AGENT H
Madaling mamatay pero mahirap mabuhay.
My life is such a jumbled mess!
There is nothing special about the life I need to work for; I have no one. No family. No friends. No beliefs… siguro kung mamamatay ako kahit anong oras ay balewala. Walang makakaalala, walang makakapuna.
Oo, walang makakaalala dahil kahit ang grupo na nagpalaki sa akin at pinagtatrabahuan ay babalewalain lang sigurado ang pagkawala ko. I'm nothing but a tool for them. They don't even treat me like a person with my own life.
Magulo na ang buhay ko pagkapanganak ko pa lang. Hindi ko nga kung alam sino ang mga magulang ko. Isa lang ang totoo sa akin sa ngayon, ang pangalan ko na ibinigay na lang ng organisasyon na nagpalaki sa akin.
Hugo.
Just Hugo. Wala akong apelyido, lahat kami na nasa grupo ay walang apelyido.
Babae ako. Babae kaming lahat na nasa Incognito pero walang nakakakilala sa totoong kami. Pangalan lang namin na alam sa underground society. Sinadya ang pangalan namin na panlalaki para walang makaalam ng totoong kasarian namin.
Minsan gusto kong gumamit ng ibang pangalan. Mas gusto kong gamitin ang pangalan na nalaman ko sa ampunan noong nag-imbestiga ako sa pinagmulan ko. Imbestigasyon na nang malaman ng Incognito ay pinarusahan ako.
Latigo.
Hindi ko nabilang kung ilan pero ang alam ko ay isinusumpa ko ang grupo dahil doon. Tandang-tanda ko ang galit ko sa mga Princeps, lalong-lalo na kay Helio.
I inhaled and exhaled several deep breaths. I shouldn't think about what happened in the past; I should focus on what will happen in the future.
Langyang buhay naman kasi! Pero dahil sa nangyari ay may na-realize ako...
Hindi ko nga alam kung kaninong bayag ako nagmula kaya ano pa ba ang importansya ng totoong pangalan ko? Bakit kasi pinagkaabalahan ko pang alamin kung sino talaga ako? Magulang ko nga ay walang pakialam sa akin kaya ako napunta sa ampunan. Bakit ko pa sila iintindihin hanapin? Hindi na! Walang silbi lahat. Lahat.
Then I grinned when I remembered some thoughts…
Noong bata pa kasi ako ay naniwala ako na isa akong himala kagaya ni Hesus. Na anak ako ng Diyos kaya ama ko rin ang Maykapal. I used to be optimistic about that thought, but...
Pucha! Kapal ng mukha ko kung iisipin ko pa na anak ako ng Diyos hanggang ngayon. Anak ni Satanas siguro pwede. Doon lang ako kay Satanas qualified maging anak sa dami kong ginawang kabutihan dito sa mundo. Napangiti na lang ako sa naisip na alaala… Langya…
Teka! Balik nga ako sa unang sinabi ko… madaling mamatay pero mahirap mabuhay. Totoo ito. Kung gugustuhin kong mamatay ay agad-agad pwede na pero dahil gusto ko pang mabuhay ay kailangan ko paghirapan ang bawat araw na binibilang ko sa mundong ito.
Kung tatanungin ako kung bakit gusto ko pang mabuhay ay dahil ayoko lang mamatay nang walang dahilan. Magulo ba? Magulo talaga. Sadyang magulo na ang buhay ko kaya ano pa ba ang pag-iisip ko?
Hindi. Ganito lang kasi ‘yan. Simplehan natin.
Ang dahilan kung bakit mas gusto ko pang huminga ay dahil sa mundong ito ay mas may pag-asa akong nakikita. Ang kamatayan ay saglit lang pero hindi ako sigurado kung totoong may langit at impyerno na mapupuntahan. At kung totoo man ay paano kung sa parehong lugar na pwedeng patunguhan ng mga kaluluwa ay wala pa rin akong mahanap na tahanan?
Nyemas! Ang drama ko bigla. Ano bang nangyayari sa akin ngayon? Baka naman mamamatay na ako...
No! Hindi pa ako tapos sa pinaka misyon ko kaya hindi pa ako pwedeng mamatay. Hindi pa... Huwag na muna. Sana...
Huminga ako nang malalim. Paano naman kasi… sa tatlong araw kong nagmamatyag sa malaking bahay sa tapat ay nakikita ko ang kaibahan ng mga mayaman sa mahirap. Ang may magulang sa wala. Ang may tinatawag na pamilya sa nag-iisa.
Natigil ako sa pagmo-monologue sa utak ko nang matanaw ko na ang taong kanina ko pa inaabangan, si Dr. Liza Pratts. SIya ang pinababantayan sa akin. Alam ko na may sumusubaybay sa kaniya sa labas na kasamahan ko pero hindi ko alam kung sino, dito lang ako sa tapat ng bahay niya inutusang magbantay.
Ganoon kami sa grupo, kami-kami mismo pwede magpatayan, isa lang ang nakakaalam ng bawat trabaho namin, si Helio, ang head ng Incognito, ang reyna namin. Ang pinakamataas na Princep ng Incognito.
In Incognito, we were classified as Sicarius. Princeps are Incognito’s seniors and the board members of the organization.
Inalis ko ang Incognito sa isipan ko at pasimple akong sumilip muli sa binoculars na hawak para masiguro na walang tao sa paligid ng malaking bahay ng doktora. Kararating lang niya. Sa impormasyon na nabasa ko mula sa files niyang pinadala sa akin ay kaarawan niya ngayon.
Napabuntong-hininga ako habang nakatingin sa kaniya at sa nag-iisang anak niya na buntis. May batang babae din na kasama sila at apo ni Liza iyon. Panganay na anak ng babaeng buntis na si Libby.
My task is to ensure the safety of Dr. Liza Pratts in her home. I don't know why I need to do that; I just need to follow. I am one of the spies slash agents slash assassin slash or whatever they want me for a day. Minsan transporter, minsan snatcher, kadalasan con-artist. Oo, ito ako madalas. Magaling kasi akong magpanggap, dapat nga nag-artista na lang ako. Basta gano’n ang buhay ko.
Incognito ang nagpalaki sa akin. Nasaan ang Incognito? Nasa Pilipinas.
Isa sa mga isla na nakakalat sa malapit sa Samar ang kinaroroonan ng headquarters namin. Sa isang isla sa Pilipinas na akala ng lahat ay para lang sa pagbisita ng mga turista pero ang totoo ay doon nakatago ang pinakatahanan ng mga Sicarius, ang mga tawag sa mga kagaya ko na pinalaki ng Incognito. Para hindi mahalata kung bakit laging may mga ibang lahi na pumupunta roon ay ginawang tourist spot ang isla at talagang sadyang mautak si Helio.
Masaya at kontento ako noon sa Incognito pero kalaunan ay nakita ko ang hindi magandang pakikitungo sa amin ni Helio at ng mga Princeps. Ilang kasamahan na namin ang namatay dahil pinapatay mismo ni Helio. May isang ipinagbabawal kasi sa Incognito, bawal kaming umibig.
Once we do the forbidden thing ay ang mga kasamahan sa Incognito ang papatay rin mismo sa amin. So that is why I want to stay alive for now dahil kapag gusto ko rin lang mamatay ay isa lang ang kailangan kong gawin, ang magmahal.
We can have sex with whomever we want, but we shouldn’t fall in love. We will be eliminated. Totally eliminated. If may mabubuntis sa amin ay kukunin ang bata. Kung lalaki ay dadalhin sa ibang lugar at iiwan sa ampunan, at kung babae ay gano'n din pero hindi ipapaampon, kukunin sa ina at hahasain para maging isang Sicarius.
Lalaki ang batang babae na isang Sicarius pero hindi ipapakilala ang bata sa kaniyang ina. Paraan iyon para kahit magkasalubungan man sila ay hindi nila malalaman ang ugnayan nila. Lahat kami bago mabinyagan na isang ganap na Sicarius ay nasiguro na ang pagiging walang emosyon. Hindi kami dapat nakakaramdam ng takot, tuwa, lungkot at galit.
Imposible ang mawalan ng emosyon pero posible ang makasanayan ang kumontrol ng nararamdaman. Posible ang balewalain ang kung ano ang nasa paligid. Posible na lokohin ang sarili. Posible na—
I sighed, thinking about my life.
Kaya nga nasabi ko na madali lang mamatay. If I want to die then I will just marry someone and act that I am in love. Doon tapos na ang obligasyon ko sa Incognito. Pero hindi muna ngayon, may kailangan pa akong malaman. May kailangan pa akong patunayan. At pinaka kailangan ay mahanap ko siya.
Napasandal ako sa gilid habang nakatingin pa rin sa bahay ni Dr. Liza Pratts when a car I saw made me stood straight. I have paranoia at hindi pa naman ako kahit kailan binibigo ng pakiramdam ko.
As another car was approaching the area, mabilis kong itinaas muli sa mga mata ko ang binoculars. Inaabangan ko ang pagbaba ng sakay ng kotse dahil kadarating lang nito. Ang naunang sasakyan ay pumarada sa may unahan. Sa ilang araw kong pagbabantay rito ay ngayon ko lang nakita ang dalawang sasakyan.
Napasulyap ako sa rifle ko na Barrett M82 na nasa tabi ko lang. Gagamitin ko lang ito kapag kailangan. Again, I check the one who is now coming out of the car. Ang unang kotse ay kahina-hinala ang mga sakay dahil walang bumababa sa kanila kahit isa. Ibinalik ko ang tingin ko sa huling kotse na dumating dahil bumukas ang pinto ng sasakyan nito at bumaba ang isang lalaki. Nakatalikod siya kaya hindi ko maklaro. He look ordinary because of his clothings... ito yata ang teacher na asawa ni Libby.
I was racking my brains to remember the man's name when...
“Oh, fuck! He’s hot!” Hindi ko napigilan na masabi nang maklaro ko ang mukha niya.
Tang ina. The man is smoking hot and he’s tall. And he looks like...
Muli ko siyang tinitigan. Napakunot ang noo ko. Why he seems familiar? Parang nakita ko na siya… Actually ay para siyang si—I grabbed my phone from the side table as I heard it vibrating. I opened the incoming message.
Mamaya ko na babalikan ang lalaki.
Helio: Eliminate Libby and her family. You need to bring Liza to the headquarters. Alone.
The next thing I received was a picture of the family that I needed to kill. Shit! I need to wipe out this family? Why?
My eyes set on the young girl's beautiful smile. No! I can’t kill a child, and Libby is pregnant. I looked at the picture of Libby's husband. Pamilyar talaga siya. Nagtataka ako pero parang kilala ko siya. Makapal ang kilay niya at iba ang buhok sa kakilala ko pero... magkahawig talaga sila. Siguro kung wala ang salamin sa mata niya ay—
Inalis ko ang tingin sa picture at ibinalik sa lalaki na nasa tapat. Hindi ko alam kung bakit sa unang pagkakataon ay nanginginig ang mga kamay ko na humawak sa pinakamamahal kong rifle. I positioned myself to look through the telescope to begin my mission.
Uunahin ko ang lalaki. Mas madali siyang patayin, hindi siya buntis at hindi siya bata.
Pucha!
As I caught a glimpse of the man's attractive face in the telescope again, panic set in.
He must be eliminated immediately, according to Helio. Dapat ko nang itigil ang pag-aalinlangan ko. Kailangan matapos ang trabaho ko. This is my last work for Incognito. I promise.
I inhaled deeply and absorbed my situation. I don't know why it is hard for me to pull the trigger. I moistened my lips before looking again through the telescope at Libby's husband. I was about to pull the trigger when someone else shot first, taking out the man I was aiming for.
Fuck! Sinong nauna sa akin?
That car! That fucking car! They intend to murder the entire family. Liza?! I need to save her!
I jumped out of the window at mabuti hindi ganoon kataas iyon mula sa lupa na binagsakan ko. Once I landed, I ran fast to get near the car. Tumago ako sa ilang halaman at inilabas ang dalawang Glock ko para ihanda. It's clear from the sounds coming from the car that the four men inside are Italians having a conversation.
I duetly cocked the two Glocks I am holding, readying them nang naramdaman ko na may kumikirot sa talampakan ko, I checked it. Tangina, nabubog ako?! Bago ko lang naisip na nakapaa lang pala ako.
Adrenaline made me jumped fast earlier and now relaxed na ako na tinatantya ang apat na uunahin ko ihatid sa impyerno bago ko balikan ang asawa ni Libby ay saka ko napansin na nakatapak ako ng bubog. Ibinaba ko ang isang baril at hinila ang bubog mula sa talampakan ko at hinayaan na lang ang pagdugo niyon.
Mas may importante kaysa sa sugat ko kaya dinampot ko ulit ang isang baril at tatayo na sana para simulan na ang apat sa kotse nang mabilis na rin silang kumilos pababa ng sasakyan nila. Pumunta ang dalawa sa gilid ng bahay ni Pratts. Ang dalawa naman ay sa entrada papunta pero ang isa ay dumaan muna sa harap ng katawan ng asawa ni Libby.
I saw the one pointing a gun at Libby's husband but what happened next surprised me. Pinatid ng asawa ni Libby ang tumutok sa kaniya and he used judu to make the man down. The next thing I saw he killed the man with the gun that was used in pointing him at isinunod nitong barilin ang lalaki na nasa may pinto na ng bahay ni Pratts.
Wow! He's a martial arts-savvy teacher. But...
No! He isn’t a teacher. I am optimistic about that.
I suddenly remember his name from the file as I look at him.
And, it's you... Ice!
ICELife has never been a bed of roses for someone like me. I was born into a Mafia family and learned everything from the ground up. I was raised in a strict way, was spoiled beyond belief, and was punished harshly for any mistakes.There is no such thing as a perfect family, but mine is even better than perfect.All of our needs and wants have been met.We were able to acquire anything we desired.And I have a collection of autos and other products because I wanted to do so.I am one of the FSO heirs. The FSO stands for two Mafia clans, the Ferreiras and Silvas.Years ago, in exchange for an alliance, the son of the Silva family became engaged to the daughter of the Ferreira family, and the two families eventually merged into one. The FSO of Brazil was founded by their union.Isa ako mula sa mga Ferreira. We even outnumbered the Silvas nowadays because the Silvas' lone representative is reluctant to take his seat.Si Tio Michael Ferreira Silva ang nag-iisang may dala ng parehong apel
Two years later...Orvieto, ItalyYUMIAng bilin ni Sir Rex ay huwag na huwag kong iiwan ang anak niyang si Reign, na Reianna naman kapag sa mama niya. Kainis! Mabuti na lang at hindi nalilito ang bata sa magkaibang tawag ng mga magulang niya sa kaniya.Tatlong taon pa lang si Reign at ang ganda-gandang bata. Kasingganda ng mama niya kasi sobrang ganda naman talaga ni Madam Julianna. Kagandahan na balewala kay Sir Rex kaya sorry na lang siya.Pero naunawaan ko naman ang boss kong pogi, sadyang pangit kasi ang ugali ni Madam Julianna. Palasigaw iyon at nagiging malambing lang ang boses kapag nakikita si Sir Rex.Kawawa rin, asawang naturingan pero kinukulang sa atensyon. Kadalasan papansin na lang.Halatang-halata rin naman kasi na paimbabaw lang ang pagiging nanay niya kay Baby Reign, mabuti nga at hindi ko siya sinusumbong kay Sir Rex...Paano naman kasi kapag nasa palasyo ng mga Agosti si Sir Rex ay kunwari hands-on mommy si madam, pero kapag wala na si Sir Rex ay puro utos lang din
Rio de Janeiro, BrazilICEThe tragedy that happened to my family was two years ago. After a week of unconsciousness, I woke up in the hospital in Rio de Janeiro and not in Illinois.I was screaming and frustrated to get even. Enraged by hatred, all I felt inside me, I wanna kill the people who bombed my family. I wanted to return to Illinois to see my wife and daughter, but my father didn't allow me. And even my mother could not do anything to help me. Mama said she knew my pain, but it was my father's decision I needed to oblige.I just watched my wife and daughter's funeral in a video taken secretly by my father's men for me... for me... so I have seen them even though I should be there. Funny, but I was buried too with them...No one from the Ferreiras and the Silvas wanted me to execute my revenge, for I was already declared dead. Not me, but my other personality; the Math teacher Isidro Andrade, Libby's husband, and Millie's father.Isidro Andrade. Me. Myself. I died that night.
YUMI"Ice?" tanong ni Sir Rex sa akin na parang naniniguro kung tama ang narinig niya na pangalang binanggit ko. Tumango naman ako na nakalabi pa kasi... kasi hanggang doon lang ang naalala ko. "You know the man's nickname? That's quite interesting..." sabi pa ni Sir Rex na parang may kung anong lumalaro sa isipan niya. "He is Isidro Ferreira."Isidro? So iyon pala ang pangalan ng lalaki... Ang pogi tapos Isidro? Nagsalubong ang mga kilay ko. Ang pangit kasi ng name. Pang-lolo.Pero teka... na-realize ko na parang ang pogi nga pala ng name na Isidro. Ang sexy. Parang ang sarap iungol. Hmm... Bakit ngayon ko lang naisip 'yon?I shrugged my shoulders at tiningnan muli ang picture ng lalaki. May kung ano akong naramdaman sa puso ko habang nakatingin sa picture niya. Panghihinayang. Pero... para saan? Bakit? "Ano pa ang ibang naaalala mo?" Napatingin ako kay Sir Rex, at napakamot ulit ako sa leeg ko. Bakit ba ang dami niyang tanong na parang interesado siya kay Isidro?I put my hand
ICE I emptied the whiskey in my goblet and followed Trace and Atlas after they left me in the study alone. I walked to the hallway while glancing at the lifesize portraits of the Ferreiras and Silvas family members along the way. My image was there too, same with Trace and his sister Paige, Atlas and his twin Althea, in the counterpart of the Silvas, Hail and Brix portraits can be seen too. As I entered the conference room, all their eyes looked at me. Everyone is waiting for me, obviously. I stepped in boringly. “Mabuti at nandito ka na, hijo.” Mama said and I smiled at her. She used the Filipino language so only a few could understand. Ganoon naman niya ako kausapin kapag kaming dalawa lang talaga. That is a certain fact of being someone with Filipino blood, kahit saan yata makaabot ay lalabas pa rin ang pagiging Filipino. I am not good in accent of the language but I can comprehend and speak fluently. Being raised in this kind of family, we need to be linguist. Hindi nga lan
YUMISix months na mula nang araw na iyon... Mula nang bumalik sa alaala ko ang lahat dahil kay Sir Rex nang tawagin niya akong Hugo.I crossed my brows as I frowned. Ako si Hugo... Ang tinatawag ding Agent H sa grupo ng mga Sicarius ng Incognito. Since I went missing, ano ang dahilan at hindi nila ako hinanap? Imposibleng hindi nila alam na buhay ako.That night...Nasa alaala ko na ang lahat...Of that tragic night!Si Liza Pratts... Ang anak niyang si Libby at apong si Millie. Pare-pareho silang hindi ko nailigtas at si... si Sid Andrade, ang asawa ni Libby, iyon ang pangalan niya na ayon lang sa impormasyon mula sa ipinadalang file sa akin ni Helio nang gabing iyon.Sid Andrade. Isidro 'Ice' Andrade FerreiraHow fool I was...I smirked sadly. Nagtago pa siya sa Andrade na apelyido. Hindi na lang pinalitan nang tuluyan ang buong pangalan, kung gustong mamuhay na malayo sa kinalakihan niya. He should not used Andrade at baka hindi pa na-trace kung sino siya, baka hindi pa nadamay an
ICEI was staring blankly at the wall. I was like that for a while after reading Atlas' information that he messaged me.After the chaotic annual meeting ay hindi ko pa rin napigilan si Atlas sa pagsama kay Trace sa Pilipinas, and as I heard as of now ay natagpuan na niya ang pakay niya roon. I breathed out harshly sa asar sa dalawang pinsan ko.That message is taunting me. Atlas sent that to inform me na natulungan na siya ni Trace after just months staying in the Philippines. It was like telling to my face na malaki ang nagawa ni Trace for him samantalang ako ay hanggang ngayon nag-aalangan pa sa pagsama sa Foedus, na sana ay siya na lang ang alukin ng membership.A knock on the door made me take a glance at it. I stood up and opened it. I am expecting some contacts to be here at this moment."Hi, Sid..." a beautiful woman greeted me with her seductive smile. She is wearing her dark red fitted dress. Tube-like design, and without her blazer, her tits look like they are getting out of
YUMII need to find Ice... at nasa harap ko ngayon ang lalaking tanging pag-asa ko para mahanap ang isa. Yes, I know na si Sir Rex lang ang pwedeng makatulong sa akin lalo na at siya na ang may sabi na associate ng grupo niya ang mga taga-FSO. "Incognito..." bulong ko sa pangalan ng organisasyon namin. Hindi ko alam if may idea si Sir Rex sa grupo namin lalo na at hindi naman kami considered na Mafia organization. We are just working for mafias, syndicates, mobsters, terrorists, or even the government as long as they give a reasonable price to offer Helio. We are assassins and sometimes... mercenaries. "Incognito, indeed." Sir Rex boringly tapped his left hand's fingers on his desk while leaning on his swivel chair. "What about that group?""I was raised by that group and—""Trained. Punished. Tortured. What else?""I hate their rules. That's it!""And they are looking for you," he said while observing my reaction. "You supposed to know that.""But you hid me..." Kinapalan ko na ang
YUMI“Mommy!” tawag ni Courtney sa akin at mabilis na lumapit. Iniwan niya ang mga kapatid kalaro ang tatlong anak ni Trace. Nasa garden ng Doze’s Palace kami. Katatapos ng lunch ng tumawag sa akin si Izzy, nangangamusta. We did videocall at kaya ako napunta sa garden ay para mapakita ko kay Aleya ang mga ‘pusa’ ni Trace. Tuwang-tuwa si Aleya kaya naisip kong imbitahan sila rito sa isla sa susunod, especially dito sa Doze’s Palace. I will just asked Trace and Chloe’s permission at kapag pumayag ay yayayain ko talaga ang mag-inang Izzy at Aleya. Back to the day after malaman ni Ice na anak niya si Yara, hindi na siya pumayag na hindi kami madala rito sa isla ng Foedus. Hindi naman kami naisama ni Ice agad, tinapos muna ang blood transfusion na kailangan ni Yara at siniguradong okay na siya bago kami lumabas ng ospital. At two days lang pagdating namin dito sa isla ay dumating din sina Trace at Chloe. Kasama ng mag-asawa ang tatlo nilang anak. Dahil nasabi sa akin ni Ice ang nangyari
ICEI got all their attention, but my eyes went to Yara… there she was, sleeping serenely… so beautiful, so fragile. At ang magaling na Pellegrini ay nasa isip agad na mapapangasawa ng anak niya ang anak ko? Nakakagago ang tarantadong ‘yon!“Papa!” Ebony and Ivory duetly greeted me. Nilapitan ko sila. Kinausap. Idinaan sa pabirong pagsita ang kunwaring inis ko sa kanila na sumama sila sa mama nila at nakipagsabwatan. Then, I looked at Courtney… kahit siya ay kunwari sinimplehan kong pagsabihan. Only Axel and Anghel didn’t say anything. Pareho lang silang pinaglilipat-lipat ang tingin sa amin ng mama nila. The two from the moment I found them were still the same with their ways. Pareho pa ring nag-oobserba sa paligid palagi ang ginagawa dahil iyon ang bagay na kinalakihan nila kay Cent. In fact, iyon ang itinuro talaga ni Cent sa kanila, ang matuto silang mag-obserba para hindi sila mapahamak kay Louisianna. Kaya kahit matagal nang wala si Louisianna ay dala-dala pa rin nila ang ug
ICE“Sir, are you okay?” muling tanong ng nurse. Nagtatakang nakatingin sa akin dahil natulala na ako.And who wouldn’t? Sa daming kalokohan ni Mayumi ay dapat hindi na ako magtaka pa sa panibagong sikreto na itinago niya sa akin. Pero iba ito? Ninakaw niya ulit ang pagkakataon kong makasama siya habang nagdadalang-tao siya sa anak ko. At ang masakit… pinaniwala niya akong kay Fumagalli si Yara unang beses ko pa lang nalaman ang tungkol dito.“Sir?” muling kausap ng nurse sa akin. I nodded. I gaped. “Thank you.” Sa wakas ay nasabi ko. I sighed heavily and looked at the nurse’s face. I smiled at her. “May I know kung saan ang room ni Ya—” I stopped and clicked my tongue. “I mean… saan ang roon ni Ysidra Ferreira?”I saw hesitation in the nurse’s eyes. Nasa mga mata niya rin ang katanungan kung bakit ko gustong malaman ang kuwarto ni Ysidra Ferreira ay kanina ibang pangalan nga naman ang hinahanap ko. “Sir…” the nurse said awkwardly. Umiling siya. Nag-aalangan ibigay sa akin ang numero
YUMI“See you later, Izzy…” paalam ko sa kausap sa telepono habang inaayos ang mga dadalhin kong mga gamit ni Yara. Ang sabi ni Izzy wala pang nahahanap na kapareho ng blood type ni Yara kaya gusto kong kabahan. AB negative si Yara at ang pareho niya ng blood type ay ang quadruplets pero hindi naman pwede ang mga ito mag-donate.I needed to look for some donor at kung kailangan ko ipa-hack lahat ng computer system ng mga ospital sa buong mundo ay gagawin ko para lang masigurado na makakahanap ako ng pwedeng donor para kay Yara. I could ask Ice to help me pero para ko na ring inamin sa kaniya na siya ang tunay na ama ni Yara. Not now. Malapit na matapos ang problema ni Gigi. Once okay na ang lagay ni Gigi sa La Falange ay magagawa ko na rin magpaalam sa kaniya. I could no longer use Gigi. Unfair iyon sa kaniya. At kahit pa paulit-ulit niyang sabihin na tanggap niya ang kung anong kaya kong isukli sa pagmamahal niya ay mali pa rin paasahin ko siya. “Everything Gucci?” tanong ni Court
ICEThree. Two. One. Time’s up. I’m done with my count down.“Tara,” aya ko kina Leviticus at Exodus. Lumakad na kaming tatlo papunta sa chopper na sasakyan namin pabalik ng Manila.“Saan tayo?” tanong ni Levi na nanalo sa rock, paper, scissors game nilang dalawa ni Exo kanina. Ang pustahan nila ay kung sino ang nanalo ay siyang magpipiloto. “Bulacan. Sa mansion ni Alguien,” sagot ko. Mas okay na doon kami dumiretso para makausap ko pa si Trace bago ko sugurin si Mayumi.“Call Gen, Exo!” malakas ang boses na utos ni Leviticus sa kambal dahil naka-aviation headset na ito at umandar na rin ang elisi ng helicopter. “Sabihin mo sa Bulacan na niya tayo kitain at kailangan natin makabalik agad. Sabi ni Paige ay paalis siya bukas papuntang Paris kaya samantalahin natin na sa atin iiwan ang Big 3.”“Kailangan magpaalam muna tayo kay Alguien,” tugon ni Exodus. “At alam mong OA ‘yon, kailangan personal ang paalam. Hindi rin ‘yon basta maniniwala na iiwan sa atin ang Big 3 kaya kailangan kumbin
YUMI“Are you sure we will bring her?” tanong ni Rex at sinulyapan si Courtney. Napatingin ako kay Courtney, ayokong marinig niya ang sinabi ni Rex at mabuti na lang nakasuot ito ng headset at kumakanta kasabay ng pinapakinggang musika. I smiled looking at her. Mabuti na lang at mukhang wala itong pakialam sa paligid. Courtney was a typical teenager. Actually, sa sobrang walang pakialam niya sa paligid ay kahit nag-aaway na sina Ebony at Ivory at nagsasabunutan ay hindi man lang nito iniintindi.“Yes,” sagot ko sa tanong ni Rex sabay kuha ng pinag-aawayang stuffed toy nina Ebony at Ivory para tumigil ang dalawa. “And we are already heading to Manila…” I rolled my eyes. “Dapat sana kanina pa ang tanong mo na ‘yan, ‘di ba?” “Nagmamadali ka kanina kaya hindi na ako nagtanong. Just realize it now…” Muling nilingon ni Rex si Courtney. “Kaya ka pala nagmamadali kasi pati ‘yang anak na isa ni Ice itatakas mo.”I frowned. “Alam mong anak siya ni Yelo?” tanong ko dahil wala naman akong sinas
ICEBumangon ako nang makalabas na si Mayumi. I heard all she said. She said she loves me, but I also heard her concern with Gigi when she was talking to Rex. Nalaman lang na umalis ng bansa ang isa ay parang nanay na nag-alala na sa anak.Asar akong bumangon. Kanina pa ako gising, doon pa lang sa pagtatakip niya ng kumot sa akin ay nagising na ako at pinapakiramdaman na lang siya. Kinuha ko ang mga damit ko sa sahig at nagbihis. Dinampot ko na rin ang mga damit ni Yumi at basta na lang ipinatong sa luggage niya. She was into something. Tama ako na may pakay siya kay Isagani. Malinaw niyang sinabi kay Rex na bukas na nito siya puntahan dahil wala pa rin siyang nakuhang buhok ng isa. And if I want to know the truth of Mayumi’s mission, I should not follow her downstairs. I need to act normal. Kunwari tulog na ako kaya dapat hindi niya ako makita sa baba.Mabilis akong lumabas ng kuwarto para bumalik sa kuwarto na tinutuluyan ko pero agad akong nagtago nang makita ko si Yumi na palaba
YUMITawag mula sa telepono ang gumising sa akin. Si Izzy. Tiningnan ko si Ice na tulog sa tabi ko at dahan-dahang inalis ang braso niyang nakayakap sa akin at saka tumayo para lumayo sa kama para kausapin si Izzy. “Hi…” namamalat ang boses kong sagot sa tawag ni Izzy. “Bakit hindi pa kayo pumupunta rito?” tanong ko pero nang maisip na wala pa pala akong nakuhang buhok ni Isagani ay napatingin ako kay Ice ng masama. Kung hindi niya ako inistorbo ay sana nakakuha na ako ng buhok ng isa. I looked at the time on my phone, alas-onse ng gabi. Kung gano’n ay thirty minutes akong nakatulog. “We’re in hospital,” wika ni Izzy na ikinakunot-noo ko. “Dinala ko si Yara at nag-worry ako masyado.”“Ospital? Why? Hindi ba bumaba ang lagnat niya?” tanong ko na nagtataka at nag-aalala.Nang iwan ko si Yara kay Izzy ay napainom ko pa iyon ng paracetamol. Ngipin ni Yara ang dahilan kaya nilalagnat ito at nagdudumi. Normal iyon sa baby pero hindi ko maiwasan hindi mag-alala kasi bakit kailangan dalhin
ICEThe party started. Hindi ko napigilan ang pa-party ni Paige lalo na at hindi dumating sina Trace at Chloe.“Kuya Ice!” tawag ni Paige sa akin mula sa baba. “Join us! Bring Courtney here!”I only nodded. Ang utak ko ay nando’n kina Trace at Chloe ngayon. Ano kaya ang nangyari at hindi sila dumating? Kanina pa ako tumatawag kay Trace pero walang sagot.Nang matanaw ko si Isagani papunta ng pool area at pasimpleng sumunod si Yumi ay naagaw na naman nila ang atensyon ko. Yumi was truly into something. Tama ako na hindi normal ang mga pasimple niyang pagsulyap-sulyap sa isa kanina. May kung anong plano siya at dapat kong malaman.Bumaba na ako. It’s time for me to join the party.Nasa pool area na ako when I scanned everyone and counted them. More or less ay nasa fifty ang mga taong naroroon, hindi ko kilala lahat. Ang dinig ko ay may siyam na artista na naroon, pitong modelo, eleven politician, limang singers, and the rest ay mga kakilala ko na, puro mga taga-Foedus at kung saan-saang