CHAPTER 5

Aeliana Hiraya's Point of View

Pinasadahan ko lang ng tingin ang buong kwarto na pansamantala kong gagamitin dito sa Mansyon ng maganda kong ninang. Maganda, malinis, malawak at napaka-eleganteng tignan ang bawat disenyo ng kwarto na ito. Mahahalata ko agad na kalilinis lang nitong kwarto at napakaaliwalas din ng silid.

May malambot na kama na medyo may kalakihan, may sariling banyo, mini sala at isang malaking salamin. Oo, isang salamin na halos kitang-kita ko na ang kabuuan ng katawan ko maski na ang buong kwarto. Hindi ko tuloy mapigilan na mangunot ang noo habang tinitignan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin na iyon.

Bakit sobrang laki naman yata nito? Nandito na kasi ako ngayon sa bahay ni Ninang Larlee. Inabot pa kami ng gabi dahil sa niyaya pa niya akong mag-shopping sa Mall. Si Ninang din ang halos gumastos at lahat ng mga pinamili niya sa Mall ay puro para sa akin.

Mga damit, sapatos, make-up at kung ano-ano pa na siya talaga ang gumastos. As in wala akong inilabas na pera at siya talaga ang nagbayad ng mga 'yon. Nahihiya pa nga ako sa kanya at ayaw ko pa nga sanang tanggapin ang mga pinamili niya na mga mamahalin na damit at sapatos, kaso nga lang ay masyado siyang nagpupumilit.

Bigla na nga lang din siyang nag tantrums kanina sa loob ng Mall at para siyang bata na hindi na bilihan ng paborito niya na laruan. Nag-tantrums siya dahil ayaw ko raw tanggapin ang mga pinamili niya sa akin, eh minsan lang naman daw niya ako ipag-shopping. Sabagay, wala kasing anak na babae itong si Ninang Larlee.

Sa pagkakaalam ko, tatlong barako ang anak niya pero never ko pa silang na-meet. Hindi rin naman kasi sa akin ipinapakilala ni Ninang Larlee 'yung mga anak niya dahil ayon sa maganda kong ninang, mga delikado raw sila para sa akin lalo na't ako ang paborito niyang inaanak. Ayaw raw niyang masira ang kinabukasan ko. Hindi ko naman maintindihan kung ano ang ibig niyang sabihin.

Adik ba 'yung mga anak niya kaya parang ayaw ni ninang na ipakilala sila sa akin? Nagkibit-balikat na lang ako sa iniisip ko. At saka hindi rin naman niya kailangan na ipag-shopping ako. But she insisted. Wala na tuloy akong ibang choice kundi tanggapin na lang 'yung mga pinamili niya para sa akin.

Baka kasi bigla na lang siyang umiyak at mag lumpasay kung hindi ko iyon tatanggapin. May pagkabaliw pa naman minsan si ninang. Talagang nag-tantrums pa siya sa loob ng Mall para tanggapin ko lang 'yung mga ipinamili niya para sa akin.

Ganoon talaga si Ninang Larlee kaya sanay na ako sa kanya. May pagka-OA siya minsan at nagiging isip bata. Pero mabait naman siya at mapagmahal, iyon nga lang ay masyado siyang palaban lalo na kapag nasa katwiran siya.

Huminga ako ng malalim. Masyado rin akong nabibingi sa katahimikan dito sa pansamantalang kwarto ko dahil ako lang ang tao rito. At saka wala naman talaga akong balak na magtagal dito sa Mansyon ni Ninang Larlee.

Pansamantala lang muna akong titira rito at pahuhupain ko rin muna siguro 'yung galit ni Daddy dahil sa hindi ko pagsipot sa araw ng kasal ko. Aba'y syempre, napahiya siya sa harap ng mga amigo niya dahil hindi ako sumipot sa araw ng kasal ko.

Siguro mga isang buwan din akong mananatili rito. Napag-usapan naman namin ni Ninang Larlee iyon kanina at wala namang problema sa kanilang dalawa ni Ninong Lars kung magtagal ako rito sa pamamahay nila. Sinabi rin nila sa akin na palagi akong welcome sa tahanan nila at huwag daw akong mahihiya.

Gusto pa nga sana ni ninang na tumira na lang daw ako rito sa malaki nilang bahay habambuhay at aampunin na lang daw nila ako ni ninong pero hindi naman pu-pwede iyon. Dahil bukod sa nakakahiya, ay hindi pa naman patay ang aking Daddy Guillermo para ampunin nila ako.

Hindi naman kasi talaga ako naglayas sa amin, sadyang tumakas lang ako para hindi ako maikasal sa anak ng kaibigan ni Dad. May balak pa rin naman ako na bumalik sa 'min, lalo na sa poder ng aking ama.

Bumuga na lang ulit ako ng hangin. Mamamatay yata ako sa pagkabagot dito. Wala ba man lang akong pwedeng makausap dito kahit multo man lang? Masyadong boring dahil tahimik ang paligid ko. Hindi ko alam kung ano ang uunahin kong gawin.

Tumalon ako sa kama at humilata. Infairness, malambot ang higaan. Mabango pa ito at halatang bagong palit lang 'yung sapin. Tumitig pa ako sa puting kisame ng ilang minuto, pero agad din akong napabangon nang maalala ko 'yung maletang dala ni Manang Seling kanina.

Aayusin ko na lang muna siguro 'yung mga gamit ko. Hinihiling ko na lang na sana ay naisipan nilang dalawa ni Kuya Septimus na ilagay sa maleta ko ang aking pinakamamahal na laptop.

Nagmamadali kong binuksan ang maleta ko at tila parang nagliwanag ang buo kong mukha nang makita ko ang laptop ko. Naroon din ang bluetooth speaker ko pati na rin ang mga charger. Napa-yes tuloy ako sa tuwa. Buti na lang naisipan nilang isama na iimpake 'yung mga importanteng gamit ko. The best talaga sina Kuya Septimus at Manang Seling!

Inilapag ko agad ang laptop ko sa babasagin na coffee table na mayroon dito sa kwarto bago ko ito binuksan. Buti na lang ay hindi pa ito lowbat. Natuwa naman ako nang makita ko na may pa-free wifi rito sa Mansyon ni ninang at wala pang password kaya mabilis lang akong naka-connect sa wifi nila.

Isa-isa ko naman itong binasa. Nagtatanong sila kung nasaan ako at kung bakit hindi ako sumipot sa kasal ko. Ang iba naman nagtatanong kung buhay pa ba ako, humihinga pa ba ako o nagpasagasa na daw ba ako sa ten wheeler truck? Seriously?

Napailing-iling pa ako ng ulo nang mabasa ko yung message nung isa kong kaklaseng lalaki. Tinatanong niya kung kinidnap na daw ba ako nung alien at dinala na ba ako palabas sa Earth? Putragis naman talaga. Anong klaseng utak meron ang mga 'to?

Bigla naman akong napa-bungisngis nang mabasa ko pa 'yung chat ng dalawa ko pang kaklase. Mayroon silang maliit na business at madalas mag-online selling ang mga kaklase ko. 'Yung isa ay binebenta sa akin 'yung mousepad sa halagang abot kamay. Wampipti na lang daw at murang-mura. 'Yung isa naman nagtatanong kung may assignment daw ba akong gawa.

Dyusme! Mga seryoso ba sila?

Hindi rin ba na-inform itong kaklase ko na apat na araw na akong hindi pumapasok sa school? 'Yung totoo? Pinagtitripan ba ako ng mga ito o mga kulang lang sila ng turnilyo sa kanilang utak? Wala man lang ba magtatanong kung okay lang ba ako? Kung kumusta ang pagtakas ko sa araw ng kasal ko? For sure ay alam nilang tumakas ako at hindi ako sumipot sa kasal ko.

Pinatunog ko naman ang mga daliri ko sa kamay para maghanda na sa pag-reply sa mga chat nila sa akin pero bigla na lang nag-pop up sa screen ang pangalan ng magaling kong best friend at nagre-request siya ng video call.

"Hoy! Nasaan ka ba?! Four days ka nang hindi nagpapakita at nagpaparamdam sa amin!" bungad ni Aubree ng i-accept ko ang request niya. Napatalon pa nga ako sa gulat dahil sa ang lapit-lapit ng kanyang mukha sa camera.

"Excuse me? Sa pagkakatanda ko wala akong utang sa inyo," sagot ko.

"Gaga! Anong utang pinagsasabi mo? Hindi ba pwedeng concern lang ang pinakamaganda at mabait mong bestfriend?!" Aubree sabay flip hair.

"Concern? Talaga lang, ha? Kaya pala nag-chat ka sa akin at nagtatanong kung pwede ka bang makahiram ng five hundred pesos imbes na itanong mo sa akin kung okay lang ba ako o kung ligtas ba ako!" asik ko sa babaeng ito.

Pasalamat siya ay sa video call kami nag-uusap dahil paniguradong makukurot ko ang kili-kili niya kapag nasa harapan ko talaga siya mismo! Kaloka 'tong best friend ko.

Humalakhak naman siya na parang isang mangkukulam. Minsan talaga ang creepy nitong babaeng 'to eh. Literal talaga siyang tumatawa na parang tawa ng isang witch. Nagtataasan tuloy ang mga balahibo ko sa katawan. Baka mamaya ay may kamag-anak siyang mangkukulam kaya siya ganyan makatawa. Pasalamat siya mahal ko siya at best friend ko siya kaya tatanggapin ko siya maging sino pa man siya.

"Nagbibiro lang ako, 'no! Kumusta ka na? Bakit hindi ka nagpaparamdam sa 'min? Hindi ka man lang sumipot sa araw ng kasal mo!" sigaw ni Aubree pero nawala ang atensyon ko sa kanya nang may marinig akong gumalabog.

Nagtataka akong tumingin doon sa malaking salamin na meron dito sa kwarto. Ano 'yon? Tama ba 'yung pagkakarinig ko? Sigurado ako na may gumalabog doon sa salamin at nakasisiguro rin ako na narinig ko roon 'yung kumalabog na ewan.

Tinitigan ko maigi 'yung malaking salamin na iyon, kung saan nakikita ko na rin doon ang sarili kong repleksyon, pero wala na ulit akong narinig na galabog. Nagkibit-balikat na lang ako. Baka siguro may daga lang na naghaharutan.

"Hoy, Ael! Nakikinig ka ba sa 'kin?!" singhal nitong kaibigan ko kaya nabalik ang tingin ko sa screen ng aking laptop para tingnan siya.

"I'm asking you, kumusta ka naman? Bakit hindi ka sumipot sa araw ng kasal mo?" she asked.

I sighed deeply. "Tinatanong pa ba 'yan? Obvious naman kung ano ang sagot. Kahit kailan ay hindi ko naman talaga gustong magpakasal kay Rome. Kaya nga iyon ang dahilan kung bakit ako tumakas sa araw ng kasal ko, 'di ba? Hindi ko siya mahal. Tanging si Dad at ang magulang lang niya ang may kagustuhan na magpakasal kami. Hindi ko nga alam kung bakit nauso pa ang arrange marriage na 'yan eh!" mahaba kong sabi at muli akong nagpakawala ng malalim na buntong-hininga.

"But I'm safe and fine, so don't worry."

"It looks like you're not in your own room, Nasaan ka nga pala?" Nakakunot pa ang noo niya.

"By the way, nagpunta pala ang ilan sa mga bodyguards ng Daddy mo rito sa bahay namin kanina at hinahanap ka nila. So I told them that you are not here and I have no idea where you are."

Sinasabi ko na nga ba. Talagang hahanapin nila ako sa bahay ng mga kaibigan ko. Kaya nga hindi ko naisip na humingi ng tulong sa mga kaibigan ko, lalo na kay Aubree dahil tiyak na hahanapin ako ni Dad sa kanila. Ayoko rin naman makaistorbo sa pamilya ng mga kaibigan ko.

"Basta nasa ligtas akong lugar. Hindi rin muna ako uuwi sa amin dahil baka ituloy ang kasal namin ni Rome," nasagot ko sa kanya.

Tumayo ako at binitbit ang aking laptop para sa kama ako pumwesto. Nahihirapan kasi ako dahil sa lapag ako nakaupo kaya padapa akong humiga sa malambot na kama habang tinututok ko ng maayos ang laptop ko para maayos akong nakikita nitong best friend ko na maganda katulad ko.

"Pero kilala mo naman ang Daddy mo, 'di ba? Gagawin niya lahat para maikasal ka kay Rome dahil iyon naman talaga ang kasunduan," ani Aubree.

Napahilamos naman ako sa sarili kong mukha. She's right. Gagawin talaga ni Dad lahat ng makakaya niya para lang maikasal ako kay Rome. Anak kasi si Rome ng matalik niyang kaibigan. Kaya ganoon na lang kadali kay Daddy na pumayag sa kasunduan na ipakasal ako sa anak ng kaibigan niya.

Ang kaso nga lang, wala akong nararamdaman kay Rome. Hindi ko siya gusto at higit sa lahat ay never ko rin siyang magugustuhan. Baka magsisi lang ako kapag pumayag akong magpakasal sa kanya.

At saka ayoko rin sa mayayabang at mapagmataas. Nakilala ko na rin kasi si Rome, mataas ang tingin niya sa kanyang sarili at masyado siyang mayabang. Hindi ko rin gusto ang ugali na meron siya. Gusto niya ay siya ang masusunod sa gusto niya lalo na noong one time na pumayag ako na makipag-date sa kanya para magkakilala kami ng lubusan. Ang arte rin niya!

Talagang hindi kami compatible sa isa't isa. Magkaiba kami ng ugali at hobbies. Hindi kami match made in heaven. Hindi rin siya gentleman. Ni hindi nga rin siya marunong gumalang sa nakatatanda. Paano na lang kung naging mag-asawa kami? Eh 'di naging sunod-sunuran lang ako sa kanya lalo na sa lahat ng gusto niya. At isa pa, ayoko rin na dinidiktahan kung ano ang gusto ko.

"Wait, I'll just take a half bath first. Saglit lang naman ako sa banyo," paalam ko muna kay Aubree.

Nagsisimula na kasing mangati ang balat ko dahil na rin sa natuyo kong pawis dulot ng pagsuot ko ng hoodie jacket kanina.

"Okie dokie, take your time, honey," tanging nasagot ni Aubree sa akin kaya tumayo na ako.

Kinalkal ko ang maleta ko, naghahanap ng pwede kong masuot. May nakita rin naman ako na isang malaki at maluwag na t-shirt. Kumuha na rin ako ng undergarments bago ako dali-daling nagtungo sa banyo at nag-half bath.

Ilang minuto lang ang itinagal ko sa loob ng banyo dahil mabilisan lang din naman akong maghilamos at maglinis ng katawan bago ako lumabas ng banyo habang sinusuklay ang mahaba kong buhok.

Tiningnan ko pa ang sarili ko sa malaking salamin para ma-check ko ang aking sarili. Hanggang hita ko lang ang haba nitong suot kong maluwag na t-shirt. Wala rin akong kahit na anong suot na short o cycling dahil ako lang naman ang tao rito sa kwarto kaya ayos lang kung naka-underwear lang ako.

Mas komportable kasi ako kapag ganito ang sinusuot ko lalo na kapag gabi. Napangiti pa ako dahil nakaka-proud tignan ang aking sariling katawan. Ang ganda at seksi ko pala kapag nagsusuot ng mga maluluwag na damit kagaya nitong t-shirt. Idagdag pa na mayroon akong makinis at mala-porselanang kutis. Talagang nagmana ako sa kagandahan ni Mommy.

"Ahm, Ael? May iba ka bang kasama diyan sa kwarto mo?" biglang tanong ni Aubree nang tumapat na ako sa camera para makita niya ako at makapag-usap ulit kaming dalawa.

Nagtaka naman ako sa tinanong niya.

"Kasama? Wala naman akong kasama dito, eh. Bakit?" sagot ko at napalinga-linga pa ako sa buong kwarto pero ako lang ang mag-isa dito.

Wala rin akong napapansin na kahina-hinala. Anong pinagsasabi niya kung may kasama ba ako dito? Don't tell me na may multo siyang nakita habang nagha-half bath ako?

"Ah kasi kanina parang may narinig akong nag-uusap. Mga boses lalaki na nagtatalo," saad niya kaya mas lalo akong nagtaka.

"Bes, ilang katol nasinghot mo?" wala sa sariling tanong ko sa kanya. Napaface-palm naman siya at tinignan ako ng masama.

"Alam mo Aubree, kaibigan kita at mahal kita. Pero wag mo naman sanang sayangin yung buhay mo sa kakasinghot ng katol. Masama sa kalusugan yan. Tignan mo, kung ano-ano na ang pinagsasabi at naririnig mo," nag-aalala kong sabi sa kanya.

"Aeliana naman! Wala akong sinisinghot na katol!" sigaw niya pero natawa ako sa itsura niya. Lumaki kasi yung butas ng ilong niya at saktong ang lapit-lapit pa ng mukha niya sa camera.

Mas lalo pa akong humagalakpak ng tawa dahil hindi niya napapansing ang lapit nung ilong niya sa camera kaya nakikita ko na rin yung buhok sa ilong niya. Kung bakit ba kasi sobrang lapit niya sa camera. Parang kulang na lang ay idukdok na niya ang kanyang sarili mukha doon sa camera. Mabuti na lamang ay maganda itong best friend ko.

"Bes naman, wag mo namang ipalandakan sa 'kin yung butas ng ilong mo. Baka mamaya may kulangot na lumabas diyan eh," biro ko at kulang na lang umusok na ang ilong niya habang matalim siyang nakatingin sa akin. Buti na lang wala ako mismo sa harapan niya dahil baka kanina pa ako nito nasabunutan.

"S'ya nga pala, papasok ka ba bukas? Malapit na rin 'yong sembreak natin eh," tanong niya nang mahimasmasan ako sa pagtawa. Bahagya pa akong ngumiwi nang sumakit ang kaliwang balikat ko. Muntik ko ng makalimutan na may sugat pala ako roon.

"Papasok na ako bukas. Apat na araw na akong absent eh," sagot ko habang kinakapa ang kaliwa kong balikat.

"Ano'ng nangyari sa 'yo?" tanong niya nang mapansin niya siguro na kinakapa-kapa ko ang aking balikat.

"Kumirot lang 'yung sugat ko," nakangiwi kong sagot sa kanya. Muli akong tumayo at kinalkal yung shopping bags para hanapin doon 'yung binili kong gamot para sa sugat ko.

"Sugat? Kailan ka pa nagkasugat? 'Di ba ingat na ingat ka sa katawan mo? Alagang Aeliana Hiraya pa nga 'yang kutis mo eh," wika ni Aubree kaya natawa lang ako ng bahagya.

"Nadapa kasi ako nu'ng hinahabol ako ng mga bodyguards ko. Hindi ko naman napansin na may bato at saktong tumama ang balikat ko doon," tila parang bata kong pagsusumbong sa kaibigan ko.

Lumapit ako sa malaking salamin at nilapag sa side table yung alcohol, bulak at betadine. Binaba ko kaunti 'yung damit ko para makita ko ang sugat ko sa balikat. Hindi naman 'yon gano'n kalaki pero kumikirot.

"Bakit ba ayaw mong magpakasal kay Rome? Gwapo naman siya ah?" dinig kong tanong ni Aubree.

"Gwapo iyon? Seryoso ka? Mukha nga siyang pwet ng manok eh," natatawang sabi ko.

Agad ko namang nilinis ang sugat ko habang nakatingin ako sa malaking salamin. Subalit nangunot ang noo ko nang parang may narinig akong napabungisngis bigla. Ano 'yon? Multo? Inalis ko na lang sa isipan ko ang narinig ko at pinagpatuloy ang aking ginagawa. Sarili ko lang ang tinatakot ko. At saka wala ng multo sa ganitong panahon.

"Hoy ang sama mo ah!" sigaw niya pero tumatawa rin siya. Nakakaloka siya. Napangiwi pa ako dahil sa hapdi nang lagyan ko ng alcohol 'yung sugat ko.

"Nasaan ka ba? Ano bang ginagawa mo?"

"I'm just cleaning my wound," sagot ko agad.

Medyo nahihirapan pa ako sa pagdampi ng bulak na may alcohol dahil sa nakatagilid ang ulo ko para lamang makita ko ng maayos sa salamin 'yung sugat ko. Tapos medyo nasasagi pa ng damit ko kaya naman ang ginawa ko ay hinubad ko muna saglit ang t-shirt ko bago ko pinagpatuloy ang paggagamot sa aking sugat. May undergarments pa naman akong suot kaya walang problema. And besides, ako lang din naman ang tao rito.

Hindi rin naman ako nakikita ni Aubree dahil hindi nakatutok sa akin yung camera nung laptop ko. Mahirap na kung makita nung best friend ko na naka-bra't panty lang ako, i-screenshot pa niya yung itsura ko at gawin niyang pang-blackmail sa akin. Mahilig pa naman mam-blackmail ang babaeng 'to para lang sa pagkain.

"By the way, hinahanap ka pala sa 'kin ni Owen. Have you contacted him yet?"

"Not yet," tipid kong sagot.

Naka-focus kasi ako sa paggagamot ng sugat ko.

Hindi ko rin alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng pagka-ilang sa salamin. Bakit parang pakiramdam ko may mga matang nakatitig sa akin? Kinikilabutan tuloy ako. Baka mamaya may lumitaw na multo sa salamin o di kaya may sumpa itong dala. Wag naman sana.

"Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit ka niya hinahanap?" pagtatanong ni Aubree. Saglit ko naman siyang tinignan bago ko binalik ang atensyon sa ginagawa ko.

"Bakit daw ba?" taka ko.

"Of course, Ael! Nakakalimutan mo na bang gwapo mong manliligaw 'yon! Balak pa nga niyang tumutol sa araw ng kasal mo eh!" tila kinikilig niyang sabi na ikinatawa ko naman.

"Wala talagang balak na tumigil si Owen, 'no?" natatawa kong sambit pero napangiti lang din ako ng matamis nang maalala ko ang lalaking 'yon.

Si Owen ay isa sa masigasig kong manliligaw na good boy at gentleman. Mabait 'yon kaso nga lang, hanggang kaibigan lang talaga ang maituturing ko sa kanya. Ayoko namang paasahin si Owen dahil hanggang kaibigan lang talaga ang maibibigay ko sa kanya.

Hindi ko rin naman kayang pilitin ang puso ko na magkagusto sa kanya. Pero kung kaya ko lang siguro na turuan ang puso ko, baka tinuruan ko na itong ibigin si Owen. Pero hindi eh, hanggang magkaibigan lang talaga kami.

"At saka mas gwapo pa rin 'yung nakita ko noong nakaraang araw," dugtong ko pa pero natigilan ako nang ma-realize ko kung ano ang nasabi ko.

Wait. Bakit pumasok yata bigla sa isipan ko sina Lycus? 'Yung Triplets na nakilala ko ro'n sa sasakyan na nakikipag-jugjugan kay ateng froggy.

"Gwapo na nakita mo no'ng nakaraang araw? Oh my gosh! Spill the tea, Ael!" sigaw ni Aubree na halatang excited.

Natapos naman ako sa ginagawa ko kaya tinapon ko lang sa maliit na trash can yung basura bago ko ulit sinuot ang aking damit.

"Come on, Aeliana! Magkuwento ka naman tungkol sa nakita mong gwapo! Pretty pretty please?!" pagpupumilit niya pa.

Bumuntong-hininga ako at naupo para makita na niya ako sa camera. Nakita ko naman si Aubree na naghihintay siya sa sasabihin ko at halatang excited siya na magkwento ako.

"Alam mo kasi komplikado 'yung eksena na 'yon eh, baka---"

"Come on, Aeliana!" naka-poker face na putol niya sa sasabihin ko.

I sighed. "Okay fine. May Triplets akong nakita nung isang araw," pag-amin ko at halos hindi naman magkamayaw sa pagtili ang lokaret kong kaibigan. Basta tungkol sa gwapo ay nagiging baliw na siya.

"O, tapos? Ano'ng nangyari?"

Napalunok pa ako nang maalala ko na naman 'yung eksenang iyon sa loob ng kotse. Iyong hubad nilang katawan tapos 'yung anaconda nilang matigas, na mahaba, maugat na matataba. Napalunok tuloy ako nang sumagi sa isipan ko 'yon.

"Aksidente lang naman 'yon. Naghahanap ako ng pagtataguan at saktong kotse nila 'yung nasakyan ko. Hindi ko alam na may milagro silang ginagawa roon," nahihiya kong kwento at tumili na naman siya.

"My gosh, kung gumagawa sila ng milagro ibig sabihin n*******d sila! Nakita mo ba ang talong nila?"

"Anong talong? Wala namang gulay roon. Anaconda na nakatayo lang ang nakita ko sa tatlo saka 'yung babaeng nakabukaka na parang palaka," dire-diretso kong sabi at tumawa naman nang malakas ang kaibigan ko.

Muling nangunot ang noo ko nang may narinig na naman akong may tumawa, this time ay medyo malakas na pero agad ding nawala. Jusko! May duwende ba dito sa kwarto ko? Multo na hindi ko nakikita? Naku po, sana naman wala! Hindi talaga ako makakatulog once na mapagtanto kong may nagpaparamdam pala sa kwartong 'to.

Pero napakagat ako sa ibabang labi ko nang biglang nanumbalik sa alaala ko 'yung nakita kong n*******d na sina Lorcan. Kung maaari lang sana na ibaon ko na lang sa limot 'yung mga nakita ko ay ginawa ko na.

Pero bigla-bigla naman 'yon sasagi sa isipan ko, katulad ngayon na bigla ko na naman silang naalala. Dala-dala ko pa nga hanggang sa panaginip ko 'yon, buti na lang may pangontra na akong binili sa albularyo para hindi ko na ulit mapanaginipan 'yung mga anaconda nila.

"You're so funny, bes! Anaconda na nakatayo at babaeng nakabukaka na parang palaka?" Aubree at halos mamatay na siya sa katatawa.

Napairap naman ako at napanguso. Pinagtatawanan niya talaga ako.

"So gwapo ba sila? Triplets ba kamo?"

Tumango-tango ako sa tanong niya.

"Hindi ako nagbibiro. Gwapo talaga sila. Si Lorcan malamig siyang makatingin pero marunong namang ngumiti. Si Lucian naman parang may malaking nagawang kasalanan sa kanya 'yung mundo kaya nakakunot ang kanyang noo. At si Lycus naman na palangiti at mahilig tumawa. Pare-parehas silang may maipagmamalaki pagdating sa itsura," mahaba kong kwento at nagulat naman ako nang biglang nahulog si Aubree sa upuan niya.

"Hello, bes? Okay ka lang? Patay ka na ba? Bakit ka nahulog sa upuan?" sunod-sunod kong tanong at dinukdok ko ang mukha ko malapit sa screen para hanapin siya.

Kama lang niya ang nakikita ko. Ano'ng nangyari sa babaeng 'to? Hala! Tinamaan na ba siya ng nasinghot niyang katol?

"What the hell, Aeliana Hiraya?! Sina Lorcan, Lucian at Lycus ba ang tinutukoy mo?! 'Yung Hellion Triplets?!" sigaw ni Aubree at nalaglag naman ako sa kama dahil sa gulat nang bigla siyang nagpakita sa screen.

"Papatayin mo ba ako sa gulat?!" inis kong sigaw at hinimas ang pang-upo ko. Tinaas ko pa kaunti 'yung damit ko para ma-check kung nagalusan ba ako. Buti na lang wala.

"The hell, Ael! I'm asking! Sina Lorcan, Lucian at Lycus ba 'yung tinutukoy mo?!" sigaw ulit ni Aubree.

Bakit ba ganyan siya maka-react?

"Sila nga. Iyon 'yung pakilala nina Lycus sa akin, eh. At saka oo, Triplets sila." mahinahon kong sagot sa kanya.

Laglag naman ang kanyang panga na labis kong ipinagtaka. Teka nga lang? Bakit ganito siya maka-react? May mali ba sa sinabi ko? Bakit para siyang nakakita ng multo?

"H-Hindi mo ba kilala 'yung kinukuwento mo sa akin? Hellion Triplets 'yan! Sikat sila sa pinapasukan nilang school pati na rin sa school natin! What the hell, Aeliana!"

Napaisip naman ako sa mga sinabi ni Aubree. Hellion Triplets? Teka nga, parang narinig ko na binanggit ni ateng froggy 'yon sa akin noong araw na 'yon. At saka sikat? Sikat sina Lycus?

"Sikat sila? Bakit hindi ko alam?" inosente kong tanong. Mas lalo namang nalaglag ang panga ni Aubree. Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

"Sumasakit ang ulo ko sa 'yo! Wag kang umabsent bukas at mag-uusap tayo nang masinsinan!" sigaw niya at hindi na ako nakasagot dahil sa nag-end na ang video call. My goodness! She's acting weird again. Saka bakit bigla yata akong kinabahan na ewan?