala namang ibang tao.Ako man, gulat din—hindi ko akalaing kaya ko nang humawak ng bagay. Dahil sa instinct, tinest ko pa kung ano pang kaya kong gawin."Ah! May multo!" biglang sigaw ni Wendy, wari’y may nakita siyang anino.Napatigil ako. Kita niya ba ako?Paglaon, parang na-realize ni Wendy na wala namang tao. Yumakap uli siya kay Dad, nanginginig kunwaring natatakot."Yakapin mo ‘ko, natatakot ako."Bigla siyang naupo sa kandungan ni Dad, sabay tanggal pa ng pang-itaas.Nakita ko kung paano nagbago ang mood ng kwarto at naging intimate na ang kanilang mga kilos. Mahihinang ungol ang maririnig sa silid.Kung buhay pa ako, baka nasuka na ako.Nang nadadala na sa init ng katawan ang dalawa, biglang bumukas ang pinto.Labis na nagulat si Dad at naihi sa kaniyang pantalon. Naghabol ng unan si Wendy para takpan ang sarili, nakatitig sila sa pulis na nakatayo sa
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 9
"Dapat inisip mo ‘yan bago mo ikinulong si Wendy! Huli na para humingi ka ng awa ngayon!""Mas pinaburan ka ng mga magulang natin nang napakatagal—nasulit mo na ‘yan! Si Wendy nga, wala nang nanay at tatay, ang kapal pa ng mukha mong i-bully siya?!""Sinasabi ko sa ‘yo, kapag sinaktan mo ulit si Wendy, hindi mo makakalimutan ang gagawin ko sa ‘yo!""Ang sama mo, Jennifer! Masyadong mabait si Dad sayo.""Ayoko ng kapatid na masama na gaya mo!""Sana mamatay ka na lang. Nakakahiya kang maging kapatid ko."Bumabalik-balik sa isip ko ‘yung mga salita ni Ian habang naghihirap ako sa kakapusan ng hangin at dilim ng storage room.Hindi ko alam kung ano nga ba ang naisip ko noon sa gitna ng ganoong desperasyon.Sobrang daming tumatakbo sa isip, masyadong mabilis para makapagsalita.Marahil pinagsisihan ko lahat.Pinagsisihan kong nangtiwala agad ako sa isang estranghera.Pinagsisihan kong hindi ko sinamahan sina Mom at Dad sa ancestral home, baka nailigtas ko pa si Mom.Pinagsisihan kong inuna
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 8
Kinagabihan, nagkulong si Dad sa study room, buo pa rin ang paniniwalang nakatakas ako.Para patunayan iyon, inisa-isa pa niyang pinanood ‘yung CCTV footage sa paligid ng villa.Wala mang camera sa loob ng bahay, covered naman ang labas. Bawat sulok ng labas ng villa ay kita—kung may pumasok o lumabas.Wala. Wala akong bakas na lumabas mula nang ikulong ako sa storage."Imposible ‘to!" sigaw niya sabay hagis ng laptop sa pader. Nabasag ito at nagkalat ang mga piraso."Nag-tamper siya ng footage! Matalino si Jennifer, kaya niya ‘tong gawin!"Wala pa akong nakilalang ganyan ka-walang utang na loob!"Hindi pa siya nakuntento, kinuha pa ang ashtray at itinapon din sa pader.Eksaktong pumasok si Wendy, may dalang gatas, bigla itong natigilan nang makita ‘yung ashtray na halos bumagsak na sa tabi niya. Nalaglag ang baso, kumalat ang gatas sa sahig.Kaagad siyang dinampot ni Dad, niyakap nang mahigpit."Shh… ayos lang, Wendy. Shh. Pasensiya ka na, hindi kita gustong takutin. Naiinis lang ako
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 7
"Mr. Stiles…" Nagulat siya nang magsalita ang butler.Bigla na lang sinipa ni Dad ang tagiliran ng butler, dahilan para mapaatras ito. "Ano pang tinatayo-tayo mo? Palayasin mo agad ‘yang mga daga!"Siguro kasabwat mo ‘yang Jennifer na ‘yon, ano? Sino pa ang may pakana ng mga daga at ‘yang bangkay d’yan?!"Napangiwi ang butler, halatang masama ang loob at nasasaktan, habang tahimik ko silang pinagmamasdan.Hindi rin naman mabait si Butler—kilala siyang tuso—pero tauhan lang siya. Hindi gaya nina Wendy na may ibang motibo, sinusunod lang niya ang gusto ng ama ko."Hindi ko ginawa ‘yon, Mr. Stiles," maingat niyang paliwanag, pilit pa rin na kalmado. "Si Miss Jennifer po talaga ‘yan. Kayo naman po ang nag-lock sa storage. Ako lang ang nagbukas ngayon."Hindi nabawasan ang galit ni Dad. Sa halip, itinuro niya ang storage room at bumulyaw, "Hindi puwedeng patay si Jennifer! Kunwari lang ‘yan! Nagpe-pretend siyang patay para makatakas!""Hintayin niya at pag nahanap ko siya, babaliin ko ‘yun
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 6
Naging seryoso ang mukha ni Dad nang hindi pa rin ako lumalabas matapos ang 30 minutes."Kalahating oras na! Anong akala niya, wala akong magagawa sa kanya?!""Ang tigas talaga ng ulo! Hindi pa rin niya naiintindihan ang kasalanan niya!""Hmph! Gusto kong makita kung ano pang kaya niyang gawin!"Sa gigil, hinagis niya ‘yung hawak niyang tasa ng tea, kumalat ang shards nito na lumikha ng matinis na tunog sa sahig.Tahimik akong nakamasid sa likuran, aliw na aliw sa nakikita. Sa likod ng galit ni Dad, napansin kong may konti ring pag-aalala, kahit hindi niya aminin. Napatawa tuloy ako nang bahagya nang napatid pa siya sa isang upuan sa pagtayo."Maghintay ka rito, Wendy. Hihilahin ko mismo si Jennifer dito para mag-sorry."Bumagsak ang mabibigat niyang hakbang patungo sa storage room, halatang puno ng inis. Paglapit niya sa pinto, may biglang daga na tumakbo palabas. Nagulat si Dad, umatras nang konti."Anong nangyari?! Bakit may daga dito?!"Nakatayo lang ang butler sa tabi, putlang-put
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 5
Hindi naman ganito ang aming sitwasyon noong hindi pa dumadating si Wendy.Noon, buo pa ang pamilya. May Mommy at Daddy na mahal ako, at si Ian noon ay simpleng bata pa lang.Naglalaro kami ni Ian, binabasahan ako ni Mom ng bedtime stories, at dinadala ako ni Dad sa park para maglakad-lakad.Lahat nagbago tatlong summer na ang nakakalipas.Umuwi sina Mom at Dad sa ancestral home habang kami ni Ian ay naiwan dahil may pasok.Ilang araw ang lumipas, bumalik si Dad dala ang dalawang balitang dumurog sa puso ko.Una, naaksidente si Mom sa ancestral home. Hindi niya kinaya—pumanaw siya.Pangalawa, bago pa man siya mamatay, nag-ampon daw sila ni Dad ng anak ng isang matalik na kaibigan—si Wendy.Sa isang iglap, nawala ang Mommy ko, pero nagkaroon ako ng bagong "kapatid."Noong una, natuwa pa nga ako sa pagkakaroon ng ate o bunso—basta’t kapatid. Inisip kong baka ito na lang ang huling "alaala" na naiwan ni Mom, dahil bago siya mamatay, inampon niya si Wendy.Gusto ko rin naman ng kapatid na
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 4
Nasa kalagitnaan ng meeting si Dad nang matanggap niya ‘yung tawag. Walang pag-aalinlangan, dali-dali siyang umuwi.Pagdating niya, binuhat niya agad si Wendy na mukhang namumutla, sabay sigaw, "Anak kita, Wendy. Walang makakapagpaalis sayo rito! At huwag mo nang banggitin ulit na aalis ka."Noong una, akala ko may seryosong nangyari. Paglabas ko ng kwarto at nakita ko ‘yung eksena, parang nahulaan ko na ang nangyayari.Hindi ako makapagsalita. Hindi naman mahina ang loob ni Wendy, at hindi rin siya takot sa dilim. Hindi siya matatakot sa saglit na pamamalagi niya sa storage room.Hanggang sa sumigaw si Ian, "Kasalanan lahat ‘to ni Jennifer! Siya ‘yung nagkulong kay Wendy sa storage room! Sino ang nakakaalam kung hanggang kailan siya maiiwan doon kung hindi ako nakauwi?!"Agad na umakyat si Dad, kinaladkad ako mula sa kwarto ko, hinila pa ‘yung buhok ko, at itinulak ako sa storage closet. Tinali niya ako habang galit na galit siyang nagsasalita, at noon ko tuluyang naunawaan—wala talag
Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay Kabanata 3
Matapos masigurong busog na si Wendy at masaya uli ang mukha niya, saka lamang binalingan ni Dad ang butler."Papalabasin mo na si Jennifer. Paliguin at pag-ayusin mo—ayoko namang mawalan ng ganang kumain ang lahat paglabas niya."May halong pagkatuwa sa ekspresyon niya, para bang isang napakalaking pabor ang ginagawa niya sa akin sa pagpapalabas sa storage closet matapos ang isang linggo.Agad namang tumawag ng iba ang butler para gawin ito.Nakatayo sa tabi ni Dad, hinawakan ni Wendy ang kamay niya at ngumiting inosente. "Dad, huwag mo na po siyang pagagalitan paglabas niya, okay?"Ako naman po ang hindi totoong anak dito, masaya na akong sobrang bait ninyo sa akin."Umamo ang mata ni Dad, lalo pang lumambot ang ekspresyon habang hinihimas niya ang buhok ni Wendy."Pareho ko kayong anak. Pero ikaw ang prinsesa ko."May bahid ng pagyayabang pa sa boses niya, "Napakabait mo kasi, Wendy. Sobrang hinayaan ko na nga nang matagal si Jennifer."Huwag kang mag-alala, hindi ko na hahayaang ap
