Thank you for reading. Thank you sa mga gems. Pasensya na sa mabagal na updates but I need to make sure na walang plothole ito dahil connected sa ibang mafia stories ko. Thank you for understanding.
ICE Nakatingin ako sa labas. Nag-iisip kung ano ang dapat unahin. Dapat nakaraan pa kami bumiyahe ni Yumi pabalik ng Pilipinas pero inatake sa puso si papa. He is fine now pero dahil sa nangyari ay hindi kami pwedeng umalis agad dito sa Rio de Janeiro at wala akong maaasahan para sa FSO. “What’s on your mind, Isidro?” tanong sa akin ni Tio Anton na hindi pa pala nakalabas ng conference room, kung saan nagpaiwan muna talaga ako para makapag-isip ng mas tamang desisyon. “Nothing to worry, Tio Anton,” I answered his query. Pinaikot ko ang swivel chair na inuupuan para harapin siya. Narito si Tio Anton dahil sa meeting na pinatawag ko. Kakaalis lang ni Tio Michael at ni Brix. If only I could ask Brix to stay here in Rio for a while, I would had do it. But the problem is, nauna ang usapan nina Brix at Ali papuntang Italy para sunduin si Art na nandoon kay Rex. “I know there is a problem,” Tio Anton sighed. “Is it my son? Is it Atlas you are worrying about? Did Trace report somethin
YUMI “How much?” tanong ko sa tindera na ibinabalot na ang mga prutas na binili ko. Sinabi naman nito ang presyo at binayaran ko na. Kinuha ko na ang naibalot niyang mga prutas at saka ako umalis na sa tapat ng tindahan niya pagkatapos magpasalamat. Naglakad ako papunta sa parking lot. Naghihintay sa akin sina Ice at ang kambal doon sa sasakyan. Pabalik na sana kami sa mansion kaso natatakam ako sa mansanas. Hindi naman apples lang ang binili ko, bumili na rin ako ng grapes at oranges. Bumili na rin ako ng mga prutas na kabilang sa rare fruit sa bansang ito; ang açaí berries na tinatawag din nilang purple berries, ang jabuticaba na bilog-bilog ang itsura at tinatawag na Brazilian grape, ang maracujá na passion fruit, at ang cupuaçu na kulay brown na sinasabing related sa cacao. Malapit na ako sa sasakyan namin nang mapansin ko na wala ang mag-aama ko roon. Napakunot ang noo ko. Ipinatong ko na lang muna sa hood ng sasakyan ang mga pinamili ko at sumandal sa gilid niyon habang hi
ICE“Did I hear it right?” kunot-noong tanong ko kay Yumi. “Your mother is here?” “She never been a mother to me, Ice! Don’t say that she’s my mother!” Mayumi hissed. Tumayo siya at lumapit sa lababo. Nanatili siya roon na nakatayo lang at parang tulala. I followed her. Hugged her. Make her lean her head on my chest. Kaya pala mula pa kaninang umaga ay halatang naguguluhan siya. Si Helio pala ang dahilan. I kissed the top of her head and was about to calm her when I noticed her hand was bleeding. Dio! She's hurting herself. She cut her palm without being aware. “Yumi…” I held her right hand. Kinuha ang kutsilyo na hawak pa rin niya kahit nakabaon na ang blade niyon sa palad niya. “Hell! I cut myself!” inis at nalitong sabi niya sabay tingin sa palad niyang may malaking hiwa. Kinuha ko ang kamay niya na nagdurugo at pinatuluan ng tubig mula sa gripo. “This need stitching,” sabi ko nang ma-check ang sugat niya. Malalim ang nasugat niya na hindi man lang namalayan. “This is not good,
YUMI“Mama, I want to poop…” bulong ni Ebony sa akin. Inabot ko ang mga bottled water na binili ko kay Clarita, isa sa mga yayas ng kambal.“Mama, I want to pee…” sabi naman ni Ivory. I almost rolled my eyes with my girls. Pwede naman magsabi kanina sa mga yaya pero hinintay pa talaga ako. Then I smiled at them, I am their mother at hindi naman buong buhay nila ay magpapalambing sila sa akin sa mga ganitong bagay. “Samahan ko lang mga bata sa CR,” paalam ko kay Ice. He only nodded. Sinabihan ko ang dalawang yaya na sumunod na rin sa amin. Nasa CR na kami nang may isang babae na lumabas sa isang cubicle, ang nalampasan namin kasi occupied. Hindi man lang tumigin ang babae sa salamin, dumiretso labas na siya. Nagmamadali. Sinundan ko ng tingin ang babae dahil parang pamilyar siya. Hindi ko lang naklaro dahil nakayuko siya at natatakpan ng hood ng suot niyang jacket ang kabuuhan ng mukha niya. But I had a glimpsed with her upturned nose and part of her cheeks and she's really familia
ICE I was about to leave the office when an email’s notification prompted. I checked it as I was curious if it was a follow-up email from what I received earlier. Hindi ko ba nabubuksan ang email nang may pumasok namang tawag sa phone ko. Number lang at from overseas. Curiosity made me answer the call. I just opened the line but I can’t say any word to start the talk. Dapat hinayaan ko na lang, kaso, aaminin ko na pagkatapos kong matanggap ang email na may mga pictures ni Libby ay hindi na ako mapalagay. Plus, the fact na sabi ni Yumi ay nakita niya si Cent na kasama ang dalawang bata na iniisip niyang sina Anghel at Axel ay nakadagdag tuloy sa nagpapagulo sa isipan ko. “Wanna know what happened in Illinois?” bungad na tanong sa akin ng tumawag. Babae ang boses. I frowned. “Who the hell are you?” “Wanna know why Libby is alive?” Hindi ako nakasagot. Gusto kong malaman pero gusto ko rin magduda kung si Libby nga ba ang nasa picture na nakita ko. Paano kung magkamukha lang? But
YUMI “You’re summoned.” Nilingon ko ang babaeng nagsalita. Si John. Sa ilang linggo kong naririto sa Incognito ay hindi ko man gustong tandaan ang pangalan niya ay wala na akong magagawa dahil siya at siya lang naman ang pumupunta sa akin kapag pinapatawag ako ng boss niyang si Helio. “How old are you?” naisip kong itanong kay John nang naglalakad na kami papunta sa opisina ni Helio. John emotionlessly looked at me. “Twenty.” “Why are you wasting your life here?” Hindi ako sinagot ni John at hindi rin tiningnan. Her eyes locked to the one who will about to use taser on me. A warning look and I hid my smile. It seems nagiging tao na si John at hindi ako hinayaan maparusahan ngayon sa tanong ko. Araw-araw, kapag ganito ang eksena namin ay isang maling tanong ko lang ay taser agad ang inaabot ko sa mga kasama ni John. At first she was watching me being electrified like telling me I deserved that. Hindi ako tumigil sa kakaisip nang itatanong na pwedeng ika-trigger ng mga kasam
YUMI Hindi ako pinigilan ni John pero sumunod pa rin siya sa akin. I didn’t knock to Helio’s door. Basta binuksan ko na lang ang pinto ng opisina at pumasok. Naroon pa rin si Helio nakatayo sa kung saan siya nakapwesto kanina. Nanonood pa rin sa mga tini-train na mga bata. Mga batang karamihan ay mamamatay bago man lang matapos ang training. Damn them! Incognito is more of a terrorist group than an organization of mercenaries! “Change of mind?” tanong ni Helio na hindi lumilingon pero alam na naroon ako dahil sa repleksyon ko sa glass wall na nasa harap niya. “Somehow…” sabi ko sabay kibit ng balikat. I get rid of the grimness I felt, I need to act. “So, let’s talk. What can I do for you to let me go?” “I won’t let you go but you could be free to see your dolls as you please, if…” she paused and I waited for whatever next she would say. “If you only oblige.” Dolls? Gusto kong mainis sa pantukoy niya sa mga anak ko, na mga apo niya kung tutuusin. “What do I need to oblige?” kal
ICEI was pacing the floor. I checked my phone for another incoming message but still nothing. Lumapit ako sa kama at naupo roon. Kararating lang namin ng isla at wala si Trace. Ilang araw na raw na hindi bumabalik ng isla sabi ni Cash Daniels—ang dating CIA na nabanggit sa akin ni Trace nakaraan—na nakakakilala kay Cent. Gusto kong puntahan sana si Logan at alamin kung nasaan si Trace kaso wala rin daw sa isla ang isang iyon, ayon pa rin kay Cash. Wala rin daw sina Elliot at Lev. Mukhang busy ang lahat ng founders ng Foedus kaya wala akong magagawa kung hindi ang maghintay ng tawag mula sa pinsan ko, na siguradong busy pa rin kasama ng mga taga-Excellante sa paghanap kay Chloe.I messaged Atlas, too. Ipinaalam ko sa isang iyon na nasa Pilipinas na ulit ako, pero ilang oras na ang lumipas ay wala pang reply si Atlas sa email na pinadala ko sa kaniya. Hindi ko naman gustong i-message si Alguien. Bahala ang isang iyon sa buhay niya. Kahit sinabi ni Freya sa akin nang tumawag ako sa kani
ICETiningnan ko ang oras, isang oras na lang at darating na ang private plane ng FSO na susundo sa akin. Paalis ako papuntang Mexico at may kailangan ang apat sa akin. Kailangan na wala sana akong pakialam kung hindi lang dahil involve si—Tawag ni Trace ang sumunod na umistorbo sa akin. “What’s this time?” tanong ko agad sa pinsan kong wala na naman gagawin sigurado kung hindi ang kumbinsihin ako na huwag umalis sa Foedus. “Na-miss lang kita, masama ba?” pang-asar na tugon niya. “Kung wala kang importanteng sasabihin ay sige na.” Mabuti pang tapusin ang usapan namin agad at wala akong plano makipag murahan sa kaniya sa telepono. “Paalis ka raw?” tanong ni Trace na ikinakunot-noo ko. Bakit parang huli na siya sa balita? “May pa-party kasi si Chloe mamayang gabi. Despedida party namin bago ang international cruise na pinangako kong honeymoon namin sa kaniya. Baka lang gusto mong pumunta. Sa Baguio gaganapin ang—”I ended the call. Hindi ako interesado. At alam ko ang tungkol sa part
YUMI“What’s that?” tanong ko kay Rex nang ilapag niya ang isang sobre sa harap ko. “Want me to read it to you or you will check it on your own?” He grinned. “Kagaya ng sabi ni Izzy ay normal na ang mga mata mo. Malinaw kagaya sa mga bata.” Nilingon nito si Izzy na nilalaro si Yara. Nilapitan ni Rex si Yara at binuhat. “Da-da…” Yara uttered and smiled at Rex. She giggled next when Rex kissed her cheek. Napangiti ako kay Yara na hinila ang tainga ni Rex. Dada ang tawag ni Yara kay Rex at Didi naman kay Gigi. “Art should marry you one day, Yara…” bulong ni Rex sa baby ko na humagikhik dahil akala nakakatawa ang sinabi ng isa. “They are cousins,” paalala ko kay Rex. Hindi magkadugo ang anak niya at anak ko, pero dahil kinokonsidera pa rin si Art na isa sa mga anak ng pinsan ni Ice na si Brix Silva ay naisip kong sabihin ‘yon. “They’re not,” kontra ni Rex sa akin at muling pinanggigilan si Yara. Rex was so fond of Yara kahit noon pa. Malambing naman talaga ito kahit pa sa mga anak.
ICEKanina pa ako paikot-ikot. Hindi ko makita ang mga bata at hindi ko na rin makita si Yumi. Kahit ang Fumagalli pa na ‘yon ay nawala na rin bigla. I saw Rex. Naisip ko siyang lapitan pero nagbago ang isip ko. Saka ko na siya kakausapin. I can’t trust him. Kahit anong anggulo ang tingnan ko kung bakit sila sabay ni Mayumi bumalik ng Pilipinas, hindi ako maniniwala na hindi niya alam dati na buhay ang isa. “Where’s the four?” tanong ko kay Genesis nang lapitan ko ito. “I saw Libby take them,” Genesis replied. “Kakatapos ng kasal at sabi ni Libby gustong magpahinga ng mga anak mong babae kaya samahan na lang niya sa room nila. Sinama na rin niya pati sina Axel at Anghel.”Tumango ako. Hindi nawawala ang apat, nasa kuwarto lang nila. That’s good to know. “I saw Dominus…” ani Genesis. “Nakita ko siya papuntang elevator. Iyong kasama ni Rex na guwapo naman ay nasa labas na. Mukhang paalis na sila at hinihintay lang si Dominus.”“Guwapo?” I sneered dangerously. “Kailangan may adjectiv
YUMI“And no matter what you do and what you want, I promise that I will always be beside you... supporting you... loving you. Well, I don't need you to make hell a paradise for me, for we don't need it. Why? Because we already have our own paradise, meu Patricio. Our gangsta' paradise…”That was Chloe’s answer to what Trace said and promised earlier. They were so cute. And I admit apektado ako sa mga pinagsasabi nila kanina pa. From Trace’s to Chloe’s vows, pinakinggan ko lahat. When Trace said kaya niyang gawin paraiso ang impyerno para kay Chloe, napangiti ako. Well, that’s metaphorical, of course. And Trace was referring to the life we have in underground society. Yes, magulo ang buhay Mafia. Delikado. Pero ano man ang hinaharap namin ay nasa amin na ‘yon paano iha-handle. We could fight and survive. Or we could take defeat and wait for our death. Hindi ko maiwasan hindi sulyapan na naman si Ice. Kanina pa kami parehong sigeng tingin lang sa bawat isa. Kanina pa rin kinikilig si
ICEKasal ang pinunta ko at hindi libing kaya… I puffed out some air. Tama na. Ayoko na munang isipin ang mga naganap sa sixth floor kanina. And I’d done this before, right? This exact faking of my emotions. Though this time it’s heavier… Still, if I did it before then I could still manage to do it again. Inikot ko ng tingin ang bulwagan. Masaya ang lahat. At dapat makisaya rin ako pero hindi ko magawa. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay maging kalmado hanggang matapos ang kasal at saka pag-isipan kung ano ang pinakamaganda kong gagawin para hindi masyadong masaktan ang mga anak ko. Masasaktan sila. They will. Matatalino ang mga anak ko at hindi na magiging effective sa kanila sa susunod ang mga dahilan ko para kay Yumi kung bakit hindi nila pwedeng lapitan pa. Sa susunod ay magtatanong pa rin sila kung bakit hindi pa rin nila makakasama ang mama nila kahit nagbalik na. Magtatanong sila lalo at kanina pa palipat-lipat ang mga tingin nila sa amin ni Yumi. And when Gigi stood nex
YUMIMistula na lang akong dahon na nagpaanod sa tubig nang isama ako nina Nite at Isagani sa lobby. Ang sabi ni Rex ay kung kailangan ko pa ng ilang minuto ay sasabihan na lang nito si Trace, pero hindi na, pareho lang ‘yon. Magkikita pa rin naman kami ni Ice kahit anong mangyari. At ayoko naman na para akong paespeyal na iniintindi rito dahil sa pag-iyak ko.Next, I can feel the gaspings of everyone who knows me when we were at the lobby already. Kahit si Elliot ay nilapitan ako para kumustahin. And why not? It had been years. Sabi nga ni Ice ay matagal ang two years niyang paghahanap sa akin at pag-aalala. Pare-parehong mahigpit na yakap ang ginawa ng triplets sa akin at sinunod-sunod ng mga tanong. Nahinto lang sila nang lapitan ako ni Cent at yakapin din ng mahigpit. She cried sorry and whispered that we need to talk. After Cent, I was left standing alone. Observing. Waiting for the ceremony to start. I was upright and seemed fine but I… I ain’t.Ang totoo, kinakaya ko na lang
ICEExplanation. Iyon lang ang kailangan ko para maunawaan ang ginawa niyang pag-iwan sa amin ng mga bata. Pero bakit hirap na hirap siya?“Hinanap kita…” masama ang loob kong wika nang naulit ang pananahimik niya. “Para akong gago na kung sino-sino ang kinakausap. Sinusuhulan kahit sino para makita ka lang.” I balled my fists. “Trace was right when he told me that I will never find someone who doesn’t want to show herself. Probably, all along… Trace knew.”Hindi ko pa nakakausap si Trace pero hinala ko iyon. Iniisip na baka pati siya ay alam noon pa na niloloko ako ni Yumi. Kaya pala noong sabihin kong bulag itong isa ay nagulat si Trace, alam niya mula simula na hindi bulag ang asawa ko. Kasama niyang pinagtakpan ang kalokohan ni Mayumi kung gano’n. I stared at Mayumi. Still, no words coming from her. She doesn’t want to explain. “What’s the reason, Mayumi?” parang ewan na tanong ko ulit. At sa pananahimik niya ay lalong sumasama ang loob ko. Lalo niyang dinadagdagan ang galit ko
YUMI“What now, Mayumi?” muling tanong ni Ice. “Pagtapos ng kasal bago tayo mag-usap,” I replied with all my defiance. I cocked my head up. Ice must know I won't tolerate his madness. Hindi niya ako pwedeng binabantaan na lang basta. Pero… Pero bakit kasi ako apektado? Bakit ako natatakot? I already have plans in my mind for this moment. Saulado ko na ang dapat sasabihin at gagawin ko. I should be composed. Iyon ang paulit-ulit kong nilagay sa utak ko kaso… iba pala kapag tunay na ang senaryo at kaharap ko na siya. Ice snorted. “Hindi kasama sa pagpipilian ‘yang pagtapos ng kasal na ‘yan. Ano?” He glared at me. “Simulan ko na ba ang gulo?” I counted one to three… Then, breathed in and out simultaneously. Tiningnan ko si Gigi. “Is it—” I sighed. “Is it okay, Gigi, if you leave us? I—I need to talk to Isidro first. Please…” Gigi sternly looked at me. He glanced at Ice that the latter returned with his death stare. “Are you sure you wanna talk to him?” he concernedly asked. “I co
ICEBuwisit.Ito na ang pinaka sa lahat ng pinaka buwisit na ginawa sa akin ni Trace. Pagdating sa airport ng Los Angeles para sa stop over ng sinakyan kong eroplano ay hindi na ako dumiretso ng Guadalajara. Nag-book ako agad ng ticket pabalik ng Pilipinas. Kahapon pa ako nakabalik ng bansa pero hindi ako nagpapakita kay Trace. Nandito na rin ako sa Baguio pero sa katapat na hotel tumuloy. It was all because of my longing to talk to Mayumi first. I wanna see her first and hear her explanations. But all I was looking for turned to nothing. Ang sabi ni Zeno sa akin ay wala sa hotel kung saan sila tumutuloy si Rex. Kung wala si Rex sa hotel ni Trace ay maaring wala rin doon si Mayumi. Even Giuseppe Fumagalli wasn’t there.And that fucker! That Fumagalli! Siya ang nagtago kay Mayumi ng dalawang taon. At siya rin ang—Fuck! My phone’s ringtone disturbed my thoughts. Si Trace. Ayoko sanang sagutin para makaganti man lang pero para saan patulan ang kalokohan ng pinsan ko? Whatever Trace