Chapter 1

Mabilis na napabangon si Carmela ng narinig niya ang malakas na sound ng kanyang alarm clock. Madali siyang tumayo at kumaripas ng takbo upang maabutan ang kanyang mga magulang sa pag-aalmusal.

Taranta niyang isinuot ang kanyang slipper at mabilis na tumakbo paibaba. Hindi alintana sa kanta na muntikan na siyang madulas. Hinihingal ng siya'y huminto sa malaking pintuan nila. Napabuntong-hininga na lamang siya ng dahan-dahan siyang naglakad papunta sa kanilang sofa upang mahiga. Katulad pa rin ng dati, nagmamadali ang kanyang mga magulang na umalis ng bahay nila.

Ilang beses niya ng sinusubukan na maaga gumising upang maranasan man lang niya na masabayan ang pamilya sa pag-aalmusal ngunit mukhang ayaw talaga nila na makasama siya.

Siya si Carmela Dela Rosa, ang bunsong anak ni Alexander Dela Rosa. Ang daddy ni Carmela ay kilala sa pagiging magaling sa larangan ng pagnenegosyo. Ang kanyang mommy naman ay naging kilala bilang isang tanyag na modelo.

Hindi naramdaman ni Carmela na nakatingin ang kanyang ate sa kanya, na si Bernadette. Si Bernadette ay ang paboritong anak ng kanilang mga magulang.

Lumaking spoiled brat kung tutuusin si Bernadette. Halos lahat ng gusto niya ay naibibigay ngunit ang malas lamang ay si Carmela dahil halos maging outcast na siya. Daig niya pa ang isang hangin lamang sa kanilang pamilya.

Si Alexander Dela Rosa ay gustong magkaanak ng lalaki upang magkaroon siya ng tagapagmana sa kanyang kompanya. Ngunit, hindi siya sinuswerte at tanging dalawang anak na babae lamang ang ibinigay sa kanya. Bernadette is his stunning daughter. It is obvious that she's part of the Dela Rosa family because of her beauty. Carmela, his younger daughter, always hides from her because of her ugly looks.

The truth is, Carmela is beyond beautiful but she doesn't know how to wear something nice. She has lower self-esteem because of her family who always drags her down— Alexander and Bernadette. They constantly insulted her which made her do everything to guard her heart.

What Carmela has always wanted is to make her parents proud of her. She maintained to be one of the smartest in their school for having the highest grades, but she is known as the nerdy girl on their campus.

“They might not praise me or acknowledge me as their daughter because of my looks. Alam ko na baka mapansin nila ako dahil sa mga achievements ko sa school.” tanging isip na lamang ni Carmela.

Bakas ang inis sa mukha ni Bernadette ng lumapit ito sa kanya. Bernadette wants to vomit whenever she sees her. Unfortunately, she is truly ashamed to have Carmela as her sister. Tanging si Carmela lamang ang nagpaparumi ng dugong Dela Rosa.

“Why are you in a rush? Ang ingay!” reklamo niya. Carmela only gazes at her with sad emotions in her eyes.

“Nagmamadali kasi ako dahil gusto ko sana na makasalo kayo sa pag-aalmusal ang kaso hindi niyo naman ako hinintay…” malungkot na sagot niya.

Bernadette scoffs and rolls her eyes. She stares at Carmela with boredom. She always thinks Carmela is a pathetic sister.

“Will you stop acting like a child? Hindi bagay sa'yo! What makes you think we will wait for someone like you? Are you fucking for real? Carmela, sino ka ba para hintayin namin? We have busy schedules.” inis na turan ni Bernadette sa kanya.

Bernadette laughed sarcastically before she resumed, “At saka hindi ba dapat nga nasasanay ka na hindi namin kasama palagi… There's nothing new. Sa tingin mo ba gaganahan kami kumain kung kasama ka namin? Sa hapagkainan? Come on, do you even see what you look like? Nakakapangdiri…”

Carmela felt her heart get stabbed several times. She plasters a fake smile on her lips, to hide what she truly feels, and to make sure Bernadette will not notice she hurts her emotionally.

“Oh, oo nga! It's so foolish of me to forget it,” she whispers, ensuring Bernadette will hear her words. Naramdaman niya ang panghihina ng kanyang mga tuhod. Wala sa sarili siyang humakbang ngunit aksidente niya nasipa ang maliit na lamesa sa kanyang harapan. Napahiyaw siya sa sakit. Pakiramdam niya ay mas dumoble ang sakit na nararamdaman niya.

Her heart was in pain because of Bernadette's words, and her feet ached because she was stupid.

“Tanga!” gigil na sabi ni Bernadette. She flips her hair. “Carmela, ano ba? Napakatanga mo? Hindi mo ba napansin na may lamesa sa harapan mo? This is why we don't like you!”

Carmela bites her lips. Her tears are about to come out and she doesn't like Bernadette for successfully ruining her day.

“Don't you dare cry, Carmela. Paa lang yan! You got treated the worst!” she keeps reminding herself in her mind. Ngunit sino nga ba ang niloloko niya? She's not crying because of her freaking feet; it's about how they treat her and invalidate her feelings.

“Manang Esme!” pagtawag ni Bernadette sa matanda yaya nila. Napairap na lamang siya saka mabilis na kinuha ang kanyang phone. Mainit ang kanyang ulo dahil hindi na naman niya makontak ang kanyang kasintahan na si Martin. Sumabay pa na parating bukang bibig si Carmela ng kanyang nobyo. She loves Martin so much. She knows they are only friends, but she can't put her trust in them, especially her sister, Carmela. She knows how desperate Carmela is, she wants to take the spotlight. Nababaliw siya dahil maaring agawin ni Carmela si Martin sa kanya.

Tanging panglalait na lamang kay Carmela ang kaya niyang gawin upang hindi nito mapansin na labis siyang nagseselos sa kapatid. However, alam niya na kung hindi kay Carmela ay baka hindi niya makilala si Martin.

“Bernadette, iha, anong nangyari?” Humahangos si Yaya Esme papunta sa kanila dahil nagulat ito sa biglang pagtawag sa kanya ni Bernadette. Kilalang matapobre ang kanyang unang alaga kaya ganoon na lamang ang kanyang pagpa-panic.

“Manang, pakiasikaso nga itong alaga mo! Napakatanga!” inis na utos ni Bernadette sa matanda. Tumingin naman ito kay Carmela at bakas ang awa sa mukha niya ng makita ang itsura nito.

Alam ni Manang Esme ang nararamdaman ng kanyang alaga kahit hindi pa ito magsabi sa kanya. Siya ang tanging nagpalaki kay Carmela dahil halos hindi na umuwi ang mga magulang nito kasama si Bernadette.

“Nako, sige na, iha! Ako na ang bahala sa kanya. Aba'y baka mahuli ka na sa klase mo.” sabi na lamang niya.

Huminga ng malalim si Bernadette bago inis na tiningnan ang nag-iisang kapatid. Napangiwi na lamang siya sa fashion styles nito.

“Mag-ayos ka nga, Carmela. Hindi mo ba alam na nagmumukha kang katulong dito sa bahay? This is the reason why Daddy doesn't like you to come with us to parties. Nakakahiya. You are a Dela Rosa, not a cheap whore who doesn't have the money to purchase some cosmetics!” she angrily utters before she leaves.

Tulala lamang sa kawalan si Carmela matapos niyang narinig kung paano tinapakan ng kanyang kapatid ang kanyang pagkatao. She always tells herself several times that she needs to get used to their foul words so she will avoid getting hurt in the end.

“Nako, Carmela, pagpasensyahan mo na ang kapatid mo. Alam mo naman ang isang iyon ganyan ang ginagawa kapag problemado sa kanyang nobyo…”

She nods her head, ensuring she will look happy. Dapat nga masanay na siya kung ano ang lugar niya sa pamilya nila.

“Saglit lang, kukunin ko muna ang salamin mo!” Agad na iniwan siya ng matanda upang pumunta sa kanyang kwarto. Nang bumalik ito ay hawak na nito ang kanyang salamin saka ibinigay ito sa kanya.

“Next time, huwag mo naman kalimutan na suotin ang salamin mo. Buti na lamang ay paa lamang ang nasaktan sa'yo, paano kapag nabagok ka? Ikaw talagang bata ka.” pagalit na anya ng matanda sa kanya. Pilit na tinatago ang pag-aalala sa boses nito.

Ngumiti na lamang ng pilit si Carmela ng hatakin niya ito papunta sa kusina. Hinayaan na lamang siya ni Carmela.

“Halika na rito at kumain ka na muna bago pumasok. Hindi ko talaga sila sinabayan na kumain para naman may kasabay ka.”

Tumango na lamang si Carmela bilang tugon. Umupo siya sa upuan na iniayos para sa kanya at hinayaan si Manang Esme na asikasuhin siya.

Perhaps her parents don't love her, but Manang Esme loves her like her own daughter.

Pigil ang luha na nakatingin lamang siya kay Manang Esme. Inayos niya ang kanyang salamin saka pasimpleng kinurot ang kanyang ilong upang masaktan.

“Masanay ka na, Carmela. Ngayon ka pa ba iiyak? You will make them proud of you, remember?” pangungumbinsi na lamang niya sa kanyang sarili.

Napalunok na lamang siya. Tama nga, dapat nasanay na siya dahil mas malala pa na nang-iinsulto ang Daddy niya na parang hindi siya nito anak.

“Carmela!”

Carmela turns around and sees Danny waving at her. Danny is her only friend in their school. Pilit siyang napangiti. Ilang araw na kasi siyang umiiwas sa lalaki dahil sa labis na kahanginan nito. Ngunit sadyang minamalas yata siya at naabutan pa siya ni Danny.

Napipilitan man ay lumapit siya kay Danny. Lihim siyang napangiwi ng napansin niya na naman ang bangs nito na palaging nitong ipinagmamalaki sa kanya.

“Hello, my dear friend! You look good today!” panimula ni Danny. Pilit siyang ngumiti na daig niya pa ang natatae ng narinig niya ang compliment nito.

“Today lang? Hindi ba pwede na everyday I look good?” lihim na pagkontra niya sa kanyang isip.

Carmela sighed. Alam niya na napipilitan siyang purihin din si Danny. It's their everyday setup. Si Danny ang unang pupuri sa kanya at siya naman sa susunod.

“Grabe, Danny, ang ganda talaga ng bangs mo. Bagong rebonded?” pang-uuto niya. She makes sure she will sound jolly when she says those words. She bites her lips and looks around to see if she can exit.

“Oh, my! I know, right? Carmela, alam mo naman na ito ang lucky charms ko.” uto-u***g sagot ni Danny sa kanya kaya peke na lamang siya ngumiti.

Napansin ni Carmela na palapit na sa kanila ang kanyang mga kaklase. Mabilis siyang napaatras. Nakangisi ang mga ito sa kanya na parang may masama itong binabalak. Nang dumaan ito ay tumatawa ito habang nakatingin sa kanilang dalawa.

Nahuli niya na napatulala na lamang si Danny dahil kay Grasya, ang leader ng mga nangbu-bully sa kanya. Danny pauses and gives her a look.

“Carmela, I want to be honest with you…” panimula ni Danny. Napatango na lamang siya kahit bakas ang pagtataka sa mukha niya.

“Alam ko na magkaibigan tayo at may gusto ka sa akin pero si Grasya talaga ang gusto ko. I hope you will still my friend, I'm sorry,” mahinang dagdag nito na ikinanganga na lamang niya.

“What? Kailan ko ba sinabi sa kanya na may gusto ako sa kanya? Is he crazy? Nagkatol ba ito?” isip ni Carmela.

“Danny, what are you talking about? You are wrong—”

“Come on, Carmela.! Alam ko, may pagtingin ka sa akin kasi pinupuri ang bangs ko araw-araw!”

“W-What?” she stammers. “Wala akong gusto sa'yo, Danny! You know what, mas maganda na huwag ka muna sa akin magpakita at baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na ibato ang sapatos ko sa'yo!” inis na sambit niya. Danny widens his eyes. Kulang na lamang ay tumalon ang eyeballs ng lalaki.

“Carmela naman! If you love me, you will respect my choices. Mahal ko si Grasya, okay? Sa totoo lang ayaw kitang masaktan dahil magkaibigan tayo.” Bakas ang kalungkutan sa boses ni Danny.

Napahawak na lamang siya sa kanyang batok. Mukhang tataas ang blood pressure niya sa pagiging assuming ng kaibigan niya. Gusto na lamang niyang pumadyak sa labis na inis ang kaso natatakot siya na masaktan ang damdamin nito.

She inhales, “Ayaw na muna kitang kausapin ngayon. Bye!”

Mabilis siyang naglakad papalayo sa kanyang asyumerong kaibigan at nagdesisyon na pumunta na lamang sa library. Narinig niya ang pagsigaw ni Danny ng kanyang pangalan kaya napailing na lamang siya. Hindi niya akalain na may saltik pala sa utak si Danny.

“Ibang klase talaga siya gumawa ng kwento. At saka haler, porke pinupuri ang bangs niya ay may gusto na agad? Hindi ba pwede na ayaw ko lang na maranasan niyang malait?” anya sa kanya isip.

Pagkapasok niya sa library ay napasulyap siya sa kanyang relo. As usual, masyadong maaga pa kaya mabuti na lamang ay may library. Pumili siya ng libro na kanyang babasahin saka umupo sa kanyang favorite spot. Bakas ang excitement sa kanyang mukha.

Habang siya’y tutok na tutok sa kanyang binabasa ay narinig niya ang mahinang hagikhikan ng mga babae. Nagbubulungan ang mga ito, kaya naingayan siya. Curiousity hits her. She wants to know the reason for their noises!

She pauses when she sees Darwin staring at her intently while there is a genuine smile on his lips. His smiles make her heart skip. Iniangat niya agad ang kanyang libro upang itago ang kanyang mukha na namumula dahil sa kilig.

Sino nga ba ang hindi kikiligin? Si Darwin lang naman ang tanging tagapagtanggol niya sa kanyang mga bullies. Daig pa nito ang knight in shining armor niya. He always makes sure she will get protected.

She promises to herself that she will confess to him soon. However, she wants to change her looks first, para hindi siya ma-basted ng lalaki.

“Oh! Shit, Dude naman! Bakit ba nasa library tayo? You know how I hate this damn place, right? Mas maganda sa cafeteria, maraming mga cheerleaders doon! Ugh!” malakas na turan ni Joseph na ikinainis niya. Kaya nga siya nag-stay sa library para magkaroon ng katahimikan.

Joseph Villanueva is a known notorious playboy in their school. Kilala man itong heartbreaker or player ay marami pa rin ang humahabol sa lalaki.

“Ang ingay talaga ng lalaking ito! Kaya nga nasa library para magkaroon ng katihimikan tapos dumating pa itong impakto na ito,” isip na lamang niya.

She hates Joseph too much. If Darwin does everything to protect her, Joseph does otherwise. He likes watching her how she gets bullied. Sinisigurado pa nito na nakikita niyang nanonood ito at nakangisi sa kanya.

Kaya para sa kanya ay mga bulag at tanga lamang ang naghahabol sa impaktong si Joseph.

“Go there, dude. Dito na muna ako tatambay habang hindi pa nagsisimula ang klase…” mahinang sagot ni Darwin kay Joseph. Sumulyap na naman ito sa kanya kaya napayuko siya agad.

She doesn’t like to assume that Darwin goes to the library because of her. She doesn’t want to think of it even though she notices that Darwin always goes to the library when she is inside.

“Dude, please! I will die to this place. Naamoy mo ba iyong mga mabahong libro? I don’t like to stay here!” iritableng reklamo ni Joseph. Kumuha ito ng libro at umaktong nangdidiri.

“Ouch…” she moans in pain when someone tugs her hair. Nang lingonin niya kung sino ang sumabunot sa kanya ay nakita niya ang nakangising si Grasya kasama ang mga minions nito.

Nagsesenyasan ang mga ito habang nakatingin kay Carmela. Grasya slowly turns sad and gives her a melodramatic expression.

“Carmela, hindi ba may pinagawang activity si Miss Suarez? Okay lang ba na gawin mo iyong activity ko? Nagkaroon kasi ng emergency sa bahay kagabi…” Grasya sounds sad when she utters those words.

Carmela looks at her with boredom. She fixes her reading glass. She is observant and notices how they smirk at her. They may think they can fool her but they are wrong.

“I’m telling you the truth. There’s an emergeny in our house, please..” Grasya added, acting she is asking for a small favor. Carmela takes a deep breath. Alam niya na magagalit sila at baka saktan pa siya pero hindi tama na i-tolerate niya ang maling ginagawa ng mga ito.

She grabs her phone and searches Grasya’s account. She taps her recent post she saw last night. Gusto niyang ipaalam kay Grasya na alam niya na tanging pag-party lamang ang ginawa nito buong gabi kaya hindi nito nagawa ang kanyang activity.

Ipinakita niya ang video ni Grasya na masayang sumasayaw habang may hawak na itong beer. Grasya’s face flushes in anger. Labis na pagkakamuhi ang nararamdaman niya dahil bistado siya na nagsisinungaling lamang siya.

“I’m sorry, Grasya. I can’t. It’s better to talk to Miss Suarez and tell her you had an emergency last night…” mahinahon na sabi ni Carmela.

Nabigla na lamang siya ng naramdaman niya ang pagbato ng libro sa kanyang mukha na naging dahilan ng pagkabasag ng kanyang salamin. She winces when she feels the tiny cut on her face.

“You fucking nerd! Who do you think you are? What makes you think na ikaw lang ang matalino rito!” galit na galit na sigaw ni Grasya. Ibinato nito ulit ang libro sa kanya at nakitulong na rin ang mga alipores nito.

Carmela makes sure she protects her head. She wants to cry in pain but she halts herself. She groans when she feels the impact of the big book on her back.

“Loser! Fight with us! You are such a freak, Carmela!”

“Let’s see if you can still win over us! Dumb bitch!”

She closes her eyes when she feels her tears are about to come out. Hindi niya hahayaan na makita siya ng mga ito na umiiyak dahil sa pananakit nito sa kanila. She whimpers when another book smashs on her face. A blood drips in her nose.

“See? She’s nothing!”

“Come on! We need to record this!”

Humalakhak na lamang ang mga ito habang vini-video-han siya. Napailing si Grasya habang ngumingisi sa kanya.

“Kung ginawa mo sana iyong activity ko e’di hindi ka sana nasasaktan ngayon!” gigil na sambit ni Grasya. She looks around and evil smirks when she sees a large book. She grabs it then throws it in her direction. Napapikit na lamang siya ngunit mabilis siyang hinila ni Darwin. Tumama kay Darwin ang libro kaya napadaing ito sa sakit. Darwin glimpses at her but she bows her head causes she is ashamed of herself.

Seeing Darwin getting hurt because of her makes her cry. She can’t hold her tears anymore. Niyuko ni Darwin ang kanyang ulo upang protektahan siya. Grasya’s becomes madder. Umalis ito kasama ng mga alipores nito.

Lumingon sa ibang direksyon si Carmela at aksidenteng napalingon siya kay Joseph na pinapanood lamang siya na miserable. Mas lalong nagkaroon ng galit sa kanyang puso.

Hindi niya alam kung bakit mukhang masaya si Joseph habang pinapanood siya na sinasaktan nila Grasya. Her lips trembles when Darwin lifts her chin, and notices how worries he is. He gently removes the shatters glass on her face. His worried expression turns furious.

“Carmela, let’s go. I will bring you to the clinic! Baka mapasukan ng bubog ang mga mata mo!” Bakas ang takot sa boses nito at hinila siya nito sa labis na pag-aalala. Napanganga na lamang siya at hindi nakapag-react.

“Hey! Dude, what are you doing? Iiwan mo ako dahil—” Hindi na natuloy ni Joseph ang kanyang sasabihin ng lagpasan siya ni Darwin. He is confuse why Darwin always do everything to protect Carmela. Ang hindi pa niya matanggap ay ang pag-snob nito sa kanyang kagwapohan sa pagmamadali nito na maidala si Carmela sa clinic.

Parang robot naman si Carmela. Hindi niya akalain ang ginagawa ni Darwin sa kanya. Naging malakas ang pagtibok ng kanyang puso. She can’t breathe properly.

“Carmela, what happened?” Hindi na rin napigilan ni Dadnny ang maki-chismis at tinanong siya ngunit hindi niya na rin ito pinansin.

Her mouth quivers as her eyes turn bloodshot. Her tears she’s trying to stop, flow down her cheek. She closes her eyes. She hopes it’s not a dream because if it is only a dream, she wishes she would not wake up anymore. She only wants Darwin to be her end game.