Mag-log inShare
KABANATA 44.
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
IMITATION. KABANATA 45.
As Andres reaches home, wala siyang sinayang na oras. Patakbo na tinungo niya ang master bedroom. Malamig at nakakabinging katahimikan ang sumalubong sa kanya.“Destiny!!” mahabang sigaw niya. “Destiny!!” Para siyang naghahanap ng isang nawawalang bagay. Tinungo niya ang banyo at walk-in closet at hinawi ang mga nakahanger na damit kasabay ng malakas na pagsambit ng pangalang ‘Destiny!’Ngunit wala ni isang sagot siyang nakuha. Sa halip ay ang sariling tinig ang kanyang naririnig na umi-eko sa loob ng silid na iyon. Lumabas siya ng silid at sunod na sinuyod ang ilan pang mga silid. Ngunit nasuyod na niya ang lahat nanatiling walang Destiny siya nakikita.“Putang-ìna!” Malakas niyang sigaw. Napasabunot siya sa kanyang buhok kasabay ng paglabasan ng mga litid sa leeg. Kasunod na hinarap niya ang mga guards. Isa-isang nakatikim ang mga ito ng kamao niya. He punched each of them and even kicked them. “Mga walang silbi, mga tanga! Iisang tao lang ang pinapabantay sa inyo at babae pa, pe
IMITATION. KABANATA 46.
“Can you come with me today?” “You know I'm busy!” Bumangon siya at bumaba ng kama. He then went straight to the bathroom to clean up himself. “Andres, it's our wedding. Don't you think na dapat dalawa tayong nag-aasikaso nito?” Naghilamos siya ng mukha pagkatapos ay napalingon sa bungad ng pinto kung saan nakatayo si Bernadeth. Hubo't hubad ito at hindi man lang nag-abala na takpan ang sarili. “Hindi pa ba sapat na pumayag akong magpakasal sayo, Bernadeth?” Sarkastiko niyang tanong. Bernadeth swallowed hard and took a deep sigh. “Fine! Pero sana bigyan at paglaanan mo naman ng kahit konting oras ang pag-asikaso ng kasal natin. Kahit ang samahan man lang ako” “Kailangan ko pa bang uulit-ulitin na sabihin sayong busy ako? Mahirap ba talagang intindihin yun?” Tinungo niya ang shower. Binuksan niya iyon at pumailalim sa rumaragasang tubig. “I will tell manang to prepare your suit. Pagkatapos mo dyan bumaba kana at kumain. Tapos na sigurong maghanda ng agahan si Manang Pa
IMITATION. KABANATA 47.
“Anong sabi mo?” “Ang sabi ko, gago ka, tanga, walang utak!” Nagpagting ang kanyang tenga buhat sa narinig. Sino ang babaeng ‘to para tawagin siyang tanga at walang utak? “Walang utak? Ako ang sinabihan mong walang utak?” “Kitam, tanga ka nga, gago! May iba pa bang tao na narito maliban sayo, ha? Tanga ka at wala kang utak. Sino bang matinong tao ang magtatapon ng puting ginto sa dagat ha? That gold you threw in the sea is 24-karat gold, you idiot! Hindi nagsusuot ng necklace ang mga isda, tanga!" What the–“Hoi, babae. Itatapon ko ang gusto kung itapon wala kang pakialam.” Ang sarap lang lumukusin ang mala pwet ng manok nitong bibig. Parang nanay niya. Nakakarindi ang tinig.“Gago, if you want to throw away valuable stuff. Throw it into the orphanage, Or give it to the poor. Libo-libong tao ang namamatay dahil sa gutom bawat oras, at libo-libong tao ang naghihingalo sa hospital minu-minuto, gago! And that gold you throw to the sea can buy trucks of rice, vegetables, fruits, and t
IMITATION. KABANATA 48.
“Human na gyud, ma’am.” “Oo nga, Manong Tony. Mabuti at maaga natapos ang event. Maaga rin tayong makakapag-pahinga.” Ngumiti si Manong Tony. Hawak nito ang isang monoblock chair at ipinatong iyon sa isa sa dalawang nag patong-patong na mga monoblock chair. Pagkatapos ay kinuha ng may edad ang towel na nakasampay sa kanang balikat nito at pinunasan ang mukha at pawis sa leeg.“Pwede na kayong umuwi manong, Tony. Medyo mahaba po ang pahinga natin dahil wala pong naka book na event ngayong susunod na mga araw dito sa resort. Sa lunes pa po ang susunod na event.” Ngumiti si Manong Tony at tumango. “Mabuti naman kung ganun ma’am, Destiny. Matutuwa ang apo ko panigurado. Birthday man gud ni Alan ugma ma’am. Gusto ko sana imbitahan kayo at ang kambal.” “Sige po, Manong Tony, wala pong problema. Dadalo po kami.”“Salamat ma’am!”Napapangiti si Destiny habang tinatanaw ang ilang trabahante ng resort na isa-isang lumabas ng malaking gate. Nababakas sa mukha ng mga ito ang tuwa dahil sa m
IMITATION. KABANATA 49.
Pagkatapos ng opening ng MC Airlines at press conference ay agad na umalis si, Andres. Panay ang ring ng kanyang cellphone, ngunit hindi niya iyon pinansin. He went straight to the hospital, sa hospital kung saan naka-confine ang kanyang ama.His father has been in a coma for three years now. Pagkatapos nito malaman ang totoong nangyari sa kanya at Serenity, at malaman ang tunay na pagkatao ni Destiny, ay inatake ito sa puso. His father fell on the hard floor which caused him a brain injury.Ang natamo ng ama na brain injury ay ang dahilan ng pagka-coma nito. Walang araw na hindi niya sinisisi ang sarili sa nangyari. Labag sa loob ng kanyang ama ang pagpapakasal niya noon kay Destiny na inakala niyang si Serenity, ngunit wala itong nagawa kundi ang supurtahan siya. Nagkaroon ng samaan ng loob ang kanyang ama at nag-iisang kapatid nito na si Tita Luisa, dahil sa kanya. His parents were against his marriage seven years ago, but they didn't have a choice but to agree with his marriage.
IMITATION. KABANATA 50.
“Mama, tawagan natin sa cellphone mo si Dada,” muling wika ni Amihan.“Hindi natin matatawagan si, Dada, Amihan baka nasa plane pa si Dada at walang signal. Diba Mama?” si Amaya.“Miss ko na si, Dada!” Ani Amaya na hindi maitago ang lungkot sa tinig.Napapangiti siya habang nakikinig sa mga anak. Tinapunan niya ng tingin si Red, maging ito ay hindi maitago ang matinding galak sa mukha. “Si Amaya ba namis din si Dada?” si Red. Sabay na napalingon sa likurang ang mga bata. “Dada!” Magkasabay na sigaw ng mga ito. Nag-unahan ang mga itong tumungo sa kabilang side ng pool. Natawa siya ng makitang nataranta si Red sa kung sino sa kambal ang unahing ahunin sa pool. Sa huli ay sabay na inabot ni Red ang mga braso sa dalawa at sabay na inahon ang kambal.“Dada, Dada!” magkasabay na sambit ng dalawa. Tumutulo pa ang tubig mula sa katawan ng mga ito. “I miss the two of you, so much! Sobrang miss na miss kayo ni Dada!” sabay na niyakap ni Red ang mga bata at hinalikan ang mga ito sa noo at ma
IMITATION. KABANATA 51.
Mama, sasakay ba tayo ng plane?” Si Amihan. “Oo, anak.” Maikling tugon ni Destiny sa anak. Nasa General santos city airport na sila. Kasama sina Red at Greg maging ang tiya Rina. Si Riza ang tanging naiwan sa resort. Susunod ito pagkatapos ng pasukan.“Yehey! Makakasama na natin lagi si Dada, Mama!” si Amaya.Ginulo ni Red ang buhok ni Amaya at ngumiti. Kapagkuwan ay tumitig ito sa kanya. Inabot nito ang kanyang palad at pinisil. It was Red's way of telling her that everything would be fine.Ngunit kahit anong pilit niyang kumbinsihin ang sarili na magiging maayos ang lahat ay hindi niya pa rin magawang ikalma ang sarili. Iniisip niya pa lang na babalik siya ng Maynila kasama ang mga anak ay naghahatid na iyon sa kanya ng matinding pangamba at nagdudulot ng ibayong kaba.Pakiramdam niya ay tila gumagawa ang tadhana ng paraan upang magkita ang kanyang mag-ama. Iniisip niya pa lang na makikita muli si Andres ay nanlalamig na siya.Ngunit ang pangamba at kaba ay pilit niyang nilalabanan
IMITATION. KABANATA 52.
Mula sa kinatatayuan ay kita-kitang niya kung ano ang tinitigan ng anak. It was the image of a man, that caused her many sleepless nights. Andres was wearing a tuxedo in the picture, he had this prominent look that always screamed in dominance. Ang kulay asul nitong mga mata ay tila nakikipag titigan ito kay Amaya.Her heart suddenly pounded. “Amihan, a-anong ginagawa mo?” Hindi niya napigilan ang mautal.“Mama, wala po. Tinitingnan ko lang ang mga picture sa libro.” Tukoy nito sa may kakapalan na magazine.‘Anak papa mo iyang nasa picture, siya ang papa ninyo ni Amaya!’Ngunit ang salitang iyon ay nasa isip niya lang at hindi magawang isatinig.—-----------------“Ate, Destiny!” Napalingon siya sa bungad ng pangunahing pinto. Nasa harden siya at nag didilig ng mga halaman. Nakakahiya naman kasi na walang ginagawa. “Dianna.” “Ate, pwede ko po ba dalhin sa malapit na mall ang mga bata? Gusto ko sana silang ipasyal bago magsimula sa gamutan si Amihan.” Panandalian siyang natigil. G
Pinakabagong kabanata
IMITATION. EPILOGUE.
It was six, ngunit maliwanag pa rin ang buong paligid. Destiny was standing at the bedside while staring into the beautiful view in front of her. Tanaw mula sa bed ang buong gold coast, bughaw na bughaw ang karagatan at kulay kahel ang kapaligiran. Nakakamangha sa paningin ang tila octopus na hugis ng mga nakahilerang mini villa na tila nakalutang sa bughaw na dagat. The view was breathtakingly beautiful. “Beautiful!” Hindi mapigilang niyang sambit. “Indeed!” Mahinang sambit nang asawa niya. Marahan na humaplos ang palad nito sa kanyang magkabilang braso at pinatakan ng magaan na halik ang kanyang expose na balikat. Bawat dampi ng labi nito sa kanyang balat ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang buong katawan. Naipikit niya ang kanyang mga mata sabay itinagilid niya ang ulo upang bigyang laya ang labi nito sa paghalik sa kanya na ngayon ay gumagapang paakyat sa kanyang leeg tungo sa kanyang punong tenga. Isang marahas na pagsinghap ang kanyang ginawa ng maramdaman ang m
IMITATION. KABANATA 90.
What if I never knew?What if I never found you?I never had this feelin' in my heart. How did this come to beI don’t know how you found meBut from the moment I saw you Deep inside my heart, I knewBaby, you're my Destiny.Mark 10 verses 8 and 9.And the two shall become one in flesh. So they are no longer two but one in flesh. Therefore, what God has joined together there is no one can separate.“The first time I laid my eyes on you twenty-two years ago, my young heart knew that it was you. It was you whom I wanted to spend my life with. That's why I fought for you, and did everything to have you!” Isang marahas na paghinga ang ginawa niya. Rinig na rinig ang marahas na paghinga niyang iyon sa loob ng simbahan dahil nakatuon ang mikropono malapit sa kanyang bibig. Everyone laughs. Destiny smiled and wiped her tears. “But fate played tricks on me, I fought for the wrong person, kneeled in the wrong person, and even wasted my tears on the wrong person. But gladly that that wrong
IMITATION. KABANATA 89.
Mula sa di kalayuan ay nakangiti na nakatanaw si Red kay Andres at Destiny. Isang marahas na paghinga ang kanyang ginawa sabay tingala sa kalangitan.“Are you happy now, Buttercup? Natupad na ang gusto mo. I hope you are watching right now!” Isang marahas na muling paghinga ang kanyang ginawa, kapagkuwan ay sinenyasan niya ang waiter na may dalang alak. Lumapit ito sa kanya. Agad na kinuha niya mula sa bitbit nitong tray ang alak at marahas na tinungga.“Thank you!” Nakangiti niyang wika sa waiter sabay patong ng wala ng laman na kopita sa bitbit nitong tray pagkatapos ay tumungo sa kinaroroonan ng mga magulang.Humalik siya sa pisngi ng ina at tinapik sa balikat ang ama. “Mauna na ako, Ma, Pa. See you the day after tomorrow!”“Saan ka na naman pupunta ha?”“Somewhere, Ma. Don't worry about me, huh!” “Red—”“I'll go ahead ma!” Agad na pinutol niya ang pag-uusap sa ina. Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito sa kanya. “Take care, son!” Ang ama.“I will, Pa!”Nagpaalam muna
IMITATION. KABANATA 88.
“Mama, Papa!” Mga munting tinig na iyon ang nagpamulat sa kanyang mga mata. Bigla ay naitulak niya si Andres. Ngunit hindi ito natinag. Natawa lang ito ng mahina nang bitawan ng labi nito ang kanyang mga labi.Kung kanina ay uminit ang kanyang katawan dahil sa matinding pagnanasa ngayon ay iba na ang dahilan ng pag-iinit na iyon. Init ng pagkapahiya sa mga anak.Nakita kaya ng mga anak nila ang pagpisil nito sa kanyang pang-upo? God, uminit ang mukha niya. Wag naman sana makita ng mga anak ang ginawa nitong pagpisil sa pang-upo niya lalo na si Amaya, siguradong hindi siya tantanan nito ng tanong.“Naghahalikan na naman ba kayo?” si Amihan.“Lagi na lang kayo naghahalikan. Sabi ni lola bumaba na raw tayo. Mamaya na kasi kayo maghalikan mama. Gutom na po ako!” si Amaya na kung makapagsalita ay parang matanda.Pinandilatan niya si Andres na ngayon ay malapad ang pagkapuknit ng labi habang nakatitig sa kanya. Nag-eenjoy ang manyakis sa pamumula ng mukha niya at pagkapahiya.Lumuhod si An
IMITATION. KABANATA 87.
Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan ng nakauwi ng mansyon si Senyor Adriano maging ang anak na si Amihan kasama ang tatlong private nurse na mismong si Tita Luisa ang nag-hire at isang physical therapist. Sa halip na sa sariling bahay umuwi ay sa mansyon tumuloy sina Destiny dala ng pakiusap ni Senyora Edith at Senyor Adriano. Gusto ng Senyora at senyor na makasama ang mga bata sa iisang bahay nang matagal. Naging maingay nga sa loob ng mansyon dahil kay Amaya. “Nanay, maraming salamat po!” Niyakap ni Destiny ang tiyahin. Isa si Tiya Rina sa humubog ng pagkatao niya. Ang kanyang yumaong ina, si Tiya Rosa at Tiya Rina ang mga taong nag sakripisyo upang maitaguyod siya. They raised her with so much love. Pinalaki siyang may takot sa Diyos, may pag-unawa at respeto sa kapwa at higit sa lahat mapagkumbaba at mapagmahal. Mga pag-uugali na kanya ring ituturo sa kanyang mga anak. Niyakap niya ang tiyahin ng sobrang higpit at ang mga luha ay kusang kumawala. This past few days, naging
IMITATION. KABANATA 86.
“Bakit wala?” takang sambit na tanong ni Destiny.Sa halip na sagutin ito ay hinila niya ito at mabilis ang mga paa na humakbang sa silid ng ama. Dumagundong ang puso niya at halos hindi siya makahinga. Nakailang hakbang lang sila ay nakita na niya ang nakabukas na silid ng ama. Tumigil siya. Hinarap niya si Destiny. He cupped her face with his trembling hand. “Babe, Tin. Whatever happens, isipin mo na lahat ay malalagpasan natin. Malalagpasan natin ng magkasama. Naintindihan mo ba ako?”“Andres!” mahina nitong usal. Nakaukit ang matinding pag-alala sa mukha nito. “M-May problema ba?”Sa halip na sagutin ito. Muli niyang hinawakan ito ng mariin sa palad at hinila tungo sa silid ng ama. Isang hindi inaasahang eksena ang sumalubong sa kanila na kapwa nagpapako sa kanila sa kanilang kinatatayuan.Amaya was feeding his father a grapefruit. Nakaupo sa bed ang kanyang ama at nakasandal sa headboard ng kama. Habang si Amihan naman ay nakaupo sa wheelchair at nakangiting nanood sa pagsubo ni
IMITATION. KABANATA 85.
Hinuli niya ang palad nito na humahawak sa kanyang naghuhumindig na simbolo at ipinako niya iyon sa uluhan nito. He spread her legs with his legs then guided his shaft to enter the cave of wonders.“Ahh!!!”“Tin, ahh!”Kapwa na nagpakawala ng malakas na ungòl ng marahas na isinagad niya ang sarili sa loob nito. Napaarko bigla ang katawan ng mahal niya. Ang maramdaman ang kanya sa loob nito ay ibayong sarap ang dulot no’n sa buo niyang sistema. Agad na humugot baon siya sa katamtamang bilis sabay hinuli ng labi niya ang labi ni Destiny.Destiny kissed him back. Nagsipsipan ang kanilang mga labi, at ang mga dila ay animoy nagpaligsahan sa loob ng kanilang mga bibig, nagpaligsahan sa kung sino ang mangibabaw, at unang makasipsip.Naglilikha ng tunog ang kanilang nag-sipsipan na mga labi na sinasabayan ng nakakaliyong masarap na tunog ng bawat banggaan ng kanilang ibaba.A groan escaped from his throat as Destiny svcked his tongue, pumaikot maging ang mga braso nito sa kanyang leeg kasab
IMITATION. KABANATA 84.
Nanginginig ang mga kamay ni Destiny, ang dibdib ay naninikip, at ang puso ay dumadagundong. Kanina ng dinala siya ni Andres sa mismong silid nito, naglalaro na sa isip niya ang ilang malabong eksena, at maging ang munting mga tinig ay kusa niyang naririnig.Mula sa silid nito hanggang sa gazebo, at sa pagsakay ng private chopper hanggang sa marating nila ang enchanted kingdom. Hindi siya nilubayan ng mga malabong eksena na iyon, at ang mga malabong eksena na iyon ay tuluyang luminaw ng makasampa siya ng tuluyan sa Ferris wheel.Halos gusto niyang sumigaw at sa unang pagkakataon ay nakaramdam siya ng galit sa kambal. Tinatanong niya ang sarili kung bakit ito nagawa sa kanya ni Serenity, kung bakit nagawa nitong ilihim sa kanya at Andres ang lahat.Parang pinong kinukurot ang puso niya, ramdam na ramdam niya ang sakit at hirap na pinagdaanan ni Andres sa mahabang panahon. Ngunit sa kabila ng naramdaman na galit sa kambal ay namayani pa rin sa isip at puso niya ang pag-intindi at pagpap
IMITATION. KABANATA 83.
“Everything is set, Sir!”“Good!” Agad na binalingan niya si Destiny. Napatitig ito sa private chopper at kapagkuwan ay lumingon sa kanya. Bumuka ang labi nito ngunit agad na muli nito iyong itinikom. Tila ba ito nahihirapan na sambitin ang katagang gustong sabihin. Nalilito ito.“Gaya ng sabi ko pupunta tayo sa isang masayang lugar. Dadalhin kita sa lugar kung saan isa sa lugar na pinaka-gustong pasyalan noon ni Tin-Tin.” Nababakas ang pagkalito sa mukha ni Destiny. Alam niyang tulad niya ay marami rin itong katanungan sa isip. Marami siyang tanong. Tanong na hindi alam kung masasagot pa ba. Dahil ang kaisa-isang tao na makaka-sagot sa katanungan niya ay hindi na nag-eexist sa mundong ibabaw.Ganun pa man ay hindi na mahalaga ang kasagutan sa mga katanungan na iyon. Dahil ang tanging mahalaga ay siya, si Tin-Tin at ang kanilang mga anak. Buong-buo na ang pagkatao niya.it's okay if Tintin did not remember the promises of their young hearts made twenty-two years ago, dahil kung sus
