Nakonsensya pa rin si Alex, at iisa lang ang nasa isip niya: si Debbie.
Kailangan niyang mahanap siya. Saka lang siya makakalma.Alam niyang malamang na nasa isa siya sa dalawang lugar: ang dorm room niya o ang villa sa Green Island Garden District.Pagkatapos ng lahat ng nangyari, malamang wala na siya sa villa, pero nagpasya si Alex na doon muna mag-check.Natigilan lang siguro siya habang nilalakasan ang loob na harapin siya. O baka umaasa siya ng isang himala. Marahil ay napatawad na siya nito at naghihintay sa kanya sa loob.Pagdating niya sa Green Island Garden District, siya ay parehong umaasa at nag-aalala. Naglakad siya patungo sa villa, sabay hakbang.Binuksan niya ang pinto, ngunit walang milagro.Lumubog ang kanyang puso. Ang pag-iisip pa lamang sa kasalukuyang ugali ni Debbie sa kanya ay nakakaramdam na siya ng kakila-kilabot.Bumalik siya sa Preston University. Kung wala si Debbie sa villa, dapat nasa dorm siya.Bagama't nagAng boses ay nagmula sa isang mesa na halos sampung metro ang layo, at ang mga babaeng customer ay lahat ay nanlilisik sa direksyon na iyon."Sa palagay ko naniniwala talaga siya na mayroong isang tao," sabi ng isang tao. "Sino ang nakakaalam kung saang mental hospital tumakas ang lalaking ito?"“Hindi. Nami-miss lang niya ang girlfriend niya,” sagot ng isa. “Tingnan mo siya. Mukha siyang kawawa. I'm guessing ang girlfriend niya ay namatay o tumakbo kasama ng ibang lalaki."Hindi pinapansin ni Alex ang lahat ng usapan sa paligid. Pero nang bastusin nila si Debbie, nagalit ito.Ibinaba niya ang kamay sa mesa at tumayo, tinitigan ang anim o pitong taong nakaupo sa malapit. Nakasuot sila ng mabulaklak na kamiseta at gintong kadena, at marami sa kanila ang may naka-display na mga tattoo."Hoy, anak, ano ang gusto mo?" tanong ng isang lalaki. "May gusto ka bang sabihin sa amin?"Si Debbie ang masakit na lugar ni Alex. Kung may mang-insulto
“Mr. Franklin, pasensya na sa abala,” sabi ng manager. "Bilang isang kilos ng mabuting kalooban, ang iyong pagkain ay nasa bahay." Alam niyang mabait na babae si Debbie, at hindi niya hahayaang saktan siya ni Bruno.“Bah!” Sinuntok ni Bruno ang manager sa ilong.Suray-suray pabalik, hinawakan ng manager ang kanyang ilong at yumuko. Ang matingkad na pulang dugo ay umagos mula sa pagitan ng kanyang mga daliri.“Wala ka namang madugong clue, di ba?” mayabang na sabi ni Bruno na nakataas sa kanya. Nilagay niya ang mga kamay niya sa bulsa. “Well? Ano ang dapat mong sabihin ngayon?”“Mr. Franklin, Debbie's my employee, and I'm responsible for her,” the manager choked out.Nakakunot-noo, itinaas ni Bruno ang kanyang kanang paa at sinipa siya mismo sa ulo, na nagpabagsak sa kanya.Naglabas ng dalawang ngipin ang manager, at ang isang hiwa sa kanyang ulo ay tumulo ng dugo sa kanyang mukha.Hindi na
"Hindi ka na masyadong mayabang ngayon?" Tumingin si Alex kay Bruno na parang asong gala. “So, I assume Mr. Woodsworth told you what to do, right? Kaya, simulan mo na.”“Oo.” Napakagat labi si Bruno na nagsimulang magdugo. Umayos siya ng upo, huminga ng malalim, saka ibinagsak ang sarili sa sahig sa harap ni Alex. "Guro," sabi niya. "Humihingi ako ng tawad."Muli siyang napangiwi at sinabi, "Guro, patawarin mo sana ang aking katangahan."At pagkatapos, "Guro, patawarin mo sana ako."Wala ni isa man sa mga nanunuod kay Bruno. Nalilito, pinagmamasdan nila si Alex na may halong respeto, inggit, at pagsamba. Napaka-powerful ng guwapong binata na ito. Ngunit sino siya? At bakit ang isang mahalagang tao tulad ni Mr Woodsworth ay napakagalang sa kanya?Bumaba ang tingin ni Alex sa dumudugong si Bruno na may malabong ngiti. Napasulyap siya sa maruming sahig na dapat dilaan ni Bruno ng malinis ng dila, at nakaramdam siya ng kaunting simpatiya
“Lumayo ka! Huwag kang maglakas-loob na hawakan ako!” Natakot si Maddison. Kung tutuusin, pinatay niya ang kasintahan ni Alex. Ngunit mayroon siyang reputasyon na pinoprotektahan. Kung tumakas siya sa harap ng napakaraming saksi, hindi na niya maipapakita ang kanyang mukha dito.Lumapit si Alex sa kanya at sinampal siya ng malakas.“Mabaho kang talunan,” sabi niya. "Humihingi ka na ngayon." Tumutulo ang dugo mula sa nahati niyang labi. Gusto niya itong sampalin pabalik, ngunit hinawakan na siya nito sa buhok, walang pakialam kung saktan siya nito. Habang hawak ang hawak niya, nagsimula siyang lumipat patungo sa lawa."Bitiwan mo, bastard ka!" Nagmumura tuloy si Maddison. Malakas na hinatak ni Alex, at natisod siya, bumagsak sa lupa. Hindi na niya ito hinintay na makabangon bagkus ay hinila siya nito sa damuhan, napasigaw siya sa sakit.Inihagis siya ni Alex sa lawa, hinawakan muli ang kanyang buhok, at itinulak ang kanyang ulo sa ilalim ng
Napatingin si Alex kay Maddison na nakatutok sa kanya ng baril. Nakaramdam siya ng panlulumo. Wala akong silbi, naisip niya. Sinabi ko kay Debbie na poprotektahan ko siya habang buhay. At ngayon hindi ko na siya kayang ipaghiganti."Go to hell," sabi ni Maddison na may kasamang ngiti.Ngunit nang hilahin niya ang gatilyo, isang bala ang tumama sa pistola, na tumama mula sa kanyang kamay. Dahil dito, nalampasan ng kanyang putok si Alex at tumama sa damuhan. Napahawak si Maddison sa kanyang kamay sa gulat.“Anong nangyayari?” Iniisip ni Quentin kung baka ito ay ligaw na bala ng isa sa kanyang mga tauhan, ngunit nang tingnan niya ang mga ito ay nagkatinginan sila sa paligid. Walang nakakaalam kung ano ang nangyari.Nagulat si Quentin. Kahit nagpaputok ang mga tauhan niya, paano kaya nila natamaan ang baril ni Maddison? Sino ang responsable?uulan ba? pagtataka ni Quentin.Lahat ay nagtaas ng ulo upang tumingin sa langit. Nang makita nila ang na
Ang pamilya ni Alex ay nagmamay-ari ng higit sa tatlumpung isla, at ilan sa mga ito ay may mga pasilidad na medikal. Dinala ng tatlong pangkat ng pangkat ng seguridad sina Alex at Debbie sa Harmony Island para sa paggamot.Pareho silang may malubhang pinsala, at si Alex ay tinamaan ng dalawang bala. Bagama't nagawa ni Debbie na kumapit sa buhay, siya ay nasa ilalim ng tubig nang napakatagal, na nagresulta sa pinsala sa kanyang utak. Hindi pa siya nagkamalay.Pagdating pa lang nila, inoperahan sila ng pinakamagaling na doktor sa isla.Mahigit isang linggo na ngayon sa isla si Alex.Si Debbie ay na-coma pa, habang si Alex ay ngayon lang pinayagang lumabas ng kama. Ang una niyang ginawa ay bisitahin si Debbie.Napapanatag si Alex nang ipaalam sa kanya ng doktor na stable na ang kanyang kondisyon at dapat na siyang magising sa mga susunod na araw. Pagtingin sa maputlang mukha ni Debbie, mahinang ngumiti si Alex.Nagsalita siya sa labas ng silid, nakasandal
Matapos maglaro ng volleyball saglit, nagpasya ang mga babae na magpahinga. Sa beach sa tabi ng volleyball court, maraming sunbed, payong, at beach mat.Ang ilan sa mga batang babae ay nakakarelaks sa mga recliner, habang ang iba ay nakahiga sa mga banig. Humihigop sila ng mga inuming dinala ng mga waiter.Ang pawis sa kanilang mga katawan ay sumasalamin sa sikat ng araw at binigyang diin ang kanilang pagkabulol. Napakaliit na natitira sa imahinasyon ng sinumang naglalakad."Kailan ka niya tinawag?" tanong ng isa sa mga babae sa mga kaibigan niya habang humihigop ng juice."Nakuha ko ang tawag kagabi, at dinala ako ng helicopter dito ngayon," sagot ng kaibigan niya.Sumama ang isa pang batang babae, "Dumating ako kinabukasan.""Dumating ako kahapon," sabi ng isa pa.Nalaman ng mga batang babae na lahat sila ay nakatanggap ng imbitasyon mula kay Justin Ambrose sa nakalipas na dalawang araw at nakolekta ng helicopter at dinala sa maliit na isla na iy
"Napakagaan ko na sa wakas ay nakilala mo na ako." Tinapik ni Alex ang balikat ni Justin.Hinubad ni Justin ang kanyang sunglasses, tiningnan si Alex nang taas-baba, at tuwang-tuwa siyang sumigaw, “Kuya. Ikaw ba talaga?" Matapos niyang yakapin ng matagal si Alex ay tuluyan na siyang umatras.Pinagmamasdan ng magagandang dalaga ang lahat. Ang isa sa kanila ay nauutal sa kanyang kaibigan, "Ako—may narinig ako kanina—narinig mo ba kung ano ang tawag ni Justin sa talunan na iyon? Narinig mo ba siyang nagsabi ng 'kuya'? Narinig mo ba iyon?” Lumingon siya sa iba at nakita niyang nagulat din sila gaya niya.Kanina pa sila naghihintay na tumawa sa gastos ni Alex, ngunit ngayon ay nabahala sila. Ang bastos na iyon ay kapatid ni Justin. Wala silang lakas ng loob na isipin ang kanilang ginawa. Masyadong nakakaalarma ang pag-iisip tungkol dito.“So, Alex, naiintindihan ko na nililigawan mo ang girlfriend ko at hinawakan mo pa ang dibdib niya. Ka
“Darren, nakikita mo ba yang babaeng yan? Business partner siya ng pamilya namin. Nawala ang mukha ko sa harap niya ngayon lang. Kung tutulungan mo akong iligtas ang mukha, ibibigay ko siya sa iyo,” bulong ni Lisa sa kanyang tainga.Lumapit si Darren kay Manager Hood.Ang manager ay mas nakakarelaks ngayon. Originally, natatakot siya na tawagin ni Lisa si Alex para lumapit, pero si Darren pala. Saway ni Manager Hood sa kanyang puso.Noong nakaraan, naging maganda ang pakiramdam ni Darren sa kanyang sarili at pinaisip niya si Manager Hood na naging kaibigan siya ni Alex. Nang maglaon, inimbestigahan ito ni Manager Hood at nalaman na hindi ito ang kaso.“Boyfriend ito ng anak ko. Aayusin niya ito para sa atin. Joanne, pwede ka nang magpahinga, ha?” Nakangiting sabi ni Lisa.Bati ni Joanne kay Darren sabay tango ng ulo.“Manager Hood, ngayong nandito na ako, kalimutan na lang natin ang bagay na ito,” nakangiting sabi ni
Naglakad na si Lisa papunta sa hostess.“Miss, ayusin mo na ang upuan natin. Ilang minuto na kaming naghihintay ng mga kaibigan ko,” she said in a very proper tone.“I'm sorry, please wait in line. Kapag turn mo na, mag-aayos kami ng table para sa iyo,” magalang na sabi ng hostess.“Ano? Kailangan ko ng lugar ngayon. Hindi mo ba ako kilala? Hayaan mong sabihin ko sa iyo na ako ay isang taong hindi mo kayang saktan. Kung hindi ka mag-ayos ng lugar para sa akin sa lalong madaling panahon, malinaw kong sasabihin sa iyo na baka mawalan ka ng trabaho,” agresibong sabi ni Lisa. Pakiramdam niya ay nasa ilalim niya na maaaring tanggihan ng isang babaing punong-abala ang kanyang kahilingan.“Ma'am, I hope you can follow our rules,” nakangiting sabi ng hostess at nagpatuloy, “Wala po talaga kaming upuan ngayon. Kung gusto mong kumain dito, pumila ka muna. Mag-aayos kami ng table para sa iyo.”“Gusto kon
Ang Azalea Guest House ay isang antigong courtyard-style na hotel na matatagpuan sa pinakatimog na gilid ng New York City.Pagdating ng sasakyan ni Darren ay nakaayos na si Alex at ang iba pa. Nakaayos na ang lahat kaya kailangan na lang nilang mag-check in.Pagkatapos mag-park ay tinawagan ni Darren si Alex na mabilis na lumabas at inakay sila papasok sa gate ng Azalea Guest House.Sa looban, ang mga sanga ng pine at cypress ay nakasabit sa mga anino sa ibabaw ng paikot-ikot na landas ng hardin at isang pool ng tubig. Sa ibabaw ng tubig, may mga lumulutang na dahon ng lotus na may kulay rosas na bulaklak ng lotus.Medyo maganda ang lugar na ito, naisip ni Donna habang pinagmamasdan ang mga tanawin sa paligid niya.Alam kong hindi siya makakapili ng hotel. Ngunit malinis dito, at sa wakas ay nakarating kami sa New York. Bakit kailangan nating manatili sa isang bungalow? Napakarami namin sa kanila sa aming county, naisip ni Lisa. Bagama't ang Azalea Guest Hou
Napangiti si Manager Hood sa kahihiyan at naiwang tulala. Nagbayad siya ng ganoon kataas na presyo para personal na ibigay kay Alex ang dalawang bote ng Louis XIV, ngunit hindi niya inaasahan na iisipin ni Darren Rogers na partikular sa kanya ang mga bote na dinala. Gayunpaman, wala siyang magagawa, dahil hindi nararapat na makipagtalo siya kay Darren sa mga bote sa harap ni Alex.Sa pagtingin sa nakangiting si Darren, naging kahina-hinala si Manager Hood. Ano ang relasyon ng binatang ito at ni Alex? naisip niya.Siguradong subordinate ni Alex si Darren. Hindi sapat ang level ng manager para makausap siya ng personal ni Alex, kaya fit lang siyang kausapin ang kanyang subordinate.Sa pag-iisip nito, lalong lumalim ang respeto ni Manager Hood kay Alex.“Karangalan ko na makapunta lahat sa restaurant ko. Let me propose a toast sa inyong lahat.” Sinabihan ni Manager Hood ang waiter na buksan ang isang bote ng Louis XIV at magbuhos ng alak para sa lahat ng
Busy talaga ang Sunset restaurant nang dumating si Darren at ang iba pa.Puno ito, at walang magagamit na mga mesa. Mahigit sampung bisita na ang naghihintay na maupo.Mukhang kalahating oras lang bago sila makakuha ng mesa.“Kakausapin ko ang manager at tingnan kung mababayaran natin siya para humanap tayo ng table,” sabi ni Lisa. Ayaw na niyang maghintay pa. Siya ay nagugutom, at siya ay isang mahalagang tao sa kanyang bayan. Hindi niya inaasahang maghintay.“Ma, hintayin na lang natin,” sabi ni Donna. Ang restaurant ng Sunset ay sikat sa New York, at palaging mahirap makakuha ng mesa.Hindi pinakinggan ni Lisa ang kanyang anak. Sa kanyang reputasyon at sa kanyang mahusay na pagsasalita, natitiyak niyang makukuha niya ang tagapamahala upang bigyan sila ng mesa nang mabilis.Sa front desk, kinausap niya ang manager at sinabing bibigyan niya ito ng dagdag na limang daang dolyar upang ayusin ang isang mesa para sa kanya. Ngunit an
Nang marinig ang sinabi ni Sam, pumayag si Alex. Ang nanay ni Debbie ay bihirang pumunta sa New York, kaya dapat niyang makuha ang pinakamahusay sa lahat.Kinabukasan, alas-5 ng hapon, isang flight ang lumapag sa New York.Ang ina ni Donna, si Lisa, ay naglakad sa paliparan. Siya ay isang nasa katanghaliang-gulang na babae, nakasuot ng mga naka-istilong damit, isang sun hat, at salaming pang-araw, at ang kanyang balat ay natatakpan ng makapal na layer ng pulbos. Tumingin siya sa paligid, napuno siya ng pag-asa.Sa pagkakataong ito, isinama niya ang kanyang dalawang paboritong kapatid na babae, na sumunod sa kanya. Ito ang unang pagkakataon na lumipad sila sa isang mataong lungsod tulad ng New York, at mas excited pa sila kaysa kay Lisa.“Nakarating na rin kami sa wakas,” sabi ni Lisa. “Napakalaki at moderno ng airport na ito. At tingnan mo ang skyscraper doon. Ibang-iba ito sa ating munting bayan.” Tumingin siya sa paligid ng airport.
Bumalik si Alex sa university. Bandang 11:30 am, kaya tinawagan niya si Debbie at pumunta sa cafeteria para makipagkita dito.Umorder siya ng tomato soup, scrambled egg, burger, at dalawang bowl ng fries.“Sobrang dami naman niyan.” Nanlaki ang mata ni Debbie.Sa huling dalawang araw, nag-aaral siya sa library. Itinali niya ang kanyang buhok sa dalawang makapal na tirintas na nakasabit sa kanyang mga balikat, na nagpapaganda sa kanya."Debbie, ang ganda mo," sabi ni Alex, hindi napigilan ang sarili.Nagulat na ibinaba ni Debbie ang ulo at nahihiyang ngumiti. Tapos inangat niya ulit yung ulo niya at tumingin kay Alex na nakatitig parin sa kanya ng nakakaloko. Bumulong siya, "Napakakinis mong kausap."“Hindi, seryoso ako,” giit ni Alex.Medyo natunaw ang puso ni Debbie. Itinaas nito ang kamay at mahinang sinuntok ang balikat nito. "Kumain ka na ng tanghalian mo."“Okay.” Dinampot ni Alex ang kutsara at sinimul
Sa loob ng Autumn Beauty boutique, matinding pakikipagtalo ng isang dalaga kay Russell at sa ilan pang staff. Isang grupo ng mga customer at mga security guard ng mall ang nagkumpulan upang manood."Binili ko ang mga damit dito, kaya bakit hindi mo ibalik?" agresibong tanong ng babae habang hawak ang damit.“Miss, nabili mo yung mga damit over a month ago. Paano natin sila maibabalik ngayon?" Hindi alam ni Russell kung ilang beses na niyang inulit ito, ngunit tumanggi siyang umatras.“Isa o dalawang beses ko lang isinuot ang ilan sa mga damit na ito,” madiin niyang sabi, “at ang ilan sa iba ay hindi ko pa nasusuot! Kaya, bakit hindi mo na lang ako bigyan ng refund sa halip na subukan mong i-bully ako?”"I'm sorry," sabi ni Russell. “Pero kung bawiin natin, hindi na natin maibebenta sa mga tindahan natin. Hindi ka namin mabibigyan ng refund. Walang paraan na magagawa natin ito.” Gusto lang niyang malutas ang problemang ito
Bago pa maka-react ang sinuman, naubos na ang timer.At ang nanalo ay si Cathy!Biglang napatigil si Minnie sa pagkanta. Malabo ang kanyang paningin habang tinitingnan ang kanyang progress bar. Nahigitan na nito ang tatlong segundo lang ni Cathy, kaya paanong nawala ang kanyang pangunguna nang ganoon kabilis?“Anong mali? May problema ba sa sistema?" Lumapit siya sa camera at hindi makapaniwalang tiningnan ito. Ang aking daang libong dolyar! naisip niya.Nagsisinungaling siya nang sabihin niyang wala siyang pakialam. Muli niyang tiningnan ang screen. Sa mismong dulo, may nagbigay ng pera kay Cathy, dahilan para manalo siya.Tatlong segundo lang kanina, nanalo na si Minnie at sa kanya na sana ang daang libong dolyares. Hiniling niya sa kanyang mga tagahanga na magpigil sandali para manalo siya ng mas malaking halaga sa huli. At ngayon siya ay natalo!"Ano ang sinusubukan mong gawin, Adam?" tanong niya. “Sa tingin mo ba ay kahanga-hanga ka dah