Ilang oras ang nakalipas, dinala ni Janice si Debbie sa practice room para hilingin sa pinakamahusay na music teacher ng kumpanya na gabayan siya sa kanyang pagsasanay sa pagkanta.
Si Debbie ay napakatalino, at nakatanggap na siya ng papuri at pabor mula sa mga guro ng musika. Medyo nasiyahan din si Janice na kanina pa nakatingin sa gilid.Habang siya ay nagsasanay, isang dalaga ang pumasok sa silid ng pagsasanay, na sinundan ng tatlo pang bata at naka-istilong babae.Nagpahinga sandali si Janice sa music teacher bago tinawag si Debbie at ang apat na babae para lumapit.“Debbie, itong apat na babae ang iba pang miyembro ng grupo. Let me introduce you,” sabi ni Janice habang nakangiti sa kanya, “This is Melissa Kennedy.”Isang babaeng may hikaw ang ngumiti kay Debbie. Gayunpaman, may bakas ng pangungutya at pang-aalipusta sa kanyang ngiti.Pagkatapos ay ipinakilala ni Janice ang dalawa pang babae, na tinawag na Katie Jackson at OlNapahawak si Melissa sa sulok ng lyric sheet ni Debbie. Nagulat si Debbie at nakitang nakatayo na ngayon sa tabi niya si Melissa at ang iba pang mga babae. Sinusubukan niyang magsanay, at kailangan niya ang sheet na iyon, kaya bakit sinusubukan ni Melissa na kunin ito? Natigilan siya saglit bago sumigaw si Melissa, "Bitawan mo!"Sa sobrang takot ni Debbie ay nanginginig siya habang binitawan ang lyric sheet. Tumingin siya kay Melissa na may masamang ekspresyon. Bakit siya naging masama sa kanya? Lumubog ang puso niya.Napakabait ni Janice kay Debbie, pero mukhang hindi siya nagustuhan ni Melissa at ng kanyang mga kaibigan.“Huwag masyadong seryoso,” pabirong sabi ni Melissa, habang bumababa sa isang swivel chair. Umupo sa tabi niya sina Katie at Olivia, habang si Rita ay nanatiling nakatayo, nakatingin kay Debbie na may malabong ngiti."Hoy, bagong babae, dahil sumali ka sa aming banda, kailangan mong sundin ang aming mga patakaran." Ngumisi si Meliss
Pagkaalis na pagkaalis ni Rita ay sumubsob si Debbie kay Alex at niyakap ito ng mahigpit na humahagulgol.Noong binugbog siya ni Melissa at ng iba pang mga babae, naramdaman ni Debbie na mag-isa. Ngayong nasa bisig na siya ni Alex, nakaramdam siya ng init at ligtas."Bakit nila sinasabi ang mga kakila-kilabot na bagay tungkol sa aking ina?" tanong niya. “Alam ko kung gaano kahirap ang buhay ng nanay ko. Nagsusumikap siya araw-araw. At sa tuwing ako ay may sakit, siya ay bumangon ng maaga at lumalabas upang kumuha ng gamot para sa akin. Hindi siya nagrereklamo. Wala akong pakialam kung pagtawanan man nila ako o patulan, pero bakit kailangan nilang bastusin ang nanay ko?” Nang maalala niya ang pagmumukha ni Melissa nang bastusin niya ang ina ni Debbie, hindi na napigilan ni Debbie ang kanyang emosyon. Nabasag ang boses niya, at naapakan siya sa lupa, nanginginig ang buong katawan.“Okay lang, Debbie,” sabi ni Alex. Nang makita siyang ganito, lalo
Si Alex ay nagmamaneho sa mga kalye sa isang daang milya bawat oras.Ang ilan sa iba pang mga driver sa kalsada ay natakot, habang ang ilan ay nalilito sa mga nangyayari. Karamihan sa kanila ay nakaturo sa kanyang taillights at minumura siya. Wala siyang pakialam sa buhay niya.Hindi pinansin ni Alex ang pulang ilaw sa isang intersection, at ang isang lalaking nakasakay sa electric bike ay kailangang lumihis upang maiwasan siya. Ang lalaki ay pinadala ng nakahandusay, at sa oras na siya ay bumangon, si Alex ay medyo malayo na.Dumating sila sa General Hospital sa loob ng dalawampung minuto."Ilang pulang ilaw ang tinakbo mo?" tanong ng may-ari ng sasakyan, masakit ang ekspresyon. "Mawawalan ako ng lisensya!"Sa panahon ng mad dash sa ospital, ang puso ng may-ari ng kotse ay nasa kanyang bibig, at siya ay nagsisisi na pinahintulutan si Alex na magmaneho ng kanyang kotse. Walang halaga ng pera ang katumbas ng panganib sa kamatayan.Walang pakialam si Alex
“Mom,” sabi ni Debbie, nakatingin sa mukha ng kanyang ina. Napuno ng luha ang kanyang mga mata."Wag kang umiyak, Debbie." Ngumiti ng mahina si Carla. Gusto niyang punasan ang mga luha ni Debbie, pero hawak ni Debbie ang kamay niya."Mama, huwag kang gumalaw!" Alam ni Debbie kung gaano kahina ang kanyang ina. “Ano ang pakiramdam mo? May sakit ka ba?”Parang dinudurog ang puso niya nang maisip niya kung gaano kasakit ang tinitiis ng kanyang ina.Bahagya lang umiling si Carla. “Hindi naman masakit. Hindi naman masakit.”“Alex, aalagaan mong mabuti si Debbie, ha?” Tanong ni Carla habang unti-unting nabaling ang tingin kay Alex. Sa simula pa lang, nakita na niya ang matinding pagmamahal nito kay Debbie.“Mom…” sabi ni Debbie, naiintindihan ang kahulugan ng mga salita ng kanyang ina.“Yes, Mrs. Stonehill, I will take good care of Debbie,” seryosong sabi ni Alex habang nakatin
Tatlong oras na umiyak si Debbie sa araw na iyon. Nang sa wakas ay kumalma na siya, pinakiusapan ni Alex si Sam na alagaan si Carla. Inayos ni Sam na i-cremate ang bangkay ni Carla at inilagay ang kanyang abo sa isang libingan sa New York. Sinamahan ni Alex si Debbie sa libing, at nang makita niya ang puntod ni Carla, umiyak siya ng matagal. Sa limang araw mula nang pumanaw si Carla, talagang nanlumo si Debbie. Hindi siya pumasok sa anumang klase sa paaralan, at hindi rin siya pumunta sa pagsasanay kasama ang mga Dream Chasers. Nag-aalala si Alex sa kanya. Kung hindi niya agad ipagsama ang sarili niya, magkakasakit siya. Nang umagang iyon, maaga siyang nagising, lumabas para bumili ng tinapay at gatas, at pagkatapos ay bumalik sa villa. Ilang araw na ang nakalipas, si Debbie ay tumatangging kumain. Pagkatapos ay nagsimula siyang kumain ng kaunti sa gabi. Ngunit ngayon, nagulat si Alex, kumain siya ng isang buong mangkok ng cereal at dalawang hiwa ng toast.
“Anong ginagawa mo? Wag kang magpakatanga, hindi siya kamukha ng kausap mo. Tingnan mo ang damit niya. Hindi siya mas maganda sa isang pulubi sa kalye,” sabi ni Sharon. Hindi maganda ang kanyang impresyon kay Alex, higit sa lahat dahil sa paraan ng pagtitig nito sa kanya. Hindi sumagi sa isip niya na siya ang unang nang-aasar sa kanya at may katwiran ang titig nito."Just stop talking for a minute," sabi ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay tumingin siya kay Alex at sinabing, “Hello, Alex.”“Sorry, aalis na ako.” Hindi rin gusto ni Alex si Sharon, at ipinagpalagay niya na ang kanyang kaibigan ay dapat na hindi kasiya-siya tulad niya. Nagsimula na siyang maglakad palayo.“Ngayon tingnan mo ang ginawa mo,” bulong ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay ng kaibigan at sinundan siya ng mga ito.Nakaramdam ng uhaw si Alex at habang naglalakad siya sa cafeteria, nagpasya
Para mas gumaan ang pakiramdam ni Kelly, itinuro ni Sharon si Alex at marahas na sinabi, “Bulag ka ba? Pinaalis ka ni Kelly, at tinanggihan mo talaga siya? I guess you must realize na hindi ka sapat para sa kanya."Hindi alam ni Alex ang sasabihin. Nagkamali si Sharon sa kanyang akala, ngunit hindi siya pumayag na lumabas kasama si Kelly."Bigyan mo ako ng dahilan," nakangiting sabi ni Kelly habang sinusubukang pigilan ang kanyang pagkabigo.“May girlfriend na ako,” kibit-balikat niyang sabi. Hindi alintana kung sinsero man si Kelly sa kanyang nararamdaman o hindi, hindi niya ito guguluhin.Nang marinig ang paliwanag na ito, medyo gumaan ang pakiramdam ni Kelly. Hindi naman sa hindi niya ito gusto. Pinatunayan din nito na siya ay isang mabuting tao. Na siya ay isang lalaking hinahangaan niya."Eh paano kung may girlfriend ka? I bet kasing galing ko siya. Baka kung sumama ka sa akin saglit, makikita mo na mas gusto mo ako kaysa sa girlfriend
Magkasama silang naglakad sa residential area ng Green Island Garden.May mga maayos na hanay ng mga villa na mukhang Mediterranean. Sa harap ng bawat isa, mayroong lahat ng uri ng halaman at puno, tulad ng mga puno ng pera, mga almendras na namumulaklak, at mga puno ng sitrus. Ito ay isang napaka makulay at magandang tanawin. Sa magkabilang gilid ng kalsada, may mga pine tree na may huni ng mga ibon. Malamig at sariwa ang hangin sa paligid, na may mahinang halimuyak ng mga bulaklak.Matagal nang nagtagal doon si Alex kaya hindi na ito bago sa kanya, ngunit namangha ang dalawang dalaga sa ganda ng kanilang paligid. Kumuha sila ng maraming panoramic na larawan sa kanilang mga cell phone, na ibinubulalas na talagang karapat-dapat ang Green Island Garden na maging isa sa nangungunang dalawang residential area sa New York.Hindi nagtagal, nakarating sila sa artipisyal na lawa. Sa gitna ng lawa ay isang maliit na isla, at sa isla ay isang villa, na mukhang mas maluho kaysa
Tumabi si Kelly kay Alex sa Ramsey Lake sa loob ng dalawang oras. Malakas ang hangin, at madalas na umubo at bumahing si Alex. Talagang nag-aalala siya sa kanya, ngunit ang tanging magagawa niya ay tumabi sa kanya, kaya hindi siya nag-iisa.Ang malalim na damdamin ni Alex para kay Debbie ay ikinadismaya ni Kelly, at sa unang pagkakataon, pinagdudahan niya ang sarili. Magagawa ba niyang nakawin siya mula sa kanya?"Tanghali na," sabi nito, na lumuhod sa tabi niya. "Bakit hindi tayo pumunta at kumain ng tanghalian?"“Hindi ako nagugutom, pero pwede ka nang umalis,” sabi niya, nakatutok pa rin ang mga mata sa lawa, na para bang nakikita niya si Debbie sa labas.Walang magawang tumingin sa kanya si Kelly, at saka siya tumalikod at umalis.Maya-maya, bumalik siya na may dalang pagkain. Iniabot niya ang isang kahon kay Alex at sinabing, “Dalhan kita ng tanghalian. Kainin mo, baka manghina ka talaga.”Naramdaman ni Alex ang init sa kany
Napanganga si Melissa sa gulat. Hindi siya naniniwala na papatayin talaga ni Alex ang sinuman. Kahit na siya ay mas mahalaga kaysa sa napagtanto ng mga tao, ang pagpatay sa mga tao ay isang ganap na naiibang bagay.Hindi niya alam kung gaano kalakas ang pamilya niya. Ang pagpatay sa dalawang tao ay walang halaga sa pamilya Ambrose. Ito ay tulad ng simpleng pagpiga ng ilang mga bug.Dumagundong ang puso ni Melissa habang nakatitig sa katawan ni Lou. Ang bakanteng mga mata nito ay muling tumingin sa kanya.Lalong lumakas ang dagundong ng kulog, at lalong lumakas ang tunog ng ulan.Lumingon si Alex at tinutok ang baril kay Melissa. Kumikislap ang kidlat, pinatingkad ang kanyang mukha at pinapakitang lalo siyang nananakot. Hindi niya napigilang manginig."Alex, anong gagawin mo?" tanong niya. Nakita na niya na marunong itong bumaril."Paano nangyari ito kay Debbie kung hindi ka kasali?" tanong niya, humigpit ang daliri niya sa gatilyo.“Hindi mo
“Ituloy mo,” sabi ni Alex, binuklat ang mga pahina ng diary ni Debbie."Oo," sagot ni Lou, nanginginig ang boses. Alam niyang baka magalit si Alex sa sasabihin niya.Binuksan ni Alex ang talaarawan noong ika-25 ng Mayo, ang araw na pumunta si Debbie sa Chicago.ika-25 ng Mayo. Pagkababa ko pa lang ng eroplano, naisip ko si Alex. nakakaawa ako. Kung alam niya ang iniisip ko, matatawa siya. Nagkaroon kami ng video chat, at pinilit ko pa rin na manatili siya sa New York, ngunit sa loob-loob ko, gusto ko siyang sumama at makasama.ika-26 ng Mayo. Naiinggit talaga ako nang makita kong may mga boyfriend na susunduin si Melissa at ang iba pa pagkatapos ng rehearsals. Lonely talaga sa bus tuwing gabi.ika-29 ng Mayo. Ilang araw na akong hindi tumatawag kay Alex. Natatakot ako na baka kapag nakita ko siya, hindi ko na mapigilang umiyak. Nakakahiya na makita niya akong ganito. Hindi ko kayang maging pabigat sa kanya.ika-30 ng Mayo. Talagang basa at m
Ang nakaraang gabi ay nakakabaliw, at si Melissa ay nakakaramdam ng sakit sa lahat ng dako. Naglakad siya palabas, pumara ng taxi, at dumiretso sa isang sikat na pribadong ospital sa New York. Matapos maghintay ng sampung minuto, tinawag siya ni Dr. Steele sa silid ng pagsusuri, na isang lalaking nasa edad singkwenta anyos na may salamin at may kulugo sa gilid ng ilong. "Miss Kennedy, medyo malubha ang iyong kalagayan, at dapat ay pumunta ka kaagad dito," sabi ni Dr. Steele, na nakakunot ang noo sa kanya. "Kailangan nating bantayan ang anumang mga palatandaan ng impeksyon, ngunit pansamantala, ipapadala kita para sa isang CT scan." “Salamat, Dr. Steele. Naiintindihan ko,” nakangiting sabi niya at hindi man lang nag-aalala sa sinabi ng doktor. Tinitigan niya ito at nagtanong, “Doktor, ano sa palagay mo ang sanhi nito?” Saglit siyang nag-isip at sinabing, “Baka naliligo ka, o naliligo, at hindi sinasadyang natangay ka ng kung ano.” Dahan-dahan siyang umi
Natigilan si Alex habang nadudurog ang kanyang puso. Hindi pa siya nakisama ng babae noon, at hindi niya akalain na magkatabi sila ni Melissa sa kama.Nalungkot siyang umupo sa gilid ng kama. Nag-aapoy ang kanyang mukha, at isang imahe ng isang tao ang lumitaw sa kanyang isipan—si Debbie. Paano pa niya nasasabi sa kanya kung gaano siya nagsisi pagkatapos niyang gawin ang ganoong bagay sa ibang babae?Kung alam ni Debbie, paano niya matitiis? naisip niya.Maya-maya lang ay niyakap siya ng dalawang braso mula sa likod. Nilagay ni Melissa ang mukha sa likod niya at sinabing, “Napakagaling mo kagabi, bagama't tulala ka, pero hinawakan mo pa rin ako nang mahigpit. Para kang natutulog. Sa iyong mga kamay, ako ay parang isang mahinang tupa. Pinahirapan ko ang aking sarili hanggang hatinggabi bago ako yumakap sa iyong mga bisig at nakatulog."“Binati ba kita?” Naiilang na tanong ni Alex. Sa ngayon, inaalala lang niya kung mabuntis siya.&ldqu
Pumara si Alex ng taxi at mabilis na nakarating sa terminal ng airport.Nang makita siya, tuwang-tuwa na kumaway si Melissa. Bumuntong hininga si Alex at lumapit sa kanya. Nang makita niya ang mga pasa sa gilid ng bibig nito, nagulat siya. Akala niya ay masusugatan ang paa o braso nito.Hindi niya kailanman pinaghihinalaan na ang pinsala sa kanyang bibig ay sanhi ng Justin.“Tara na. Saan ang bahay mo?” Kinuha niya ang kanyang bagahe at sumabay sa kanya sa tabi ng kalsada. Tumawag sila ng taxi at nagmaneho papunta sa building niya.Tinulungan niya itong buhatin ang kanyang bagahe hanggang sa kanyang apartment, kung saan siya nakatira mag-isa.“Maraming salamat, Alex. Sabay tayong magdinner. Gagawin ko,” she looked at him passionately.“Hindi na kailangan. Kung wala nang iba, aalis na ako.” With that, naglakad siya papunta sa pinto.“Sandali!” tuwang-tuwang sigaw niya. Paano niya palalampasin ang magan
Noong umagang iyon, nang makatulog si Debbie, binalangkas ni Melissa sa kanyang isipan ang buong plano. Gusto niyang agawin si Alex para sa kanyang sarili at iparamdam sa kanya ang lubos na pagkadismaya kay Debbie.Noong nakaraang araw, may ibinunyag sa kanya si Angelina Sanders. Sinabi niya na kung ang isang babae ay nabuntis ng isang sanggol ng isang lalaki, kung gayon, gaano man kalaki ang pag-ayaw ng lalaking iyon sa kanya, maaari lamang niyang isuko ang kanyang sarili sa kanyang kapalaran.Kaya, ang ultimate goal ni Melissa ay mabuntis ang baby ni Alex.Naisip ito ni Melissa. Nakita niya ang numero ni Lou Rork sa kanyang listahan ng contact at pinindot ito. Maya-maya, sinagot ni Lou ang tawag.“Beautiful girl, bakit mo ako tinatawag? Libre ka ba? Ililibre kita ng pagkain.” Sabi mo sa telepono sa bulgar na boses.“Halika… Natatakot akong maiinlove ako sa iyo,” sabi ni Melissa habang malamig na ngumiti. Muntik na siyang mahu
Panay ang tingin ni Kelly kay Alex na katatapos lang maglakad sa Cadillac. Hindi niya napansin ang ibang lalaki na nakatayo sa tabi ng kotse.“Hoy, maganda, bakit ka nagmamadali?” Lumabas ang lalaki sa harapan niya. Mas lalo siyang natuwa nang makita siya sa ganoong kalapit. Malayo siya sa karaniwan, sa kanyang matingkad na mga mata, mapuputing ngipin, at napakagandang pigura.Walang imik na tinignan ni Kelly ang lalaki. Gusto niyang umiwas sa gilid, ngunit nakatayo ito sa harapan niya.“Magandang babae, huwag kang pumunta! Pumasok ka na sa kotse,” sabi ng lalaki habang nakatingin sa mukha niya.“Scram!” singhal niya sa kanya. Sa pagtingin sa kanyang mahalay na ngiti, maingat siyang humakbang paatras at mabangis siyang sinumpa."Kahit na ang ganda ng boses mo!" sabi niya, habang walanghiyang nakangiti. Excited na ang utak at katawan niya. Isa lang ang nasa isip niya, na ipasok ang babaeng ito sa kanyang sasakyan.&ldq
Kabadong tumayo si Melissa sa harap ni Debbie. Noong nakaraang gabi, nanatili si Janice at ang iba pa sa labas ng hospital ward hanggang ala-una ng umaga, bago nakahanap si Janice ng malapit na hotel para kay Rita at sa iba pang miyembro ng banda. Pero hindi pa naglakas-loob si Melissa na umalis sa tabi ni Debbie kung sakaling sumulpot si Justin, magagalit ito kung wala ito para alagaan siya.Siya ay labis na natakot. Hindi niya akalain na kilala ni Debbie si Justin Ambrose. Sa sobrang kaba niya ay nagpawis na naman ang mga palad niya nang maalala niya ang mga labis na ginawa niya kay Debbie noong New York. Natatakot siya na magreklamo siya kay Justin.“Debbie? Gising ka pa ba?" Tumingin sa kanya si Melissa na may awkward na ngiti. Ang nakahiga sa kanyang harapan ay hindi lang si Debbie, kundi isang taong lubos na nakakakilala kay Justin. Paanong hindi siya matatakot?Napagtanto ni Debbie na hindi pa siya nakakausap ni Melissa sa ganoon kalambot na boses. Sa pag