All Chapters of Ikinulong Ako ng Aking Ama Hanggang Mamatay: Chapter 1 - Chapter 10

Kahit ngayong kaluluwa na lang ako, sa tuwing nakikita ko ‘yung nakasarang pinto ng storage room, parang sinasakal pa rin ako.Parang anumang sandali, kakainin na naman ako ng dilim.Napalayo ako roon, parang natutuliro, at bumalik ako sa dining room.Doon, nakita ko si Dad at Ian na palibot kay Wendy, alaga nilang binibigyan ng lambing at comfort.Nakaakbay pa si Dad kay Wendy, "Bumagsak ang timbang mo nitong mga nakalipas na araw, Wendy. Kain ka pa."Sigurado akong natakot ka sa nangyari noon. Karapat-dapat lang na parusahan si Jennifer sa ginawa niya."Hindi ko na nga siya gaanong pinahirapan, pero huwag kang mag-alala. Sisiguraduhin kong matututo siya. Hindi na ‘yon mauulit."Sumingit si Ian, malambing ang tono, "Ikaw lang ang nag-iisang kapatid kong babae, Wendy…"Tahimik akong nakatayo sa likod nila, pinapakinggan kung paano ako sigawan ni Dad na parang wala ako roon, at kung paano itinanggi ni Ian na kapatid niya ako. Gusto kong umiyak, pero kahit luha wala.Sa dugo’t laman, sil

Nasa kalagitnaan ng meeting si Dad nang matanggap niya ‘yung tawag. Walang pag-aalinlangan, dali-dali siyang umuwi.Pagdating niya, binuhat niya agad si Wendy na mukhang namumutla, sabay sigaw, "Anak kita, Wendy. Walang makakapagpaalis sayo rito! At huwag mo nang banggitin ulit na aalis ka."Noong una, akala ko may seryosong nangyari. Paglabas ko ng kwarto at nakita ko ‘yung eksena, parang nahulaan ko na ang nangyayari.Hindi ako makapagsalita. Hindi naman mahina ang loob ni Wendy, at hindi rin siya takot sa dilim. Hindi siya matatakot sa saglit na pamamalagi niya sa storage room.Hanggang sa sumigaw si Ian, "Kasalanan lahat ‘to ni Jennifer! Siya ‘yung nagkulong kay Wendy sa storage room! Sino ang nakakaalam kung hanggang kailan siya maiiwan doon kung hindi ako nakauwi?!"Agad na umakyat si Dad, kinaladkad ako mula sa kwarto ko, hinila pa ‘yung buhok ko, at itinulak ako sa storage closet. Tinali niya ako habang galit na galit siyang nagsasalita, at noon ko tuluyang naunawaan—wala talag

Naging seryoso ang mukha ni Dad nang hindi pa rin ako lumalabas matapos ang 30 minutes."Kalahating oras na! Anong akala niya, wala akong magagawa sa kanya?!""Ang tigas talaga ng ulo! Hindi pa rin niya naiintindihan ang kasalanan niya!""Hmph! Gusto kong makita kung ano pang kaya niyang gawin!"Sa gigil, hinagis niya ‘yung hawak niyang tasa ng tea, kumalat ang shards nito na lumikha ng matinis na tunog sa sahig.Tahimik akong nakamasid sa likuran, aliw na aliw sa nakikita. Sa likod ng galit ni Dad, napansin kong may konti ring pag-aalala, kahit hindi niya aminin. Napatawa tuloy ako nang bahagya nang napatid pa siya sa isang upuan sa pagtayo."Maghintay ka rito, Wendy. Hihilahin ko mismo si Jennifer dito para mag-sorry."Bumagsak ang mabibigat niyang hakbang patungo sa storage room, halatang puno ng inis. Paglapit niya sa pinto, may biglang daga na tumakbo palabas. Nagulat si Dad, umatras nang konti."Anong nangyari?! Bakit may daga dito?!"Nakatayo lang ang butler sa tabi, putlang-put

Kinagabihan, nagkulong si Dad sa study room, buo pa rin ang paniniwalang nakatakas ako.Para patunayan iyon, inisa-isa pa niyang pinanood ‘yung CCTV footage sa paligid ng villa.Wala mang camera sa loob ng bahay, covered naman ang labas. Bawat sulok ng labas ng villa ay kita—kung may pumasok o lumabas.Wala. Wala akong bakas na lumabas mula nang ikulong ako sa storage."Imposible ‘to!" sigaw niya sabay hagis ng laptop sa pader. Nabasag ito at nagkalat ang mga piraso."Nag-tamper siya ng footage! Matalino si Jennifer, kaya niya ‘tong gawin!"Wala pa akong nakilalang ganyan ka-walang utang na loob!"Hindi pa siya nakuntento, kinuha pa ang ashtray at itinapon din sa pader.Eksaktong pumasok si Wendy, may dalang gatas, bigla itong natigilan nang makita ‘yung ashtray na halos bumagsak na sa tabi niya. Nalaglag ang baso, kumalat ang gatas sa sahig.Kaagad siyang dinampot ni Dad, niyakap nang mahigpit."Shh… ayos lang, Wendy. Shh. Pasensiya ka na, hindi kita gustong takutin. Naiinis lang ako

Napabalikwas ‘yung dalawa, si Dad ang unang tumayo at nag-ayos ng damit. Luminga-linga siya, napabuntong-hininga nang makitang wala namang ibang tao.Ako man, gulat din—hindi ko akalaing kaya ko nang humawak ng bagay. Dahil sa instinct, tinest ko pa kung ano pang kaya kong gawin."Ah! May multo!" biglang sigaw ni Wendy, wari’y may nakita siyang anino.Napatigil ako. Kita niya ba ako?Paglaon, parang na-realize ni Wendy na wala namang tao. Yumakap uli siya kay Dad, nanginginig kunwaring natatakot."Yakapin mo ‘ko, natatakot ako."Bigla siyang naupo sa kandungan ni Dad, sabay tanggal pa ng pang-itaas.Nakita ko kung paano nagbago ang mood ng kwarto at naging intimate na ang kanilang mga kilos. Mahihinang ungol ang maririnig sa silid.Kung buhay pa ako, baka nasuka na ako.Nang nadadala na sa init ng katawan ang dalawa, biglang bumukas ang pinto.Labis na nagulat si Dad at naihi sa kaniyang pantalon. Naghabol ng unan si Wendy para takpan ang sarili, nakatitig sila sa pulis na nakatayo sa