“Um,” nauutal na sabi ni Alex, dahil malapit na si Karen kaya kitang kita niya ang mga pilikmata nito. Halos dumampi ang matambok nitong dibdib sa dibdib niya.
"Let's go," sabi ni Karen na may malandi na tingin. Hindi niya maiwasang sumunod sa kanya. Ang ibang mga lalaki ay nakaramdam ng goosebumps sa kanilang buong katawan.With that, hinila ni Karen si Alex papunta sa kotse niya."Pinsan, anong nangyari sayo ngayon?" Hinarang ni Zara ang dinadaanan ni Karen. Tumingin siya kay Alex gamit ang hugis almond na mga mata at sinabi sa kanya, “Saan ka pupunta? Kung wala ka, sino ang magdadala ng lahat ng gamit natin para sa atin? Wag kang mag isip ng kakaiba sa pinsan ko! tignan mo! Karapat-dapat ka ba?"Noong nakaraang pagkakataon, inayos niya si Karen na mag-lunch kasama si Alex para pukawin ang selos ni James Watson. Pero naramdaman ni Zara na wala na siyang halaga, kaya hindi na kailangan pang ligawan siya ni Karen. Hindi niya maintindihan ang ugaMaya-maya ay dumating na si Zara at ang iba sa Joy Japanese restaurant sa Wanda Plaza. Ang restaurant ay puno ng mga booth at maliliit na pribadong silid.“Hello, pwede ko bang itanong kung saang booth ang mag-asawang dumating mga isang oras na ang nakalipas? Ang ganda ng babaeng katulad ko, naka orange na palda, talo naman ang lalaki. Saang kwarto sila ngayon?" tanong ni Zara.Naalala ng hostess sina Karen at Alex. Gayunpaman, nang makita niyang napakaraming tao ang kasama ni Zara, hindi siya nangahas na basta-basta ibunyag ang impormasyon ng kanyang customer.“Walang masyadong kwarto dito, kaya hanapin natin sila isa-isa,” sabi ni Zara sa iba. Sinimulan nilang hanapin ang bawat kwarto sa restaurant.Samantala, sa isang booth, kinuha ni Karen ang isang maliit na brown na bote sa kanyang bulsa at nagbuhos ng pulbos sa baso ni Alex habang siya ay nasa banyo. Mabilis niya itong hinalo gamit ang kanyang mga daliri.Ito ay isang bagay na espesy
Ilang oras ang nakalipas, dinala ni Janice si Debbie sa practice room para hilingin sa pinakamahusay na music teacher ng kumpanya na gabayan siya sa kanyang pagsasanay sa pagkanta.Si Debbie ay napakatalino, at nakatanggap na siya ng papuri at pabor mula sa mga guro ng musika. Medyo nasiyahan din si Janice na kanina pa nakatingin sa gilid.Habang siya ay nagsasanay, isang dalaga ang pumasok sa silid ng pagsasanay, na sinundan ng tatlo pang bata at naka-istilong babae.Nagpahinga sandali si Janice sa music teacher bago tinawag si Debbie at ang apat na babae para lumapit.“Debbie, itong apat na babae ang iba pang miyembro ng grupo. Let me introduce you,” sabi ni Janice habang nakangiti sa kanya, “This is Melissa Kennedy.”Isang babaeng may hikaw ang ngumiti kay Debbie. Gayunpaman, may bakas ng pangungutya at pang-aalipusta sa kanyang ngiti.Pagkatapos ay ipinakilala ni Janice ang dalawa pang babae, na tinawag na Katie Jackson at Ol
Napahawak si Melissa sa sulok ng lyric sheet ni Debbie. Nagulat si Debbie at nakitang nakatayo na ngayon sa tabi niya si Melissa at ang iba pang mga babae. Sinusubukan niyang magsanay, at kailangan niya ang sheet na iyon, kaya bakit sinusubukan ni Melissa na kunin ito? Natigilan siya saglit bago sumigaw si Melissa, "Bitawan mo!"Sa sobrang takot ni Debbie ay nanginginig siya habang binitawan ang lyric sheet. Tumingin siya kay Melissa na may masamang ekspresyon. Bakit siya naging masama sa kanya? Lumubog ang puso niya.Napakabait ni Janice kay Debbie, pero mukhang hindi siya nagustuhan ni Melissa at ng kanyang mga kaibigan.“Huwag masyadong seryoso,” pabirong sabi ni Melissa, habang bumababa sa isang swivel chair. Umupo sa tabi niya sina Katie at Olivia, habang si Rita ay nanatiling nakatayo, nakatingin kay Debbie na may malabong ngiti."Hoy, bagong babae, dahil sumali ka sa aming banda, kailangan mong sundin ang aming mga patakaran." Ngumisi si Meliss
Pagkaalis na pagkaalis ni Rita ay sumubsob si Debbie kay Alex at niyakap ito ng mahigpit na humahagulgol.Noong binugbog siya ni Melissa at ng iba pang mga babae, naramdaman ni Debbie na mag-isa. Ngayong nasa bisig na siya ni Alex, nakaramdam siya ng init at ligtas."Bakit nila sinasabi ang mga kakila-kilabot na bagay tungkol sa aking ina?" tanong niya. “Alam ko kung gaano kahirap ang buhay ng nanay ko. Nagsusumikap siya araw-araw. At sa tuwing ako ay may sakit, siya ay bumangon ng maaga at lumalabas upang kumuha ng gamot para sa akin. Hindi siya nagrereklamo. Wala akong pakialam kung pagtawanan man nila ako o patulan, pero bakit kailangan nilang bastusin ang nanay ko?” Nang maalala niya ang pagmumukha ni Melissa nang bastusin niya ang ina ni Debbie, hindi na napigilan ni Debbie ang kanyang emosyon. Nabasag ang boses niya, at naapakan siya sa lupa, nanginginig ang buong katawan.“Okay lang, Debbie,” sabi ni Alex. Nang makita siyang ganito, lalo
Si Alex ay nagmamaneho sa mga kalye sa isang daang milya bawat oras.Ang ilan sa iba pang mga driver sa kalsada ay natakot, habang ang ilan ay nalilito sa mga nangyayari. Karamihan sa kanila ay nakaturo sa kanyang taillights at minumura siya. Wala siyang pakialam sa buhay niya.Hindi pinansin ni Alex ang pulang ilaw sa isang intersection, at ang isang lalaking nakasakay sa electric bike ay kailangang lumihis upang maiwasan siya. Ang lalaki ay pinadala ng nakahandusay, at sa oras na siya ay bumangon, si Alex ay medyo malayo na.Dumating sila sa General Hospital sa loob ng dalawampung minuto."Ilang pulang ilaw ang tinakbo mo?" tanong ng may-ari ng sasakyan, masakit ang ekspresyon. "Mawawalan ako ng lisensya!"Sa panahon ng mad dash sa ospital, ang puso ng may-ari ng kotse ay nasa kanyang bibig, at siya ay nagsisisi na pinahintulutan si Alex na magmaneho ng kanyang kotse. Walang halaga ng pera ang katumbas ng panganib sa kamatayan.Walang pakialam si Alex
“Mom,” sabi ni Debbie, nakatingin sa mukha ng kanyang ina. Napuno ng luha ang kanyang mga mata."Wag kang umiyak, Debbie." Ngumiti ng mahina si Carla. Gusto niyang punasan ang mga luha ni Debbie, pero hawak ni Debbie ang kamay niya."Mama, huwag kang gumalaw!" Alam ni Debbie kung gaano kahina ang kanyang ina. “Ano ang pakiramdam mo? May sakit ka ba?”Parang dinudurog ang puso niya nang maisip niya kung gaano kasakit ang tinitiis ng kanyang ina.Bahagya lang umiling si Carla. “Hindi naman masakit. Hindi naman masakit.”“Alex, aalagaan mong mabuti si Debbie, ha?” Tanong ni Carla habang unti-unting nabaling ang tingin kay Alex. Sa simula pa lang, nakita na niya ang matinding pagmamahal nito kay Debbie.“Mom…” sabi ni Debbie, naiintindihan ang kahulugan ng mga salita ng kanyang ina.“Yes, Mrs. Stonehill, I will take good care of Debbie,” seryosong sabi ni Alex habang nakatin
Tatlong oras na umiyak si Debbie sa araw na iyon. Nang sa wakas ay kumalma na siya, pinakiusapan ni Alex si Sam na alagaan si Carla. Inayos ni Sam na i-cremate ang bangkay ni Carla at inilagay ang kanyang abo sa isang libingan sa New York. Sinamahan ni Alex si Debbie sa libing, at nang makita niya ang puntod ni Carla, umiyak siya ng matagal. Sa limang araw mula nang pumanaw si Carla, talagang nanlumo si Debbie. Hindi siya pumasok sa anumang klase sa paaralan, at hindi rin siya pumunta sa pagsasanay kasama ang mga Dream Chasers. Nag-aalala si Alex sa kanya. Kung hindi niya agad ipagsama ang sarili niya, magkakasakit siya. Nang umagang iyon, maaga siyang nagising, lumabas para bumili ng tinapay at gatas, at pagkatapos ay bumalik sa villa. Ilang araw na ang nakalipas, si Debbie ay tumatangging kumain. Pagkatapos ay nagsimula siyang kumain ng kaunti sa gabi. Ngunit ngayon, nagulat si Alex, kumain siya ng isang buong mangkok ng cereal at dalawang hiwa ng toast.
“Anong ginagawa mo? Wag kang magpakatanga, hindi siya kamukha ng kausap mo. Tingnan mo ang damit niya. Hindi siya mas maganda sa isang pulubi sa kalye,” sabi ni Sharon. Hindi maganda ang kanyang impresyon kay Alex, higit sa lahat dahil sa paraan ng pagtitig nito sa kanya. Hindi sumagi sa isip niya na siya ang unang nang-aasar sa kanya at may katwiran ang titig nito."Just stop talking for a minute," sabi ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay tumingin siya kay Alex at sinabing, “Hello, Alex.”“Sorry, aalis na ako.” Hindi rin gusto ni Alex si Sharon, at ipinagpalagay niya na ang kanyang kaibigan ay dapat na hindi kasiya-siya tulad niya. Nagsimula na siyang maglakad palayo.“Ngayon tingnan mo ang ginawa mo,” bulong ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay ng kaibigan at sinundan siya ng mga ito.Nakaramdam ng uhaw si Alex at habang naglalakad siya sa cafeteria, nagpasya
Kinabukasan, alas sais ng gabi, iniwan ni Alex ang mga babae sa villa at sumakay ng taksi papunta sa Continental hotel.Pagdating niya, napansin niyang maraming magagarang sasakyan ang nakaparada sa harap ng hotel. Ang mga taong naglalakad papasok sa hotel ay nakasuot ng mamahaling damit, terno, at tuxedo.Pumasok siya sa hotel at sumakay ng elevator papuntang ikawalong palapag. Paglabas na pagkalabas niya ng elevator ay hinarang siya ng isang waiter. Tumingin siya kay Alex at nagtanong, “Sir, may invitation po ba kayo?”Naisip ni Alex, “Isang imbitasyon? Anong nangyayari?”Naiinip na sinabi ng waiter, “Kung wala kang liham ng imbitasyon, mangyaring umalis sa hotel. Salamat sa iyong kooperasyon.”Nagalit si Alex at sinabing, “Inimbitahan akong pumunta rito, pero sa pamamagitan lang ng tawag sa telepono. Wala akong alam sa mga invitation letter. Dito ba nagdaraos ng piging ang Sultan ng Brunei?”Nakangiting
Hindi makapaniwala ang mga tao nang makitang natalo ng apat na teenager na babae ang tatlong boksingero. Tumagal ng ilang segundo bago mag-react ang mga tao, at pagkatapos ay nagsimula silang sumigaw ng papuri at paghanga."Damn it, that was amazing," sabi ng isang lalaki.“Tinalo ng apat na babae ang malalaking lalaking iyon. Hindi ako makapaniwala,” sabi ng kaibigan.“Anong nangyari kanina? Ito ay hindi kapani-paniwala, "sabi ng isa pa.Gayunpaman, hindi pinakinggan ng apat na babae ang papuri. Wala itong ibig sabihin sa kanila. Humakbang sila patungo sa tatlong lalaking takot na takot. Naniniwala sila na ang tatlong babae ay hindi maaaring maging ordinaryong tao. May kakaiba sa kanila.Agad na itinaas ng tatlong lalaki ang kanilang mga kamay at sumigaw sa takot, "Tumigil ka, pakisuyo, sumuko kami."Sunod-sunod na nagsilapitan ang mga nanonood, sumisigaw sa mga boksingero. Tuwang-tuwa ang mga tao kaya sinugod ng lahat ang mga lalaki,
Nang matapos siyang kumuha ng litrato kasama ang kanyang mga kasamahan, lumingon si Phillipa para hanapin si Alex. Ngunit nilapitan siya ng tatlong estranghero. Nagulat siya dahil lahat sila ay mahigit anim na talampakan ang taas. Lahat sila ay mukhang matipuno at lahat ay may mahabang balbas. Bagama't naka-coat sila, madali niyang nakikita ang makapal nilang kalamnan sa dibdib.“Hello. Please pwede ba akong magpa-picture kasama ka?" sabi ng isa sa mga lalaki sa kanya sa Espanyol."Tiyak," sagot niya, sa Espanyol din. Napagtanto niya na ang kanilang diyalekto ay medyo naiiba sa kanyang natutunan. Nahulaan niya na sila ay mula sa Espanya, habang ang kanyang pagsasanay sa wika ay batay sa diyalektong sinasalita sa Mexico. Gayunpaman, maaari pa rin silang makipag-usap nang malinaw.“Iyan ay magiging mahusay.” Lumapit sa kanya ang mga lalaki, at ang dalawang pinakamalapit sa kanya ay ipinatong ang kanilang mga kamay sa kanyang mga balikat. Medyo hindi si
Noong gabing iyon, natulog si Alex at ang mga babae mula sa Moon society sa isang villa na nagkakahalaga ng milyun-milyong dolyar. Umorder siya ng takeout na nagkakahalaga ng dalawang daang dolyar at sabay silang kumain.Habang sila ay kumakain, tinanong niya sila, "Ano ang inyong mga pangalan?"Napatingin si Celeste sa tatlo at ipinakilala sa kanya. “Magkasama, tayo ang Moon Maidens. Ako si Celeste. Ito ay sina Selene, Callisto, at Luna. Noong nabubuhay pa ang matandang amo, naglingkod kami sa tabi niya.”Tumango si Alex at sinabing, “Well, I'm glad that I can call you by your names, which is all very beautiful. Ngunit mangyaring huwag mo akong tawaging panginoon sa hinaharap. Ang pangalan ko ay Alex, maaari mo akong tawagin sa aking pangalan."Umiling si Celeste at sinabing, “Paano mo nasasabi iyan, Panginoon? Ikaw ang aming pinuno, at may daan-daang tao sa ilalim ng iyong utos. Kami ang iyong mga dalaga upang maglingkod sa tabi mo. Paan
Tumawag si Alex sa simbahan at ipinaliwanag ang lahat sa Ama. Pagkaraan ng ilang oras, dumating ang mga tao sa simbahan upang kunin ang bangkay ni Georgina. Nang makita niya si Nelly na nakahandusay sa katawan ni Zora, hindi niya maiwasang maawa dito at nagpasya na huwag na itong istorbohin.Pumunta siya sa Simbahan para sa libing ni Georgina kasama ang apat na babae.Ang apat na babae ay naging napaka-emosyonal at hindi napigilang umiyak.Pagbalik nila sa DC, madilim na.Sinabi niya sa kanila, “Babalik ako sa paaralan ngayon. Saan ka pupunta?”Nag-aalalang tugon ni Celeste, “Panginoon, ayaw mo ba kaming manatili sa iyo? Kami ang mga dalagang naglilingkod sa Panginoon. Kahit saan ka magpunta, pupunta rin tayo."Nagulat si Alex at sinabing, “I don't need you to serve me. Sa totoo lang, ayaw kong maging panginoon. Ang singsing na ito ay maaari lamang isuot ng iyong panginoon. Aalisin ko at ibibigay ko sa iyo ngayon, tapos hindi na
Si Nelly, ang Moon Maidens, at ang Sultan ng Brunei ay sumugod sa lawa. Nang makalapit sila, natuklasan nilang mainit ang tubig sa lawa, at habang papalapit sila kay Alex, mas tumataas ang temperatura.Inabot ni Nelly ang tubig sa tabi ni Alex. Napakainit noon!“Hindi!” bulalas niya, nagpapanic. “Hindi ma-absorb ni Alex ang internal power ng dalawang babae. Namumuo ito sa kanyang katawan, at nagiging init!”Ang Sultan ay nag-aalalang tumingin kay Zora, at pagkatapos ay iniunat niya ang kanyang kamay, na nagbabalak na hilahin siya."Hindi, kamahalan!" tawag ni Nelly sa Malay. “Natigilan ang reyna. Hindi mo siya mapalaya, at sasaktan mo lang ang sarili mo!”“Anong magagawa ko?” sagot ng Sultan na mapait ang ekspresyon. “Aking reyna…”Nakatayo ang Moon Maidens, pinapanood si Georgina, ang babaeng halos nagpalaki sa kanila.Tumayo si Nelly sa tubig, pinipiga ang kanyang mga kamay. Tapos
Nagulat si Alex kay Georgina, siguradong mali ang pagkakaintindi nito."Kinuha niya si Xavier sayo?" tanong niya. “Anong ibig mong sabihin?”"Minsan, kaming tatlo ay magkaibigan," sabi ni Georgina. “Pareho kaming nagustuhan ni Zora kay Xavier, at pareho kaming nagustuhan ni Xavier. Masaya kaming lahat, at naging maayos ang lahat.” Huminto siya. “Ngunit isang araw, dinala ni Zora sa amin ang isang batang babae na malubhang nasugatan. Hiniling niya kay Xavier na gamutin siya. Pagkatapos ay nanatili si Zora kay Xavier araw at gabi, na nagkukunwaring gusto niyang matuto mula sa kanya sa pamamagitan ng panonood sa kanyang pagpapagaling sa dalaga. Pero ang gusto niya talaga ay ang gumawa ng move kay Xavier.”"Oh, shut up," sabi ni Zora. “Malubhang nasugatan ang babaeng iyon, at alam mo na mas mahusay ang kasanayan ni Xavier sa medisina kaysa sa amin. Walang alam sa amin kung paano siya gagamutin, kaya hinayaan ko si Xavier na gawin
Sa loob ng dalawa o tatlong araw, nanirahan si Alex sa West Lake guesthouse, nag-aaral ng martial arts moves mula kay Zora. May isang malaking patyo sa tabi ng lawa, at ito ay isang magandang lugar para magsanay.Ang Sultan ng Brunei ay madalas na nanonood, sabik na iuwi si Zora, ngunit si Zora ay patuloy na naghahanap ng mga dahilan upang maantala ang kanilang pagbabalik.Sa umaga ng ikaapat na araw, sina Alex at Zora ay nagsasanay sa tabi ng lawa nang marinig nila ang isang boses na tumatawag.Nagulat si Alex. Luminga-linga siya sa paligid, hinahanap kung saan nanggaling ang boses. Sanay magtago si Georgina kaya hindi na nagulat si Alex nang hindi niya ito nakita."Nandito si Georgina," sabi ni Alex, pinananatiling mahina ang boses.Tumingin-tingin si Zora sa paligid at tumawag, “Georgina! Naka-recover ka na ba sa huli nating pagkikita?"Lumabas si Georgina sa pinagtataguan at dumiretso sa kanya. Ngunit handa si Zora para sa kanya. Pasimple niya
Marami sa mga tauhan ni David ang sumugod upang tulungang makatayo si David, na nagmumura kay Zora."How dare you attack David," sabi ng isa. "May death wish ka ba?""Magbabayad ka sa paglalagay ng iyong mga kamay sa kanya," sabi ng isa pa."Commissioner Billings, arestuhin ang babaeng iyan," sabi ng pangatlo.“Okay ka lang ba?” tanong ni Leona kay David.Hindi siya pinansin ni David at sinamaan ng tingin si Zora. "Ikaw ay isang patay na babae," sabi niya. “Commissioner Billings, arestuhin siya!”Tumingin si Anthony kay David at kumunot ang noo. "David, pakisuyong bantayan ang iyong wika," sabi niya.Laking gulat niya nang mapagtantong ang magandang babaeng ito ay ang reyna ng Brunei.Ilang araw na ang nakalipas, ipinaalam sa kanya ng kanyang mga nakatataas na nawawala ang reyna, at hiniling nila sa kanya na tumulong sa paghahanap. Ngunit hindi niya inaasahan na makikita niya ito sa Tinsdale Hotel.Bagama't isa si