Thank you for patiently waiting. Salamat po sa mga nagbabasa kay Yelo at Yumi at nagbibigay ng gems. Will try to make 2 updates a week. Let your comments be my inspiration para sipagin.
YUMI Sylvia-ip Pissutigineq. I am having a hard time reading the Kalaallisut language used for the name of the orphanage. Nakarating na ako noon dito pero wala akong ideya sa lengguwaheng gamit nila at ng mga ninuno man nila mula pa noon. Ang sabi ni Ice, na hindi rin makasalita ng Kalaallisut o Greenlandic na salita, ay baka ang ibig sabihin ay Sylvia’s Children Home o baka naman Sylvia’s Orphanage. Sylvia kasi ang pangalan ng mama ni Sloane. Ang salitang ‘pissutigineq’ ay sabi ni Ice ibig sabihin ay salitang ‘orphanage’ o ‘children’s home.’ Napabuntong-hininga ako. I am a skilled one, a top agent of Incognito, a special Sicarius alright, but I admit, I am not a total linguist. I can speak some languages, but not all. Inilibot ko na lang ang paningin ko sa loob ng orphanage na mas mukhang palasyo. Nandito kami sa lobby at tama ang hinala ko kanina pa na mas mukha nga itong palasyo noong panahon ng Renaissance Era. Napakaganda. Classic style at mukhang masasaya ang mga bata.
ICE Absent-mindedly ay kanina pa ako napapangiti habang nakatingin kay Mayumi at sa mga anak namin. Mabuti na lang at magagaling sina Ebony at Ivory magsalita ng English kahit ang mga kasama nila ay Greenlandic ang gamit na salita. Kanina pa na sila lang ang iniintindi ni Mayumi. At ang dalawang bata na kahit ngayon lang kami nakita ay agad nakagaanan ng loob ang mama nila. And who wouldn’t? Mayumi is a lovable person. Kahit sino ay madaling nakakapalagayan ng loob nito. Kung hindi nga raw siya pinalaki sa Incognito ay siguradong isa siyang preparatory teacher o pediatrician, she love kids. Iyon din ang rason kaya napalapit siya sa triplets, the three were her only family in Incognito before. “Mama…” narinig kong tawag ni Ivory sa atensyon ni Mayumi. “Where are we going to live after we leave here?” Napalingon sa akin si Mayumi. Nasa mga mata niya ang kalituhan sa isasagot. “Your… your father will surprise us,” she smiled to remove her worries at muli akong tiningnan. “Tama ba a
YUMI One month later… Rio de Janeiro, Brazil “You are perfectly beautiful, hija.” Nakangiti na lumalapit sa akin ang mama ni Ice. Si Doña Lavinia Andrade Ferreira. Napakaganda niya at hindi ko akalain na matatanggap naman niya ako agad para sa unico hijo niya. Doña Lavinia is already in her middle fifties but she aged like a fine wine. Kamukha niya si Ice at maging ang bunsong anak niyang prinsesa. Malapit na siya sa akin nang sumulpot sa likod niya sina Ivory at Ebony. They are the flower girls in the wedding. Yes, wedding. Today is my wedding to Ice. Sa wakas sabi pa nga ni Isidro kanina, sa wakas daw at matutuloy na rin. Biniro ko pa nga na pasalamat siya at napilit na niya akong pakasal. I never thought that I will be this happy. Tama nga naman. Paano malalaman kung hindi susubukan? Nang dumating kami rito sa Brazil ay nakita ko ang pagkagulat sa mukha ng mga magulang ni Ice. Umalis siya ng bansa dahil sa sinasabi niyang misyon na kailangan niyang unahin. Nagtalo pa si I
ICE Today is the day. I take another look at the mirror to check my suit and it fits perfectly. Gusto ko nang makita si Mayumi pero ayaw pumayag ni Mama na puntahan ko siya sa kuwarto kung saan siya inaayusan at kinukuhaan ng mga pictures at video. Kanina ay may mga photographer at videographer din dito pero saglit lang naman ang pagko-cover sa akin. “Masyado ka nang guwapo. Bigay ko na ang araw na ‘to sa ‘yo.” Napalingon ako sa nagsalita. I chuckled at lumapit siya sa akin. He hugged me and I hugged him back. “Thanks, Patricio.” I tapped his back. “Salamat at dumating ka.” “Yeah, hindi kita matiis.” Natawa ako sa biro ni Trace sa seryosong tono. Gusto ko siyang kumustahin kaso baka imbes na okay pa ang mood niya ay mawalan na naman ng gana. Siya pa naman ang best man ko. “I’m with Paige.” “Nice. And Freya?” “Nauna kaming umalis ng Pilipinas ni Paige. May meeting pa siya sa Malacañan Palace ang kapatid mo. Prinsesa nga naman.” I smirked with that. Totoo naman na masyado
YUMI Kanina pa ako palakad-lakad sa labas ng operating room. Wala na akong luha na mailabas pa. I am worrying for Ice. Binalikan ko ang nangyari kanina. Ang masayang okasyon na ginulo ng mga taga-Incognito. Bakit ba ayaw nila akong tigilan? Matagal na akong nanahimik pero ayaw nila akong tigilan at ngayon ay lahat dinadamay na nila. “Mayumi…” lumapit sa akin ang mama ni Ice at hinawakan ako para maupo sa tabi niya. “We need to trust God and pray for Ice to survive. And I know my son, hindi ka niya iiwan nang gano’n na lang. Lalaban ‘yan para sa ‘yo.” Trust and pray to God? Napatitig ako kay Mama Lavinia. Gusto ko na itanong kung totoo ba talagang may Diyos? Naalala ko kasi noong bata pa ako… sa paniniwala ko na anak ako ng Diyos, na kahit anong hirap ko sa training ay ilang beses kong iniisip na nakaka-survive ako at patuloy na humihinga kasi anak nga ako ng Diyos, at may mga anghel na gumagabay sa akin. Paniniwala na habang lumalaki ako ay nawala unti-unti hanggang sa ayaw ko nang
ICE “What was that sigh for?” tanong ko kay Yumi na bumuntong hininga habang nakatingin sa ibaba. Lumakad ako palapit sa kaniya. Nakatingin siya sa kambal na nasa pool kasama ang mga yaya at naroon din sina mama at papa. May ilang tauhan ding nakabantay sa kanila. Ilang linggo na mula nang makalabas ako ng ospital. Nakakakilos na rin ako nang maayos at hindi na rin kumikirot ang inoperahan sa akin. Himala na nakaligtas na naman ako o siguro ay sadyang hindi ko pa talaga panahon. Pangatlong beses ko na ang mamuntikan mamatay. Una ay noong mabaril ako noong sixteen pa lang ako sa ambush na naganap sa amin ni papa. Pangalawa, noong nangyari ang pagsabog sa bahay ng mother ni Libby na nadamay sila ni Millie. At ito na nga ang pangatlo… I kissed Yumi's temple and pulled her closer to my body. "It's better if you share your thoughts with your gorgeous husband, I think," I said and Yumi chuckled, then gave me a side-eye glance. “Akala ko ay si Trace lang ang masyadong feeling guwapo sa in
YUMI “Mama, we like to eat fried chicken.” Ebony approached me, and Ivory followed next. “I will cook for you then.” I pinched their cheeks, and they pulled chairs and sat on it. Nasa kitchen kami at may ibi-bake ako. I will make a carrot cake at paborito nila iyon. “Where’s your papa?” tanong ko sa dalawa. “He was talking to Tito Trace with his phone and he seemed in a serious tone,” Ivory answered and smiled at me. “We decided to go here and help you instead of listening to Papa bantering and arguing with his cousin.” She giggled, and Ebony laughed with her, too. I smiled at them sweetly. Staring at them makes me want to give them a better life. At sa antas ng buhay na mayroon ang mga Ferreira ay kung materyal na bagay lang ay sobra-sobra na agad ang mayroon sila. I sighed thinking of Ferreira’s richness. Hindi ko alam kung ano ang trip ng mga byenan ko pero may tag-isang bilyon na agad ang mga anak ko na nasa pangalan nila. Hindi na sila maghihirap no matter what. But the
ICE Nakatingin ako sa labas. Nag-iisip kung ano ang dapat unahin. Dapat nakaraan pa kami bumiyahe ni Yumi pabalik ng Pilipinas pero inatake sa puso si papa. He is fine now pero dahil sa nangyari ay hindi kami pwedeng umalis agad dito sa Rio de Janeiro at wala akong maaasahan para sa FSO. “What’s on your mind, Isidro?” tanong sa akin ni Tio Anton na hindi pa pala nakalabas ng conference room, kung saan nagpaiwan muna talaga ako para makapag-isip ng mas tamang desisyon. “Nothing to worry, Tio Anton,” I answered his query. Pinaikot ko ang swivel chair na inuupuan para harapin siya. Narito si Tio Anton dahil sa meeting na pinatawag ko. Kakaalis lang ni Tio Michael at ni Brix. If only I could ask Brix to stay here in Rio for a while, I would had do it. But the problem is, nauna ang usapan nina Brix at Ali papuntang Italy para sunduin si Art na nandoon kay Rex. “I know there is a problem,” Tio Anton sighed. “Is it my son? Is it Atlas you are worrying about? Did Trace report somethin
ICETiningnan ko ang oras, isang oras na lang at darating na ang private plane ng FSO na susundo sa akin. Paalis ako papuntang Mexico at may kailangan ang apat sa akin. Kailangan na wala sana akong pakialam kung hindi lang dahil involve si—Tawag ni Trace ang sumunod na umistorbo sa akin. “What’s this time?” tanong ko agad sa pinsan kong wala na naman gagawin sigurado kung hindi ang kumbinsihin ako na huwag umalis sa Foedus. “Na-miss lang kita, masama ba?” pang-asar na tugon niya. “Kung wala kang importanteng sasabihin ay sige na.” Mabuti pang tapusin ang usapan namin agad at wala akong plano makipag murahan sa kaniya sa telepono. “Paalis ka raw?” tanong ni Trace na ikinakunot-noo ko. Bakit parang huli na siya sa balita? “May pa-party kasi si Chloe mamayang gabi. Despedida party namin bago ang international cruise na pinangako kong honeymoon namin sa kaniya. Baka lang gusto mong pumunta. Sa Baguio gaganapin ang—”I ended the call. Hindi ako interesado. At alam ko ang tungkol sa part
YUMI“What’s that?” tanong ko kay Rex nang ilapag niya ang isang sobre sa harap ko. “Want me to read it to you or you will check it on your own?” He grinned. “Kagaya ng sabi ni Izzy ay normal na ang mga mata mo. Malinaw kagaya sa mga bata.” Nilingon nito si Izzy na nilalaro si Yara. Nilapitan ni Rex si Yara at binuhat. “Da-da…” Yara uttered and smiled at Rex. She giggled next when Rex kissed her cheek. Napangiti ako kay Yara na hinila ang tainga ni Rex. Dada ang tawag ni Yara kay Rex at Didi naman kay Gigi. “Art should marry you one day, Yara…” bulong ni Rex sa baby ko na humagikhik dahil akala nakakatawa ang sinabi ng isa. “They are cousins,” paalala ko kay Rex. Hindi magkadugo ang anak niya at anak ko, pero dahil kinokonsidera pa rin si Art na isa sa mga anak ng pinsan ni Ice na si Brix Silva ay naisip kong sabihin ‘yon. “They’re not,” kontra ni Rex sa akin at muling pinanggigilan si Yara. Rex was so fond of Yara kahit noon pa. Malambing naman talaga ito kahit pa sa mga anak.
ICEKanina pa ako paikot-ikot. Hindi ko makita ang mga bata at hindi ko na rin makita si Yumi. Kahit ang Fumagalli pa na ‘yon ay nawala na rin bigla. I saw Rex. Naisip ko siyang lapitan pero nagbago ang isip ko. Saka ko na siya kakausapin. I can’t trust him. Kahit anong anggulo ang tingnan ko kung bakit sila sabay ni Mayumi bumalik ng Pilipinas, hindi ako maniniwala na hindi niya alam dati na buhay ang isa. “Where’s the four?” tanong ko kay Genesis nang lapitan ko ito. “I saw Libby take them,” Genesis replied. “Kakatapos ng kasal at sabi ni Libby gustong magpahinga ng mga anak mong babae kaya samahan na lang niya sa room nila. Sinama na rin niya pati sina Axel at Anghel.”Tumango ako. Hindi nawawala ang apat, nasa kuwarto lang nila. That’s good to know. “I saw Dominus…” ani Genesis. “Nakita ko siya papuntang elevator. Iyong kasama ni Rex na guwapo naman ay nasa labas na. Mukhang paalis na sila at hinihintay lang si Dominus.”“Guwapo?” I sneered dangerously. “Kailangan may adjectiv
YUMI“And no matter what you do and what you want, I promise that I will always be beside you... supporting you... loving you. Well, I don't need you to make hell a paradise for me, for we don't need it. Why? Because we already have our own paradise, meu Patricio. Our gangsta' paradise…”That was Chloe’s answer to what Trace said and promised earlier. They were so cute. And I admit apektado ako sa mga pinagsasabi nila kanina pa. From Trace’s to Chloe’s vows, pinakinggan ko lahat. When Trace said kaya niyang gawin paraiso ang impyerno para kay Chloe, napangiti ako. Well, that’s metaphorical, of course. And Trace was referring to the life we have in underground society. Yes, magulo ang buhay Mafia. Delikado. Pero ano man ang hinaharap namin ay nasa amin na ‘yon paano iha-handle. We could fight and survive. Or we could take defeat and wait for our death. Hindi ko maiwasan hindi sulyapan na naman si Ice. Kanina pa kami parehong sigeng tingin lang sa bawat isa. Kanina pa rin kinikilig si
ICEKasal ang pinunta ko at hindi libing kaya… I puffed out some air. Tama na. Ayoko na munang isipin ang mga naganap sa sixth floor kanina. And I’d done this before, right? This exact faking of my emotions. Though this time it’s heavier… Still, if I did it before then I could still manage to do it again. Inikot ko ng tingin ang bulwagan. Masaya ang lahat. At dapat makisaya rin ako pero hindi ko magawa. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay maging kalmado hanggang matapos ang kasal at saka pag-isipan kung ano ang pinakamaganda kong gagawin para hindi masyadong masaktan ang mga anak ko. Masasaktan sila. They will. Matatalino ang mga anak ko at hindi na magiging effective sa kanila sa susunod ang mga dahilan ko para kay Yumi kung bakit hindi nila pwedeng lapitan pa. Sa susunod ay magtatanong pa rin sila kung bakit hindi pa rin nila makakasama ang mama nila kahit nagbalik na. Magtatanong sila lalo at kanina pa palipat-lipat ang mga tingin nila sa amin ni Yumi. And when Gigi stood nex
YUMIMistula na lang akong dahon na nagpaanod sa tubig nang isama ako nina Nite at Isagani sa lobby. Ang sabi ni Rex ay kung kailangan ko pa ng ilang minuto ay sasabihan na lang nito si Trace, pero hindi na, pareho lang ‘yon. Magkikita pa rin naman kami ni Ice kahit anong mangyari. At ayoko naman na para akong paespeyal na iniintindi rito dahil sa pag-iyak ko.Next, I can feel the gaspings of everyone who knows me when we were at the lobby already. Kahit si Elliot ay nilapitan ako para kumustahin. And why not? It had been years. Sabi nga ni Ice ay matagal ang two years niyang paghahanap sa akin at pag-aalala. Pare-parehong mahigpit na yakap ang ginawa ng triplets sa akin at sinunod-sunod ng mga tanong. Nahinto lang sila nang lapitan ako ni Cent at yakapin din ng mahigpit. She cried sorry and whispered that we need to talk. After Cent, I was left standing alone. Observing. Waiting for the ceremony to start. I was upright and seemed fine but I… I ain’t.Ang totoo, kinakaya ko na lang
ICEExplanation. Iyon lang ang kailangan ko para maunawaan ang ginawa niyang pag-iwan sa amin ng mga bata. Pero bakit hirap na hirap siya?“Hinanap kita…” masama ang loob kong wika nang naulit ang pananahimik niya. “Para akong gago na kung sino-sino ang kinakausap. Sinusuhulan kahit sino para makita ka lang.” I balled my fists. “Trace was right when he told me that I will never find someone who doesn’t want to show herself. Probably, all along… Trace knew.”Hindi ko pa nakakausap si Trace pero hinala ko iyon. Iniisip na baka pati siya ay alam noon pa na niloloko ako ni Yumi. Kaya pala noong sabihin kong bulag itong isa ay nagulat si Trace, alam niya mula simula na hindi bulag ang asawa ko. Kasama niyang pinagtakpan ang kalokohan ni Mayumi kung gano’n. I stared at Mayumi. Still, no words coming from her. She doesn’t want to explain. “What’s the reason, Mayumi?” parang ewan na tanong ko ulit. At sa pananahimik niya ay lalong sumasama ang loob ko. Lalo niyang dinadagdagan ang galit ko
YUMI“What now, Mayumi?” muling tanong ni Ice. “Pagtapos ng kasal bago tayo mag-usap,” I replied with all my defiance. I cocked my head up. Ice must know I won't tolerate his madness. Hindi niya ako pwedeng binabantaan na lang basta. Pero… Pero bakit kasi ako apektado? Bakit ako natatakot? I already have plans in my mind for this moment. Saulado ko na ang dapat sasabihin at gagawin ko. I should be composed. Iyon ang paulit-ulit kong nilagay sa utak ko kaso… iba pala kapag tunay na ang senaryo at kaharap ko na siya. Ice snorted. “Hindi kasama sa pagpipilian ‘yang pagtapos ng kasal na ‘yan. Ano?” He glared at me. “Simulan ko na ba ang gulo?” I counted one to three… Then, breathed in and out simultaneously. Tiningnan ko si Gigi. “Is it—” I sighed. “Is it okay, Gigi, if you leave us? I—I need to talk to Isidro first. Please…” Gigi sternly looked at me. He glanced at Ice that the latter returned with his death stare. “Are you sure you wanna talk to him?” he concernedly asked. “I co
ICEBuwisit.Ito na ang pinaka sa lahat ng pinaka buwisit na ginawa sa akin ni Trace. Pagdating sa airport ng Los Angeles para sa stop over ng sinakyan kong eroplano ay hindi na ako dumiretso ng Guadalajara. Nag-book ako agad ng ticket pabalik ng Pilipinas. Kahapon pa ako nakabalik ng bansa pero hindi ako nagpapakita kay Trace. Nandito na rin ako sa Baguio pero sa katapat na hotel tumuloy. It was all because of my longing to talk to Mayumi first. I wanna see her first and hear her explanations. But all I was looking for turned to nothing. Ang sabi ni Zeno sa akin ay wala sa hotel kung saan sila tumutuloy si Rex. Kung wala si Rex sa hotel ni Trace ay maaring wala rin doon si Mayumi. Even Giuseppe Fumagalli wasn’t there.And that fucker! That Fumagalli! Siya ang nagtago kay Mayumi ng dalawang taon. At siya rin ang—Fuck! My phone’s ringtone disturbed my thoughts. Si Trace. Ayoko sanang sagutin para makaganti man lang pero para saan patulan ang kalokohan ng pinsan ko? Whatever Trace