Hindi inaasahan ni Karen na mahahanap ni Zara ang restaurant kung saan sila kumakain ni Alex. Palihim niyang binago ang lokasyon, umaasang malilinlang nito ang kanyang pinsan na pabayaan silang mag-isa.
Itinuon niya ng buo ang atensyon kay Alex, na nakaupo sa tapat niya. Inaasahan niyang sulitin ang pagkakataong ito, ngunit tila tahimik siya at umatras.Hindi mapigilan ni Alex na isipin ang nangyari noong nakaraang araw at hindi niya makalimutan ang pagmumukha ni Debbie nang umalis ito. Ang kanyang puso ay parang tinutusok ng kutsilyo.“Alex, halatang may iniisip ka. Anong meron?” tanong ni Karen. “Maaari mong sabihin sa akin. Baka gumaan ang pakiramdam mo."Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang mga mata, at nang makita niya ang banayad na ngiti ni Karen ay medyo gumaan ang pakiramdam niya."Kung nagkaroon ka ng hindi pagkakaunawaan sa taong pinakamamahal mo, at tinalikuran ka nila o tumanggi silang patawarin ka, ano ang gagawin mo?" tanonNakonsensya pa rin si Alex, at iisa lang ang nasa isip niya: si Debbie.Kailangan niyang mahanap siya. Saka lang siya makakalma.Alam niyang malamang na nasa isa siya sa dalawang lugar: ang dorm room niya o ang villa sa Green Island Garden District.Pagkatapos ng lahat ng nangyari, malamang wala na siya sa villa, pero nagpasya si Alex na doon muna mag-check.Natigilan lang siguro siya habang nilalakasan ang loob na harapin siya. O baka umaasa siya ng isang himala. Marahil ay napatawad na siya nito at naghihintay sa kanya sa loob.Pagdating niya sa Green Island Garden District, siya ay parehong umaasa at nag-aalala. Naglakad siya patungo sa villa, sabay hakbang.Binuksan niya ang pinto, ngunit walang milagro.Lumubog ang kanyang puso. Ang pag-iisip pa lamang sa kasalukuyang ugali ni Debbie sa kanya ay nakakaramdam na siya ng kakila-kilabot.Bumalik siya sa Preston University. Kung wala si Debbie sa villa, dapat nasa dorm siya.Bagama't nag
Ang boses ay nagmula sa isang mesa na halos sampung metro ang layo, at ang mga babaeng customer ay lahat ay nanlilisik sa direksyon na iyon."Sa palagay ko naniniwala talaga siya na mayroong isang tao," sabi ng isang tao. "Sino ang nakakaalam kung saang mental hospital tumakas ang lalaking ito?"“Hindi. Nami-miss lang niya ang girlfriend niya,” sagot ng isa. “Tingnan mo siya. Mukha siyang kawawa. I'm guessing ang girlfriend niya ay namatay o tumakbo kasama ng ibang lalaki."Hindi pinapansin ni Alex ang lahat ng usapan sa paligid. Pero nang bastusin nila si Debbie, nagalit ito.Ibinaba niya ang kamay sa mesa at tumayo, tinitigan ang anim o pitong taong nakaupo sa malapit. Nakasuot sila ng mabulaklak na kamiseta at gintong kadena, at marami sa kanila ang may naka-display na mga tattoo."Hoy, anak, ano ang gusto mo?" tanong ng isang lalaki. "May gusto ka bang sabihin sa amin?"Si Debbie ang masakit na lugar ni Alex. Kung may mang-insulto
“Mr. Franklin, pasensya na sa abala,” sabi ng manager. "Bilang isang kilos ng mabuting kalooban, ang iyong pagkain ay nasa bahay." Alam niyang mabait na babae si Debbie, at hindi niya hahayaang saktan siya ni Bruno.“Bah!” Sinuntok ni Bruno ang manager sa ilong.Suray-suray pabalik, hinawakan ng manager ang kanyang ilong at yumuko. Ang matingkad na pulang dugo ay umagos mula sa pagitan ng kanyang mga daliri.“Wala ka namang madugong clue, di ba?” mayabang na sabi ni Bruno na nakataas sa kanya. Nilagay niya ang mga kamay niya sa bulsa. “Well? Ano ang dapat mong sabihin ngayon?”“Mr. Franklin, Debbie's my employee, and I'm responsible for her,” the manager choked out.Nakakunot-noo, itinaas ni Bruno ang kanyang kanang paa at sinipa siya mismo sa ulo, na nagpabagsak sa kanya.Naglabas ng dalawang ngipin ang manager, at ang isang hiwa sa kanyang ulo ay tumulo ng dugo sa kanyang mukha.Hindi na
"Hindi ka na masyadong mayabang ngayon?" Tumingin si Alex kay Bruno na parang asong gala. “So, I assume Mr. Woodsworth told you what to do, right? Kaya, simulan mo na.”“Oo.” Napakagat labi si Bruno na nagsimulang magdugo. Umayos siya ng upo, huminga ng malalim, saka ibinagsak ang sarili sa sahig sa harap ni Alex. "Guro," sabi niya. "Humihingi ako ng tawad."Muli siyang napangiwi at sinabi, "Guro, patawarin mo sana ang aking katangahan."At pagkatapos, "Guro, patawarin mo sana ako."Wala ni isa man sa mga nanunuod kay Bruno. Nalilito, pinagmamasdan nila si Alex na may halong respeto, inggit, at pagsamba. Napaka-powerful ng guwapong binata na ito. Ngunit sino siya? At bakit ang isang mahalagang tao tulad ni Mr Woodsworth ay napakagalang sa kanya?Bumaba ang tingin ni Alex sa dumudugong si Bruno na may malabong ngiti. Napasulyap siya sa maruming sahig na dapat dilaan ni Bruno ng malinis ng dila, at nakaramdam siya ng kaunting simpatiya
“Lumayo ka! Huwag kang maglakas-loob na hawakan ako!” Natakot si Maddison. Kung tutuusin, pinatay niya ang kasintahan ni Alex. Ngunit mayroon siyang reputasyon na pinoprotektahan. Kung tumakas siya sa harap ng napakaraming saksi, hindi na niya maipapakita ang kanyang mukha dito.Lumapit si Alex sa kanya at sinampal siya ng malakas.“Mabaho kang talunan,” sabi niya. "Humihingi ka na ngayon." Tumutulo ang dugo mula sa nahati niyang labi. Gusto niya itong sampalin pabalik, ngunit hinawakan na siya nito sa buhok, walang pakialam kung saktan siya nito. Habang hawak ang hawak niya, nagsimula siyang lumipat patungo sa lawa."Bitiwan mo, bastard ka!" Nagmumura tuloy si Maddison. Malakas na hinatak ni Alex, at natisod siya, bumagsak sa lupa. Hindi na niya ito hinintay na makabangon bagkus ay hinila siya nito sa damuhan, napasigaw siya sa sakit.Inihagis siya ni Alex sa lawa, hinawakan muli ang kanyang buhok, at itinulak ang kanyang ulo sa ilalim ng
Napatingin si Alex kay Maddison na nakatutok sa kanya ng baril. Nakaramdam siya ng panlulumo. Wala akong silbi, naisip niya. Sinabi ko kay Debbie na poprotektahan ko siya habang buhay. At ngayon hindi ko na siya kayang ipaghiganti."Go to hell," sabi ni Maddison na may kasamang ngiti.Ngunit nang hilahin niya ang gatilyo, isang bala ang tumama sa pistola, na tumama mula sa kanyang kamay. Dahil dito, nalampasan ng kanyang putok si Alex at tumama sa damuhan. Napahawak si Maddison sa kanyang kamay sa gulat.“Anong nangyayari?” Iniisip ni Quentin kung baka ito ay ligaw na bala ng isa sa kanyang mga tauhan, ngunit nang tingnan niya ang mga ito ay nagkatinginan sila sa paligid. Walang nakakaalam kung ano ang nangyari.Nagulat si Quentin. Kahit nagpaputok ang mga tauhan niya, paano kaya nila natamaan ang baril ni Maddison? Sino ang responsable?uulan ba? pagtataka ni Quentin.Lahat ay nagtaas ng ulo upang tumingin sa langit. Nang makita nila ang na
Ang pamilya ni Alex ay nagmamay-ari ng higit sa tatlumpung isla, at ilan sa mga ito ay may mga pasilidad na medikal. Dinala ng tatlong pangkat ng pangkat ng seguridad sina Alex at Debbie sa Harmony Island para sa paggamot.Pareho silang may malubhang pinsala, at si Alex ay tinamaan ng dalawang bala. Bagama't nagawa ni Debbie na kumapit sa buhay, siya ay nasa ilalim ng tubig nang napakatagal, na nagresulta sa pinsala sa kanyang utak. Hindi pa siya nagkamalay.Pagdating pa lang nila, inoperahan sila ng pinakamagaling na doktor sa isla.Mahigit isang linggo na ngayon sa isla si Alex.Si Debbie ay na-coma pa, habang si Alex ay ngayon lang pinayagang lumabas ng kama. Ang una niyang ginawa ay bisitahin si Debbie.Napapanatag si Alex nang ipaalam sa kanya ng doktor na stable na ang kanyang kondisyon at dapat na siyang magising sa mga susunod na araw. Pagtingin sa maputlang mukha ni Debbie, mahinang ngumiti si Alex.Nagsalita siya sa labas ng silid, nakasandal
Matapos maglaro ng volleyball saglit, nagpasya ang mga babae na magpahinga. Sa beach sa tabi ng volleyball court, maraming sunbed, payong, at beach mat.Ang ilan sa mga batang babae ay nakakarelaks sa mga recliner, habang ang iba ay nakahiga sa mga banig. Humihigop sila ng mga inuming dinala ng mga waiter.Ang pawis sa kanilang mga katawan ay sumasalamin sa sikat ng araw at binigyang diin ang kanilang pagkabulol. Napakaliit na natitira sa imahinasyon ng sinumang naglalakad."Kailan ka niya tinawag?" tanong ng isa sa mga babae sa mga kaibigan niya habang humihigop ng juice."Nakuha ko ang tawag kagabi, at dinala ako ng helicopter dito ngayon," sagot ng kaibigan niya.Sumama ang isa pang batang babae, "Dumating ako kinabukasan.""Dumating ako kahapon," sabi ng isa pa.Nalaman ng mga batang babae na lahat sila ay nakatanggap ng imbitasyon mula kay Justin Ambrose sa nakalipas na dalawang araw at nakolekta ng helicopter at dinala sa maliit na isla na iy
"Papasukin mo ako. Nandiyan ang girlfriend ko," desperadong sabi ni Alex. Ang isipin na si Debbie ay nakaupo at kumakain kasama si Darryl ay hindi mabata.Sumagot ang maître d', “Girlfriend? Maniniwala ka bang iniisip nitong talunan na may girlfriend siya na kayang kumain dito? Nandito ba talaga ang girlfriend mo?""Oo, malamang kakapasok lang niya. May kasama siyang Mr. Brennan," sabi ni Alex."Ibig mong sabihin Darryl?" sagot ng lalaki at nginisian siya. “You're trying to tell me that the gorgeous girl with Darryl is your girlfriend? Nananaginip ka diba? Mapapahinto ang mga tao sa kanilang hapunan kung papasukin kita doon.”“Talagang girlfriend ko siya,” giit ni Alex.“Okay, okay, so girlfriend mo siya. Pwede bang lumayo ka sa aming restaurant para ituloy ang pangarap mo sa ibang lugar. Stop blocking our doorway, you're affecting our business,” sabi ng lalaki at pilit na tinutulak palayo si Alex.Nakita
Mahigit isang oras sa bus si Alex bago makarating sa mga tarangkahan ng Arlington Heights.“Manong, eto na naman”, sabi agad ng security guard nang makita si Alex.Nakilala siya ng security guard ng Arlington Heights at nagkusa siyang kumustahin. Isang magalang na ngiti at tumango si Alex habang nagtanong ang lalaki, "Hinahanap mo na naman ba si Miss Marvel?"Hindi naman itinago ni Alex. Baka mabigyan siya ng mga security guard na ito ng ilang impormasyon tungkol kay Debbie.Nakangiting sabi ng guard, “Hoy, alam mo naman na medyo nagpapakatanga ka. Pero at least napapasaya mo kami.”Sa kabilang banda, may papalapit na dalawa pang security guard. Nakilala nilang lahat si Alex.Sabi ng isa, "Well, mukhang nandito na naman si Alex para hanapin si Miss Marvel."Sagot naman ng isa, “Tignan mo yung damit niya. Ang kamiseta na iyon ay hindi pa uso sa loob ng isang dekada.”Tumawa ang kasama niya at sinabi kay Alex,
Syempre, hindi siya pinaniwalaan ni Alex.Paanong hindi niya makikilala ang sarili niyang kasintahan? Hindi man niya maisip kung bakit parang hindi siya nito kilala, tumanggi siyang sumuko.Mariin niyang sinabi, “Debbie, bakit hindi mo ako nakikilala? Ako si Alex.”“Alex?” Mukhang nagulat si Leona. Nagtataka siyang tumingin sa kanya habang namumula ito. Hindi niya talaga matandaan na nakilala niya ang binata noon.Sabi niya, “Nakalimutan mo na ba ang araw na magkasama tayo sa risotto ng gulay sa gilid ng Ramsey Lake, tapos bumili ka ng bulok na prutas para sa akin? O kapag sinubukan mong tulungan akong bayaran ang pera ni Mr. Morgan sa pamamagitan ng pagpunta sa trabaho sa restaurant na iyon? Tapos naalala mo sabay tayong nagpagamot sa Harmony Island, tapos bumalik tayo at tumira ng magkasama sa villa? Nakalimutan mo na ba ang lahat ng ito?" Siya ay desperadong sinusubukang ipaalala sa kanya ang kanilang buhay na magkasama.&ldq
"Totoo iyon, masusunog na sana ang langaw kapag ginawa niya ang pancake."“Oo, hindi ko naisip iyon dati.”"Hindi natin sila dapat sisihin."Lahat ng mga turista ay nagkomento.“Hindi mo dapat lituhin ang publiko. Maaaring ikaw ang gumawa ng pancake, at pagkatapos ay lumipad doon ang isang langaw noong binalot mo ito." Pakiramdam ni Felix ay bumabaliktad sa kanya ang sitwasyon, at siya ay naguguluhan.“Nagbuga ka ng usok! Alam mo ba kung gaano kainit ang kawali na ginagamit ko sa paggawa ng pancake? Ayaw pa nga ng mga tao na makalapit dito. Sa tingin mo ba ay lalapit dito ang mga langaw?" pabulaanan ni Nelly.“Oo, sobrang init. Sa tuwing bibili ako ng pancake, lagi akong nakatayo anim na talampakan ang layo.""Hindi ganoon katanga ang mga langaw.""Ang mga security guard ang nag-frame sa mag-asawang ito."Ang mga komento ng mga nanonood ay ganap na nabaligtad, at inakusahan nila ang mga security guard."
“Anong ginagawa mo?” Nang marinig ni Nelly na gustong i-impound ng chief security guard ang kanyang food truck, umakyat ang dugo niya. Handa na siyang pagalitan, ngunit pinigilan siya ni Alex.“Ikaw ang chief ng security section. Hindi mo alam kung lumipad ang langaw noong ginawa namin ang pancake o mamaya. Hindi ka dapat maging arbitrary. At gusto mong pansamantalang i-impound ang aming trak? Sa tingin ko wala kang karapatang gawin ito.” Nakita ni Alex ang tag ng pagkakakilanlan sa jacket ni Felix at naramdaman niyang hindi naaangkop ang kanyang kinikilos.“Huwag mo akong kausapin tungkol dito o diyan. Dahil gumagawa ka ng mga problema dito, may karapatan akong sabihin sa iyo kung ano ang gagawin. Sasabihin ko sa iyo sa huling pagkakataon na bumaba sa trak ngayon. Huwag mo akong paglaruan baka may kahihinatnan,” pagbabanta ni Felix.Isa lamang siyang hamak na tao, at hindi siya gaanong pamilyar sa batas. Ngunit sinabi sa kanya ni H
Pagkaraan ng tatlong araw, nagmaneho sina Alex at Nelly ng food truck patungo sa magandang lugar ng Todd Mountain. Kamakailan lamang, doon ginanap ang mga katutubong aktibidad, na umakit ng maraming turista. Naisip niya na ito ay isang magandang lugar ng negosyo.Si Nelly, tulad ng ibang mga nagbebenta, ay kailangan munang mag-apply para sa isang pansamantalang lisensya sa negosyo. Pagkatapos ay nagmaneho siya papunta sa lugar kasama ang food truck at huminto sa isang maliit na plaza.Dahil ang mga tao ay nagsimulang dumating sa alas-otso ng umaga, ang kanyang negosyo ay napakahusay. Pagsapit ng alas diyes, hindi pa rin siya tumitigil sa paggawa ng pancake.Habang abala sina Alex at Nelly sa food truck, may humintong Mercedes sa gate ng scenic area. Maraming tao ang lumabas sa sasakyan. Ang isa sa kanila ay si Hunter, na natakot sa kamatayan ni Alex sa Tillie square ilang araw na ang nakalipas.Kasunod ni Hunter ang dalawang batang babae. Ang isa sa mga batang ba
“Pinapatay niya ako, Hunter! Patayin ang pangit na halimaw na iyon para sa akin!" galit na galit na sigaw ng babaeng nakaputi sa lalaking nakaitim ng binigyan siya ni Nelly ng isang malakas na sipa sa tiyan."Tumayo ka mahal, tutulungan kita." Tinulungan niyang itayo ang babae at nilingon si Nelly na malamig ang mukha. Lumapit ito sa kanya ng nakakuyom ang mga kamao.“Malapit nang dumating ang mga kaibigan ko. Napakarami sa kanila na hindi mo alam kung paano lalabanan silang lahat. Dapat kang pumunta.” Dahan-dahang umatras si Nelly. Tatakas na sana siya, pero nandoon pa rin ang food truck niya.“Bubugbugin muna kita sa concussion... hanggang sa mapunta ka sa lupa. Bubuhusan ko pa ng shoe polish ang bibig mo!” sabi niya habang nakataas ang malaking kamao at akmang hahampasin si Nelly sa ulo."Alex, halika na dali!" Napasigaw si Nelly sa sobrang takot nang makita siya sa malayo.“Anong ginagawa mo?” Nakita ni Alex ang
Nang bumalik ang madam ng whorehouse at ang iba pang grupo, tanging sina Alex at Nelly na lang ang naiwan sa eskinita.“Salamat,” sabi ni Alex kay Nelly, dahil lubos siyang nagpapasalamat sa kanyang pagganap noon.“Hmm.” Tinitigan siya nito at umawang ang mga labi. Itinaas niya ang kamay niya at handang hampasin siya sa mukha, ngunit mabilis nitong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya.“Bakit mo ako binubugbog?” Takang tanong ni Alex.“Dalawang beses pa lang akong nasampal ng mabahong babaeng iyon. Kaya, sasampalin din kita ng dalawang beses. Bitawan mo ako!” Sinubukan niyang bawiin ang kamay niya pero hindi niya binitawan.“Sinaktan ka niya, kaya gusto mo akong suntukin? This is too much,” inosenteng sabi niya.“Nabugbog ako dahil niligtas kita. I hate being bullyed because of you. Dahil sayo, nabugbog ako ng mabahong babaeng yun. Kung hindi kita sasampalin, sino? Hayaan mo!”
Alam ni Alex na wala pang dalawang daang dolyar ang dala niya. Naisip niyang magandang ideya na sumama sa babaeng ito at makatipid ng pera."Come with me," sabi ng babae. “Young man, ang accent mo ay nagsasabi sa akin na hindi ka taga-dito. Nakarating ka ba sa Washington para maghanap ng trabaho?" tanong niya, na inakay siya sa karamihan.“Um…” hindi nakaimik si Alex. Bakit naisip ng lahat na siya ay isang sahod? Ano ang impiyerno, nagpasya siya, at sumagot, "Oo.""May mga kaibigan o kamag-anak ka ba dito?""Kung gayon napakatapang mo, pumupunta sa Washington nang walang anumang suporta." Tumingin ulit ito sa kanya at tumawa.Noon, inaakay siya nito sa isang kalye na hindi maganda ang ilaw."Malapit na ba tayo?" Biglang nakaramdam ng kaba si Alex. Napakadilim ng lugar na tila mapanganib.“Malapit na tayo. Hindi ito isang magarbong lugar. Kami ay naniningil lamang ng dalawampu't limang dolyar bawat gabi. Alam mo, sa Cr